Skip to main content

TEXTO CINCO

원문 5

Texto

원문

kṛṣṇeti yasya giri taṁ manasādriyeta
dīkṣāsti cet praṇatibhiś ca bhajantam īśam
śuśrūṣayā bhajana-vijñam ananyam anya-
nindādi-śūnya-hṛdam īpsita-saṅga-labdhyā
끄리쉬네띠 야샤 기리 땀 마나사드리예따 
kṛṣṇeti yasya giri taṁ manasādriyeta
딕샤스띠 쳇 쁘라나띠비스 짜 바잔땀 이샴
dīkṣāsti cet praṇatibhiś ca bhajantam īśam
스스루샤야 바자나-비감 아난얌 안야-
śuśrūṣayā bhajana-vijñam ananyam anya-
닌다디-슌야-흐리담 입시따-상가-라브댜
nindādi-śūnya-hṛdam īpsita-saṅga-labdhyā

Palabra por palabra

동의어

kṛṣṇa — el santo nombre del Señor Kṛṣṇa; iti — -así pues; yasya — de quien; giri — en las palabras o el habla; tam — a él; manasā — por la mente; ādriyeta — uno debe honrar; dīkṣā — iniciación; asti — hay; cet — si; praṇatibhiḥ — mediante reverencias; ca — también; bhajantam — ocupado en el servicio devocional; īśam — a la Suprema Personalidad de Dios; suśrūṣayā — por medio del servicio práctico; bhayana-vijñam — sin desviación; anya-ninda-ādi — de blasfenia en contra de otros, etc; śūnya — completamente desprovisto; hṛdam — cuyo corazón; īpsita — deseable; saṅga — compañía; labdhyā — logrando.

끄리쉬나(kṛṣṇa): 절대신 끄리쉬나의 신성한 이름, 이띠(iti): 따라서, 야샤(yasya): 그로부터, 기리(giri): 말 혹은 대화 속에서, 땀(tam): 그, 마나사(manasā): 마음에 의해, 아드리예따(ādriyeta): 경의를 표해야 한다, 딕샤(dīkṣā): 입문, 아스띠(asti): 거기에 있다, 쳇(cet): 만약, 쁘라나띠비히(praṇatibhiḥ): 경배로, 짜(ca): 또한, 바잔땀bhajantam): 봉헌에 종사하다, 이샴(īśam): 최고인격신께, 슈스루사야(śuśrūṣayā): 실제적인 봉사로, 바자나-비걈(bhajana-vijñam): 봉헌에 앞선 자, 아난얌(ananyam): 다른 자들을 모욕, 슌야(śūnya): 완전히 결여된, 흐리담(hṛdam): 어떤이의 마음이, 입시따(īpsita): 바람직하다, 상가(saṅga): 교제, 라브댜(labdhyā): 얻음으로써.

Traducción

번역

Uno debe honrar mentalmente al devoto que canta el santo nombre del Señor Kṛṣṇa; uno debe ofrecer humildes reverencias al devoto que se ha sometido a la iniciación espiritual [dīkṣā], y está ocupado en adorar a la Deidad; y uno debe asociarse y servir fielmente al devoto puro que es adelantado en cuanto al servicio devocional efectuado sin desviaciones, y cuyo corazón está completamente libre de la propensión a criticar a los demás.

절대신 끄리쉬나의 신성한 이름을 구송하는 헌애자를 마음속으로 존경해야 하고 영적 입문(딕샤, dīkṣā)을 하고 신상을 숭배하는 데 임하는 헌애자에게 겸허히 경배해야 한다. 그리고 정도를 벗어나지 않은 진보한 봉헌을 하며 가슴 속에 다른 사람을 비판하려는 경향이 전혀 없는 순수한 헌애자를 충직하게 섬겨야 한다.

Significado

주석

Para aplicar inteligentemente las seis clases de correspondencias recíprocas amorosas mencionadas en el verso anterior, uno debe seleccionar a las personas indicadas con un discernimiento cuidadoso. Por lo tanto, Śrīla Rūpa Gosvāmī nos recomienda relacionarnos correctamente con los vaiṣṇavas, dependiendo de la posición particular que tengan.

En este verso él nos dice cómo tratar con los tres tipos de devotos: el kaniṣṭha-adhikārī, el madhyama-adhikārī, y el uttama-adhikārī. El kaniṣṭha-adhikārī es el neófito que ha recibido del maestro espiritual la iniciación en el hari-nāma, y está tratando de cantar el santo nombre de Kṛṣṇa. Uno debe respetar mentalmente a esa persona aceptándola como un kaniṣṭha- vaiṣṇava. El madhyama-adhikārī ha recibido la iniciación espiritual del maestro espiritual, quien lo ha ocupado totalmente en el servicio amoroso trascendental del Señor. El madhyama-adhikārī debe ser considerado como situado a medio camino en el servicio devocional. El uttama-adhikārī, o sea el devoto más avanzado, es alguien muy avanzado en el servicio devocional. devocional. El uttama-adhikārī no se interesa en blasfemar a otros, su corazón está completamente limpio, y ha alcanzado el estado iluminado de conciencia de Kṛṣṇa pura. De acuerdo con Śrīla Rūpa Gosvāmī, la compañía de ese mahā-bhāgavata, o vaiṣṇava perfecto, y el prestarle servicio a él, es de lo más deseable.

이전 구절에서 언급된 여섯 종류의 애정이 어린 교환을 현명하게 적용하기 위해서는 주의 깊은 구별을 하며 올바른 사람을 골라야 한다. 따라서 스릴라 루빠 고스와미가 조언하기를, 자신이 처한 특정한 위치에 따라 적절한 방식으로 바이쉬나바를 만나야 한다. 이 절에서 그는 세 유형의 헌애자, 즉 까니쉬타-아디까리(kaniṣṭha-adhikārī), 마댜마-아디까리(madhyama-adhikārī), 웃따마 아디까리(uttama-adhikārī)를 어떻게 대해야 하는지에 대해 말한다. 까니쉬타-아디까리는 영적 스승에게서 하리-나마(hari-nāma) 입문을 받고 끄리쉬나의 신성한 이름을 구송하려고 애쓰는 초심자이다. 그런 헌애자를 까니쉬타-바이쉬나바로서 마음속으로 존경해야 한다. 마댜마-아디까리는 영적 스승에게서 영적 입문을 받고 절대신을 향한 초월적 사랑의 봉사에 전적으로 임하는 자이다. 마댜마-아디까리는 봉헌의 중간 단계에 있는 것으로 간주해야 한다. 웃따마-아디까리, 즉 최고의 헌애자는 봉헌에 매우 진보한 자로, 다른 사람을 모독하는 데 전혀 관심이 없고, 마음이 완전히 깨끗하며 순수한, 끄리쉬나 의식을 깨달은 상태에 있다. 스릴라 루빠 고스와미에 따르면 그런 마하-바가바따, 즉 완벽한 바이쉬나바와의 교제와 섬김이 가장 바람직하다.

No se debe permanecer como kaniṣṭha-adhikārī, o sea alguien situado en el plano más bajo del servicio devocional, y quien únicamente se interesa en adorar a la Deidad del templo. Dicho devoto es descrito en el Undécimo Canto de El Śrīmad-Bhāgavatam (11.2.47):

사원에서의 신상 숭배에만 관심이 있는 가장 낮은 봉헌의 단계인 까니쉬타-아디까리의 상태로 남아서는 안 된다. 그런 헌애자는 스리마드 바가바땀 11권(11.2.47)에서 이렇게 묘사된다.

arcāyām eva haraye
pūjāṁ yaḥ śraddhayehate
na tad-bhakteṣu cānyeṣu
sa bhaktaḥ prākṛtaḥ smṛtaḥ
아르짜얌 에바 하라예 arcāyām eva haraye
뿌잠 야 스랏다예하떼 pūjāṁ yaḥ śraddhayehate
나 딷-박떼슈 짜네슈 na tad-bhakteṣu cānyeṣu
사 박따 쁘라끄리따 스므리따하 sa bhaktaḥ prākṛtaḥ smṛtaḥ

“Se llama prākṛta-bhakta, o sea un kaniṣṭha-adhikārī, a la persona que se dedica muy fielmente a adorar a la Deidad del templo, pero que no sabe cómo comportarse con los devotos, o con la gente en general”.

“사원에서 신상 숭배에 매우 충실히 임하는 자가 헌애자에게, 혹은 일반적으로 사람들에게 어떻게 행동해야 할지 모르면 쁘라끄리따-박따(prākṛta-bhakta), 혹은 까니쉬타-아디까리라고 불린다.

Por lo tanto uno debe elevarse de la posición de kaniṣṭa-adhikārī al plano de madhyama-adhikārī. El Śrīad-Bhāgavatam (11.2.46), describe así al madhyama-adhikārī:

그러므로 까니쉬타-아디까리의 위치에서 마댜마-아디까리의 단계로 올라가야 한다. 마댜마-아디까리는 스리마드 바가바땀 (11.2.46)에 이렇게 묘사된다.

īśvare tad-adhīneṣu
bāliśeṣu dviṣatsu ca
prema-maitrī-kṛpopekṣā
yaḥ karoti sa madhyamaḥ
이스바레 따드 아디네슈 īśvare tad-adhīneṣu
발리쉐슈 드비샷수 짜 bāliśeṣu dviṣatsu ca
쁘레마-마이뜨리-끄리뽀뻭샤 prema-maitrī-kṛpopekṣā
야하 까로띠 사 마댜마하 yaḥ karoti sa madhyamaḥ

“El madhyama-adhikārī es el devoto que adora a la Suprema Personalidad de Dios como el objeto más elevado del amor, hace amistad con los devotos del Señor, es misericordioso con los ignorantes, y evita a los que por naturaleza son envidiosos”.

“마댜마-아디까리는 최고인격신을 가장 높은 사랑의 대상으로 숭배하는 헌애자이고, 주의 헌애자들과 친분을 맺고 무지한 자에게 자비로우며 천성적으로 시기하는 자를 피한다.”

Ésta es la manera de cultivar correctamente el servicio devocional; puro eso Śrīla Rūpa Gosvāmī nos ha aconsejado en este verso cómo tratar a diferentes devotos. Por experiencia práctica podemos ver que hay distintos tipos de vaiṣṇavas. Los prākṛta-sahajiyās generalmente cantan el mahā-mantra Hare Kṛṣṇa, y aun así están apegados a las mujeres, al dinero y a drogarse. Dichas personas no se han purificado debidamente, aunque canten el santo nombre del Señor. Esa gente debe ser respetada mentalmente, pero debe evitarse su compañía. Aquellos que son inocentes pero que sencillamente se han desviado debido a la mala compañía, deben ser favorecidos si anhelan recibir las oportunas instrucciones de los devotos puros, pero se deben ofrecer reverencias respetuosas a los devotos neófitos que de hecho han recibido la iniciación del maestro espiritual genuino, y que se han dedicado seriamente a cumplir sus órdenes.

이것이 올바로 봉헌을 배양하는 방식이다. 따라서 이 절에서 스릴라 루빠 고스와미는 다양한 헌애자를 대하는 방법을 조언한다. 쁘라끄리따-사하지야(prākṛta-sahajiyā)들은 일반적으로 하레 끄리쉬나 마하-만뜨라를 구송하지만 여전히 여자, 돈, 그리고 정신을 흐리게 하는 것에 집착한다. 그런 자들이 비록 절대신의 신성한 이름을 구송할지라도 그들과의 교제를 피해야 한다. 나쁜 교제 탓에 그런 경향에 휩쓸린 선량한 자들에게는, 만약 그들이 순수한 헌애자들로부터 올바른 가르침을 받고자 갈망한다면 호의를 보여야 한다. 하지만 진정한 영적 스승에게서 실제로 입문하고 진지하게 영적 스승의 명을 수행하려고 하는 초심자에게는 존경을 표해야 한다.

En este movimiento de conciencia de Kṛṣṇa todos reciben una oportunidad, sin hacer distinciones de casta, credo o color. Todos están invitados a unirse a este movimiento, sentarse con nosotros, tomar prasāda y oír acerca de Kṛṣṇa. Cuando vemos que alguien se interesa realmente en el proceso de conciencia de Kṛṣṇa y quiere ser iniciado, lo aceptamos como discípulo en el canto del santo nombre del Señor. Cuando el devoto neófito está realmente iniciado y está entregado al servicio devocional por órdenes del maestro espiritual, debe ser aceptado inmediatamente como un vaiṣṇava genuino y se le deben ofrecer reverencias. De entre muchos vaiṣṇavas así, quizás haya alguno que esté dedicado muy seriamente a servir al Señor, y esté siguiendo estrictamente todos los principios regulativos, cantando el número prescrito de rondas en las cuentas de japa, y siempre esté pensando cómo expandir el movimiento de conciencia de Kṛṣṇa. Dicho vaiṣṇava debe ser aceptado como un uttama-adhikārī, un devoto muy avanzado, y siempre se debe buscar su compañía.

이 끄리쉬나 의식 운동은 카스트, 신조, 인종 차별 없이 모두에게 기회를 준다. 모두 이 운동에 참여할 수 있게 열려 있고, 우리와 함께 앉아 쁘라사다를 취하고 끄리쉬나에 관해 들을 수 있다. 실제로 누군가가 끄리쉬나 의식에 관심이 있고, 입문하고 싶어하면 그를 끄리쉬나의 신성한 이름을 구송하는 제자로 받아들인다. 초심자가 실제로 입문하여 영적 스승의 명에 따라 봉헌에 임할 때 그를 즉시 진짜 바이쉬나바로 인정해야 하고 존경해야 한다. 그런 다수의 바이쉬나바들 중 누군가는 매우 진지하게 끄리쉬나를 향한 봉사에 임하고 규정 원칙을 엄격히 따르며 자빠 비즈(japa beads)로 규정된 횟수의 구송을 하고, 또 어떻게 하면 끄리쉬나 의식 운동을 확장할 수 있을지 생각할지도 모른다. 그런 바이쉬나바를 웃따마-아디까리, 매우 진보한 헌애자로 인정해야 하고, 그런 자와의 교류를 늘 원해야 한다.

En El Caitanya-caritāmṛta (Antya 4.192) se describe el proceso por el cual el devoto se apega a Kṛṣṇa:

헌애자가 끄리쉬나께 집착하게 되는 과정이 짜이따냐 짜리땀리따(안땨 4.192)에 설명되어 있다.

dīkṣā-kāle bhakta kare ātma-samarpaṇa
sei-kāle kṛṣṇa tāre kare ātma-sama
닥샤-깔레 박따 까레 아뜨마-사마르빠나
dīkṣā-kāle bhakta kare ātma-samarpaṇa
세이-깔레 끄리쉬나 따레 까레 아뜨마-사마
sei-kāle kṛṣṇa tāre kare ātma-sama

“Al momento de la iniciación, cuando el devoto se entrega totalmente al servicio del Señor, Kṛṣṇa lo acepta como si estuviese en el mismo nivel que Él”.

“입문 때 헌애자가 끄리쉬나를 향한 봉사에 자신을 완전히 내맡기면, 끄리쉬나께서 그를 당신만큼이나 좋은 자로 인정하신다.”

Śrīla Jīva Gosvāmī explica en El Bhakti-sandarbha (868) lo que es dīkṣā, o sea la iniciación espiritual:

딕샤, 즉 영적 입문은 스릴라 지바 고스와미가 쓰신 박띠-산다르바(Bhakti-sandarbha283)에 설명되어 있다.

divyaṁ jñānaṁ yato dadyāt
kuryāt pāpasya saṅkṣayam
tasmād dīkṣeti sā proktā
deśikais tattva-kovidaiḥ
디뱜 갸남 야또 다댯 divyaṁ jñānaṁ yato dadyāt
꾸리앗 빠빠샤 상사얌 kuryāt pāpasya saṅkṣayam
따스맛 딕쉐띠 사 쁘록따 tasmād dīkṣeti sā proktā
데시까이스 땃뜨바-꼬비다이히 deśikais tattva-kovidaiḥ

“Por el proceso de dīkṣā uno le pierde gradualmente interés al goce material, y gradualmente se interesa en la vida espiritual”.

“딕샤로 물질적 쾌락에 점점 무관심해지고 영적 삶에 점점 관심을 두게 된다.”

Hemos visto muchos ejemplos prácticos de esto, especialmente en Europa y América. Muchos estudiantes de familias ricas y respetables que se acercan a nosotros, pierden rápidamente todo interés por el goce material y desarrollan un gran anhelo por emprender la vida espiritual. Aunque provienen de familias muy acaudaladas, muchos aceptan vivir en condiciones poco confortables. En realidad, para complacer a Kṛṣṇa están dispuestos a vivir en cualquier condición, con tal de poder vivir en el templo y asociarse con los vaiṣṇavas. Cuando uno se desinteresa así del goce material, queda listo para la iniciación del maestro espiritual. Para avanzar en la vida espiritual, El Śrīmad-Bhāgavatam (6.1.13) prescribe: tapasā brahmacaryeṇa śamera ca damena ca. Cuando una persona es seria en aceptar dīkṣā, debe estar dispuesta a practicar austeridades, celibato y control de la mente y cuerpo. Si uno está preparado así, y desea recibir la iluminación espiritual (divyaṁ jñānam), entonces está listo para ser iniciado.

Él termino divyaṁ jñānam es llamado técnicamente tad-vijñāna, o sea conocimiento acerca del Supremo. Tad-vijñānārthaṁ sa gurum evābhigacchet: uno debe ser iniciado cuando desarrolla interés en el tema trascendental de la Verdad Absoluta. Tal persona debe acercares al maestro espiritual para recibir el dīkṣā. El Śrīmad-Bhāgavatam (11.3.21) también prescribe: tasmād guruṁ prapadyeta jijñāsuḥ śreya uttamam: “Uno debe acercarse al maestro espiritual cuando está realmente interesado en la ciencia trascendental de la Verdad Absoluta”.

우리는 이에 관한 실제적 예를 많이 봤는데, 특히 유럽과 미국에서 그러하다. 끄리쉬나 의식을 찾아온 많은 학생이 부유하고 명망 있는 가문 출신이지만 물질적 쾌락에 재빨리 무관심해지고 영적 삶을 살기를 무척 갈망하게 되었다. 매우 부유한 가정에서 태어난 그들 중 많은 사람이 전혀 편안하지 않은 생활 여건을 받아들인다. 실제로 끄리쉬나를 위해 사원에서 살고 바이쉬나바들과 교류할 수 있는 한 그들은 어떤 생활 여건도 받아들일 준비가 되어 있다. 물질적 쾌락에 무관심해질 때 영적 스승에게서 입문을 받을 자격이 된다. 영적 삶의 향상을 위해 스리마드 바가바땀(6.1.13)이 규정한다. 따빠사 브라흐마짜리에나 샤메나 짜 다메나 짜(tapasā brahmacaryeṇa śamena ca damena ca). 딕샤를 받는 것에 대해 진지해지면 고행과 금욕을 실천하고 마음과 몸을 통제할 준비가 되어 있어야 한다. 그럴 준비가 되었고 영적 계몽(디뱜 갸남, divyaṁ jñānam)을 간절히 바라면 입문하기에 적합하다. 디뱜 갸남(divyaṁ jñānam)은 엄밀히 말하면 딷-비갸나(tad-vijñāna), 즉 궁극에 관한 지식이라 불린다.
딷-비갸나르탐 사 구룸 에바비갓쳇(Tad-vijñānārthaṁ sa gurum evābhigacchet). 절대진리에 관한 초월적 주제에 관심이 있을 때 입문해야 한다. 그런 자는 딕샤를 받기 위해 영적 스승에게 다가가야 한다. 스리마드 바가바땀 (11.3.21) 또한 다음과 같이 규정한다. 따스맛 구룸 쁘라빠뎨따 지갸수 스레야 웃따맘(tasmād guruṁ prapadyeta jijñāsuḥ śreya uttamam). “실제로 절대 진리의 초월적 과학에 관심이 있을 때 영적 스승에게 다가가야 한다.”

No se debe aceptar un maestro espiritual si no se siguen sus instrucciones. Tampoco se debe aceptar un maestro espiritual sólo como una moda de vida espiritual. Uno debe ser jijñāsu, muy inquisitivo por aprender del maestro espiritual genuino. Las preguntas que uno haga deben corresponder estrictamente a la ciencia trascendental (jijñāsuḥ śreya uttamam). La palabra uttamam se refiere a aquello que está por encima del conocimiento material. Tama significa “la oscuridad de este mundo material”, y ut significa “trascendental”. Por lo general, la gente está muy interesada en preguntar sobre temas mundanos, pero cuando uno ha perdido ese interés y sólo se interesa en los temas trascendentales, está completamente preparado para ser iniciado. Uno debe ser aceptado como madhyama-adhikārī cuando es realmente iniciado por el maestro espiritual genuino y se dedica seriamente al servicio del Señor.

영적 스승의 지시를 따르지 않을 생각이면서 입문을 해서는 안 된다. 단지 유행하는 영적 생활이라는 쇼를 보여주기 위해 영적 스승을 받아들여서도 안 된다. 진정한 영적 스승에게 몹시 배우고 싶어 하는 지갸수(jijñāsu)여야 한다. 영적 스승에게 할 질문은 엄격히 초월적 과학(지갸수후 스레야 웃따맘)에 관련된 것이어야 한다. 웃따맘(uttamam)이란 단어는 물질적 지식을 뛰어넘는 것을 말한다. 따마는 “물질계의 암흑”을 의미하고, 웃은 “초월적”이라는 뜻이다. 일반적으로 사람들은 세속적 주제에 관해 질문하는 데 관심있지만 그런 관심을 잃은 자는 오직 초월적 주제에만 관심 있고, 그럴 때 입문하기에 어느 정도 적합하다. 진정한 영적 스승에게서 실제로 입문할 때, 그리고 절대신을 향한 봉사에 임할 때 마댜마-아디까리(madhyama-adhikārī)로 인정되어야 한다.

El canto de los santos nombres de Kṛṣṇa es tan sublime que, si uno canta sin ofensas el mahā-mantra Hare Kṛṣṇa, evitando cuidadosamente las diez ofensas, de seguro se elevará gradualmente hasta el punto en que pueda comprender que no existe diferencia entre el santo nombre del Señor y el Señor Mismo. Los devotos neófitos deben respetar mucho aquel que ha desarrollado esa comprensión. Debe saberse con certeza que si uno canta con ofensas el santo nombre del Señor, no podrá ser un buen candidato para avanzar en el sendero de conciencia de Kṛṣṇa. Se dice en El Śrī Caitanya-caritāmṛta (Madhya 22.69):

끄리쉬나의 신성한 이름들을 구송하는 것은 매우 숭고하여 10가지 잘못을 조심스레 피하며 하레 끄리쉬나 마하-만뜨라를 악의 없이 구송하면, 분명 점차 절대신의 신성한 이름과 절대신 자체에 어떤 차이도 없다는 것을 이해하는 지점에 이르게 된다. 그런 이해의 단계에 도달한 자를 초심자는 매우 존경해야 한다. 절대신의 신성한 이름을 악의 없이 구송하지 않으면 끄리쉬나 의식의 발전을 이룰 후보로 적합하지 않다는 사실을 분명 알아야 한다. 스리 짜이따냐 짜리땀리따(마댜 22.69)에서 다음과 같이 말한다.

yāhāra komala śraddhā, se ‘kaniṣṭha’ jana
krame krame teṅho bhakta ha-ibe ‘uttama’
야하라 꼬말라 스랃다 세 까니쉬타’자나
yāhāra komala śraddhā, se ‘kaniṣṭha’ jana
끄라메 끄라메 뗀호 박따 하-이베 ‘웃따마’
krame krame teṅho bhakta ha-ibe ‘uttama’

“Se llama neófito a alguien cuya fe es suave y flexible, pero él se elevará al plano del devoto de primera clase por seguir el proceso gradualmente”. La vida devocional de todos principia en la etapa neófita, pero si uno completa correctamente el canto del número prescrito de rondas de hari-nāma, es ascendido paso a paso hasta el plano más elevado: uttama-adhikārī. El movimiendo de conciencia de Kṛṣṇa prescribe que se cantan dieciséis rondas diariamente, pues la gente de los países occidentales no puede concentrarse por periodos largos al estar cantando con sus cuentas. Por eso se prescribe el número mínimo de rondas. Sin embargo, Śrīla Bhaktisiddhānta Sarasvatī Ṭhākura solía decir que alguien es considerado un caído (patita); a menos que cante un mínimo de sesenta y cuatro rondas de japa (cien mil nombres). Según sus cálculos, prácticamente todos somos unos caídos, pero debido a que estamos tratando de servir al Señor Supremo con suma seriedad y sin duplicidad, podemos contar con la misericordia del Señor Śrī Caitanya Mahāprabhu, quien es célebre como patita-pāvana, el salvador de los caídos.

“믿음이 약하고 휘기 쉬운 자를 초심자라 하지만, 점진적으로 끄리쉬나 의식 과정을 따름으로 일 등급 헌애자의 단계에 오를 것이다.” 모든 이가 헌애의 삶을 초심자 단계에서 시작하지만, 하리-나마(hari-nāma)를 규정된 횟수만큼 올바로 구송하면 점차 높은 단계, 웃따마-아디까리(uttama-adhikārī)로 올라가게 된다. 서구 사회에서는 사람들이 자빠 비즈로 구송하며 장시간 집중할 수 없으므로 끄리쉬나 의식 운동은 매일 16회 구송을 규정했다. 그러므로 최소 구송 횟수가 제시되었다. 하지만 스릴라 박띠싯단따 사라스바띠 타꾸라께서는 자빠로 최소 64회(100,000 이름들) 구송하지 않으면 타락(빠띠따, patita)했다고 여겨야 한다고 종종 말씀하셨다. 그의 계산에 따르면 실제로 우리 모두 타락한 것이지만, 불성실함 없이 최선을 다해 진지하게 지고의 신을 섬기려 노력하기 때문에 빠띠따-빠바나(patita-pāvana), 타락한 자들의 구세주인 스리 짜이따냐 마하쁘라부의 자비를 기대할 수 있다. 

Cuando Śrīla Satyarāja Khan, un gran devoto de Śrī Caitanya Mahāprabhu, le pregunto al Señor cómo reconocer a un vaiṣṇava, el Señor contestó:

스리 짜이따냐 마하쁘라부의 위대한 헌애자 스릴라 사땨라자 칸(Śrīla Satyarāja Khān)이 바이쉬나바를 알아보는 방법을 물었을 때, 마하쁘라부께서 이렇게 대답하셨다.

prabhu kahe, – “yāṅra mukhe śuni eka-bāra
kṛṣṇa-nāma, sei pūjya, – śreṣṭha sabākāra
쁘라부 까헤,-“얀라 무케 수니 에까-바라
prabhu kahe, – “yāṅra mukhe śuni eka-bāra
끄리쉬나-나마 세이 뿌쟈,-‘스레쉬타 사바까라”
kṛṣṇa-nāma, sei pūjya, – śreṣṭha sabākāra”

“Si alguien oye a una persona decir aunque sea una vez la palabra 'Kṛṣṇa', debe aceptar a esa persona como la mejor de entre todas las del grupo común”. (Cc. Madhya 15.106) El Señor Caitanya Mahāprabhu continuó:

“한 번이라도 ‘끄리쉬나’라는 단어를 들으면 그 사람을 평범한 사람 중에서 최고의 사람으로 여겨야 한다.” 《짜이따냐 짜리땀리따 마댜 15.106》짜이따냐 마하쁘라부께서 계속 말씀하신다.

“ataeva yāṅra mukhe eka kṛṣṇa-nāma
sei ta ’vaiṣṇava, kariha tāṅhāra sammāna
“아따에바 얀라 무케 에까 끄리쉬나-나마 “
ataeva yāṅra mukhe eka kṛṣṇa-nāma
세이 따 ‘바이쉬나바, 까리하 딴하라 삼마나”
sei ta ’vaiṣṇava, kariha tāṅhāra sammāna”

“Se debe aceptar como vaiṣṇava y ofrecerle respetos como tal, por lo menos mentalmente, a aquel que se interesa en cantar el santo nombre de Kṛṣṇa o aquel que por la práctica gusta de cantar los nombres de Kṛṣṇa”.

(Cc. Madhya 15.111) Uno de nuestros amigos es un famoso músico inglés ha quedado atraído al canto de los santos nombres de Kṛṣṇa, y aun en sus discos ha mencionado varias veces el santo nombre de Kṛṣṇa. En su casa ofrece respetos a los cuadros de Kṛṣṇa y también a los predicadores del movimiento de conciencia de Kṛṣṇa. En todo aspecto tiene gran estima por el nombre de Kṛṣṇa y las actividades de Kṛṣṇa; por eso le ofrecemos respetos sin reservas, pues realmente estamos viendo que ese caballero ha avanzado gradualmente en el sendero de conciencia de Kṛṣṇa. Siempre se debe respetar a una persona así. La conclusión es que los vaiṣṇavas siempre deben respetar a todo aquel que está tratando de avanzar en el proceso de conciencia de Kṛṣṇa al cantar regularmente el santo nombre. Por otra parte hemos visto personalmente que algunos de nuestros contemporáneo, que se supone son grandes predicadores, han caído gradualmente dentro del concepto material de la vida, debido a que han dejado de cantar el santo nombre del Señor.

“끄리쉬나의 신성한 이름을 구송하는 데 관심 있거나, 실천을 통해 끄리쉬나의 이름들을 구송하는 것을 좋아하게 된 자를 바이쉬나바로 간주해야 하고 적어도 마음속으로 존경해야 한다《짜이따냐 짜리땀리따 마댜 15.111》. 우리 친구 중의 한 명인 영국 유명 음악가가 끄리쉬나의 신성한 이름들을 구송하는 데 매력을 느끼게 되었고 자신의 음반에 몇 번이나 끄리쉬나의 신성한 이름을 언급했다. 집에서 그는 끄리쉬나의 사진에 존경을 표하고 끄리쉬나 의식 포교사들에게도 존경을 보인다. 모든 점에서 그는 끄리쉬나의 이름과 끄리쉬나의 활약들을 매우 높이 평가하고, 따라서 우리도 기탄없이 그에게 존경을 표한다. 이 신사가 끄리쉬나 의식을 점진적으로 발전시키고 있는 것을 우리가 실제로 보기 때문이다. 그런 사람에게는 항상 존경을 표해야 한다. 결론은 신성한 이름을 규칙적으로 구송함으로써 끄리쉬나 의식의 향상을 이루려 노력하는 사람 누구라도 바이쉬나바로부터 항상 존경받아야 한다. 한편으로 우리 동기 중 몇몇은 훌륭한 포교사가 되어야 했지만 절대신의 신성한 이름을 구송하는 데 실패했기 때문에 점차 물질적 개념의 삶에 빠지는 것을 목격했다.

Cuando instruía a Sanātana Gosvāmī, el Señor Caitanya Mahāprabhu dividió el servicio devocional en tres categorías.

사나따나 고스와미에게 지시를 내리는 동안 짜이따냐 마하쁘라부께서 봉헌을 세 범주로 나누셨다.

śāstra-yukti nāhi jāne dṛḍha, śraddhāvān
‘madhyama-adhikārī’ sei mahā-bhāgyavān
샤스뜨라-육띠 나히 자네 드리다, 스랃다반 ‘
śāstra-yukti nāhi jāne dṛḍha, śraddhāvān
마댜마-아디까리’세이 마하-바갸반
‘madhyama-adhikārī’ sei mahā-bhāgyavān

“Se debe considerar como madhyama-adhikārī a la persona cuyo conocimiento conclusivo de los śāstras no es muy bueno, pero que ha desarrollado una fe firme en el proceso de cantar el mahā-mantra Hare Kṛṣṇa, y que también es indesviable al ejecutar su servicio devocional prescrito. Una persona así es muy afortunada”. (Cc.Madhya 22.67) El madhyama-adhikārī es un śraddhāvān, una persona decididamente fiel, y es en verdad un candidato para avanzar más en el servicio devocional. Por lo tanto, se dice en El Caitanya-caritāmṛta (Madhya 22.64):

“확실한 샤스뜨라 지식을 갖춘 자는 그렇게 강하지 않지만, 하레 끄리쉬나 마하-만뜨라 구송에 확고한 믿음을 발전시킨 자는 규정된 봉헌을 수행하는 데 있어 아무런 방해를 받지 않으므로 마댜마-아디까리로 여겨야 한다. 그런 자는 매우 운이 좋은 자다.”《짜이따냐 짜리땀리따 마댜 22.67》마댜마-아디까리는 스랃다반(śraddhāvān), 즉 확고한 믿음이 있는 자이고, 실제로 더 높은 봉헌을 실행하기에 적합한 후보이다. 그러므로 짜이따냐 짜리땀리따(마댜 22.64)에서 이렇게 말한다.

śraddhāvān jana haya bhakti-adhikārī
‘uttama’, ‘madhyama’, ‘kaniṣṭha’ – śraddhā-anusārī
스랃다반 자나 하야 박띠-아디까리
śraddhāvān jana haya bhakti-adhikārī
웃따마’, ‘마댜마’, ‘까니쉬타’-‘스랏다-아누사리
‘uttama’, ‘madhyama’, ‘kaniṣṭha’ – śraddhā-anusārī

“Uno se capacita como devoto del plano elemental, del plano intermedio o del plano más elevado del servicio devocional según el desarrollo de su śraddhā [fe]”. Además, en El Caitanya-caritāmṛta (Madhya 22.62) se dice:

“스랃다(믿음)의 발전 정도에 따라 초급 단계와 중간 단계, 그리고 최고 단계의 봉헌을 하는 헌애자의 자격을 갖추게 된다.” 연이어 짜이따냐 짜리땀리따(마댜 22.62)가 말한다.

‘śraddhā’-śabde – viśvāsa kahe sudṛḍha niścaya
kṛṣṇe bhakti kaile sarva-karma kṛta haya
‘스랃다-사브데-비스바사 까헤 수드리다 니스짜야 ‘
śraddhā’-śabde – viśvāsa kahe sudṛḍha niścaya
끄리쉬네 박띠 까일레 사르바-까르마 끄리따 하야
kṛṣṇe bhakti kaile sarva-karma kṛta haya

“Al prestarle servicio trascendental a Kṛṣṇa, uno cumple automáticamente todas las demás actividades subsidiarias'. Esta fe firme y llena de confianza, favorable para el desempeño del servicio devocional, es llamada śraddhā”. Śraddhā, fe en Kṛṣṇa, es el comienzo del desarrollo de conciencia de Kṛṣṇa. Fe significa tener una fe ardiente. Las palabras de El Bhagavad-gīṭa son instrucciones autoritativas para los hombres fieles, y todo lo que Kṛṣṇa dice en El Bhagavad- gītā debe aceptarse tal como es, sin interpretaciones. Fue así como Arjuna aceptó El Bhagavad-gītā. Después de oír El Bhagavad-gītā, Arjuna le dijo a Kṛṣṇa: sarvam etad ṛtaṁ manye yan ṁāṁ vadasi keśava. "¡Oh, Kṛṣṇa!, acepto completamente como verdad todo lo que me has dicho”. (Bg.10.14)

“ ‘끄리쉬나께 초월적 봉헌을 함으로써 저절로 부차적 행위를 실행하게 된다.’ 이같이 봉헌하는 데 대한 확고한 믿음과 자신감, 우호적인 마음가짐을 스랃다라고 한다.” 끄리쉬나에의 믿음, 스랃다는 끄리쉬나 의식의 시작이다. 믿음은 강하게 믿는 것을 의미한다. 바가바드 기따의 말씀은 충실한 자들에게 권위있는 가르침이고, 바가바드 기따에서 끄리쉬나께서 하시는 말씀이 무엇이든 있는 해석 없이 그대로 받아들여야 한다. 이것이 아르주나가 바가바드 기따를 받아들인 방식이다. 바가바드 기따를 듣고 나서 아르주나는 끄리쉬나께 이렇게 말했다. 사르밤 에따 드리땀 만예 얀 맘 바다시 께샤바(sarvam etad ṛtaṁ manye yan māṁ vadasi keśava). “오 끄리쉬나, 당신께서 제게 하신 말씀 모두 진실로 완전히 받아들입니다.”《바가바드 기따 10.14》

Ésta es la manera correcta de entender El Bhagavad-gītā, y esto es llamado śraddhā. No es que uno acepta una porción de El Bhagavad-gītā según sus propias interpretaciones caprichosas, y luego rechaza otra porción. Esto no es śraddhā. Śraddhā significa aceptar las instrucciones de El Bhagavad-gītā en su totalidad, especialmente la última instrucción: sara-dharmān parityajya mām ekaṁ śaranaṁ vraja. «Abandona todas las variedades de religión y sólo entrégate a Mí». (Bg. 18.66) Cuando alguien desarrolla total fe en esta instrucción, esa fe ardiente se vuelve el fundamento de avance en la vida espiritual.

이것이 바가바드 기따를 이해하는 올바른 방식이고 '스랃다'라 한다. 자기 마음대로 해석해 바가바드 기따의 어느 한 부분만을 인정하고 다른 부분은 거부하는 것이 아니다. 그것은 스랃다가 아니다. 스랃다는 바가바드 기따의 가르침 전체를 완전하게 인정하는 것을 의미하고 특히 마지막 지시 사항, 사르바-다르만 빠리땨쟈 맘 에깜 샤라남 브라자(sarva-dharmān parityajya mām ekaṁ śaraṇaṁ vraja)를 받아들이는 것을 뜻한다. “모든 종류의 종교를 버리고 오직 나에게 항복하라.” 《바가바드 기따 18.66》이 지시를 완전히 믿으면 이렇게 쌓은 강한 믿음이 영적 삶의 향상을 이루는 기초가 된다.

Cuando uno se dedica de lleno a cantar el mahā-mantra Hare Kṛṣṇa, comprende gradualmente su propia identidad espiritual. Kṛṣṇa no se revela a uno a menos que cante fielmente el mantra Hare Kṛṣṇa: sevonmukhe hi jihvādau svayam eva sphuraty adaḥ. (Bhakti-rasāmṛta-sindhu 1.2.234) No podemos comprender a la Suprema Personalidad de Dios usando algún medio artificial. Debemos ocuparnos fielmente en servir al Señor. Dicho servicio principia con la lengua (sevonmukhe hi jihvādau), y eso significa que siempre debemos cantar los santos nombres del Señor y tomar kṛṣṇa-prasāda. No debemos cantar ni tomar nada más. Cuando se sigue fielmente este proceso, el Señor Supremo se revela al devoto.

하레 끄리쉬나 마하 만뜨라 구송에 완전히 열중할 때 자신의 고유한 영적 정체성을 점진적으로 깨닫는다. 하레 끄리쉬나 만뜨라를 충실하게 구송하지 않는 한 끄리쉬나께서는 당신을 드러내 보이지 않으신다. 세본무케 히 지흐바다우 스바얌 에바 스푸라띠 아다하(sevonmukhe hi jihvādau svayam eva sphuraty adaḥ)《박띠 라삼리따 신두 1.2.234》. 최고인격신을 인위적인 방법으로 깨달을 수는 없다. 반드시 당신을 위한 봉사에 충실히 임해야 한다. 그런 봉사는 혀(세본무케 히 지흐바다우)로 시작되며 이는 항상 당신의 신성한 이름들을 구송하고 끄리쉬나-쁘라사다(kṛṣṇa-prasāda)를 받아들임을 의미한다. 그 외의 것을 구송하거나 받아들여서는 안 된다. 이 과정을 충실히 따르면 지고의 신께서 당신을 헌애자에게 드러내 보이신다.

Una persona pierde interés por todo excepto por servir a Kṛṣṇa, cuando comprende que es un servicio eterno de Kṛṣṇa. Siempre pensando en Kṛṣṇa, ingeniando medios para propagar el santo nombre de Kṛṣṇa, él comprender que su único deber consiste en difundir el movimiento de conciencia de Kṛṣṇa en todo el mundo. Dicha persona debe relacionarse de inmediato con ella conforme a los seis procesos (dadāti, pratigṛhṅāti, etc.). En realidad, se debe aceptar como maestro espiritual al avanzado devoto vaiṣṇava uttama-adhikārī. Uno debe ofrecerle todo lo que posea, pues se ordena entregar todo lo que se tenga al maestro espiritual. En particular le corresponde al brahmacārī pedir limosna a otros y ofrecerla al maestro espiritual. Sin embargo, si uno no está autorrealizado no debe imitar el comportamiento del devoto avanzado, o sea mahā- bhāgavata, pues se degradará finalmente por tal imitación.

스스로 끄리쉬나의 영원한 종이라고 깨달을 때 끄리쉬나를 향한 봉사 외에 다른 모든 것에 흥미를 잃게 된다. 항상 끄리쉬나를 생각하고 끄리쉬나의 신성한 이름을 확산할 방법을 궁리하며 자신의 유일한 임무는 전 세계에 끄리쉬나 의식 운동을 퍼지게 하는 것임을 이해한다. 그런 자는 웃다마-아디까리로 인식되어야 하고 여섯 과정(다다띠 쁘라띠그리흐나띠 등)에 따라 즉시 그와의 교제를 시작해야 한다. 실제로 매우 높은 경지에 있는 웃다마-아디까리 바이쉬나바 헌애자는 영적 스승으로 받아들여야 한다. 자기가 소유한 것이 무엇이든 영적 스승에게 드려야 한다고 명시되어 있으므로 우리가 소유한 것 모두 그에게 바쳐야 한다. 특히 브라흐마짜리는 다른 사람들에게 구걸한 보시를 영적 스승에게 바치게 되어 있다. 하지만 깨달음 없는 모방만으로는 결국 타락하게 되므로 고차원의 헌애자 혹은 마하-바가바따(mahā-bhāgavata)의 행위를 모방해서는 안 된다.

En este verso, Śrīla Rūpa Gosvāmī le aconseja al devoto ser lo suficiente inteligente como para distinguir entre el kaniṣṭha-adhikārī, el madhyama-adhikārī, y el uttama-adhikārī. El devoto también debe conocer su propia posición, y no debe tratar de imitar al devoto que está situado en un plano superior. Śrīla Bhaktivinoda Ṭhākura ha insinuado que se puede reconocer al uttama-adhikārī vaiṣṇava por su habilidad para convertir a muchas almas caídas al vaiṣṇavismo. Nadie debe volverse maestro espiritual a menos que haya llegado al plano de uttama-adhikārī. El vaiṣṇava neófito o el vaiṣṇava situado en el plano intermedio también pueden aceptar discípulos, pero dichos discípulos deben estar en el mismo plano, y debe entenderse que no pueden avanzar muy bien hacia la meta última de la vida bajo la insuficiente guía que tienen. Por eso el discípulo debe ser cuidadoso y aceptar a un uttama-adhikārī como maestro espiritual

이 절에서 스릴라 루빠 고스와미는 까니쉬타-아디까리, 마댜마-아디까리, 웃다마-아디까리를 충분히 구별할 만큼 헌애자가 총명할 것을 조언한다. 헌애자는 또한 자신의 위치를 알아야 하고 더 높은 경지에 있는 헌애자를 모방하려고 해서는 안 된다. 스릴라 박띠비노다 타꾸라는 타락한 수많은 영혼을 바이쉬나바로 탈바꿈하게 하는 능력과 영향력이 바로 웃다마-아디까리 바이쉬나바를 알아볼 수 있는 실용적 힌트라고 제시했다. 웃다마-아디까리 단계에 이르지 않는 한 영적 스승이 되어서는 안 된다. 초심자 바이쉬나바 혹은 중간 단계에 있는 바이쉬나바 또한 제자를 둘 수 있지만, 그런 제자들은 그들과 같은 단계에 있는 사람들이어야 하고, 영적 스승의 불충분한 지도 탓에 인생의 궁극적 목표를 향해 많이 나아갈 수 없다는 사실을 명심해야 한다. 따라서 제자는 웃다마-아디까리를 영적 스승으로 받아들이도록 세심한 주의를 기울여야 한다.