Skip to main content

CAPÍTULO 3

KAPITOLA TŘETÍ

La estancia del Señor Śrī Caitanya Mahāprabhu en casa de Advaita Ācārya

Pobyt Pána Śrī Caitanyi Mahāprabhua v domě Advaity Ācāryi

En su Amṛta-pravāha-bhāṣya, Śrīla Bhaktivinoda Ṭhākura ofrece el siguiente resumen del Capítulo Tercero. Tras entrar en la orden de sannyāsa en Katwa, Śrī Caitanya Mahāprabhu caminó durante tres días seguidos por Rāḍha-deśa, hasta que, engañado por Nityānanda Prabhu, llegó a la parte occidental de Śāntipura. Allí Le hicieron creer que el río Ganges era el Yamunā. Mientras adoraba el sagrado río, Advaita Prabhu Se presentó allí con una barca. Advaita Prabhu Le pidió que Se bañase en el Ganges y Le llevó a Su casa. Una vez allí, en casa de Advaita Prabhu, todos los devotos de Navadvīpa, junto con madre Śacīdevī, fueron a ver a Śrī Caitanya Mahāprabhu. Esa casa estaba situada en Śāntipura. Madre Śacīdevī cocinó para Śrī Caitanya Mahāprabhu y Nityānanda Prabhu, y en esa ocasión Advaita Prabhu y Nityānanda Prabhu Se gastaron bromas el uno al otro. Por la tarde hubo una multitudinaria celebración de saṅkīrtana en casa de Advaita Prabhu, y madre Śacīdevī dio a Śrī Caitanya Mahāprabhu permiso para marcharse, aunque Le pidió que estableciese Su centro de actividades en Jagannātha Purī, Nīlācala. Śrī Caitanya Mahāprabhu concedió a Su madre lo que pedía y, seguido por Nityānanda, Mukunda, Jagadānanda y Dāmodara, partió de Śāntipura. Tras despedirse de madre Śacīdevī, se dirigieron hacia Jagannātha Purī, siguiendo el camino de Chatrabhoga.

Śrīla Bhaktivinoda Ṭhākura podává ve své Amṛta-pravāha-bhāṣyi následující shrnutí této třetí kapitoly. Śrī Caitanya Mahāprabhu přijal v Katoji sannyās a potom tři dny chodil po Rádhadéši, až díky triku Nityānandy Prabhua dorazil k západní straně Šántipuru. Śrī Caitanyovi Mahāprabhuovi bylo řečeno, že řeka Ganga je Jamuna. Když tuto posvátnou řeku uctíval, přijel tam na lodi Advaita Prabhu. Ten Pána požádal, aby se vykoupal v Ganze, a potom Ho odvezl do svého domu v Šántipuru. Tam přišli Śrī Caitanyu Mahāprabhua navštívit všichni oddaní z Navadvípu včetně matky Śacīdevī. Matka Śacīdevī vařila pro Śrī Caitanyu Mahāprabhua a Nityānandu Prabhua, a tehdy se také Advaita Prabhu s Nityānandou Prabhuem navzájem častovali mnoha žerty. Večer probíhal v domě Advaity Prabhua hromadný saṅkīrtan a matka Śacīdevī dovolila Śrī Caitanyovi Mahāprabhuovi, že může odejít. Požádala Ho, aby se usadil v Džagannáth Purí, Níláčale. Śrī Caitanya Mahāprabhu slíbil, že tak učiní, a v doprovodu Nityānandy, Mukundy, Jagadānandy a Dāmodara opustil Šántipur. Rozloučil se s matkou Śacīdevī a přes Čhatrabhógu se vydali do Džagannáth Purí.

Text 1:
Tras entrar en la orden de vida de sannyāsa, el Señor Caitanya Mahāprabhu, llevado de un intenso amor por Kṛṣṇa, quiso ir a Vṛndāvana, pero, aparentemente por error, caminó por Rāḍha-deśa. Más tarde llegó a Śāntipura, donde Se divirtió con Sus devotos. Ofrezco respetuosas reverencias a Śrī Caitanya Mahāprabhu.
Text 1:
Po přijetí sannyāsu chtěl jít Pán Caitanya Mahāprabhu kvůli silné lásce ke Kṛṣṇovi do Vrindávanu, ale omylem bloudil Rádhadéší. Později přišel do Šántipuru, kde si užíval ve společnosti svých oddaných. S úctou se klaním Śrī Caitanyovi Mahāprabhuovi.
Text 2:
¡Toda gloria a Śrī Caitanya Mahāprabhu! ¡Toda gloria a Nityānanda! ¡Toda gloria a Advaita Prabhu! ¡Y toda gloria a todos los devotos del Señor Caitanya, encabezados por Śrīvāsa!
Text 2:
Sláva Śrī Caitanyovi Mahāprabhuovi! Sláva Nityānandovi! Sláva Advaitovi Prabhuovi! Sláva všem oddaným Pána Caitanyi, v čele se Śrīvāsem!
Text 3:
A punto de cumplir los veinticuatro años, en el cuarto creciente del mes de māgha, Śrī Caitanya Mahāprabhu entró en la orden de sannyāsa.
Text 3:
Na konci dvacátého čtvrtého roku svého života, v měsíci Māgha, během dorůstajícího měsíce přijal Śrī Caitanya Mahāprabhu sannyās.
Text 4:
Después de entrar en la orden de sannyāsa, Caitanya Mahāprabhu, llevado de Su intenso amor por Kṛṣṇa, partió hacia Vṛndāvana. Sin embargo, por error, pasó tres días enteros caminando en estado de trance por la región de Rāḍha-deśa.
Text 4:
Z důvodu své silné lásky ke Kṛṣṇovi se Caitanya Mahāprabhu ihned po přijetí sannyāsu vydal do Vrindávanu. Omylem však v transu tři dny v kuse bloumal po Rádhadéši.
Text 5:
Mientras recorría la región conocida con el nombre de Rāḍha-deśa, Śrī Caitanya Mahāprabhu recitaba en éxtasis el siguiente verso.
Text 5:
Śrī Caitanya Mahāprabhu chodil po Rádhadéši a v extázi recitoval následující verš.
Text 6:
«[Un brāhmaṇa de Avantī-deśa decía:] “Firmemente establecido en el servicio de los pies de loto de Kṛṣṇa, cruzaré el infranqueable océano de la nesciencia. Así lo aprobaron los ācāryas anteriores, que estaban firmemente establecidos en la devoción del Señor, Paramātmā, la Suprema Personalidad de Dios.”»
Text 6:
„(Brāhmaṇa z Avantídéše řekl:) ,Nepřekonatelný oceán nevědomosti překročím tak, že se upevním ve službě lotosovým nohám Kṛṣṇy. To schvalují předchozí ācāryové, kteří byli zcela pohroužení v oddanosti Pánu, Paramātmě, Nejvyšší Osobnosti Božství.̀“
Text 7:
Śrī Caitanya Mahāprabhu dio Su aprobación al significado de este verso, que se refiere a la determinación del devoto mendicante decidido a ocuparse en el servicio del Señor Mukunda. Él expresó Su aprobación, indicando que era un verso muy bueno.
Text 7:
Śrī Caitanya Mahāprabhu obsah tohoto verše schvaloval, protože oddaný mnich byl odhodlaný sloužit Pánu Mukundovi. Svým souhlasem Pán naznačil, že se jedná o velmi dobrý verš.
Text 8:
El verdadero objetivo de quien entra en la orden de sannyāsa está en consagrarse al servicio de Mukunda. Quien sirve a Mukunda puede de hecho liberarse del cautiverio de la existencia material.
Text 8:
Skutečným významem přijetí sannyāsu je odevzdat se službě Mukundovi. Sloužením Mukundovi se lze opravdu vysvobodit z pout hmotné existence.
Text 9:
Después de entrar en la orden de sannyāsa, Śrī Caitanya Mahāprabhu decidió ir a Vṛndāvana y ocuparse por entero y exclusivamente en el servicio de Mukunda en un lugar solitario.
Text 9:
Po přijetí sannyāsu se Śrī Caitanya Mahāprabhu rozhodl odejít do Vrindávanu a v ústraní se zcela pohroužit do služby Mukundovi.
Text 10:
Cuando Śrī Caitanya Mahāprabhu emprendió el camino de Vṛndāvana, se Le manifestaron todos los signos de éxtasis, y no sabía en qué dirección iba, ni si era de día o de noche.
Text 10:
Cestou do Vrindávanu se u Śrī Caitanyi Mahāprabhua projevily veškeré extatické příznaky a On nevěděl, kterým směrem jde, ani zda je den, či noc.
Text 11:
Cuando Śrī Caitanya Mahāprabhu partió hacia Vṛndāvana, Nityānanda Prabhu, Candraśekhara y Prabhu Mukunda Le siguieron.
Text 11:
Śrī Caitanyu Mahāprabhua na cestě do Vrindávanu doprovázeli Nityānanda Prabhu, Candraśekhara a Prabhu Mukunda.
Text 12:
Mientras Śrī Caitanya Mahāprabhu pasaba por Rāḍha-deśa, todos los que veían Su éxtasis exclamaban: «¡Hari! ¡Hari!». Al cantar esto con el Señor, toda la infelicidad de la existencia material disminuía.
Text 12:
Śrī Caitanya Mahāprabhu procházel Rádhadéší a všichni, kdo Ho spatřili, v extázi volali: „Hari! Hari!“ Díky takovému zpívání s Pánem se vytratilo veškeré jejich neštěstí z hmotné existence.
Text 13:
Todos los pastorcillos de vacas que veían pasar a Śrī Caitanya Mahāprabhu se unían a Él y gritaban muy fuerte: «¡Hari! ¡Hari!».
Text 13:
Všichni pasáčci, kteří viděli jít Śrī Caitanyu Mahāprabhua okolo, se k Němu přidali a začali hlasitě křičet: „Hari! Hari!“
Text 14:
Al escuchar a los pastorcillos cantar también «¡Hari! ¡Hari!», Śrī Caitanya Mahāprabhu Se sintió muy complacido. Se acercó a ellos, colocó Su mano sobre sus cabezas y dijo: «Continuad cantando así.»
Text 14:
Když Śrī Caitanya Mahāprabhu slyšel, jak všichni pasáčci také zpívají „Hari! Hari!“, velice Ho to potěšilo. Přišel k nim, položil jim na hlavy svou dlaň a řekl: „Stále takto zpívejte.“
Text 15:
Śrī Caitanya Mahāprabhu les bendijo entonces a todos, diciéndoles que eran plenamente afortunados. De ese modo les alabó, y sintió que para Él era un gran éxito el que hubieran cantado el santo nombre del Señor Hari.
Text 15:
Śrī Caitanya Mahāprabhu jim tak všem požehnal a řekl jim, že jsou šťastné duše. Tím je pochválil a považoval se za velmi úspěšného, protože zpívali svaté jméno Pána Hariho.
Text 16:
Llamando aparte a los niños y contándoles una historia razonable, Nityānanda Prabhu les dio la siguiente instrucción.
Text 16:
Nityānanda Prabhu si zavolal pasáčky stranou a pověděl jim věrohodný příběh, na základě kterého jim dal následující pokyn.
Text 17:
«Cuando Śrī Caitanya Mahāprabhu os pregunte por el camino de Vṛndāvana, en lugar de decírselo, indicadle, por favor, el camino de la orilla del Ganges.»
Text 17:
„Jestli se vás Śrī Caitanya Mahāprabhu zeptá na cestu do Vrindávanu, ukažte Mu prosím tamhletu cestu po břehu Gangy.“
Texts 18-19:
Cuando el Señor Caitanya Mahāprabhu les preguntó por el camino de Vṛndāvana, los niños Le indicaron el camino de la orilla del Ganges, y el Señor, en éxtasis, siguió esa dirección.
Text 18-19:
Když se Pán Caitanya Mahāprabhu zeptal pasáčků na cestu do Vrindávanu, ukázali mu cestu po břehu Gangy a Pán se po ní v extázi vydal.
Text 20:
Mientras el Señor caminaba por la orilla del Ganges, Śrī Nityānanda Prabhu pidió a Ācāryaratna [Candraśekhara Ācārya] que fuese inmediatamente a casa de Advaita Ācārya.
Text 20:
Zatímco Pán pokračoval v cestě podél břehu Gangy, Śrī Nityānanda Prabhu požádal Ācāryaratnu (Candraśekhara Ācāryu), aby šel okamžitě do domu Advaity Ācāryi.
Text 21:
Śrī Nityānanda Gosvāmī le dijo: «Voy a llevar a Śrī Caitanya Mahāprabhu por la orilla del Ganges hasta Śāntipura. Asegúrate de que Advaita Ācārya esté allí, en la orilla, con una barca.»
Text 21:
Śrī Nityānanda Gosvāmī mu řekl: „Já přivedu Śrī Caitanyu Mahāprabhua na břeh Gangy v Šántipuru a Advaita Ācārya ať tam u břehu pozorně čeká s lodí.“
Text 22:
«Después de eso —continuó Nityānanda Prabhu—, Yo iré a la casa de Advaita Ācārya, y tú debes ir a Navadvīpa y regresar con madre Śacī y todos los demás devotos.»
Text 22:
Nityānanda Prabhu pokračoval: „Já potom půjdu do domu Advaity Ācāryi a ty bys měl jít do Navadvípu a přivést matku Śacī a všechny ostatní oddané.“
Text 23:
Después de enviar a Ācāryaratna a casa de Advaita Ācārya, Śrī Nityānanda Prabhu Se presentó ante el Señor Caitanya Mahāprabhu para hacerle saber que había llegado.
Text 23:
Śrī Nityānanda Prabhu poslal Ācāryaratnu do domu Advaity Ācāryi, sám předešel Caitanyu Mahāprabhua a oznámil, že Pán přichází.
Text 24:
Śrī Caitanya Mahāprabhu estaba en éxtasis, y preguntó a Nityānanda Prabhu adónde iba. Nityānanda Le contestó que iba con Él hacia Vṛndāvana.
Text 24:
Śrī Caitanya Mahāprabhu byl v extázi a ptal se Nityānandy Prabhua, kam jde. Nityānanda odpověděl, že jde s Ním do Vrindávanu.
Text 25:
Cuando el Señor preguntó a Nityānanda Prabhu si faltaba mucho para llegar a Vṛndāvana, Nityānanda contestó: «¡Mira! ¡Ahí está el río Yamunā!».
Text 25:
Když se Pán Nityānandy Prabhua zeptal, jak je to do Vrindávanu daleko, Nityānanda řekl: „Jen se podívej, tady teče řeka Jamuna.“
Text 26:
Diciendo esto, Nityānanda Prabhu llevó a Caitanya Mahāprabhu cerca del Ganges, y el Señor, en Su éxtasis, tomó el río Ganges por el Yamunā.
Text 26:
Nityānanda Prabhu pak přivedl Śrī Caitanyu Mahāprabhua ke Ganze a Pán ve své extázi považoval Gangu za Jamunu.
Text 27:
El Señor dijo: «¡Oh, qué afortunado soy! Ahora he visto el río Yamunā». Así, pensando que el Ganges era el río Yamunā, Caitanya Mahāprabhu comenzó a ofrecerle oraciones.
Text 27:
Pán řekl: „Ó, jaké mám štěstí! Mohu nyní vidět řeku Jamunu.“ Caitanya Mahāprabhu si tedy myslel, že Ganga je Jamuna, a začal se k ní modlit.
Text 28:
«¡Oh, río Yamunā!, tú eres la bienaventurada agua espiritual que da amor por el hijo de Nanda Mahārāja. Tú eres idéntica al agua del mundo espiritual, pues puedes destruir todas nuestras ofensas y las reacciones de los pecados cometidos durante toda la vida. Tú eres la creadora de todo lo que es auspicioso para el mundo. ¡Oh, hija del dios del Sol!, por favor, purifícanos en virtud de tus actividades piadosas.»
Text 28:
„Ó řeko Jamuno, jsi blažená duchovní voda, která udílí lásku k synovi Nandy Mahārāje. Nelišíš se od vody z duchovního světa, protože můžeš odstranit všechny naše přestupky a hříchy, kterých jsme se v životě dopustili. Ty jsi ta, která tomuto světu přináší vše příznivé. Ó dcero boha Slunce, očisti nás prosím svými zbožnými činnostmi.“
Text 29:
Tras recitar este mantra, Śrī Caitanya Mahāprabhu ofreció reverencias y Se bañó en el Ganges. En ese momento sólo llevaba una pieza de ropa interior, sin ninguna otra prenda.
Text 29:
Po recitování této mantry se Śrī Caitanya Mahāprabhu poklonil a vykoupal se v Ganze. Měl tehdy pouze jeden kus spodního prádla, protože jiné oblečení neměl.
Text 30:
Mientras Śrī Caitanya Mahāprabhu permanecía allí sin más ropa, Śrī Advaita Ācārya llegó al lugar en una barca, trayendo consigo ropa interior seca y prendas de vestir.
Text 30:
Když tam tak Śrī Caitanya Mahāprabhu stál a neměl, do čeho by se převlékl, připlul na lodi Śrī Advaita Ācārya s novým spodním prádlem i svrchním oblečením.
Text 31:
Al llegar, Advaita Ācārya Se detuvo ante el Señor y Le ofreció Sus reverencias. Al verle, el Señor comenzó a preguntarse qué era todo aquello.
Text 31:
Když Advaita Ācārya dorazil, předstoupil před Pána a složil Mu poklony. Jakmile Ho Pán uviděl, začal se nad celou situací podivovat.
Text 32:
Todavía absorto en Su éxtasis, el Señor preguntó a Advaita Ācārya: «¿Por qué has venido aquí? ¿Cómo sabías que estaba en Vṛndāvana?»
Text 32:
Pán, stále ještě v extázi, se Advaity Ācāryi zeptal: „Proč jsi sem přijel? Jak jsi věděl, že jsem ve Vrindávanu?“
Text 33:
Advaita Ācārya reveló a Śrī Caitanya Mahāprabhu lo que estaba ocurriendo diciéndole: «Allí donde Tú estés, ese lugar es Vṛndāvana. Es para Mí una gran fortuna el que hayas venido a la orilla del Ganges.»
Text 33:
Advaita Ācārya vše prozradil, když Śrī Caitanyovi Mahāprabhuovi řekl: „Kdekoliv jsi Ty, tam je Vrindávan. Nyní mám velké štěstí, že jsi přišel ke břehu Gangy.“
Text 34:
Śrī Caitanya Mahāprabhu dijo entonces: «Nityānanda Me ha engañado. Me ha traído a la orilla del Ganges y Me ha dicho que era el Yamunā.»
Text 34:
Śrī Caitanya Mahāprabhu řekl: „Nityānanda Mě podvedl. Přivedl Mě ke Ganze a řekl Mi, že je to Jamuna.“
Text 35:
Cuando Śrī Caitanya Mahāprabhu acusó a Nityānanda de haberle engañado, Śrīla Advaita Ācārya dijo: «Nada de lo que Nityānanda Prabhu Te ha dicho es falso. En verdad, acabas de bañarte en el río Yamunā.»
Text 35:
Śrī Caitanya Mahāprabhu nařkl Nityānandu z podvádění, ale Śrīla Advaita Ācārya odpověděl: „Nic z toho, co Ti Nityānanda Prabhu řekl, není lež. Nyní ses opravdu vykoupal v řece Jamuně.“
Text 36:
Advaita Ācārya explicó entonces que en aquel lugar el Ganges y el Yamunā fluían juntos. Por la parte oeste fluía el Yamunā, y por el lado oriental, el Ganges.
Text 36:
Advaita Ācārya potom vysvětlil, že na tomto místě tečou řeky Ganga i Jamuna společně; na západní straně Jamuna a na východní Ganga.
Text 37:
Advaita Ācārya sugirió entonces a Caitanya Mahāprabhu que debía cambiarse y ponerse ropas secas, pues, como Se había bañado en el río Yamunā, el Señor tenía la ropa interior mojada.
Text 37:
Advaita Ācārya potom navrhl, aby se Caitanya Mahāprabhu převlékl do suchých šatů, protože Jeho spodní prádlo bylo po koupeli v řece Jamuně mokré.
Text 38:
Advaita Ācārya dijo: «Absorto en Tu éxtasis de amor por Kṛṣṇa, llevas tres días seguidos ayunando. Por eso Te invito a Mi casa, donde Te pido que aceptes caridad. Ven conmigo a Mi casa.»
Text 38:
Advaita Ācārya řekl: „Už tři dny jsi ve své extázi lásky ke Kṛṣṇovi nejedl. Zvu Tě proto do Mého domu, kde můžeš milostivě přijmout almužnu. Pojď se Mnou do Mého obydlí.“
Text 39:
Advaita Prabhu continuó: «En Mi casa acabo de cocinar un puñado de arroz. Los guisos de verduras son siempre muy simples. No he preparado nada excepcional: unas verduras en su caldo y unas espinacas.»
Text 39:
Advaita Prabhu pokračoval: „Uvařil jsem doma jen hrst rýže a zelenina je vždy velmi jednoduchá. Žádné přepychové vaření – jen trocha polévky a špenátu.“
Text 40:
Diciendo esto, Śrī Advaita Ācārya ayudó al Señor a subir a la barca y Le llevó a Su casa. Allí Advaita Ācārya lavó los pies del Señor, sintiéndose por ello muy feliz.
Text 40:
Jakmile Śrī Advaita Ācārya domluvil, vzal Pána na loď a odvezl Jej do svého domu. Tam Pánovi umyl nohy, což Mu v nitru způsobilo velikou radost.
Text 41:
Primero, la esposa de Advaita Ācārya cocinó toda la comida. Seguidamente, el propio Śrīla Advaita Ācārya lo ofreció todo al Señor Viṣṇu.
Text 41:
Žena Advaity Ācāryi nejdříve veškeré jídlo uvařila. Śrīla Advaita Ācārya sám potom vše obětoval Pánu Viṣṇuovi.
Text 42:
Con todo lo cocinado se hicieron tres partes iguales. Una parte se sirvió en un plato de metal para ofrecerla al Señor Kṛṣṇa.
Text 42:
Veškeré uvařené jídlo bylo rozděleno na tři stejné části. Jedna z nich byla rozložena na kovovém tácu pro obětování Pánu Kṛṣṇovi.
Text 43:
De las tres partes, una se sirvió en un plato de metal, y las otras dos, en hojas de banano. Eran hojas no partidas, tomadas de un banano que daba un mínimo de treinta y dos racimos de plátanos. En los dos platos se dispusieron muy bien todas las preparaciones que se detallan más abajo.
Text 43:
Z těch tří částí byla jedna rozložena na železný tác a další dvě na banánové listy, které nebyly rozpůlené a pocházely ze stromu, jenž nesl alespoň třicet dva trsů banánů. Na těchto dvou talířích byly velmi vkusně naaranžovány pokrmy vyjmenované dále.
Text 44:
El arroz hervido, de grano muy fino y muy bien cocinado, se dispuso en el centro formando un montón, y en medio vertieron mantequilla clarificada de color amarillo, hecha con leche de vaca. Alrededor del montón de arroz había vasijas de corteza de banano que contenían mung dāl y todo tipo de guisos de verduras.
Text 44:
Dobře uvařená vybraná zrna tvořila kopec rýže se žlutým přepuštěným máslem z kravského mléka uprostřed. Okolo hromady rýže stály nádoby z kůry banánovníků a v nich byly různé druhy zeleninových jídel a mung dálu.
Text 45:
Entre las verduras cocinadas había paṭola, calabaza, mānakacu y una ensalada hecha de trozos de gengibre y varios tipos de espinacas.
Text 45:
Vařená zelenina byly paṭoly, dýně, mānakacu, salát z kousků zázvoru a různé druhy špenátu.
Text 46:
Había sukhtas, melón amargo mezclado con todo tipo de verduras, que competían con el sabor del néctar. Había cinco tipos de sukhtas amargos y picantes.
Text 46:
Byla tam také sukhta, hořký meloun smíchaný s různými druhy zeleniny, který překonal chuť nektaru. Bylo tam pět druhů hořkých a ostrých sukht.
Text 47:
Entre los guisos de verdura, había brotes recientes de hoja de nimba con berenjena frita. Había fruta paṭola frita con phula-baḍi, un tipo de dāl que, después de machacado, se deja secar al sol. También había un plato llamado kuṣmāṇḍa-mānacāki.
Text 47:
Mezi různými druhy zeleniny byly čerstvé listy nimbovníku smažené s baklažánem. Plod paṭoly byl osmažen s phulabaḍi, což je rozemletý dál usušený na slunci. Podávalo se také jídlo zvané kuṣmāṇḍa-mānacāki.
Text 48:
La pulpa de coco mezclada con requesón y piedras de azúcar cande era muy dulce. Había un curry de flores de banano y calabaza hervida en leche, todo ello en gran cantidad.
Text 48:
Jídlo z kokosové dřeně smíchané s tvarohem a cukrkandlem bylo velmi sladké. Bylo tam také velké množství kari z banánových květů a dýně vařené v mléce.
Text 49:
Había croquetas con salsas dulces y agrias, y cinco o seis tipos de platos agrios. Se había cocinado todo de manera que todos los presentes pudieran tomar prasādam.
Text 49:
Následovaly malé koláčky ve sladké a kyselé omáčce a pět nebo šest druhů kyselých jídel. Zeleniny bylo připraveno tolik, aby prasādam mohli přijmout všichni přítomní.
Text 50:
Había croquetas blandas hechas de mung dāl, de bananas maduras y de urad dāl. Había varios tipos de dulces, leche condensada con bolas de arroz, un dulce a base de coco, y todo tipo de pasteles que pudieran desearse.
Text 50:
Dále tam byly jemné koláčky s mung dálem, se zralými banány a s urad dálem, různé druhy sladkostí, kondenzované mléko s rýžovými koláčky, kokosová pochoutka a všechny druhy koláčků, které si kdo mohl přát.
Text 51:
Todas las verduras se sirvieron en recipientes de hojas de banano tomadas de árboles que daban un mínimo de treinta y dos racimos de plátanos. Eran recipientes muy firmes y grandes que no se ladeaban ni se tambaleaban.
Text 51:
Veškerá zelenina byla podávána v miskách z banánových listů, které pocházely ze stromů s alespoň třiceti dvěma trsy banánů. Misky byly velké, pevné, nestály nakřivo ani se nekývaly.
Text 52:
Rodeando los tres platos, había cien vasijas con toda clase de platos a base de verdura.
Text 52:
Všude okolo těch tří míst na jedení stálo sto nádob naplněných různými druhy zeleniny.
Text 53:
Junto con las vasijas de verdura había arroz dulce mezclado con ghī, servido en vasijas de barro nuevas. En tres sitios había vasijas de barro llenas de leche muy condensada.
Text 53:
Po boku těch různých druhů zeleniny tam byla v nových hliněných nádobách sladká rýže smíchaná s ghí. Hliněné nádoby s dobře svařeným mlékem byly rozestavěny na třech místech.
Text 54:
Además de todo eso, había arroz aplastado, preparado con leche y mezclado con bananas, y también calabaza blanca hervida en leche. En verdad, no es posible mencionar todos los platos que se prepararon.
Text 54:
Vedle dalších jídel tam byly i rýžové vločky s mlékem a banány a také bílá dýně vařená v mléce. Ve skutečnosti není možné všechna ta jídla popsat.
Text 55:
En dos sitios había vasijas de barro llenas de otro postre hecho con yogur, sandeśa [un dulce hecho de requesón] y banana. Soy incapaz de describirlo todo.
Text 55:
Na dvou místech stály nádoby s dalším jídlem z jogurtu, sandeśe (tvarohová sladkost) a banánů. Nejsem schopen to vše popsat.
Text 56:
Sobre el montón de arroz hervido y sobre todos los guisos de verdura había flores de árbol de tulasī. También había vasijas llenas de agua aromatizada con fragancia de rosas.
Text 56:
Na hromadě vařené rýže i na všech zeleninových jídlech ležely květy tulasī. Byly tam také nádoby naplněné voňavou růžovou vodou.
Text 57:
Había tres asientos, cubiertos con telas suaves. Todos los alimentos se ofrecieron al Señor Kṛṣṇa, y el Señor estuvo muy complacido de tomarlos.
Text 57:
Všechna tři sedátka byla pokryta jemnou látkou. Tak bylo veškeré jídlo obětováno Pánu Kṛṣṇovi a Pán je s velkým potěšením přijal.
Text 58:
El sistema que se sigue es que, después de ofrecer alimentos, se celebra bhoga-ārati. Advaita Prabhu pidió a los dos hermanos, el Señor Caitanya Mahāprabhu y Nityānanda Prabhu, que fuesen a ver el ārati. Los dos Señores y todos los allí presentes fueron a ver la ceremonia de ārati.
Text 58:
Po obětování jídla se provádí bhoga-ārati. Advaita Prabhu požádal oba bratry, Pána Caitanyu Mahāprabhua a Nityānandu Prabhua, aby se na ārati přišli podívat. Oba Páni tedy šli se všemi ostatními přítomnými zhlédnout obřad ārati.
Text 59:
Después de celebrar ārati para las Deidades del templo y de poner al Señor Kṛṣṇa a descansar, Advaita Ācārya salió para decir algo al Señor Caitanya Mahāprabhu.
Text 59:
Poté, co bylo pro Božstva v chrámu provedeno ārati, byl Pán Kṛṣṇa uložen k odpočinku. Advaita Ācārya pak vyšel z chrámu, aby Pána Caitanyu Mahāprabhua o něco požádal.
Text 60:
Śrī Advaita Prabhu dijo: «Mis queridos Señores, por favor, entrad en esta sala». Los dos hermanos, Caitanya Mahāprabhu y Nityānanda Prabhu, Se dirigieron entonces a tomar prasādam.
Text 60:
Śrī Advaita Prabhu řekl: „Moji drazí Páni, prosím pojďte do této místnosti.“ Oba bratři, Caitanya Mahāprabhu a Nityānanda Prabhu, tedy šli přijmout prasādam.
Text 61:
Cuando fueron a tomar el prasādam, el Señor Śrī Caitanya Mahāprabhu y Nityānanda Prabhu llamaron a Mukunda y a Haridāsa para que entrasen con ellos. Sin embargo, Mukunda y Haridāsa, juntando las manos, dijeron lo siguiente.
Text 61:
Když se Pán Śrī Caitanya Mahāprabhu a Nityānanda Prabhu odebrali přijmout prasādam, zavolali Mukundu a Haridāse, aby šli s Nimi. Mukunda a Haridāsa však se sepjatýma rukama promluvili.
Text 62:
Mukunda, cuando le llamaron, dijo: «Mi querido Señor, tengo algo que hacer y aún no he terminado. Más tarde tomaré prasādam, así que ahora, por favor, podéis pasar a la sala Vosotros dos, ¡oh, Prabhus!».
Text 62:
Mukunda řekl, když ho volali: „Můj drahý Pane, mám ještě něco na práci. Přijmu prasādam později. Vy dva nyní ale prosím jděte do této místnosti.“
Text 63:
Haridāsa Ṭhākura dijo: «Yo soy el más pecador, el más bajo entre los hombres. Después comeré un poquito de prasādam mientras espero fuera».
Text 63:
Haridāsa Ṭhākura řekl: „Já jsem nejhříšnější a nejnižší z lidí. Počkám raději venku a sním si později svou hrstku prasādam tam.“
Text 64:
Advaita Ācārya hizo pasar al Señor Nityānanda Prabhu y al Señor Caitanya Mahāprabhu dentro de la sala, y los dos Señores vieron el prasādam que había preparado. Śrī Caitanya Mahāprabhu estaba especialmente complacido.
Text 64:
Advaita Ācārya zavedl Pána Nityānandu Prabhua a Pána Caitanyu Mahāprabhua do místnosti, kde uviděli rozložené prasādam, což především Śrī Caitanyu Mahāprabhua velice potěšilo.
Text 65:
Śrī Caitanya Mahāprabhu dio Su aprobación a todos los métodos empleados para cocinar y ofrecer el alimento a Kṛṣṇa. En verdad, estaba tan complacido que dijo: «Francamente, Yo mismo llevaré sobre Mi cabeza nacimiento tras nacimiento los pies de loto de aquel que puede ofrecer a Kṛṣṇa unos alimentos tan exquisitos.»
Text 65:
Śrī Caitanya Mahāprabhu schválil všechny postupy použité při vaření a obětování jídla Kṛṣṇovi. Byl tak potěšený, že řekl: „Otevřeně prohlašuji, že život za životem budu na své hlavě držet lotosové nohy toho, kdo Kṛṣṇovi obětuje tak lahodná jídla.“
Text 66:
Cuando Śrī Caitanya Mahāprabhu entró en la sala, vio los tres platos que se habían preparado, y supo que los tres eran para Kṛṣṇa. Sin embargo, no comprendió las intenciones de Advaita Ācārya.
Text 66:
Śrī Caitanya Mahāprabhu vstoupil do místnosti, viděl, že je jídlo rozděleno na tři části, a věděl, že vše je určeno pro Kṛṣṇu. Nevěděl však, co Advaita Ācārya zamýšlel.
Text 67:
Śrī Caitanya Mahāprabhu dijo: «Sentémonos en esos tres lugares, y tomemos prasādam». Advaita Ācārya, sin embargo, dijo: «Yo repartiré el prasādam».
Text 67:
Śrī Caitanya Mahāprabhu řekl: „Posaďme se na tato tři místa a přijměme prasādam.“
Advaita Ācārya ale řekl: „Já ho budu rozdávat.“
Text 68:
Śrī Caitanya Mahāprabhu pensó que los tres platos servidos eran lo que se iba a repartir; por eso pidió otras dos hojas de banano diciendo: «Tomemos un poquito de arroz y verduras».
Text 68:
Śrī Caitanya Mahāprabhu si myslel, že všechny tři porce jsou určeny k rozdávání, a tak požádal o další dva banánové listy a řekl: „Dáme si nepatrně zeleniny a rýže.“
Text 69:
Advaita Ācārya dijo: «Sentaos en estos dos sitios». Tomándoles de las manos, Les hizo sentarse.
Text 69:
Advaita Ācārya řekl: „Posaďte se na tato sedátka.“ Oba dva Je vzal za ruce a usadil.
Text 70:
Śrī Caitanya Mahāprabhu dijo: «No es correcto que un sannyāsī tome semejante variedad de comida. ¿Cómo va a controlar los sentidos si lo hace?»
Text 70:
Śrī Caitanya Mahāprabhu prohlásil: „Nehodí se, aby sannyāsī jedl tolik rozmanitých jídel. Jak by potom mohl ovládat své smysly?“
Text 71:
Cuando Śrī Caitanya Mahāprabhu Se negó a aceptar la comida que ya Le habían servido, Advaita Ācārya dijo: «Por favor, deja de ocultarte. Yo sé quién eres, y conozco el significado secreto de Tu ordenación como sannyāsa».
Text 71:
Když se Śrī Caitanya Mahāprabhu zdráhal přijmout již připravené jídlo, Advaita Ācārya Mu řekl: „Přestaň se prosím ukrývat. Vím, kdo jsi, a znám také důvěrný význam Tvého přijetí sannyāsu.“
Text 72:
Con esas palabras, Advaita Ācārya pidió a Śrī Caitanya Mahāprabhu que comiese y Se dejase de juegos de palabras. El Señor contestó: «De verdad, no puedo comer tanta cantidad».
Text 72:
Advaita Ācārya tak Śrī Caitanyu Mahāprabhua požádal, aby jedl a zanechal hry se slovy. Pán na to odpověděl: „Tolik jídla opravdu nemohu sníst.“
Text 73:
Advaita Ācārya pidió entonces al Señor que simplemente aceptase el prasādam sin más fingimientos. Si no podía comerlo todo, podía dejar el resto en el plato.
Text 73:
Advaita Ācārya Pána požádal, aby prasādam jednoduše bez přetvářky přijal, a pokud by je nemohl všechno sníst, může nechat zbytek na listu.
Text 74:
Śrī Caitanya Mahāprabhu dijo: «No voy a poder con tanto, y no es deber del sannyāsī dejar remanentes».
Text 74:
Śrī Caitanya Mahāprabhu řekl: „Tolik jídla nedokážu sníst a sannyāsī není povinen nechávat zbytky.“
Text 75:
Ante esto, Advaita Ācārya recordó a Caitanya Mahāprabhu lo mucho que comía en Jagannātha Purī. El Señor Jagannātha y Śrī Caitanya Mahāprabhu son idénticos. Advaita Ācārya señaló que en Jagannātha Purī Caitanya Mahāprabhu comía cincuenta y cuatro veces al día, tomando cada vez muchos cientos de potes de comida.
Text 75:
Advaita Ācārya však poukázal na to, jak Caitanya Mahāprabhu jí v Džagannáth Purí. Pán Jagannātha a Śrī Caitanya Mahāprabhu jsou jedna a táž osoba. Advaita Ācārya tedy řekl, že v Džagannáth Purí jí Caitanya Mahāprabhu čtyřiapadesátkrát za den a pokaždé sní několik set nádob jídla.
Text 76:
Śrī Advaita Ācārya dijo: «La cantidad de alimentos que pueden comer tres personas, para Ti, no es ni un bocado. En proporción con eso, con lo que Te he servido no tienes ni para cinco bocados».
Text 76:
Śrī Advaita Ācārya řekl: „Množství jídla, které snědí tři lidé, pro Tebe není ani jedno sousto. Ve srovnání s tím toto jídlo nevydá ani na pět Tvých soust.“
Text 77:
Advaita Ācārya continuó: «He tenido la gran fortuna de que hayas venido a Mi hogar. Por favor, no hagas juegos de palabras. Ponte a comer y no hables más».
Text 77:
Advaita Ācārya pokračoval: „Je Mým velkým štěstím, že jsi právě přišel do Mého domu. Proto Tě prosím, nehraj si se slovy. Přestaň mluvit a začni jíst.“
Text 78:
Diciendo esto, Advaita Ācārya trajo agua a los dos Señores para que pudieran lavarse las manos. Los dos Señores Se sentaron y, sonriendo, empezaron a comer el prasādam.
Text 78:
Když to Advaita Ācārya dořekl, podal oběma Pánům vodu, aby si mohli umýt ruce. Ti se poté s úsměvem posadili a začali jíst prasādam.
Text 79:
Nityānanda Prabhu dijo: «Llevo ayunando tres días seguidos. Yo pensaba que hoy iba a romper Mi ayuno».
Text 79:
Nityānanda Prabhu řekl: „Celé tři dny jsem držel půst a doufal jsem, že ho dnes přeruším.“
Text 80:
Aunque Śrī Caitanya Mahāprabhu pensaba que la cantidad de comida era enorme, Nityānanda Prabhu, por el contrario, pensó que no daba ni para un bocado. Llevaba tres días ayunando y había tenido grandes esperanzas de romper el ayuno aquel día. En verdad, dijo: «Aunque Advaita Ācārya Me ha invitado a comer, veo que hoy también es ayuno. Con tan poca cantidad de alimento, no tengo ni para llenarme la mitad del estómago».
Text 80:
Śrī Caitanya Mahāprabhu si myslel, že jídla bylo příliš, ale Nityānanda Prabhu to naopak nepovažoval ani za jedno sousto. Už tři dny držel půst a doufal, že ho v ten den přeruší. Řekl: „I když Mě Advaita Ācārya pozval k jídlu, dnes bude také půst. Taková troška jídla nenaplní ani polovinu Mého břicha.“
Text 81:
Advaita Ācārya contestó: «Señor, Tú eres un mendicante que viaja haciendo peregrinajes. A veces comes frutas y raíces, y a veces simplemente sigues ayunando.»
Text 81:
Advaita Ācārya odpověděl: „Pane, Ty jsi žebravý mnich navštěvující poutní místa. Někdy jíš ovoce nebo kořínky a někdy se prostě postíš.“
Text 82:
«Soy un brāhmaṇa pobre, y Tú has venido a Mi hogar. Por favor, date por satisfecho con la poca cantidad de comida que has recibido y abandona Tu mentalidad codiciosa.»
Text 82:
„Jsem chudý brāhmaṇa a Ty jsi přišel do Mého domu. Spokoj se tedy s tím malým množstvím jídla, které jsi dostal, a vzdej se prosím své chamtivosti.“
Text 83:
El Señor Nityānanda Prabhu contestó: «Sea Yo quien sea, Tú Me has invitado. Por lo tanto, debes servirme tanto como quiera tomar».
Text 83:
Pán Nityānanda Prabhu odpověděl: „Ať jsem kdokoliv, Ty jsi Mě pozval, a proto Mi musíš dát tolik jídla, kolik sním.“
Text 84:
Su Divina Gracia Advaita Ācārya, al escuchar la afirmación de Nityānanda Prabhu, aprovechó la oportunidad que Sus jocosas palabras Le daban y Le dijo lo siguiente.
Text 84:
Když Jeho Božská Milost Advaita Ācārya vyslechl Nityānandu Prabhua, využil příležitosti, která se nabízela díky Jeho žertovným slovům, a promluvil k Němu takto.
Text 85:
Advaita Ācārya dijo: «Tú eres un paramahaṁsa rechazado, que has entrado en la orden de vida de renuncia sólo para llenarte la barriga. Me doy cuenta de que Tu única ocupación es causar problemas a los brāhmaṇas».
Text 85:
Advaita Ācārya řekl: „Jsi zavržený paramahaṁsa a stav odříkání jsi přijal jen proto, aby sis naplnil břicho. Je Mi jasné, že rád působíš nepříjemnosti brāhmaṇům.“
Text 86:
Advaita Ācārya acusó a Nityānanda Prabhu, diciendo: «Tú puedes comer diez o veinte mānas de arroz. Yo soy un brāhmaṇa pobre. ¿De dónde voy a sacar tanto arroz?»
Text 86:
Advaita Ācārya řekl Nityānandovi Prabhuovi vyčítavě: „Ty dokážeš sníst deset až dvacet mān rýže. Já jsem chudý brāhmaṇa, kde tolik rýže vezmu?“
Text 87:
«Hazme el favor de comer lo que tienes, aunque no sea más que un puñado de arroz, y después levántate. No muestres Tu locura tirando los restos de comida por todas partes.»
Text 87:
„Sněz, prosím Tě, co jsi dostal, i když je to pouhá hrstka rýže, a odejdi. Neukazuj, jaký jsi blázen, a nerozhazuj zbytky jídla okolo.“
Text 88:
De ese modo, Nityānanda Prabhu y el Señor Caitanya Mahāprabhu comieron y sostuvieron una jocosa conversación con Advaita Ācārya. Después de comer la mitad de cada una de las preparaciones de verduras que Le habían servido, Śrī Caitanya Mahāprabhu la dejaba y pasaba a la siguiente.
Text 88:
Tak Nityānanda Prabhu a Pán Caitanya Mahāprabhu jedli a přitom žertovali s Advaitou Ācāryou. Śrī Caitanya Mahāprabhu snědl polovinu z každého zeleninového jídla, které Mu bylo nabídnuto, zbytek nechal a začal jíst další.
Text 89:
Tan pronto como el Señor Se terminaba la mitad de un plato, Advaita Ācārya lo llenaba de nuevo. De ese modo, el Señor tomaba la mitad de cada plato y Advaita Ācārya Se lo llenaba una y otra vez.
Text 89:
Jakmile byla polovina zeleniny v nádobě snědena, Advaita Ācārya ji znovu doplnil. Pán tak vždy snědl polovinu nějakého jídla a Advaita Ācārya je znovu a znovu doplňoval.
Text 90:
Tras llenar un cuenco con verduras, Advaita Ācārya Les pidió que comiesen más. Caitanya Mahāprabhu dijo: «¿Cuánto más puedo seguir comiendo?»
Text 90:
Když Advaita Ācārya doplnil zeleninu v nádobě, žádal Je, aby jedli víc, a Caitanya Mahāprabhu řekl: „Kolik toho ještě mohu sníst?“
Text 91:
Advaita Ācārya dijo: «Por favor, no dejes lo que ya Te he servido. De todo lo que Te sirvo, puedes comer la mitad y dejar el resto».
Text 91:
Advaita Ācārya řekl: „Nenechávej prosím nic z toho, co už jsem Ti dal. Z toho, co Ti dávám nyní, můžeš jednu polovinu sníst a druhou nechat.“
Text 92:
De ese modo, mediante repetidos ruegos humildes, Advaita Ācārya hizo que Śrī Caitanya Mahāprabhu y el Señor Nityānanda comiesen. Así, Caitanya Mahāprabhu satisfizo todos los deseos de Advaita Ācārya.
Text 92:
Advaita Ācārya tak různými pokornými žádostmi přiměl Śrī Caitanyu Mahāprabhua a Pána Nityānandu, aby jedli. Caitanya Mahāprabhu tedy splnil všechny touhy Advaity Ācāryi.
Text 93:
De nuevo hablando en broma, Nityānanda Prabhu dijo: «Mi barriga aún no está llena. Por favor, llévate Tu comida. Ni siquiera la he tocado».
Text 93:
Nityānanda Prabhu znovu zažertoval: „Moje břicho stále ještě není plné. Odnes si prosím to svoje jídlo, ani jsem se ho nedotkl.“
Text 94:
Tras decir esto, Nityānanda Prabhu tomó un puñado de arroz y lo arrojó al suelo delante de Él, cómo si estuviera enfadado.
Text 94:
Potom vzal Nityānanda Prabhu hrst rýže a hodil ji před sebe na zem, jako kdyby se zlobil.
Text 95:
Cuando dos o cuatro granos de aquel arroz tocaron Su cuerpo, Advaita Ācārya comenzó a danzar de diversas formas, con el arroz todavía pegado al cuerpo.
Text 95:
Dvě nebo čtyři zrnka odhozené rýže se dotkla těla Advaity Ācāryi, a ten začal s rýží stále přilepenou na těle různými způsoby tančit.
Text 96:
Cuando el arroz de Nityānanda Prabhu tocó Su cuerpo, Advaita Ācārya Se consideró purificado por el contacto de los remanentes de Paramahaṁsa Nityānanda. En consecuencia, Se puso a danzar.
Text 96:
Advaita Ācārya se cítil očištěn rýží, která se dotkla Jeho těla, když po něm Paramahaṁsa Nityānanda hodil své zbytky, a proto se pustil do tance.
Text 97:
Advaita Ācārya, en broma, dijo: «Mi querido Nityānanda, Yo Te he invitado, y en verdad he recibido los resultados. Tú no tienes casta ni dinastía establecidas. Eres un loco por naturaleza.
Text 97:
Advaita Ācārya žertem řekl: „Můj milý Nityānando, nyní sklízím odplatu za to, že jsem Tě pozval. Není známý Tvůj rod ani kasta a máš povahu blázna.“
Text 98:
«Para hacer de Mí un loco como Tú, Me has arrojado los remanentes de Tu comida. Ni siquiera Te dio miedo el hecho de que Yo sea un brāhmaṇa.»
Text 98:
„Ty zbytky jídla jsi po Mně hodil jenom proto, abys ze Mě udělal stejného šílence, jako jsi Ty sám. Nebál ses ani skutečnosti, že jsem brāhmaṇa.“
Text 99:
Nityānanda Prabhu contestó: «Ésos son los remanentes de la comida del Señor Kṛṣṇa. Si piensas que son remanentes comunes, has cometido una ofensa».
Text 99:
Nityānanda Prabhu odpověděl: „Toto jsou zbytky jídla Pána Kṛṣṇy. Jestliže je považuješ za obyčejné zbytky, dopouštíš se přestupku.“
Text 100:
Śrīla Nityānanda Prabhu continuó: «Para anular esta ofensa, tendrás que invitar a Tu casa a un mínimo de cien sannyāsīs, y tendrás que darles de comer suntuosamente».
Text 100:
Śrīla Nityānanda Prabhu pokračoval: „Pokud do svého domu pozveš alespoň sto sannyāsīch a všem jim dáš dosyta najíst, Tvůj přestupek bude odstraněn.“
Text 101:
Advaita Ācārya contestó: «Jamás volveré a invitar a un sannyāsī, pues ha sido un sannyāsī quien ha arruinado todas Mis regulaciones brahmínicas smṛti».
Text 101:
Advaita Ācārya odpověděl: „Už nikdy žádného sannyāsīho do svého domu nepozvu, protože to byl právě sannyāsī, kdo zničil všechny Mé brāhmaṇské zásady, předepsané ve smṛti-śāstrāch.“
Text 102:
Después de esto, Advaita Ācārya invitó a los Señores a que Se lavasen las manos y la boca. Seguidamente, Les llevó a una cama muy bien preparada y Les invitó a acostarse y descansar.
Text 102:
Advaita Ācārya potom pro oba Pány zařídil, aby si mohli umýt ruce a ústa. Potom Je zavedl k pěknému lůžku a uložil Je k odpočinku.
Text 103:
Śrī Advaita Ācārya dio a los dos Señores clavos de especia y cardamomo mezclados con flores de tulasī. De ese modo tendrían en la boca un sabor agradable.
Text 103:
Aby měli oba Páni v ústech příjemnou chuť, nabídl jim Śrī Advaita Ācārya hřebíček a kardamom smíchaný s květy tulasī.
Text 104:
A continuación, Śrī Advaita Ācārya ungió los cuerpos de los dos Señores con pasta de madera de sándalo, y Les puso sobre el pecho collares de flores muy fragantes.
Text 104:
Śrī Advaita Ācārya pak potřel Jejich těla santálovou pastou a na hruď Jim dal voňavé květinové girlandy.
Text 105:
Cuando el Señor Se acostó en la cama, Advaita Ācārya quiso darle masaje en las piernas, pero el Señor no estaba muy conforme, de modo que dijo lo siguiente a Advaita Ācārya.
Text 105:
Když si Pán lehl na lůžko, Advaita Ācārya Mu chtěl masírovat nohy. Pán však váhal a promluvil k Němu.
Text 106:
Śrī Caitanya Mahāprabhu dijo: «Advaita Ācārya, ya Me has hecho danzar como has querido. Ahora déjalo. Ve a almorzar con Mukunda y Haridāsa.»
Text 106:
Śrī Caitanya Mahāprabhu řekl: „Advaito Ācāryo, přiměl jsi Mě, abych tu všelijak tančil. Nyní už toho nech a jdi s Mukundou a Haridāsem poobědvat.“
Text 107:
Seguidamente, Advaita Ācārya tomó prasādam con Mukunda y Haridāsa. Los tres comieron con mucho entusiasmo todo lo que desearon.
Text 107:
Advaita Ācārya pak s Mukundou a Haridāsem přijal prasādam a najedli se tolik, kolik si jen přáli.
Text 108:
Los habitantes de Śāntipura, al saber que el Señor Śrī Caitanya Mahāprabhu estaba en su pueblo, fueron inmediatamente a ver Sus pies de loto.
Text 108:
Jakmile se lidé ze Šántipuru doslechli o přítomnosti Pána Śrī Caitanyi Mahāprabhua, všichni hned přišli zhlédnout Jeho lotosové nohy.
Text 109:
Muy complacidos, todos daban grandes voces gritando el santo nombre del Señor: «¡Hari! ¡Hari!» En verdad, al ver la belleza del Señor, no salían de su asombro.
Text 109:
Lidé byli blažení, a tak začali hlasitě volat svatá jména Pána: „Hari! Hari!“ Přitom žasli nad Pánovou krásou.
Text 110:
La gente vio el cuerpo de color tan claro de Śrī Caitanya Mahāprabhu y su brillante lustre, que superaba el brillo del Sol. Por encima de todo ello, destacaba la belleza de las ropas azafrán que resplandecían sobre Su cuerpo.
Text 110:
Viděli tělo Śrī Caitanyi Mahāprabhua s velmi světlou barvou pleti a Jeho jasnou záři, která překonávala svit slunce. Nad tím vším se skvěla krása šafránově zbarvených šatů, třpytících se na Jeho těle.
Text 111:
La gente iba y venía con gran placer. No es posible calcular cuánta gente se reunió allí antes del fin del día.
Text 111:
Lidé s velkou radostí přicházeli a odcházeli. Nikdo by nemohl spočítat, kolik lidí se tam do konce toho dne shromáždilo.
Text 112:
Al anochecer, Advaita Ācārya dio comienzo al canto en congregación. Él mismo Se puso a danzar, y el Señor contempló como lo hacía.
Text 112:
Jakmile nastal večer, Advaita Ācārya zahájil společné zpívání. Začal dokonce sám tančit a Pán se díval.
Text 113:
Cuando Advaita Ācārya comenzó a danzar, Nityānanda Prabhu Le siguió. Haridāsa Ṭhākura, muy complacido, también comenzó a danzar tras Él.
Text 113:
Když začal tančit Advaita Ācārya, Nityānanda Prabhu se pustil do tance za ním, a to samé učinil i šťastný Haridāsa Ṭhākura.
Text 114:
Advaita Ācārya dijo: «Mis queridos amigos, ¿qué puedo decir? Hoy he recibido el placer trascendental más elevado. Después de muchísimos días, el Señor Kṛṣṇa está en Mi casa».
Text 114:
Advaita Ācārya řekl: „,Moji drazí přátelé, co k tomu mám říci? Dnes jsem získal nejvyšší transcendentální blaženost. Pán Kṛṣṇa je po mnoha dnech opět v Mém domě.̀“
Text 115:
Advaita Ācārya dirigió el grupo de saṅkīrtana y cantó ese verso con gran placer. Hubo manifestaciones de sudor extático, temblores, vellos erizados, lágrimas en los ojos y, a veces, sonidos estruendosos y bramidos.
Text 115:
Advaita Ācārya vedl saṅkīrtanovou skupinu a s velkou radostí zpíval tento verš. V extázi se u Něho projevovalo pocení, třesení, ježení chlupů, slzení a občas hřímání a řev.
Text 116:
En Su danza, Advaita Ācārya a veces giraba sin parar y Se tomaba de los pies de loto de Śrī Caitanya Mahāprabhu. Entonces Le decía lo siguiente.
Text 116:
Advaita Ācārya se při tanci občas zatočil dokola a uchopil lotosové nohy Śrī Caitanyi Mahāprabhua. Potom k Němu takto promluvil.
Text 117:
Śrī Advaita Ācārya decía: «Durante muchos días huiste de Mí haciéndote pasar por lo que no eras. Ahora Te tengo en Mi casa, y Te mantendré atado».
Text 117:
Śrī Advaita Ācārya říkal: „Po mnoho dní jsi Mi díky svým klamům unikal. Nyní Tě ale mám doma a spoutaného si Tě tu nechám.“
Text 118:
Diciendo esto, esa noche Advaita Ācārya, con gran placer, prolongó el canto en congregación durante tres horas, danzando todo el tiempo sin parar.
Text 118:
Poté, co Advaita Ācārya takto promluvil, s velkou radostí té noci po celé tři hodiny zpíval a tančil společně s ostatními.
Text 119:
Cuando Advaita Ācārya danzaba de ese modo, el Señor Caitanya sentía amor extático por Kṛṣṇa. Debido a Sus sentimientos de separación, crecían las olas y las llamas del amor.
Text 119:
Když takto Advaita Ācārya tančil, Pán Caitanya pociťoval extatickou lásku ke Kṛṣṇovi a kvůli odloučení od Něho se vlny a plameny lásky zvětšovaly.
Text 120:
Agitado por el éxtasis, Śrī Caitanya Mahāprabhu cayó de pronto al suelo. Al ver esto, Advaita Ācārya dejó de danzar.
Text 120:
Najednou Śrī Caitanya Mahāprabhu, rozrušený extází, upadl na zem. Jakmile to Advaita Ācārya uviděl, ihned zastavil tanec.
Text 121:
Al ver el éxtasis de Śrī Caitanya Mahāprabhu, Mukunda comprendió los sentimientos del Señor y comenzó a cantar muchas estrofas que aumentaban la fuerza del éxtasis del Señor.
Text 121:
Když Mukunda viděl tuto extázi Śrī Caitanyi Mahāprabhua, okamžitě pochopil Jeho pocity a začal zpívat mnoho veršů, které sílu Pánovy extáze ještě umocnily.
Text 122:
Advaita Ācārya levantó el cuerpo de Śrī Caitanya Mahāprabhu para ayudarle a danzar, pero el Señor, al escuchar las estrofas cantadas por Mukunda, manifestó unos síntomas físicos que hacían imposible el sostenerle.
Text 122:
Advaita Ācārya Śrī Caitanyu Mahāprabhua zvedal, aby Mu pomohl tančit, ale jakmile Pán zaslechl verše zpívané Mukundou, nebylo možné Ho kvůli Jeho tělesným příznakům udržet.
Text 123:
De Sus ojos caían lágrimas, y todo Su cuerpo temblaba. Sus vellos se erizaron, transpiraba enormemente, y Le fallaban las palabras. A veces Se ponía en pie, y a veces caía. Y a veces lloraba.
Text 123:
Z očí Mu tekly slzy a třásl se po celém těle. Měl zježené chlupy, silně se potil a hlas se Mu zajíkal. Chvíli stál, někdy upadl a někdy naříkal.
Text 124:
Mukunda cantó: «¡Mi querida amiga íntima! ¿Qué me falta por sufrir? Debido a los efectos del veneno del amor por Kṛṣṇa, mi cuerpo y mi mente han padecido muchísimo.»
Text 124:
Mukunda zpíval: „,Moje drahá přítelkyně! Co se Mi to nestalo! Moje tělo i mysl jsou obětí silného jedu lásky ke Kṛṣṇovi.̀“
Text 125:
«Mi sentimiento es éste: la mente me arde día y noche, y no encuentro descanso. Si hubiese algún lugar en el que pudiera reunirme con Kṛṣṇa, me iría allí volando.»
Text 125:
„,Moje pocity jsou takové: Má mysl hoří ve dne v noci a nenacházím oddechu. Kdyby existovalo místo, kde bych mohla potkat Kṛṣṇu, okamžitě bych tam odletěla.̀“
Text 126:
Mukunda cantaba con una voz muy dulce, pero tan pronto como Śrī Caitanya Mahāprabhu escuchó la estrofa, Su mente quedó hecha pedazos.
Text 126:
Mukunda sice tento verš zpíval velice sladkým hlasem, ale jakmile ho Caitanya Mahāprabhu zaslechl, Jeho mysl se roztříštila na kusy.
Text 127:
Los signos de éxtasis trascendental, de desánimo, tristeza, placer, inquietud, orgullo y humildad comenzaron a luchar como soldados dentro del Señor.
Text 127:
Transcendentální extatické příznaky, jako jsou zklamání, zasmušilost, radost, neklid, pýcha a pokora, spolu všechny začaly v Pánovi bojovat jako vojáci.
Text 128:
Debido al violento ataque de los diversos signos de éxtasis, todo el cuerpo del Señor Śrī Caitanya Mahāprabhu Se tambaleaba. Como resultado, cayó inmediatamente al suelo, y Su respiración se detuvo casi por completo.
Text 128:
Celé tělo Pána Śrī Caitanyi Mahāprabhua se pod náporem různých extatických příznaků začalo potácet. Následkem toho upadl na zem a téměř přestal dýchat.
Text 129:
Al ver al Señor en aquel estado, todos los devotos se llenaron de ansiedad. Entonces, de pronto, el Señor Se levantó emitiendo sonidos estruendosos.
Text 129:
Všichni oddaní měli obavy, když viděli, v jakém stavu se Pán nachází. Pán však najednou vstal a začal vydávat burácivé zvuky.
Text 130:
Después de levantarse, el Señor dijo: «¡Sigue hablando! ¡Sigue hablando!». Entonces comenzó a danzar, abrumado de placer. Nadie podía comprender las fuertes olas de aquel éxtasis.
Text 130:
Pán se postavil a řekl: „Mluv dál! Mluv dál!“ Zaplavený radostí pak začal tančit. Nikdo tyto mocné vlny extáze nechápal.
Text 131:
El Señor Nityānanda caminaba con Caitanya Mahāprabhu cuidando de que no cayese, mientras Advaita Ācārya y Haridāsa Ṭhākura Les seguían, danzando.
Text 131:
Pán Nityānanda šel s Caitanyou Mahāprabhuem, aby dohlédl na to, že neupadne. Advaita Ācārya a Haridāsa Ṭhākura šli za Nimi a tančili.
Text 132:
De ese modo, el Señor danzó durante tres horas como mínimo. A veces podían verse en Él los signos del éxtasis, como el placer, la tristeza y muchas otras olas de emociones de amor extático.
Text 132:
Takto Pán tančil alespoň tři hodiny. Chvílemi bylo vidět příznaky extáze jako radost, zasmušilost a mnoho dalších vln extatické emocionální lásky.
Text 133:
El Señor había estado ayunando durante tres días; pasado ese período, comió suntuosamente. Así, mientras danzaba y daba grandes saltos, Se fatigó un poco.
Text 133:
Pán se předtím tři dny postil a po této době se vydatně najedl. Tančení a skákání do výšky Ho proto poněkud unavilo.
Text 134:
Completamente absorto en amor por Dios, no Se daba cuenta de Su fatiga. Pero Nityānanda Prabhu, sujetándole, detuvo Su danza.
Text 134:
Jelikož byl plně pohroužený v lásce k Bohu, nebyl si své únavy vědom. Nityānanda Prabhu Jej však chytil a tak Jeho tanec ukončil.
Text 135:
Aunque el Señor estaba fatigado, Nityānanda Prabhu tuvo que sujetarle para mantenerle firme. En ese momento, Advaita Ācārya puso fin al canto y, ofreciendo al Señor diversos servicios, hizo que Se acostara y descansase.
Text 135:
I když byl Pán unavený, Nityānanda Prabhu Ho pevně držel. Advaita Ācārya tehdy přerušil zpívání a vykonáním různých služeb uložil Pána k odpočinku.
Text 136:
Durante diez días seguidos, Advaita Ācārya continuó organizando banquetes y canto al anochecer. De ese modo sirvió al Señor sin hacer ningún cambio.
Text 136:
Deset dní po sobě pořádal Advaita Ācārya večerní hostiny a zpívání. Takto Pánu sloužil bez jakékoliv změny.
Text 137:
Por la mañana, Candraśekhara llevó a Śacīmātā desde su casa en un palanquín, acompañada de muchos devotos.
Text 137:
Ráno posadil Candraśekhara Śacīmātu do nosítek a s mnoha oddanými ji přinesli z jejího domu.
Text 138:
De ese modo fueron allí todos los habitantes de la ciudad de Nadia, mujeres, niños y ancianos incluidos. De modo que la multitud era cada vez mayor.
Text 138:
Přišli tam všichni lidé z města Nadie, včetně všech žen, chlapců a starců, čímž se dav rozrostl.
Text 139:
Por la mañana, una vez cumplidos los deberes cotidianos, y mientras el Señor cantaba el mahā-mantra Hare Kṛṣṇa, la gente acompañó a Śacīmātā a casa de Advaita Ācārya.
Text 139:
Ráno, po ukončení pravidelných povinností, když Pán zpíval Hare Kṛṣṇa mahā-mantru, lidé doprovodili Śacīmātu do domu Advaity Ācāryi.
Text 140:
Tan pronto como madre Śacī llegó al lugar, Caitanya Mahāprabhu Se postró ante ella tendiéndose como una vara. Madre Śacī rompió a llorar, tomando al Señor en Su regazo.
Text 140:
Jakmile se objevila matka Śacī, Caitanya Mahāprabhu před ní padl na zem jako tyč. Matka Śacī se rozplakala a posadila si Pána na klín.
Text 141:
Al verse, ambos quedaron sobrecogidos de emoción. Al ver la cabeza del Señor sin pelo, madre Śacī se alteró muchísimo.
Text 141:
Oba byli dojatí z toho, že se zase vidí. Matku Śacī velice rozrušilo, když spatřila Pánovu hlavu bez vlasů.
Text 142:
Debido al amor, ella comenzó a acariciar el cuerpo del Señor. A veces Le besaba la cara y trataba de observarle detenidamente, pero como tenía los ojos llenos de lágrimas, no podía ver.
Text 142:
Z lásky začala hladit Pánovo tělo a občas Ho políbila na tváře. Snažila se na Něho pozorně dívat, ale oči měla zalité slzami, takže nic neviděla.
Text 143:
Al comprender que el Señor Caitanya había entrado en la orden de vida de renuncia, Śacīmātā, llorando, dijo al Señor: «Mi querido Nimāi, no seas cruel como Viśvarūpa, Tu hermano mayor».
Text 143:
Śacīmātā pochopila, že Pán přijal stav odříkání, a s pláčem Mu řekla: „Můj milý Nimāii, nebuď krutý jako Tvůj starší bratr Viśvarūpa.“
Text 144:
Madre Śacī continuó: «Después de entrar en la orden de renuncia, Viśvarūpa nunca más dejó que Le viese. Ciertamente, si Tú haces lo mismo, para mí será la muerte».
Text 144:
Matka Śacī pokračovala: „Viśvarūpa už se mi po tom, co přijal sannyās, nikdy nepřišel ukázat. Jestli uděláš totéž, bude to jistě má smrt.“
Text 145:
El Señor contestó: «Mi querida madre, escucha, por favor. Este cuerpo te pertenece a ti. Yo no tengo nada.»
Text 145:
Pán odpověděl: „Moje drahá matko, poslouchej Mě prosím. Toto tělo je tvoje, Mně nepatří nic.“
Text 146:
«Este cuerpo viene de ti, y tú lo criaste. Yo no puedo pagarte esa deuda ni en millones de vidas.»
Text 146:
„Toto tělo jsi vychovala ty a z tebe také pochází. Tento dluh ti nemohu splatit ani za milión životů.“
Text 147:
«Consciente o inconscientemente, he entrado en esta orden de vida de renuncia. Aun así, nunca Me mostraré indiferente hacia ti.»
Text 147:
„Ať už vědomě či nevědomě, přijal jsem tento stav odříkání, ale nikdy k tobě nebudu lhostejný.“
Text 148:
«Mi querida madre, Me quedaré donde tú Me pidas que Me quede, y haré todo lo que tú Me ordenes.»
Text 148:
„Moje drahá matko, zůstanu tam, kde budeš chtít, a udělám cokoliv, co Mi nařídíš.“
Text 149:
Diciendo esto, el Señor ofreció reverencias a Su madre una y otra vez; madre Śacī, complacida, Le tomaba una y otra vez en Su regazo.
Text 149:
Když to Pán dořekl, znovu a znovu se své matce klaněl. Matka Śacī byla spokojená a opakovaně si Ho brala na klín.
Text 150:
Seguidamente, Advaita Ācārya hizo pasar a madre Śacī dentro de casa. El Señor, inmediatamente, Se mostró dispuesto a reunirse con todos los devotos.
Text 150:
Advaita Ācārya potom vzal matku Śacī do domu. Pán byl okamžitě připravený setkat se se všemi oddanými.
Text 151:
El Señor saludó a todos los devotos, uno por uno, y mirándoles directamente a la cara, dio a cada uno de ellos un fuerte abrazo.
Text 151:
Pán uvítal všechny oddané jednoho po druhém. Každému z nich se podíval do obličeje a pevně ho obejmul.
Text 152:
Los devotos echaban de menos los cabellos del Señor, y se sentían tristes por ello; sin embargo, la visión de Su belleza les llenaba de felicidad.
Text 152:
I když byli oddaní nešťastní z toho, že nevidí Pánovy vlasy, pohled na Jeho krásu jim přinášel velké štěstí.
Texts 153-155:
Śrīvāsa, Rāmāi, Vidyānidhi, Gadādhara, Gaṅgādāsa, Vakreśvara, Murāri, Śuklāmbara, Buddhimanta Khāṅ, Nandana, Śrīdhara, Vijaya, Vāsudeva, Dāmodara, Mukunda, Sañjaya y todos los demás —en verdad, todos los habitantes de Navadvīpa, sin importar cuántos pueda mencionar— fueron a ver al Señor, quien les recibió con sonrisas y miradas de misericordia.
Text 153-155:
Přišli tam Śrīvāsa, Rāmāi, Vidyānidhi, Gadādhara, Gaṅgādāsa, Vakreśvara, Murāri, Śuklāmbara, Buddhimanta Khāṅ, Nandana, Śrīdhara, Vijaya, Vāsudeva, Dāmodara, Mukunda, Sañjaya a všichni ostatní, kolik jich jen mohu vyjmenovat – vždyť tam byli všichni obyvatelé Navadvípu – a Pán je přivítal úsměvy a milostivými pohledy.
Text 156:
Todos cantaban los santos nombres de Hari y danzaban. De ese modo, el domicilio de Advaita Ācārya se convirtió en Śrī Vaikuṇṭha Purī.
Text 156:
Každý zpíval svatá jména Hariho a tančil. Ze sídla Advaity Ācāryi se tak stalo Śrī Vaikuṇṭha Purī.
Text 157:
La gente venía a ver a Śrī Caitanya Mahāprabhu desde muchas otras aldeas cercanas, así como desde Navadvīpa.
Text 157:
Lidé přišli navštívit Śrī Caitanyu Mahāprabhua z různých nedalekých vesnic a také z Navadvípu.
Text 158:
A todos los que vinieron a ver al Señor desde las aldeas cercanas, y en especial desde Navadvīpa, Advaita Ācārya les dio un lugar donde alojarse, así como todo tipo de comestibles, durante muchos días. En verdad, lo organizó todo apropiadamente.
Text 158:
Každému, kdo za Pánem přišel z okolních vesnic, a zvláště z Navadvípu, poskytl Advaita Ācārya ubytování a veškeré potraviny na mnoho dní. O vše se náležitě postaral.
Text 159:
Las provisiones de Advaita Ācārya eran inagotables e indestructibles. A medida que los utilizaba, todos los bienes y productos aparecían de nuevo en la misma cantidad.
Text 159:
Zásoby Advaity Ācāryi byly naprosto nevyčerpatelné a nezničitelné. Kolik zboží a surovin spotřeboval, tolik se znovu objevilo.
Text 160:
Śacīmātā, desde el día en que llegó a casa de Advaita Ācārya, se encargó de cocinar, y Śrī Caitanya Mahāprabhu comía en compañía de todos los devotos.
Text 160:
Ode dne, kdy Śacīmātā přišla do domu Advaity Ācāryi, se ona ujala vaření a Śrī Caitanya Mahāprabhu jedl ve společnosti všech oddaných.
Text 161:
Todas las personas que llegaban durante el día, veían al Señor Caitanya Mahāprabhu y el amistoso comportamiento de Advaita Ācārya. Por la noche tenían la oportunidad de ver danzar al Señor y de escuchar Su canto.
Text 161:
Každý, kdo přišel během dne, viděl Pána Caitanyu Mahāprabhua a přátelské chování Advaity Ācāryi. V noci zase byla příležitost vidět Pánovo tančení a slyšet Jeho zpěv.
Text 162:
Cuando hacía kīrtana, el Señor manifestaba todo tipo de signos trascendentales. Tenía un aspecto aturdido y tembloroso, con los vellos erizados y la voz quebrada, y derramaba lágrimas y manifestaba total devastación.
Text 162:
Při kīrtanu Pán projevoval veškeré transcendentální příznaky. Navenek ztuhl, chvěl se, ježily se Mu chlupy na těle a selhával Mu hlas. Tekly Mu slzy a prožíval zničení.
Text 163:
Muy a menudo, el Señor Se desplomaba en el suelo. Al ver esto, madre Śacī se echaba a llorar.
Text 163:
Pán se každou chvíli zhroutil na zem, a když to viděla matka Śacī, rozplakala se.
Text 164:
Al ver a Nimāi desplomarse, Śrīmatī Śacīmātā pensaba que Su cuerpo se rompía. Gritando: «¡Ay de mí!», pedía lo siguiente al Señor Viṣṇu.
Text 164:
Śrīmatī Śacīmātā si myslela, že se Nimāiovo tělo při pádu na zem rozlámalo, a tak volala „Běda!“ a naléhavě prosila Pána Viṣṇua.
Text 165:
«Mi querido Señor, ten la bondad de concederme esta bendición como resultado de cualquier servicio que haya podido ofrecerte desde mi infancia.»
Text 165:
„Můj drahý Pane, prosím Tě, dej mi toto požehnání jako výsledek veškeré služby, kterou jsem pro Tebe od dětství udělala.“
Text 166:
«Por favor, cuando Nimāi caiga sobre la superficie de la Tierra, no permitas que sienta ningún dolor.»
Text 166:
„Prosím Tě, aby Nimāi, kdykoliv upadne na zem, nepocítil žádnou bolest.“
Text 167:
Así poseída de sentimientos de amor materno por el Señor Caitanya Mahāprabhu, madre Śacī experimentaba transformaciones de felicidad, miedo y humildad, así como signos físicos.
Text 167:
Štěstí, strach, pokora a další tělesné příznaky úplně změnily matku Śacī, jež byla přemožena mateřskou láskou k Pánu Caitanyovi Mahāprabhuovi.
Text 168:
Como Advaita Ācārya estaba dando caridad y comida al Señor Caitanya Mahāprabhu, los demás devotos, comenzando con Śrīvāsa Ṭhākura, también desearon hacerle donaciones e invitarle a almorzar.
Text 168:
Jelikož Advaita Ācārya dával Pánu Caitanyovi Mahāprabhuovi milodary a jídlo, ostatní oddaní v čele se Śrīvāsem Ṭhākurem Mu také chtěli dát milodary a pozvat Ho na oběd.
Text 169:
Al escuchar las invitaciones de otros devotos del Señor, madre Śacī dijo a los devotos: «¿Cuántas veces tendré yo la oportunidad de ver de nuevo a Nimāi?»
Text 169:
Když matka Śacī slyšela návrhy ostatních oddaných Pána, řekla jim: „Kolikrát budu mít ještě možnost Nimāie vidět?“
Text 170:
Śacīmātā expuso: «Vosotros podréis ver a Nimāi [Śrī Caitanya Mahāprabhu] muchas otras veces, en otros lugares, pero yo, ¿qué posibilidad tengo de volver a verle nunca más? Yo tendré que quedarme en casa, y un sannyāsī nunca regresa a su hogar.»
Text 170:
Śacīmātā řekla: „Co se vás týče, vy se můžete s Nimāiem (Śrī Caitanyou Mahāprabhuem) setkat mnohokrát někde jinde, ale jakou šanci mám já? Budu muset zůstat doma, a sannyāsī se domů nikdy nevrací.“
Text 171:
Madre Śacī suplicó a todos los devotos que le hiciesen esta caridad: que mientras Śrī Caitanya Mahāprabhu estuviese en casa de Advaita Ācārya, sólo ella Le daría de comer.
Text 171:
Matka Śacī všechny oddané prosila, aby jí dali tento milodar: Dokud bude Śrī Caitanya Mahāprabhu v domě Advaity Ācāryi, bude Mu dávat jídlo pouze ona.
Text 172:
Al escuchar aquella súplica de madre Śacī, todos los devotos ofrecieron reverencias y dijeron: «Estamos de acuerdo con todo lo que desee madre Śacī.»
Text 172:
Když to oddaní uslyšeli, všichni se matce Śacī poklonili a řekli: „Souhlasíme se vším, co si matka Śacī přeje.“
Text 173:
Al ver el intenso anhelo de Su madre, Śrī Caitanya Mahāprabhu Se agitó un poco, de modo que reunió a todos los devotos allí presentes y les habló.
Text 173:
Dychtivost Jeho matky Śrī Caitanyu Mahāprabhua trochu zneklidnila. Shromáždil proto všechny přítomné oddané a promluvil k nim.
Text 174:
Śrī Caitanya Mahāprabhu informó a todos: «Sin que Me lo ordenaseis, intenté irme a Vṛndāvana. Sin embargo, surgió algún obstáculo, y he tenido que regresar.»
Text 174:
Śrī Caitanya Mahāprabhu jim všem řekl: „Snažil jsem se jít do Vrindávanu bez vašeho nařízení. Objevila se však nějaká překážka a musel jsem se vrátit.“
Text 175:
«Mis queridos amigos, aunque inesperadamente he entrado en la orden de vida de renuncia, sé que nunca Me mostraré indiferente hacia vosotros.»
Text 175:
„Moji drazí přátelé, ačkoliv jsem náhle přijal tento stav odříkání, přesto vím, že k vám nikdy nebudu lhostejný.“
Text 176:
«Mis queridos amigos, mientras permanezca manifiesto, nunca os abandonaré. Tampoco podría abandonar a Mi madre.»
Text 176:
„Moji drazí přátelé, dokud setrvám projevený, nikdy se vás nevzdám. Ani své matky se nedokáži vzdát.“
Text 177:
«Después de entrar en la orden de sannyāsa, no está entre los deberes del sannyāsī el quedarse en el lugar en que ha nacido, rodeado de sus familiares.»
Text 177:
„Sannyāsī nesmí po přijetí sannyāsu zůstat ve svém rodišti, obklopený svými příbuznými.“
Text 178:
«Disponed las cosas de manera que no pueda dejaros y que, al mismo tiempo, la gente no pueda criticarme por vivir con Mis allegados después de haber entrado en la orden de sannyāsa.»
Text 178:
„Zařiďte, abych vás nemusel opustit a zároveň aby Mě lidé nepomlouvali, že po přijetí sannyāsu zůstávám u svých příbuzných.“
Text 179:
Tras escuchar las palabras del Señor Caitanya, todos los devotos, encabezados por Advaita Ācārya, fueron a ver a madre Śacī.
Text 179:
Poté, co oddaní vyslechli slova Pána Caitanyi, v čele s Advaitou Ācāryou šli za matkou Śacī.
Text 180:
Cuando le presentaron las palabras del Señor Caitanya, madre Śacī, que es la madre del universo, comenzó a hablar.
Text 180:
Jakmile jí přednesli vyjádření Pána Caitanyi, matka Śacī, která je matkou celého vesmíru, začala hovořit.
Text 181:
Śacīmātā dijo: «Yo sería muy feliz si Nimāi [Śrī Caitanya Mahāprabhu] Se quedase aquí. Pero, al mismo tiempo, si alguien Le criticase, para Mí sería un gran sufrimiento».
Text 181:
Śacīmātā řekla: „Budu nesmírně šťastná, pokud tady Nimāi (Śrī Caitanya Mahāprabhu) zůstane. Zároveň budu velice nešťastná, pokud Ho bude někdo pomlouvat.“
Text 182:
Madre Śacī dijo: «Ésta es una buena idea. En mi opinión, si Nimāi Se queda en Jagannātha Purī, no tendrá que dejarnos a ninguno de nosotros, y al mismo tiempo podrá vivir aparte, como un sannyāsī. De ese modo se cumplen ambos objetivos.»
Text 182:
Matka Śacī řekla: „To je správná úvaha. Myslím si, že když Nimāi zůstane v Džagannáth Purí, nikoho z nás neopustí a zároveň může jako sannyāsī žít stranou. Tak budou splněny oba záměry.“
Text 183:
«Jagannātha Purī y Navadvīpa están estrechamente relacionados, como dos habitaciones de una misma casa. Por eso, la gente de Navadvīpa suele ir a Jagannātha Purī, y los habitantes de Jagannātha Purī suelen ir a Navadvīpa. Ese ir y venir servirá para traer noticias del Señor Caitanya. De esa forma podré tener noticias Suyas.»
Text 183:
„Džagannáth Purí a Navadvíp jsou důvěrně spojená města, jako dvě místnosti v jednom domě, a tak lidé z Navadvípu často chodí do Džagannáth Purí a naopak. To mi umožní mít o Pánu Caitanyovi stále čerstvé zprávy.“
Text 184:
«¡Oh, devotos!, todos vosotros podréis ir y venir, y a veces puede que Él mismo venga a bañarse en el Ganges.»
Text 184:
„Vy všichni oddaní budete moci chodit sem i tam a On může také někdy přijít, aby se tady vykoupal v Ganze.“
Text 185:
«Mi propia felicidad o mi propia desdicha no me preocupan; sólo me interesa Su felicidad. En verdad, Su felicidad es la mía.»
Text 185:
„Moje vlastní štěstí či neštěstí mě nezajímá. Chci jen, aby On byl šťastný. Jeho štěstí je ve skutečnosti mým štěstím.“
Text 186:
Tras escuchar a Śacīmātā, todos los devotos le ofrecieron oraciones y le aseguraron que su orden, como un mandamiento védico, no podía violarse.
Text 186:
Jakmile oddaní slyšeli Śacīmātu, začali ji velebit. Ujistili ji, že její nařízení jsou jako nařízení Véd a nelze je neuposlechnout.
Text 187:
Todos los devotos informaron al Señor Caitanya de la decisión de Śacīmātā. Al saberla, el Señor Se sintió muy complacido.
Text 187:
Všichni oddaní potom šli za Pánem Caitanyou a řekli Mu, jak Śacīmātā rozhodla. Pán z toho měl velikou radost.
Text 188:
El Señor Śrī Caitanya Mahāprabhu presentó Sus respetos a todos los devotos que habían venido de Navadvīpa y de otras ciudades, diciéndoles lo siguiente.
Text 188:
Pán Śrī Caitanya Mahāprabhu vzdal úctu všem oddaným z Navadvípu i dalších měst a promluvil k nim.
Text 189:
«Mis queridos amigos, todos vosotros sois Mis amigos íntimos. Ahora os pido un favor. Por favor, concedédmelo.»
Text 189:
„Moji drazí přátelé, všichni jste Mými důvěrnými společníky. Nyní vás chci o něco požádat. Prosím, udělejte to pro Mě.“
Text 190:
El Señor Caitanya Mahāprabhu les pidió a todos que volviesen a sus casas y que cantaran el santo nombre en congregación. También les pidió que adorasen a Kṛṣṇa, que cantasen Su santo nombre y que hablasen de Sus sagrados pasatiempos.
Text 190:
Pán Caitanya Mahāprabhu je všechny požádal, aby se vrátili domů a začali společné zpívání svatého jména. Poprosil je také, aby uctívali Kṛṣṇu, zpívali Jeho svaté jméno a hovořili o Jeho svatých zábavách.
Text 191:
Tras dar esa instrucción a los devotos, el Señor les pidió permiso para ir a Jagannātha Purī. Les aseguró que cada cierto tiempo regresaría y que volvería a verles muchas veces.
Text 191:
Poté, co Pán dal oddaným tyto pokyny, požádal je o svolení k cestě do Džagannáth Purí. Ujistil je, že občas přijde a setká se nimi.
Text 192:
De ese modo, presentando los debidos respetos a todos los devotos y sonriendo dulcemente, Śrī Caitanya Mahāprabhu los despidió a todos.
Text 192:
Śrī Caitanya Mahāprabhu tak všem oddaným vzdal patřičnou úctu a s milým úsměvem se s nimi rozloučil.
Text 193:
Después de pedir a todos los devotos que volviesen a sus casas, el Señor decidió ir a Jagannātha Purī. En ese momento, Haridāsa Ṭhākura se echó a llorar con palabras que conmovían el corazón.
Text 193:
Jakmile Pán požádal všechny oddané, aby se vrátili domů, rozhodl se odejít do Džagannáth Purí. Haridāsa Ṭhākura tehdy začal naříkat a žalostně promluvil.
Text 194:
Haridāsa Ṭhākura dijo: «Tú Te vas a Jagannātha Purī, y eso está muy bien, pero ¿qué será de mí? Yo no puedo ir a Jagannātha Purī.
Text 194:
Haridāsa Ṭhākura řekl: „Ty jdeš do Džagannáth Purí a to je v pořádku. Kam ale půjdu já? Nemám sílu jít do Džagannáth Purí.“
Text 195:
«Yo soy el más bajo entre los hombres, y por ello no podré verte. ¿Cómo voy a mantener mi pecaminosa vida?»
Text 195:
„Protože jsem nejnižší z lidí, nebudu mít možnost Tě vidět. Jak budu moci udržovat svůj hříšný život?“
Text 196:
El Señor contestó a Haridāsa Ṭhākura: «Por favor, contén tu humildad. Sólo de ver tu humildad, Mi mente se agita mucho.»
Text 196:
Pán Haridāsovi Ṭhākurovi odpověděl: „Zanech prosím své pokory. Když ji vidím, rozrušuje to Moji mysl.“
Text 197:
El Señor Caitanya Mahāprabhu aseguró a Haridāsa Ṭhākura que presentaría una petición ante el Señor Jagannātha y que, ciertamente, le llevaría a Jagannātha Purī.
Text 197:
Pán Śrī Caitanya Mahāprabhu Haridāse Ṭhākura ujistil, že Pánu Jagannāthovi přednese prosbu a že ho do Džagannáth Purí jistě vezme s sebou.
Text 198:
Después de eso, Advaita Ācārya pidió respetuosamente al Señor Caitanya Mahāprabhu que fuese misericordioso con Él y Se quedara dos o cuatro días más.
Text 198:
Advaita Ācārya potom s veškerou úctou Pána Caitanyu Mahāprabhua požádal, aby Mu projevil svou milost a zdržel se tam ještě dva nebo čtyři dny.
Text 199:
Caitanya Mahāprabhu nunca dejó de cumplir ningún ruego de Advaita Ācārya; por eso Se quedó en Su casa, en lugar de irse inmediatamente a Jagannātha Purī.
Text 199:
Caitanya Mahāprabhu nikdy žádnou prosbu Advaity Ācāryi neodmítl, a tak do Džagannáth Purí neodešel hned a zůstal v Jeho domě.
Text 200:
Advaita Ācārya, madre Śacī y todos los devotos acogieron muy felices la decisión del Señor Caitanya. Advaita Ācārya celebró cada día con un gran festival.
Text 200:
Rozhodnutí Pána Caitanyi přijal Advaita Ācārya, matka Śacī i všichni oddaní s nadšením. Advaita Ācārya slavil každý den pořádáním velké slavnosti.
Text 201:
Durante el día, los devotos hablaban de temas relacionados con Kṛṣṇa, y por la noche había un gran festival de canto en congregación en casa de Advaita Ācārya.
Text 201:
Ve dne hovořili oddaní o tématech týkajících se Kṛṣṇy a v noci probíhal v domě Advaity Ācāryi velký festival společného zpívání.
Text 202:
Madre Śacī cocinaba con gran placer, y Śrī Caitanya Mahāprabhu, junto con los devotos, aceptaba el prasādam con gran placer.
Text 202:
Matka Śacī s velkou radostí vařila a Śrī Caitanya Mahāprabhu společně s ostatními oddanými blaženě přijímal prasādam.
Text 203:
De ese modo, todas las opulencias de Advaita Ācārya —Su fe, Su devoción, Su hogar, Sus riquezas y todo lo demás—se emplearon con éxito en la adoración del Señor Caitanya Mahāprabhu.
Text 203:
Takto bylo veškeré bohatství Advaity Ācāryi – Jeho víra, oddanost, dům, majetek a vše ostatní – úspěšně použito při uctívání Pána Caitanyi Mahāprabhua.
Text 204:
Madre Śacī veía constantemente la cara de Su hijo y Le daba de comer; de ese modo, su felicidad aumentaba y era, en verdad, completa.
Text 204:
Matka Śacī neustále viděla tvář svého syna a dávala Mu najíst, což zvětšovalo její štěstí, které bylo díky tomu úplné.
Text 205:
De ese modo, en casa de Advaita Ācārya, todos los devotos se reunieron y pasaron algunos días juntos en un ambiente de gran fiesta.
Text 205:
Takto se v domě Advaity Ācāryi sešli všichni oddaní a strávili spolu několik dní v radostné náladě.
Text 206:
Al día siguiente, el Señor Caitanya Mahāprabhu pidió a todos los devotos que regresasen a sus respectivos hogares.
Text 206:
Dalšího dne Pán Caitanya Mahāprabhu požádal všechny oddané, aby se vrátili do svých domovů.
Text 207:
Śrī Caitanya Mahāprabhu también les pidió que celebrasen en sus hogares el canto en congregación del santo nombre del Señor, y les aseguró que podrían verle de nuevo.
Text 207:
Śrī Caitanya Mahāprabhu je také požádal, aby ve svých domovech společně zpívali svaté jméno Pána, a ujistil je, že se s Ním opět setkají.
Text 208:
Śrī Caitanya Mahāprabhu les dijo: «Unas veces vendréis vosotros a Jagannātha Purī, y otras vendré Yo a bañarme en el Ganges.»
Text 208:
Śrī Caitanya Mahāprabhu jim řekl: „Někdy vy přijdete do Džagannáth Purí a někdy přijdu Já sem, abych se vykoupal v Ganze.“
Texts 209-210:
Śrī Advaita Ācārya envió a cuatro personas para que acompañasen al Señor. Eran Nityānanda Gosañi, Jagadānanda Paṇḍita, Dāmodara Paṇḍita y Mukunda Datta. Después de consolar a Su madre, Śacīmātā, Śrī Caitanya Mahāprabhu ofreció oraciones a sus pies de loto.
Text 209-210:
Śrī Advaita Ācārya poslal s Pánem jako doprovod čtyři osoby – Pána Nityānandu, Jagadānandu Paṇḍita, Dāmodara Paṇḍita a Mukundu Dattu. Śrī Caitanya Mahāprabhu uklidnil matku Śacīmātu a přednesl modlitby u jejích lotosových nohou.
Text 211:
Cuando todo estuvo preparado, el Señor Caitanya Mahāprabhu caminó alrededor de Su madre y partió hacia Jagannātha Purī. En casa de Advaita Ācārya se levantó un terrible clamor de llantos.
Text 211:
Když bylo vše připraveno, Pán Caitanya Mahāprabhu svou matku uctivě obešel a vydal se na cestu do Džagannáth Purí. V domě Advaity Ācāryi propukl hlasitý nářek.
Text 212:
Śrī Caitanya Mahāprabhu no Se conmovió. Se fue rápidamente, y Advaita Ācārya Le siguió, sollozando.
Text 212:
Śrī Caitanya Mahāprabhu zůstal nedotčený. Rychle odešel a Advaita Ācārya šel s pláčem za Ním.
Text 213:
Advaita Ācārya siguió a Śrī Caitanya Mahāprabhu por una cierta distancia, hasta que el Señor, Śrī Caitanya Mahāprabhu, con las manos juntas y con palabras muy dulces, Le hizo la siguiente petición.
Text 213:
Když Śrī Caitanya Mahāprabhu ušel jistou vzdálenost, pronesl se sepjatýma rukama k Advaitovi Ācāryovi následující sladká slova.
Text 214:
Śrī Caitanya Mahāprabhu dijo: «Por favor, consuela a todos los devotos y a Mi madre. Si Tú Te agitas, nadie podrá continuar existiendo.»
Text 214:
Śrī Caitanya Mahāprabhu pravil: „Uklidni prosím všechny oddané a Mou matku. Budeš-li rozrušený i Ty, nikdo z nich nedokáže zůstat naživu.“
Text 215:
Diciendo esto, Śrī Caitanya Mahāprabhu abrazó a Advaita Ācārya y Le dijo que no Le siguiera. Entonces, libre de ansiedad, prosiguió hacia Jagannātha Purī.
Text 215:
Śrī Caitanya Mahāprabhu potom Advaitu Ācāryu obejmul a nedovolil Mu jít dál. Sám pak bez úzkosti pokračoval do Džagannáth Purí.
Text 216:
Con las otras cuatro personas, el Señor siguió el camino de Chatrabhoga hacia Nīlādri, Jagannātha Purī, por las orillas del Ganges.
Text 216:
Pán šel se svými čtyřmi průvodci podél břehu Gangy cestou do Čhatrabhógy vstříc Níládri, Džagannáth Purí.
Text 217:
En su libro titulado Caitanya-maṅgala [Caitanya-bhāgavata], Vṛndāvana dāsa Ṭhākura ha explicado con todo detalle el camino del Señor a Jagannātha Purī.
Text 217:
Pánovu cestu do Džagannáth Purí obšírně popsal Vṛndāvana dāsa Ṭhākura ve své knize Caitanya-maṅgala (Caitanya-bhāgavata).
Text 218:
Quien escuche acerca de las actividades del Señor en casa de Advaita Ācārya, ciertamente alcanzará muy pronto las riquezas del amor por Kṛṣṇa.
Text 218:
Ten, kdo slyší o Pánových činnostech v domě Advaity Ācāryi, jistě velmi brzy získá bohatství lásky ke Kṛṣṇovi.
Text 219:
Orando a los pies de loto de Śrī Rūpa y Śrī Raghunātha, deseando siempre su misericordia, yo, Kṛṣṇadāsa, narro el Śrī Caitanya-caritāmṛta, siguiendo sus pasos.
Text 219:
Já, Kṛṣṇadāsa, vyprávím Śrī Caitanya-caritāmṛtu po vzoru Śrī Rūpy a Śrī Raghunātha. A protože vždy toužím po jejich milosti, modlím se u jejich lotosových nohou.