Skip to main content

Text 6

Text 6

Texto

Verš

etāṁ sa āsthāya parātma-niṣṭhām
adhyāsitāṁ pūrvatamair mahadbhiḥ
ahaṁ tariṣyāmi duranta-pāraṁ
tamo mukundāṅghri-niṣevayaiva
etāṁ sa āsthāya parātma-niṣṭhām
adhyāsitāṁ pūrvatamair mahadbhiḥ
ahaṁ tariṣyāmi duranta-pāraṁ
tamo mukundāṅghri-niṣevayaiva

Palabra por palabra

Synonyma

etām — este; saḥ — semejante; āsthāya — estar completamente establecido en; para-ātma-niṣṭhām — devoción por la Persona Suprema, Kṛṣṇa; adhyāsitām — adorado; pūrvat-amaiḥ — por anteriores; mahadbhiḥācāryas; aham — yo; tariṣyāmi — cruzaré; duranta-pāram — el infranqueable; tamaḥ — el océano de la nesciencia; mukunda-aṅghri — de los pies de loto de Mukunda; niṣevayā — por adorar; eva — ciertamente.

etām — v této; saḥ — takové; āsthāya — zcela upevněný; para-ātma-niṣṭhām — v oddanosti Nejvyšší Osobě, Kṛṣṇovi; adhyāsitām — uctívanému; pūrva-tamaiḥ — předchozími; mahadbhiḥācāryi; aham — já; tariṣyāmi — překročím; duranta-pāram — nepřekonatelný; tamaḥ — oceán nevědomosti; mukunda-aṅghri — lotosových nohou Pána Mukundy; niṣevayā — uctíváním; eva — jistě.

Traducción

Překlad

«[Un brāhmaṇa de Avantī-deśa decía:] “Firmemente establecido en el servicio de los pies de loto de Kṛṣṇa, cruzaré el infranqueable océano de la nesciencia. Así lo aprobaron los ācāryas anteriores, que estaban firmemente establecidos en la devoción del Señor, Paramātmā, la Suprema Personalidad de Dios.”»

„(Brāhmaṇa z Avantídéše řekl:) ,Nepřekonatelný oceán nevědomosti překročím tak, že se upevním ve službě lotosovým nohám Kṛṣṇy. To schvalují předchozí ācāryové, kteří byli zcela pohroužení v oddanosti Pánu, Paramātmě, Nejvyšší Osobnosti Božství.̀“

Significado

Význam

En relación con este verso, que es una cita del Śrīmad-Bhāgavatam (11.23.57), Śrīla Bhaktisiddhānta Sarasvatī Ṭhākura dice que, de los sesenta y cuatro elementos que se precisan para ofrecer servicio devocional, un principio regulativo es la aceptación de los símbolos característicos de la orden de sannyāsa. Cuando alguien entra en la orden de sannyāsa, su principal ocupación es consagrar por entero su vida al servicio de Mukunda, Kṛṣṇa. Quien no consagra por entero su mente y su cuerpo al servicio del Señor, no llega a ser un verdadero sannyāsī. No se trata de un simple cambio de ropas. En la Bhagavad-gītā (6.1), se afirma también: anāśritaḥ karma-phalaṁ kāryaṁ karma karoti yaḥ/ sa sannyāsī ca yogī ca: El que trabaja consagrándose a la satisfacción de Kṛṣṇa es un sannyāsī. Sannyāsa no es la ropa, sino la actitud de servicio a Kṛṣṇa.

K tomuto verši, který je citovaný ze Śrīmad-Bhāgavatamu (11.23.57), Śrīla Bhaktisiddhānta Sarasvatī Ṭhākura říká, že přijmout symbolické znaky sannyāsu je jednou ze šedesáti čtyř zásad potřebných k vykonávání oddané služby. Přijme-li někdo sannyās, je jeho hlavním posláním zcela odevzdat svůj život službě Mukundovi, Kṛṣṇovi. Pokud však neodevzdá svoji mysl a tělo úplně službě Pánu, sannyāsīm se ve skutečnosti nestane. Nejedná se pouze o změnu oděvu. Také v Bhagavad-gītě (6.1) je řečeno: anāśritaḥ karma-phalaṁ kāryaṁ karma karoti yaḥ  /  sa sannyāsī ca yogī ca – ten, kdo oddaně jedná pro uspokojení Kṛṣṇy, je sannyāsī. Sannyās tedy neznamená určité oblečení, ale služebnický postoj vůči Kṛṣṇovi.

La palabra parātma-niṣṭhā significa ser un devoto del Señor Kṛṣṇa. Parātmā, la Persona Suprema, es Kṛṣṇa. Īśvaraḥ paramaḥ kṛṣṇaḥ sac-cid-ānanda-vigrahaḥ (Bs. 5.1). Aquellos que están plenamente consagrados a los pies de loto de Kṛṣṇa mediante el servicio son verdaderos sannyāsīs. Por una cuestión de formalidad, el devoto acepta el hábito de sannyāsī, tal y como hicieron los ācāryas anteriores. También acepta las tres daṇḍas. En otra época, Viṣṇu Svāmī estimó que adoptar los hábitos de tridaṇḍī era parātma-niṣṭhā. Por esa razón, los devotos sinceros añaden otra daṇḍa, la jīva-daṇḍa, a las tres daṇḍas existentes. Al sannyāsī vaiṣṇava se le conoce con el nombre de tridaṇḍi-sannyāsī. El sannyāsī māyāvādī acepta una sola daṇḍa, sin entender el propósito de tri-daṇḍa. Más tarde, muchos miembros de la comunidad de Śiva Svāmī abandonaron el ātma-niṣṭhā (servicio devocional) del Señor, y siguieron la senda de Śaṅkarācārya. En lugar de aceptar 108 nombres, los miembros de la Śiva Svāmī sampradāya siguen la senda de Śaṅkarācārya y aceptan los 10 nombres de sannyāsa. Śrī Caitanya Mahāprabhu, pese a entrar en la orden de sannyāsa que existía por entonces (es decir, eka-daṇḍa), recitaba un verso del Śrīmad-Bhāgavatam acerca del brāhmaṇa de Avantīpura, que había entrado en la orden de tridaṇḍa-sannyāsa. Indirectamente declaraba que, dentro de esa daṇḍa, eka-daṇḍa, había cuatro daṇḍas que eran como una sola. Para Śrī Caitanya Mahāprabhu no es admisible aceptar ekadaṇḍa-sannyāsa sin parātma-niṣṭhā (el servicio devocional del Señor Kṛṣṇa). Además de esto, si se siguen con exactitud los principios regulativos, a la tri-daṇḍa debe añadírsele la jīva-daṇḍa. Esas cuatro daṇḍas, atadas como si de una sola se tratase, simbolizan el servicio devocional puro que se ofrece al Señor. Los ekadaṇḍi-sannyāsīs de la escuela māyāvāda no están consagrados al servicio de Kṛṣṇa, y debido a ello tratan de fundirse en la refulgencia Brahman, que es una posición marginal entre la existencia material y la espiritual, considerando que esa posición impersonal es la liberación. Los sannyāsīs māyāvādīs, sin saber que Śrī Caitanya Mahāprabhu era tridaṇḍī, piensan que Śrī Caitanya Mahāprabhu era un ekadaṇḍi-sannyāsī. Ello se debe a su confusión, vivarta. En el Śrīmad-Bhāgavatam no hay nada parecido a ekadaṇḍi-sannyāsī; de hecho, al tridaṇḍi-sannyāsī se le considera la representación simbólica de la orden de sannyāsa. Al citar este verso del Śrīmad-Bhāgavatam, Śrī Caitanya Mahāprabhu aceptó la orden de sannyāsa que se recomienda en el Śrīmad-Bhāgavatam. Los sannyāsīs māyāvādīs, enamorados de la energía externa del Señor, no pueden comprender la mente de Śrī Caitanya Mahāprabhu.

Slovo parātma-niṣṭhā znamená být oddaným Pána Kṛṣṇy. Parātmā, Nejvyšší Osoba, je Kṛṣṇa. Īśvaraḥ paramaḥ kṛṣṇaḥ sac-cid-ānanda-vigrahaḥ. Skutečnými sannyāsīmi jsou ti, kdo jsou úplně odevzdáni službě lotosovým nohám Kṛṣṇy. Jako formální záležitost přijme oddaný oblečení sannyāsīho, jak to dělali předchozí ācāryové, a také tři daṇḍy. Viṣṇu Svāmī později považoval přijetí oděvu tri-daṇḍīho za parātma-niṣṭhu, a upřímní oddaní proto přidávají ke třem stávajícím daṇḍám ještě jednu, jīva-daṇḍu. Vaiṣṇavský sannyāsī je známý jako tridaṇḍi-sannyāsī. Māyāvādští sannyāsī přijímají pouze jednu daṇḍu a význam tri-daṇḍy nechápou. Mnoho následovníků Śivy Svāmīho se později vzdalo ātma-niṣṭhy (oddané služby) Pánu a následovalo Śaṅkarācāryovu cestu. Místo aby přijímali 108 jmen, následují příslušníci sampradāyi Śivy Svāmīho Śaṅkarācāryu a přijímají deset jmen pro sannyāsī. I když Śrī Caitanya Mahāprabhu přijal tehdy existující řád sannyāsu (eka-daṇḍa), přesto recitoval verš ze Śrīmad-Bhāgavatamu o tridaṇḍa-sannyāsu, který přijal brāhmaṇa z Avantípuru. Nepřímo prohlásil, že v této jedné daṇḍě, eka-daṇḍě, byly obsaženy daṇḍy čtyři. Pro Śrī Caitanyu Mahāprabhua není ekadaṇḍa-sannyās bez parātma-niṣṭhy (oddané služby Pánu Kṛṣṇovi) přijatelný. Podle přesných zásad je navíc třeba k tri-daṇḍě přidat jīva-daṇḍu. Tyto čtyři daṇḍy svázané v jednu jsou symbolem ryzí oddané služby Pánu. Ekadaṇḍi-sannyāsī māyāvādské školy nejsou oddáni Pánu Kṛṣṇovi, a proto se snaží splynout se září Brahmanu, což je okrajové postavení mezi hmotnou a duchovní existencí, a toto neosobní postavení považují za osvobození. Māyāvādští sannyāsī nevědí, že Śrī Caitanya Mahāprabhu byl tridaṇḍī, a myslí si, že byl ekadaṇḍi-sannyāsī. To je dáno jejich vivartou, zmateností. Ve Śrīmad-Bhāgavatamu se nic takového jako ekadaṇḍi-sannyāsī neobjevuje; naopak, za symbolického zástupce stavu sannyās je přijímán tridaṇḍi-sannyāsī. Citováním tohoto verše ze Śrīmad-Bhāgavatamu se Śrī Caitanya Mahāprabhu přihlásil k sannyāsu doporučenému ve Śrīmad-Bhāgavatamu. Māyāvādští sannyāsī, okouzlení Pánovou vnější energií, nedovedou mysl Śrī Caitanyi Mahāprabhua pochopit.

Hasta la fecha, todos los devotos de Śrī Caitanya Mahāprabhu, siguiendo Sus pasos, entran en la orden de sannyāsa y llevan el cordón sagrado, dejándose una pequeña coleta sin afeitar. Los ekadaṇḍi-sannyāsīs de la escuela māyāvādī prescinden del cordón sagrado y no se dejan ninguna coleta. Por lo tanto, son incapaces de comprender el propósito de tridaṇḍa-sannyāsa; en esa condición, no sienten inclinación por dedicar sus vidas al servicio de Mukunda. Debido a que se sienten hartos de la existencia material, simplemente piensan en fundirse en la existencia del Brahman. Los ācāryas que promulgan el daiva-varṇāśrama (el orden social de cātur-varṇyam mencionado en la Bhagavad-gītā) no aceptan las propuestas de āsura-varṇāśrama, que sostienen que el orden social de varṇa viene determinado por el nacimiento.

Všichni oddaní Śrī Caitanyi Mahāprabhua dodnes následují Jeho příklad a po přijetí sannyāsu si ponechávají posvátnou šňůru a pramen vlasů na jinak oholené hlavě. Ekadaṇḍi-sannyāsī māyāvādské školy se posvátné šňůry vzdávají a žádný pramen vlasů si nenechávají. Význam tridaṇḍa-sannyāsu tedy nemohou pochopit, a proto nemají v úmyslu zasvětit své životy službě Mukundovi. Jelikož jsou znechuceni hmotnou existencí, myslí pouze na splynutí s Brahmanem. Ācāryové, kteří prosazují daiva-varṇāśramu (společenský řád cātur-varṇyam popsaný v Bhagavad-gītě), nepřijímají verzi āsura-varṇāśramy, podle které je vaṛna neboli společenské postavení dané zrozením.

El devoto más íntimo de Śrī Caitanya Mahāprabhu, Gadādhara Paṇḍita, se ordenó tridaṇḍa-sannyāsa, aceptando además como discípulo tridaṇḍi-sannyāsī a Mādhava Upādhyāya. Se explica que ese Mādhavācārya fue el iniciador de la sampradāya conocida en el este de la India con el nombre de Vallabhācārya-sampradāya. Śrīla Gopāla Bhaṭṭa Gosvāmī, famoso como smṛty-ācārya de la Gauḍīya-vaiṣṇava-sampradāya, recibió más tarde la orden de tridaṇḍa-sannyāsa de Tridaṇḍipāda Prabodhānanda Sarasvatī. Aunque en las Escrituras gauḍīya-vaiṣṇavas no se menciona específicamente la orden de tridaṇḍa-sannyāsa, el primer verso del Upadeśāmṛta de Śrīla Rūpa Gosvāmī aboga por la orden de tridaṇḍa-sannyāsa mediante el control de las seis fuerzas:

Gadādhara Paṇḍita, nejdůvěrnější oddaný Śrī Caitanyi Mahāprabhua, přijal tridaṇḍa-sannyās a také přijal Mādhavu Upādhyāyu jako svého žáka, tridaṇḍi-sannyāsīho. Říká se, že od tohoto Mādhavācāryi pochází sampradāya, která je v západní Indii známá jako Vallabhācārya sampradāya. Śrīla Gopāla Bhaṭṭa Gosvāmī, v Gauḍīya-vaiṣṇava-sampradāyi známý jako smṛty-ācārya, později přijal tridaṇḍa-sannyās od Tridaṇḍipādy Prabodhānandy Sarasvatīho. I když o přijímání tridaṇḍa-sannyāsu není v gauḍīya-vaiṣṇavské literatuře přímá zmínka, první verš Upadeśāmṛty Śrīly Rūpy Gosvāmīho říká, že je třeba přijmout tridaṇḍa-sannyās ovládnutím šesti pudů:

vāco vegaṁ manasaḥ krodha-vegaṁ
jihvā-vegam udaropastha-vegam
etān vegān yo viṣaheta dhīraḥ
sarvām apīmāṁ pṛthivīṁ sa śiṣyāt
vāco vegaṁ manasaḥ krodha-vegaṁ
jihvā-vegam udaropastha-vegam
etān vegān yo viṣaheta dhīraḥ
sarvām apīmāṁ pṛthivīṁ sa śiṣyāt

«A aquel que puede controlar las fuerzas del habla, de la mente, de la ira, del estómago, de la lengua y de los genitales, se le considera un gosvāmī y está capacitado para aceptar discípulos en todo el mundo». Los seguidores de Śrī Caitanya Mahāprabhu nunca entraron en la orden de sannyāsa māyāvāda, y no pueden ser censurados por ello. Śrī Caitanya Mahāprabhu aceptó a Śrīdhara Svāmī, que era un tridaṇḍi-sannyāsī, pero los sannyāsīs māyāvādīs, sin entender a Śrīdhara Svāmī, a veces piensan que Śrīdhara Svāmī pertenecía a la comunidad māyāvāda ekadaṇḍa-sannyāsa. Pero en realidad no es así.

„Ten, kdo je schopen ovládat nutkání řeči, mysli, hněvu, břicha, jazyka a genitálií, je gosvāmī a je oprávněný přijímat žáky po celém světě.“ Následovníci Śrī Caitanyi Mahāprabhua nikdy nepřijali māyāvādský sannyās, a to jim nelze vyčítat. Śrī Caitanya Mahāprabhu uznával Śrīdhara Svāmīho, jenž byl tridaṇḍi-sannyāsī, ale māyāvādští sannyāsī Śrīdhara Svāmīho nechápou, a někdy se proto domnívají, že náležel k māyāvādské komunitě přijímající ekadaṇḍa-sannyās. Tak tomu ale ve skutečnosti nebylo.