Skip to main content

CAPÍTULO 2

KAPITOLA DRUHÁ

Las manifestaciones de éxtasis del Señor Śrī Caitanya Mahāprabhu

Extatické projevy Pána Śrī Caitanyi Mahāprabhua

En el Capítulo Segundo del Madhya-līlā, el autor narra los pasatiempos que el Señor realizó en los últimos doce años de Su vida. De ese modo introduce también algunos de los pasatiempos del antya-līlā. La razón de ello le sería muy difícil de entender a una persona corriente. El autor espera que la lectura de los pasatiempos del Señor ayude a las personas en el despertar progresivo de su latente amor por Kṛṣṇa. De hecho, el autor redactó el Caitanya-caritāmṛta a una edad muy avanzada. Por temor a no poder acabar el libro, en el Capítulo Segundo presenta un resumen del Antya-līlā. Śrīla Kavirāja Gosvāmī ha confirmado que la opinión de Svarūpa Dāmodara tiene valor de autoridad en cuestiones de servicio devocional. A este resumen hay que añadir las notas de Svarūpa Dāmodara, que fueron memorizadas por Raghunātha dāsa Gosvāmī, quien también ayudó en la redacción del Caitanya-caritāmṛta. Tras la partida de este mundo de Svarūpa Dāmodara Gosvāmī, Raghunātha dāsa Gosvāmī fue a Vṛndāvana. Por ese entonces, el autor, Śrīla Kavirāja Gosvāmī, se encontró con Raghunātha dāsa Gosvāmī y, por su misericordia, pudo memorizar también él todas aquellas notas. Fue así como el autor logró completar esta obra trascendental, Śrī Caitanya-caritāmṛta.

V této druhé kapitole Madhya-līly autor popisuje zábavy, které Pán prováděl během posledních dvanácti let svého života. Popsal tak i některé zábavy antya-līly. Proč, to je pro obyčejného člověka velmi těžké pochopit. Autor očekává, že čtení Pánových zábav člověku postupně pomůže probudit jeho spící lásku ke Kṛṣṇovi. Tuto Caitanya-caritāmṛtu autor ve skutečnosti psal, když už byl velmi starý. Jelikož se obával, že knihu nebude schopen dokončit, shrnul antya-līlu již zde ve druhé kapitole. Śrīla Kavirāja Gosvāmī potvrzuje, že mínění Svarūpy Dāmodara je ohledně oddané služby směrodatné. Navíc jsou zde zápisky Svarūpy Dāmodara, které si uložil do paměti Raghunātha dāsa Gosvāmī, jenž při sepisování Śrī Caitanya-caritāmṛty také pomáhal. Po odchodu Svarūpy Dāmodara Gosvāmīho se Raghunātha dāsa Gosvāmī přestěhoval do Vrindávanu. Tehdy se s ním autor, Śrīla Kavirāja Gosvāmī, setkal a jeho milostí si mohl veškeré poznámky také zapamatovat. Díky tomu byl schopen dokončit toto transcendentální dílo, Śrī Caitanya-caritāmṛtu.

Text 1:
Al mismo tiempo que narro en forma resumida la parte final de los pasatiempos del Señor Caitanya Mahāprabhu, en este capítulo describiré el éxtasis trascendental del Señor, que parece locura debido a Sus sentimientos de separación de Kṛṣṇa.
Text 1:
V rámci stručného shrnutí posledních zábav Pána Caitanyi Mahāprabhua v této kapitole popíši Pánovu transcendentální extázi z odloučení od Kṛṣṇy, která vypadá jako šílenství.
Text 2:
¡Toda gloria a Śrī Caitanya Mahāprabhu! ¡Toda gloria al Señor Nityānanda! ¡Toda gloria a Advaitacandra! ¡Y toda gloria a todos los devotos del Señor!
Text 2:
Sláva Śrī Caitanyovi Mahāprabhuovi! Sláva Pánu Nityānandovi! Sláva Advaitacandrovi! Sláva všem oddaným Pána!
Text 3:
En Sus últimos doce años, Śrī Caitanya Mahāprabhu manifestó constantemente todos los síntomas del éxtasis de la separación de Kṛṣṇa.
Text 3:
Během svých posledních dvanácti let Śrī Caitanya Mahāprabhu neustále projevoval všechny příznaky extáze v odloučení od Kṛṣṇy.
Text 4:
La mente de Śrī Caitanya Mahāprabhu se encontraba, día y noche, en un estado prácticamente idéntico al que había mostrado Rādhārāṇī cuando Uddhava fue a Vṛndāvana a ver a las gopīs.
Text 4:
Mysl Śrī Caitanyi Mahāprabhua byla dnem i nocí prakticky ve stejném rozpoložení jako mysl Rādhārāṇī, když do Vrindávanu přijel Uddhava, aby se setkal s gopīmi.
Text 5:
El Señor manifestaba constantemente un estado de ánimo que reflejaba la locura de la separación. Todas Sus actividades se basaban en el olvido, y en Sus palabras, la base era siempre la locura.
Text 5:
Pán neustále projevoval stav mysli odrážející šílenství z odloučení. Zapomínání se bylo základem veškerých Jeho činností a Jeho řeči byly vždy pomatené.
Text 6:
Todos los poros de Su cuerpo exudaban sangre, y todos los dientes se Le aflojaban. Su cuerpo, que de pronto se ponía muy delgado, al instante siguiente resultaba obeso.
Text 6:
Z kožních pórů po celém těle Mu vytékala krev a uvolnily se Mu všechny zuby. V jednom okamžiku celé Jeho tělo zhublo a vzápětí zase ztloustlo.
Text 7:
Pasado el corredor, hay una pequeña habitación, la Gambhīrā. Śrī Caitanya Mahāprabhu solía pasar en ella Su tiempo, pero no dormía ni por un momento. Durante toda la noche, debido a Su agitación, golpeaba con fuerza la boca y la cabeza contra la pared; las heridas marcaban todo Su rostro.
Text 7:
Malý pokoj, kam nevede chodba, se nazývá Gambhīrā. Śrī Caitanya Mahāprabhu bydlel v takovém pokojíku, ale nespal ani okamžik. Celou noc si odíral ústa a hlavu o zeď, z čehož měl tvář plnou šrámů.
Text 8:
Las tres puertas de la casa siempre estaban cerradas, pero el Señor, de todas formas, salía. A veces Le encontraban ante la puerta Siṁha-dvāra del templo de Jagannātha. Otras veces, el Señor Se desplomaba en el mar.
Text 8:
I když byly troje dveře v domě vždy zamčené, Pán se přesto nějak dostal ven. Někdy Jej našli u Jagannāthova chrámu před bránou zvanou Simha-dvára a jindy spadl do moře.
Text 9:
A veces, Śrī Caitanya Mahāprabhu corría a toda prisa por las dunas, confundiéndolas con Govardhana. En Su carrera, lloraba y gemía fuertemente.
Text 9:
Śrī Caitanya Mahāprabhu také rychle běhal po písečných dunách, které si pletl s Góvardhanem, a přitom hlasitě kvílel a naříkal.
Text 10:
A veces, Caitanya Mahāprabhu confundía los pequeños parques de la ciudad con Vṛndāvana. A veces iba allí a danzar y cantar, y a veces caía inconsciente debido al éxtasis espiritual.
Text 10:
Někdy si Śrī Caitanya Mahāprabhu pletl malé parky ve městě s Vrindávanem. Chodil do nich, tančil tam a zpíval a někdy v duchovní extázi upadal do bezvědomí.
Text 11:
Las extraordinarias transformaciones del cuerpo debidas a sentimientos trascendentales nunca podrían haberse manifestado en nadie más que en el Señor; en Su cuerpo se manifestaban todas esas transformaciones.
Text 11:
Tyto neobyčejné tělesné proměny způsobené transcendentálními pocity se nemohou vyskytnout u nikoho jiného než u Pána, v jehož těle se všechny tyto proměny projevovaly.
Text 12:
A veces, las articulaciones de Sus brazos y piernas se separaban veinte centímetros, quedando unidas sólo por la piel.
Text 12:
Klouby na Jeho rukou a nohou se někdy oddělily až o dvacet centimetrů a zůstaly spojené pouze kůží.
Text 13:
A veces, los brazos, las piernas y la cabeza de Śrī Caitanya Mahāprabhu se retraían en Su cuerpo, como las extremidades de una tortuga.
Text 13:
Někdy se ruce, nohy a hlava Śrī Caitanyi Mahāprabhua stáhly do Jeho těla, jako když želva zatáhne své údy.
Text 14:
De ese modo, Śrī Caitanya Mahāprabhu solía manifestar maravillosos síntomas de éxtasis. Su mente parecía vacía, y en Sus palabras sólo había desesperación y desaliento.
Text 14:
Takto Śrī Caitanya Mahāprabhu projevoval úžasné extatické příznaky. Jeho mysl se zdála být prázdná a z Jeho slov čišela pouze beznaděj a zklamání.
Text 15:
Śrī Caitanya Mahāprabhu solía expresar Su mente de la siguiente forma: «¿Dónde está el Señor de Mi vida, que está tocando Su flauta? ¿Qué voy a hacer ahora? ¿Adónde debo ir para encontrar al hijo de Mahārāja Nanda?»
Text 15:
Stav své mysli vyjadřoval takto: „Kde je Pán Mého života, hrající na svou flétnu? Co mám teď dělat? Kam mám jít, abych našel syna Mahārāje Nandy?“
Text 16:
«¿Con quién voy a hablar? ¿Quién puede entender Mi desaliento? Sin el hijo de Nanda Mahārāja, Mi corazón está roto.»
Text 16:
„S kým mám promluvit? Kdo pochopí Mé zklamání? Bez syna Nandy Mahārāje Mi puká srdce.“
Text 17:
De ese modo, Śrī Caitanya Mahāprabhu siempre expresaba desconcierto y lamentación, sintiendo separación de Kṛṣṇa. En esas ocasiones, solía recitar los ślokas del Jagannātha-vallabha-nāṭaka, una obra de teatro de Rāmānanda Rāya.
Text 17:
Śrī Caitanya Mahāprabhu neustále projevoval zmatenost a naříkal v odloučení od Kṛṣṇy. Často přitom recitoval verše z divadelní hry Rāmānandy Rāye s názvem Jagannātha-vallabha-nāṭaka.
Text 18:
«[Śrīmatī Rādhārāṇī solía lamentarse:] “Nuestro Kṛṣṇa no Se da cuenta de lo que hemos sufrido por las heridas que nuestras relaciones amorosas nos han causado. En realidad, el amor nos ha maltratado, pues no sabe dónde golpear y dónde no. Ni siquiera Cupido sabe de nuestra inmensa debilidad. ¿A quién voy a decir nada? Nadie puede comprender las dificultades de los demás. Nuestra vida, en realidad, no está bajo nuestro control, pues la juventud no dura más que dos o tres días y pronto se termina. En esas circunstancias, ¡oh, Creador!, ¿cuál será nuestro destino?”»
Text 18:
(Śrīmatī Rādhārāṇī naříkala:) „,Náš Kṛṣṇa si neuvědomuje, jaké utrpení Nám způsobují šrámy utržené při Našich milostných hrátkách. Láska Nás opravdu zneužila, protože neví, kde udeřit, a kde ne. Dokonce ani Amor neví, jak jsme zeslábly. Co mám všem říci? Problémy druhých nikdo nechápe. Skutečnost je taková, že nejsme pány svých životů, protože mládí zůstane dva nebo tři dny a brzy je s ním konec. Ó stvořiteli, jaký bude za těchto okolností Náš osud?̀“
Text 19:
«[Śrīmatī Rādhārāṇī, afligida por los sentimientos de separación de Kṛṣṇa, decía:] “¡Ay de Mí! ¿Qué voy a decir de Mi sufrimiento? Mi encuentro con Kṛṣṇa hizo brotar Mi tendencia a amar, pero tener que separarme de Él fue un golpe demasiado duro para Mí, como una enfermedad de la que no acabo de reponerme y que Me hace sufrir. Para esa enfermedad, no hay otro médico que el propio Kṛṣṇa, pero Él no viene a cuidar de este tierno brote de servicio devocional. ¿Qué puedo decir de Su forma de comportarse? Por fuera, Kṛṣṇa es un joven y muy atractivo amante, pero en Su corazón sólo hay engaño, y es muy experto en matar a las esposas de los demás.”»
Text 19:
(Śrīmatī Rādhārāṇī mluvila v nářku z odloučení od Kṛṣṇy takto:) „Ó, co mám říci o svém neštěstí? Když jsem potkala Kṛṣṇu, vyrašily Mé sklony milovat, ale Naše odloučení Mi způsobilo velký šok, který neustále přetrvává, jako kdybych trpěla nějakou nemocí. Jediný, kdo může tuto nemoc vyléčit, je samotný Kṛṣṇa, ale On se o tuto rašící rostlinku oddané služby nestará. Co mám říci o Kṛṣṇově chování? Navenek vypadá jako přitažlivý mladý milenec, ale v srdci je to velký podvodník, zběhlý v zabíjení žen druhých.“
Text 20:
«[Śrīmatī Rādhārāṇī continuó lamentándose de las consecuencias de amar a Kṛṣṇa:] “Mi querida amiga, Yo no comprendo los principios regulativos dados por el Creador. Amé a Kṛṣṇa para ser feliz, pero, lo que obtuve fue todo lo contrario. Ahora Me encuentro en un mar de sufrimientos. Creo que no tardaré en morir, pues Mi fuerza vital Me ha abandonado. Esa es la condición de mi mente.”»
Text 20:
(Śrīmatī Rādhārāṇī dále naříkala nad následky lásky ke Kṛṣṇovi:) „Moje drahá přítelkyně, nechápu zákony stvořitele. Milovala jsem Kṛṣṇu, abych získala štěstí, ale výsledek byl přesně opačný. Nyní se topím v oceánu utrpení. Jsem si jistá, že teď zemřu, protože Mi nezůstává žádná životní síla. Takový je stav Mé mysli.“
Text 21:
«Las relaciones amorosas son por naturaleza tortuosas. No se afrontan con suficiente conocimiento, ni consideran si el lugar es o no el adecuado, ni prevén los resultados. Con las cuerdas de Sus buenas cualidades, el cruel Kṛṣṇa Me ha atado de pies y manos, y no puedo soltarme.»
Text 21:
„Milostné vztahy jsou ve své podstatě velice prohnané. Začínají s nedostatečným poznáním, neberou v úvahu, zda je místo vhodné, nebo ne, a nedbají ani na výsledek. Kṛṣṇa, který je tak nemilosrdný, Mě spoutal na krku a rukou provazy svých dobrých vlastností a Já se nyní nedovedu vyprostit.“
Text 22:
«En Mi vida amorosa, hay una persona llamada Madana. Sus cualidades son las siguientes: Personalmente, no tiene cuerpo denso, pero es muy experto en hacer sufrir a los demás. Tiene cinco flechas, y después de ponerlas en Su arco, las dispara contra el cuerpo de mujeres inocentes, dejándolas inválidas. Sería mejor si Me quitase la vida de una vez, pero no lo hace. Sólo quiere hacerme sufrir.»
Text 22:
„V Mých milostných vztazích hraje roli osoba jménem Madana. Má tyto vlastnosti: Nemá hrubé tělo, a přesto umí velmi dobře ubližovat druhým. Má pět šípů, které přikládá ke svému luku a střílí je do těl nevinných žen, ze kterých tak dělá mrzáky. Bylo by lepší, kdyby Mi bez otálení vzal život, ale to On neudělá. Jen Mi způsobuje bolest.“
Text 23:
«En las Escrituras se dice que la infelicidad que hay en la mente de otra persona, nadie puede saberlo. ¿Qué puedo decir yo de la desdicha de Mis queridas amigas, Lalitā y las demás gopīs? Ni pueden ellas tampoco comprender Mi infelicidad. Simplemente tratan de consolarme repitiendo: “Querida amiga, ten paciencia.”»
Text 23:
„Písma říkají, že člověk nikdy nemůže vědět, jaké neštěstí cítí druhý. Co tedy mohu říci o svých drahých přítelkyních, jako je například Lalitā a ostatní? Ani ty Mé neštěstí nemohou pochopit. Jen Mi neustále říkají ,Milá přítelkyně, buď trpělivá,̀ a snaží se Mě tím uklidnit.“
Text 24:
«Yo les digo: “Mis queridas amigas, Me pedís que tenga paciencia, diciendo que Kṛṣṇa es un océano de misericordia y que algún día, en el futuro, Me aceptará. Pero tengo que decir que eso no Me consuela. La vida de la entidad viviente es algo muy incierto. Es como el agua en la hoja de la flor de loto. ¿Quién vivirá lo bastante como para esperar la misericordia de Kṛṣṇa?”»
Text 24:
„Já jim říkám: ,Mé drahé přítelkyně, vy po Mně chcete, abych byla trpělivá, a říkáte, že Kṛṣṇa je oceán milosti a že Mě někdy v budoucnosti přijme. Já vám však musím říci, že to Mě neuklidní. Život živé bytosti je tak pomíjivý – je jako voda na lotosovém listu. Kdo žije tak dlouho, aby mohl očekávat Kṛṣṇovu milost?̀“
Text 25:
«El ser humano no vive más de cien años. También debéis considerar que la juventud de la mujer, que es lo único que atrae a Kṛṣṇa, dura solamente unos días.»
Text 25:
„,Lidská bytost nežije déle než sto let. Musíte vzít také v úvahu, že mládí ženy, které je pro Kṛṣṇu jediným lákadlem, trvá pouhých několik dní.̀“
Text 26:
«Y si Me decís que Kṛṣṇa es un océano de cualidades trascendentales y que, por ello, algún día Se mostrará misericordioso, sólo puedo decir que Él es como el fuego, que atrae a las mariposas con su brillo deslumbrante sólo para matarlas. Así son las cualidades de Kṛṣṇa. Primero atrae nuestra mente mostrándonos Sus cualidades trascendentales, y más tarde, separándose de nosotras, nos hunde en un océano de infelicidad.»
Text 26:
„,Pokud říkáte, že Kṛṣṇa je oceán plný transcendentálních vlastností, a proto ke Mně musí být jednoho dne milostivý, mohu k tomu říci pouze to, že je jako oheň, který svou oslnivou září přitahuje můry a pak je zabíjí. Takové jsou vlastnosti Kṛṣṇy. Ukáže Nám svoje transcendentální vlastnosti, připoutá k sobě Naši mysl a později Nás utopí v oceánu neštěstí, protože Nás opustí.̀“
Text 27:
De ese modo, el Señor Śrī Caitanya Mahāprabhu, lamentándose y sumido en un gran océano de tristeza, abrió las puertas de Su infelicidad. Forzada por las olas del éxtasis, Su mente vagaba por las melosidades trascendentales. Absorto en esa actitud, recitó otro verso.
Text 27:
Takto Pán Śrī Caitanya Mahāprabhu naříkal v rozlehlém oceánu smutku, čímž otevíral dveře svého neštěstí. Zmítána vlnami extáze se Jeho mysl toulala transcendentálními náladami a On recitoval další verš (který zněl takto).
Text 28:
«Mis queridas amigas, si no ofrezco servicio a la forma trascendental, las cualidades y los pasatiempos de Śrī Kṛṣṇa, todos Mis días y Mis sentidos se habrán vuelto completamente inútiles. Mis sentidos son ahora como bloques de piedra y madera seca, una carga inútil que tengo que soportar. No sé cuánto tiempo podré seguir así sin sentirme avergonzada.»
Text 28:
„,Mé drahé přítelkyně, pokud nesloužím transcendentální podobě, vlastnostem a zábavám Śrī Kṛṣṇy, jsou všechny Mé dny a všechny Mé smysly úplně k ničemu. Nyní zbytečně snáším tíhu svých smyslů, které jsou jako kamenné kvádry a suché dřevo. Nevím, jak dlouho budu schopna v tom pokračovat, aniž bych se musela stydět.̀“
Text 29:
«¿De qué sirven los ojos a quien no puede ver la cara de Kṛṣṇa, que es como la Luna y el lugar de donde nace toda belleza, la fuente de las nectáreas canciones de Su flauta? ¡Oh, que un rayo le parta la cabeza! ¿Para qué conserva esa persona los ojos?»
Text 29:
„K čemu jsou oči toho, kdo nevidí Kṛṣṇovu tvář podobnou měsíci, která je rodištěm veškeré krásy a zdrojem nektarových písní Jeho flétny? Ať mu do hlavy blesk udeří! Na co má takové oči?“
Text 30:
«Mis queridas amigas, escuchadme, por favor. He perdido toda la fuerza de la providencia. Sin Kṛṣṇa, Mi cuerpo, Mi conciencia y Mi mente, así como todos Mis sentidos, son inútiles.»
Text 30:
„Moje drahé přítelkyně, prosím poslouchejte Mě. Ztratila jsem veškerou sílu, která Mi byla dána. Bez Kṛṣṇy jsou Moje tělo, vědomí, mysl i všechny smysly zbytečné.“
Text 31:
«Los temas que tratan de Kṛṣṇa son como olas de néctar. El oído por el que no entra ese néctar no es mejor que el agujero de una caracola rota. Su creación no cumple ningún propósito.»
Text 31:
„Témata o Kṛṣṇovi jsou jako vlny nektaru. Pokud do něčího ucha nevstoupí tyto vlny nektaru, jeho ucho není o nic lepší než díra v rozbité lastuře. Takové ucho bylo stvořeno bezúčelně.“
Text 32:
«El sabor del néctar de los labios del Señor Kṛṣṇa y de Sus trascendentales cualidades y características es superior a la esencia de todo néctar, y no hay nada de malo en saborearlo. Quien no lo pruebe, debería morir apenas nazca, pues su lengua no se considera mejor que la lengua de las ranas.»
Text 32:
„Nektar ze rtů Pána Kṛṣṇy a Jeho transcendentální vlastnosti a činnosti předčí chuť esence veškerého nektaru, a na vychutnávání tohoto nektaru není nic špatného. Ten, kdo ho neochutnal, měl zemřít hned po narození a jeho jazyk není o nic lepší než jazyk žáby.“
Text 33:
«Las fosas nasales no son mejores que los fuelles del herrero si con ellas no se huele la fragancia del cuerpo de Kṛṣṇa, cuyo aroma es como la fragancia del almizcle combinada con el perfume de la flor de loto azul. En verdad, el aroma del cuerpo de Kṛṣṇa supera con mucho esas combinaciones de perfumes.»
Text 33:
„Nosní dírky nejsou o nic lepší než kovářské měchy, pokud nepocítily vůni Kṛṣṇova těla, která je jako směs vůní pižma a modrého lotosu. Vůně Kṛṣṇova těla tuto směs ve skutečnosti překoná.“
Text 34:
«Las palmas de las manos de Kṛṣṇa y las plantas de Sus pies son tan frescas y agradables que sólo se pueden comparar con la luz de millones de lunas. Quien ha tocado esas manos y esos pies, ha probado realmente los efectos de la piedra de toque. Quien no los ha tocado, ha desperdiciado su vida, y su cuerpo es como el hierro.»
Text 34:
„Kṛṣṇovy dlaně a chodidla jsou tak chladivé a příjemné, že se dají přirovnat jedině k záři miliónů měsíců. Ten, kdo se těchto rukou a nohou dotkl, zakusil účinek zázračného kamene. Ale ten, kdo se jich nedotkl, promarnil svůj život a jeho tělo je jako ze železa.“
Text 35:
Lamentándose de ese modo, Śrī Caitanya Mahāprabhu abrió las puertas del pesar en Su corazón. Triste, humilde y abatido, recitaba una y otra vez un mismo verso con el corazón sumido en desaliento.
Text 35:
Śrī Caitanya Mahāprabhu tímto způsobem naříkal a otevíral dveře zármutku ve svém srdci. Rozmrzelý, pokorný a zklamaný, s beznadějí v srdci znovu a znovu recitoval jeden verš.
Text 36:
«Si, por casualidad, la trascendental forma de Kṛṣṇa entra en el campo de Mi visión, Mi corazón, herido por tantos golpes, caerá en manos de Cupido, la felicidad en persona. Como no pude ver la hermosa forma de Kṛṣṇa hasta la plena satisfacción de mi corazón, cuando vuelva a verla, decoraré las fases del tiempo con muchas joyas.»
Text 36:
„,Jestli se náhodou Mým očím objeví v cestě transcendentální podoba Kṛṣṇy, Moje zbité, zraněné srdce ukradne Amor, zosobněné štěstí. Jelikož jsem nemohla tuto překrásnou Kṛṣṇovu podobu zhlédnout ke své plné spokojenosti, ozdobím všechny fáze času mnoha klenoty, až Ho zase uvidím.̀“
Text 37:
«Siempre que tuve la oportunidad de ver la cara y la flauta del Señor Kṛṣṇa, aunque fuera en sueños, dos enemigos se Me aparecían. Eran el placer y Cupido, y como ellos Me robaban la mente, Mis ojos nunca pudieron ver la cara de Kṛṣṇa a su entera satisfacción.»
Text 37:
„Kdykoliv jsem měla možnost vidět tvář Pána Kṛṣṇy a Jeho flétnu, dokonce i ve snu, objevili se přede Mnou dva nepřátelé. Byla to blaženost spolu s Amorem, a jelikož Mi ukradli mysl, nemohla jsem se na Kṛṣṇovu tvář dívat tak dlouho, aby Mé oči byly zcela spokojené.“
Text 38:
«Si, por casualidad, llego a vivir ese momento en que pueda ver de nuevo a Kṛṣṇa, adoraré esos segundos, momentos y horas con collares de flores y pasta de sándalo, y los adornaré con toda clase de joyas y alhajas.»
Text 38:
„Pokud snad nastane takový okamžik, kdy ještě jednou uvidím Kṛṣṇu, budu tyto vteřiny, okamžiky a hodiny uctívat květinovými girlandami a santálovou pastou a ozdobím je různými druhy drahokamů a ozdob.“
Text 39:
Pasado un instante, Śrī Caitanya Mahāprabhu recuperó la conciencia externa y vio ante Sí a dos personas. Entonces, queriendo saber, les preguntó: «¿Estaba inconsciente? ¿Qué sueños he tenido? ¿Qué locuras he dicho? ¿Me habéis escuchado expresiones de humildad?»
Text 39:
Najednou Śrī Caitanya Mahāprabhu nabyl znovu vnějšího vědomí a uviděl před sebou dvě osoby. Zeptal se jich: „Jsem při vědomí? Co se Mi to zdálo? Jaké bláznivé řeči jsem to vedl? Slyšeli jste nějaké projevy pokory?“
Text 40:
Śrī Caitanya Mahāprabhu continuó: «Queridos amigos, vosotros sois Mi alma y Mi misma vida; por eso os digo que no poseo la más mínima riqueza de amor por Kṛṣṇa. Mi vida es, por lo tanto, una miseria. Mis miembros y sentidos son inútiles.»
Text 40:
Śrī Caitanya Mahāprabhu pokračoval: „Moji drazí přátelé, jste pro Mě vším, a proto vám říkám, že nemám žádné bohatství lásky ke Kṛṣṇovi. Můj život je tedy ubohý. Moje údy a smysly jsou k ničemu.“
Text 41:
Entonces Se dirigió de nuevo a Svarūpa Dāmodara y Rāya Rāmānanda con palabras de abatimiento: «¡Ay de Mí, amigos míos!, ahora podéis conocer esta certidumbre de Mi corazón, y después de conocer Mi corazón, debéis juzgar si estoy o no en lo cierto. Podéis hablar de esto con buen sentido.» Śrī Caitanya Mahāprabhu recitó entonces otro verso.
Text 41:
„Běda! Svarūpo Dāmodare a Rāyi Rāmānando, Moji přátelé, vy můžete prohlédnout Mé srdce. Až ho poznáte, řekněte Mi, jestli mám pravdu, nebo se mýlím. Vy to dokážete správně posoudit.“ Když Pán takto melancholicky promluvil, začal recitovat další verš.
Text 42:
«El amor por Dios, libre de la tendencia al engaño, no es posible en el mundo material. Si existe ese amor, no puede haber separación, pues ¿cómo se podría vivir con esa separación?»
Text 42:
„,Láska k Bohu prostá podvádění v tomto hmotném světě neexistuje. Pokud někde taková láska je, nemůže v ní nastat odloučení, protože jak by dotyčný mohl v odloučení žít?̀“
Text 43:
«El amor puro por Kṛṣṇa, como el oro del río Jāmbū, no existe en la sociedad humana. Si existiese, no podría haber separación. Si hubiese separación, no se podría vivir.»
Text 43:
„Čistá láska ke Kṛṣṇovi v lidské společnosti neexistuje stejně jako zlato z řeky Jāmbū, protože kdyby tomu tak bylo, nemohlo by existovat odloučení. S pocity odloučení by totiž nikdo nemohl žít.“
Text 44:
Hablando de ese modo, el hijo de Śrīmatī Śacīmātā recitó otro verso maravilloso, que Rāmānanda Rāya y Svarūpa Dāmodara escucharon con su atención absorta. Śrī Caitanya Mahāprabhu dijo: «Siento vergüenza de revelar las actividades de Mi corazón. Sin embargo, dejaré a un lado todas las formalidades y hablaré desde el corazón. Escuchad, por favor».
Text 44:
Poté syn Śrīmatī Śacīmāty recitoval další úžasný verš a Rāmānanda Rāya a Svarūpa Dāmodara si ho vyslechli s napjatou pozorností. Śrī Caitanya Mahāprabhu řekl: „Velmi se stydím odhalit činnosti svého srdce. Přesto nyní skoncuji se všemi formalitami a promluvím ze srdce. Poslouchejte prosím.“
Text 45:
Śrī Caitanya Mahāprabhu continuó: «Mis queridos amigos, en Mi corazón no tengo ni el menor rastro de amor por Dios. Cuando Me veis llorando con sentimientos de separación, lo único que hago es una falsa exhibición de Mi gran fortuna. En verdad, sin ver el hermoso rostro de Kṛṣṇa tocando Su flauta, continuo viviendo Mi vida como un insecto, sin ninguna finalidad.»
Text 45:
„,Moji drazí přátelé, v Mém srdci není ani sebemenší náznak lásky k Bohu. Když Mě vidíte naříkat z odloučení, tak to se jen snažím předstírat své štěstí. Jelikož nevidím překrásnou tvář Kṛṣṇy hrajícího na flétnu, žiji svůj život dál jako nějaký hmyz – beze smyslu.̀“
Text 46:
«En realidad, Mi amor por Kṛṣṇa está muy, muy lejos. Todo lo que hago es, en realidad, una exhibición de seudo amor por Dios. Cuando Me veis llorar, lo único que hago es una falsa demostración de Mi gran fortuna. Por favor, tratad de entender esto más allá de toda duda.»
Text 46:
„Láska ke Kṛṣṇovi je Mi ve skutečnosti velmi vzdálená. Vše, co dělám, je jenom ukázka falešné lásky k Bohu. Když Mě vidíte naříkat, tak to jen předstírám, jaké mám velké štěstí. Pochopte to prosím a vůbec o tom nepochybujte.“
Text 47:
«Aunque no veo la cara de Luna de Kṛṣṇa tocando Su flauta, y aunque no tengo posibilidad de estar con Él, sigo cuidando de Mi cuerpo. Así funciona la lujuria. De ese modo sustento Mi vida de mosca.»
Text 47:
„I když nevidím měsíci podobnou tvář Kṛṣṇy, jak hraje na svoji flétnu, i když nemám šanci se s Ním setkat, přesto se starám o své tělo. Tak působí chtíč. Takto pokračuji se svým životem, který je jako život mouchy.“
Text 48:
«El amor por el Señor Kṛṣṇa es muy puro, como las aguas del Ganges. Ese amor es un océano de néctar. Ese apego puro por Kṛṣṇa no deja oculta ninguna mancha, que se vería como una mancha de tinta en una tela blanca.»
Text 48:
„Láska k Pánu Kṛṣṇovi je velice čistá, jako voda Gangy. Tato láska je oceánem nektaru. Tato čistá připoutanost neutají žádnou skvrnu, která by vypadala jako inkoustová skvrna na bílé látce.“
Text 49:
«El amor puro por Kṛṣṇa es como un océano de felicidad. Si alguien obtiene una gota de él, esa gota puede inundar el mundo entero. Aunque no es apropiado expresar ese amor por Dios, el loco tiene que hablar. Pero, por mucho que hable, nadie le cree.»
Text 49:
„Čistá láska ke Kṛṣṇovi je jako oceán štěstí. Podaří-li se někomu získat byť jen kapku, může se v ní utopit celý svět. Takovou lásku k Bohu není vhodné vyjadřovat, ale blázen přesto musí mluvit. I když však mluví, nikdo mu nevěří.“
Text 50:
De ese modo, el Señor Caitanya solía deleitarse en el éxtasis día tras día, mostrando esos éxtasis ante Svarūpa y Rāmānanda Rāya. Desde fuera tenían el aspecto de un intenso tormento, como si sufriese los efectos de un veneno, pero internamente gozaba de una gran bienaventuranza. Eso es característico del amor trascendental por Kṛṣṇa.
Text 50:
Pán Caitanya se takto den za dnem nechával unášet svými extázemi, které projevoval před Svarūpou Dāmodarem a Rāmānandou Rāyem. Navenek to vypadalo, že velice trpí, jako kdyby byl otrávený jedem, ale v nitru zakoušel blaženost. Taková je povaha transcendentální lásky ke Kṛṣṇovi.
Text 51:
Quien saborea ese amor por Dios, puede compararlo a la caña de azúcar caliente. Cuando masticamos caña de azúcar caliente, la boca nos arde, pero no podemos dejarlo. Del mismo modo, si tenemos el más mínimo amor por Dios, también podemos percibir sus poderosos efectos. Sólo puede compararse al veneno y al néctar mezclados.
Text 51:
Ten, kdo tuto lásku k Bohu vychutnává, ji může přirovnat k horké cukrové třtině. Když ji žvýká, pálí ho v ústech, ale přesto se jí nedokáže vzdát. Stejně tak může ten, kdo má byť jen trochu lásky k Bohu, vnímat její mocné účinky. Dá se přirovnat jedině ke směsi nektaru s jedem.
Text 52:
El Señor Caitanya Mahāprabhu dijo: «Mi querida y hermosa amiga, cuando alguien obtiene amor por Dios, amor por Kṛṣṇa, el hijo de Nanda Mahārāja, en su corazón se manifiestan todas las influencias amargas y dulces de ese amor. Ese amor por Dios actúa de dos maneras. Sus efectos venenosos son peores que el más fuerte y fresco veneno de la serpiente. Pero al mismo tiempo hay una bienaventuranza trascendental que se derrama y humilla el orgullo del néctar, disminuyendo su valor. En otras palabras, el amor por Kṛṣṇa es tan poderoso que, al mismo tiempo que supera a la serpiente en sus efectos venenosos, también supera la felicidad que se obtiene de echarse un balde de néctar sobre la cabeza. Su efecto es doble, y se percibe como veneno y néctar al mismo tiempo.»
Text 52:
Pán Caitanya Mahāprabhu řekl: „,Má drahá překrásná přítelkyně, když někdo rozvine lásku k Bohu – lásku ke Kṛṣṇovi, synovi Nandy Mahārāje, projeví se v jeho srdci všechny hořké i sladké vlivy této lásky. Tato láska k Bohu se projevuje dvěma způsoby. Její jedovatý účinek překoná i prudký a čerstvý hadí jed. Zároveň je v ní však transcendentální blaženost, která z ní vytéká a snižuje pýchu i hodnotu nektaru. Jinými slovy, láska ke Kṛṣṇovi je tak mocná, že přemáhá jak účinky hadího jedu, tak i štěstí z toho, když si člověk polévá hlavu nektarem. Lze u ní vnímat dvojí účinek, protože je zároveň jedovatá a zároveň nektarová.̀“
Text 53:
Cuando Śrī Caitanya Mahāprabhu veía a Jagannātha junto a Balarāma y Subhadrā, de inmediato pensaba que había llegado a Kurukṣetra, adonde ellos habían ido. Entonces pensaba que Su vida era un éxito, pues había visto al de los ojos de loto, aquel que serena el cuerpo, la mente y los ojos de quien Le ve.
Text 53:
Kdykoliv Śrī Caitanya Mahāprabhu viděl Jagannātha společně s Balarāmou a Subhadrou, okamžitě si pomyslel, že dorazil na Kurukšétru, kde se všichni sešli. Považoval svůj život za úspěšný, protože spatřil Pána s lotosovýma očima, a pohled na Něho uklidňuje tělo, mysl i oči.
Text 54:
Desde cerca de la Garuḍa-stambha, el Señor miraba al Señor Jagannātha. ¿Qué puede decirse de la fuerza de ese amor? En el suelo, al pie de la columna Garuḍa-stambha había una profunda zanja. Esa zanja se llenaba con el agua de Sus lágrimas.
Text 54:
Pán vždy stál u Garuḍa-stambhy a díval se na Pána Jagannātha. Co říci o síle této lásky? Pod sloupem Garuḍa-stambha byla hluboká strouha plná Jeho slz.
Text 55:
Cuando regresaba a Su casa desde el templo de Jagannātha, Śrī Caitanya Mahāprabhu solía sentarse en el suelo y marcarlo con Sus uñas. En esas ocasiones, sintiendo una gran tristeza, lloraba: «¡Ay de Mí! ¿Dónde está Vṛndāvana? ¿Dónde está Kṛṣṇa, el hijo del rey de los pastores? ¿Dónde está esa persona que toca la flauta?»
Text 55:
Cestou z Jagannāthova chrámu domů si Śrī Caitanya Mahāprabhu často sedal na zem a kreslil po ní svými nehty. Tehdy byl velice mrzutý a naříkal: „Běda, kde je Vrindávan? Kde je Kṛṣṇa, syn krále pastevců? Kde je ta osoba hrající na flétnu?“
Text 56:
Śrī Caitanya Mahāprabhu solía lamentarse diciendo: «¿Dónde está Śrī Kṛṣṇa, cuya forma tiene tres curvas? ¿Dónde está la dulce canción de Su flauta, y dónde la orilla del Yamunā? ¿Dónde está la danza rāsa? ¿Dónde están esas danzas, cánticos y risas? ¿Dónde está Mi Señor, Madana-mohana, el que hechiza a Cupido?»
Text 56:
Śrī Caitanya Mahāprabhu naříkal: „Kde je Śrī Kṛṣṇa, jehož postava je prohnutá ve třech místech? Kde je sladká píseň Jeho flétny a břeh Jamuny? Kde je tanec rāsa? Kde je to tančení, zpěv a smích? Kde je Můj Pán, Madana-mohana, jenž okouzluje i Amora?“
Text 57:
De ese modo se sucedían diversas emociones extáticas, y la mente de Śrī Caitanya Mahāprabhu se llenaba de ansiedad. No podía sustraerse a ello ni por un momento. Con los violentos sentimientos de separación, Su paciencia comenzaba a resentirse y, en ese estado, recitaba algunos versos.
Text 57:
Takto se probouzely různé extatické emoce a mysl Caitanyi Mahāprabhua se naplnila úzkostí. Ani na okamžik tomu neunikl. Jeho trpělivost kvůli intenzivním pocitům odloučení slábla, a tak začal recitovat různé verše.
Text 58:
«¡Oh, Mi Señor!, ¡oh, Suprema Personalidad de Dios!, ¡oh, amigo de los desamparados!, ¡Tú eres el único océano de misericordia! Por no haberte encontrado, Mis aciagos días y noches se Me han vuelto insoportables. No sé cómo voy a poder seguir adelante.»
Text 58:
„,Ó Můj pane, ó Nejvyšší Osobnosti Božství, ó příteli bezmocných! Jsi jediný oceán milosti! Jelikož jsem Tě nepotkal, Mé nepříznivé dny a noci začínají být nesnesitelné. Nevím, jak je přečkám.̀“
Text 59:
«Todos estos aciagos días y noches nunca acaban de pasar, pues no Te he encontrado. Es difícil saber cómo sobrevivir todo este tiempo. Pero Tú eres el amigo de los desamparados y un océano de misericordia. Por favor, concédeme Tu audiencia, pues Me hallo en una situación muy precaria.»
Text 59:
„Všechny tyto nepříznivé dny a noci neutíkají, protože jsem se s Tebou nesetkal. Není snadné přijít na to, jak strávit tento čas. Ty jsi však přítel bezmocných a oceán milosti. Nacházím se v zoufalé situaci, proto se Mi prosím zjev.“
Text 60:
De ese modo, los sentimientos de éxtasis suscitaron la inquietud del Señor, y Su mente Se agitó. Nadie podía comprender qué rumbo iba a tomar aquel éxtasis. Como el Señor Caitanya no podía encontrar a la Suprema Personalidad de Dios, Kṛṣṇa, Su mente ardía. Dirigiéndose a Kṛṣṇa, Le preguntaba por la manera de llegar a Él.
Text 60:
Extatické pocity tak v Pánu probouzely neklid a Jeho mysl byla rozrušená. Nikdo nevěděl, jakým směrem se bude tato extáze ubírat. Mysl Pána Caitanyi byla spalována žárem, protože se nemohl setkat s Nejvyšší Osobností Božství, Pánem Kṛṣṇou. Začal se Kṛṣṇy ptát, jak se k Němu dostane.
Text 61:
«¡Oh, Kṛṣṇa, que tocas la flauta!, la dulzura de Tu edad temprana es la maravilla de los tres mundos. Tú sabes de Mi inquietud, y Yo sé de la Tuya. Nadie más sabe acerca de esto. Quiero ver Tu hermoso y atractivo rostro en algún lugar solitario, pero ¿cómo puedo conseguirlo?»
Text 61:
„,Ó Kṛṣṇo, ó flétnisto, sladkost Tvého dětství je v těchto třech světech úžasná. Víš o Mém neklidu a Já vím o Tvém. Nikdo jiný o tom neví. Chtěl bych se někde v ústraní dívat na Tvou překrásnou, přitažlivou tvář. Jak toho ale mohu dosáhnout?̀“
Text 62:
«Mi querido Kṛṣṇa, sólo Tú y Yo conocemos la fuerza de Tus hermosas facciones, y la inquietud que Me causan. Ésa es ahora Mi posición; no sé qué hacer ni adónde ir. ¿Dónde puedo encontrarte? Te pregunto para que Tú Me orientes.»
Text 62:
„Můj drahý Kṛṣṇo, pouze My dva známe moc Tvých překrásných rysů a jaký neklid Mi způsobují. Jsem teď v takové situaci, že nevím, co mám dělat, ani kam mám jít. Kde Tě najdu? Prosím Tě, veď Mě.“
Text 63:
Los diversos éxtasis dieron lugar a estados de mente contradictorios, lo cual originó una gran lucha entre distintos tipos de éxtasis. La ansiedad, la impotencia, la humildad, la ira y la impaciencia eran como soldados combatiendo, y la causa era la locura del amor por Dios.
Text 63:
Různé druhy extáze vyvolaly protichůdné stavy mysli, což vyústilo ve velkou bitvu mezi těmito extázemi. Úzkost, bezmocnost, pokora, hněv a netrpělivost byly jako bojující vojáci a šílenství způsobené láskou k Bohu bylo příčinou.
Text 64:
El cuerpo del Señor era como una plantación de caña de azúcar en la que hubiesen entrado los elefantes locos del éxtasis. Los elefantes se peleaban entre sí, y, a su paso, toda la plantación quedaba destruida. Así, en el cuerpo del Señor surgía la locura trascendental, y el Señor experimentaba abatimiento en la mente y en el cuerpo. En esa condición extática, volvió a hablar diciendo lo siguiente.
Text 64:
Pánovo tělo bylo jako pole cukrové třtiny, do kterého vtrhli šílení sloni extáze. Ti mezi sebou bojovali a přitom zničili celé pole. V těle Pána se tak probudilo transcendentální šílenství a na mysli i na těle zakoušel bezmocnost. V tomto extatickém stavu Pán promluvil.
Text 65:
«¡Oh, Mi Señor!, ¡oh, el más querido!, ¡oh, el único amigo del universo! ¡Oh, inquieto Kṛṣṇa, océano de misericordia! ¡Oh, Mi Señor, Mi disfrutador, el que es querido a Mis ojos! ¡Ay de Mí! ¿Cuando podré volver a verte?»
Text 65:
„,Ó Můj Pane! Ó nejdražší! Ó jediný příteli vesmíru! Ó Kṛṣṇo, ó neposedný, ó jediný oceáne milosti! Ó Můj Pane, ó Ty, který si Mě užíváš, ó Ty, který jsi drahý Mým očím! Běda, kdy se Mi zase ukážeš?̀“
Text 66:
Los signos de locura fueron como un impulso para recordar a Kṛṣṇa. La actitud extática hizo surgir el amor, el desdén, las palabras de calumnia, el orgullo, el honor y la oración indirecta. De ese modo, Śrī Kṛṣṇa recibía unas veces blasfemias, y otras honores.
Text 66:
Tyto symptomy šílenství sloužily jako podněty ke vzpomínání na Kṛṣṇu. Extatické rozpoložení probouzelo lásku, pohrdání, hanobení slovy, pýchu, poctu a nepřímou modlitbu. Śrī Kṛṣṇa tak byl někdy terčem pomluv a jindy byl ctěn.
Text 67:
Con la actitud de Rādhārāṇī, Śrī Caitanya Mahāprabhu Se dirigió a Kṛṣṇa: «Mi querido Señor, Tú Te ocupas en Tus pasatiempos, y utilizas a todas las mujeres del universo conforme a Tu deseo. Tú eres muy bondadoso conmigo. Por favor, dirige Tu atención hacia Mí, pues, por fortuna, ahora has aparecido ante Mí.»
Text 67:
(Śrī Caitanya Mahāprabhu oslovil Kṛṣṇu v náladě Rādhārāṇī:) „Můj drahý Pane, věnuješ se svým zábavám a všechny ženy ve vesmíru využíváš podle svého přání. Jsi ke Mně tak milostivý. Prosím obrať na Mě svou pozornost, když ses tu přede Mnou tak šťastně zjevil.“
Text 68:
«Mi querido Señor, Tú atraes a todas las mujeres del universo, y les provees de todo cuando aparecen. Tú eres el Señor Kṛṣṇa y puedes hechizarnos a todas, pero, en fin de cuentas, no eres más que un libertino. ¿Quién podría honrarte?»
Text 68:
„Můj drahý Pane, přitahuješ všechny ženy ve vesmíru, a když se objeví, o všechny se postaráš. Jsi Pán Kṛṣṇa a můžeš každého okouzlit, ale když se to vezme kolem a kolem, nejsi nic jiného než prostopášník. Kdo by Tě mohl mít v úctě?“
Text 69:
«Mi querido Kṛṣṇa, Tu mente siempre está inquieta. No puedes quedarte en ningún sitio, pero no se Te puede culpar por ello. En realidad, Tú eres el océano de misericordia, el amigo de Mi corazón. Por eso no tengo ningún motivo para enfadarme contigo.»
Text 69:
„Můj drahý Kṛṣṇo, Tvoje mysl je vždy neklidná. Nevydržíš na jednom místě, ale to není Tvoje chyba. Jsi ve skutečnosti oceán milosti a přítel Mého srdce. Nemám proto důvod se na Tebe zlobit.“
Text 70:
«Mi querido Señor, Tú eres el amo y la vida misma de Vṛndāvana. Por favor, haz que Vṛndāvana se libere. Nuestras muchas actividades no nos dejan tiempo libre. En realidad, Tú eres Mi disfrutador. Has aparecido con el único propósito para darme felicidad, y ésta es una de esas actividades en que muestras Tu gran destreza.»
Text 70:
„Můj drahý Pane, jsi vládce a duše Vrindávanu. Laskavě Vrindávan osvoboď. Při všech našich činnostech nemáme žádný volný čas. Ty si Mě ve skutečnosti užíváš. Zjevil ses jen proto, abys Mě učinil šťastnou, což je jedna z činností, ve kterých jsi velmi zkušený.“
Text 71:
«Tomando Mis palabras por calumnias, el Señor Kṛṣṇa Me ha dejado. Sé que Se ha ido, pero, por favor, escucha Mis palabras de alabanza: “Tú eres la satisfacción de Mis ojos. Tú eres Mi riqueza y Mi vida. ¡Ay de Mí!, por favor, dame Tu audiencia una vez más.”»
Text 71:
„Pán Kṛṣṇa vzal Moje slova jako urážky a opustil Mě. Vím, že je pryč, ale prosím vyslechni si Moje pochvalné modlitby: ,Jsi uspokojením pro Mé oči. Jsi Mé bohatství a Můj život. Prosím, ukaž se Mi ještě jednou.̀“
Text 72:
El cuerpo del Señor Caitanya Mahāprabhu pasó por diversas transformaciones: aturdimiento, temblor, sudor, palidez, llanto y ahogo de la voz. De ese modo, todo Su cuerpo fue penetrado del júbilo trascendental. Como resultado, Caitanya Mahāprabhu unas veces reía y otras lloraba, a veces danzaba y a veces cantaba. A veces Se levantaba y corría de un lado a otro, y a veces caía al suelo y quedaba inconsciente.
Text 72:
V těle Pána Caitanyi Mahāprabhua docházelo k různým proměnám: ke znehybnění, třesu, pocení, blednutí, pláči a zalykání hlasu. Jeho celé tělo tak bylo prostoupené transcendentální blažeností, což způsobilo, že se Caitanya Mahāprabhu někdy smál, někdy plakal, někdy tančil a někdy zpíval. Někdy vstal a běhal sem a tam a někdy upadl v bezvědomí na zem.
Text 73:
When Śrī Caitanya Mahāprabhu was thus unconscious, He happened to meet the Supreme Personality of Godhead. Consequently He got up and immediately made a tumultuous sound, very loudly declaring, “Now Kṛṣṇa, the great personality, is present.” In this way, because of Kṛṣṇa’s sweet qualities, Caitanya Mahāprabhu made different types of mistakes in His mind. Thus by reciting the following verse, He ascertained the presence of Lord Kṛṣṇa.
Text 73:
V takovém stavu bezvědomí Śrī Caitanya Mahāprabhu potkal Nejvyšší Osobnost Božství. Potom vstal a okamžitě mohutně zařval a hlasitě prohlásil: „Teď je tady Kṛṣṇa, velká osobnost.“ Caitanya Mahāprabhu se takto kvůli Kṛṣṇovým sladkým vlastnostem dopustil v mysli několika chyb. Recitováním následujícího verše se ujistil o Kṛṣṇově přítomnosti.
Text 74:
Con la actitud de Rādhārāṇī, Śrī Caitanya Mahāprabhu Se dirigió a las gopīs: «Mis queridas amigas, ¿dónde está ese Kṛṣṇa, Cupido en persona, que tiene la refulgencia de la flor kadamba, que es la dulzura misma, el néctar de Mis ojos y de Mi mente, el que suelta los cabellos de las gopīs, la fuente suprema de bienaventuranza trascendental y Mi misma vida y Mi propia alma? ¿Ha vuelto de nuevo ante Mis ojos?»
Text 74:
Śrī Caitanya Mahāprabhu oslovil gopī v náladě Śrīmatī Rādhārāṇī: „Mé drahé přítelkyně, kde je ten Kṛṣṇa, zosobněný Amor, který září jako kadambový květ, který je zosobněná sladkost, nektar pro Moje oči a mysl, který rozpouští vlasy gopī, je nejvyšším zdrojem transcendentální blaženosti a Mou duší? Zjevil se snad znovu Mým očím?“
Text 75:
Śrī Caitanya Mahāprabhu comenzó entonces a hablar de nuevo: «¿Está aquí Cupido en persona, con la refulgencia y el reflejo del árbol kadamba? ¿Es Él aquella misma persona, la dulzura personificada, que es el placer de Mis ojos y de Mi mente, Mi vida misma y Mi misma alma? ¿De verdad Se ha presentado Kṛṣṇa ante Mis ojos?»
Text 75:
Potom začal Śrī Caitanya Mahāprabhu mluvit takto: „Je zde snad osobně přítomný Amor se září a odleskem kadambového stromu? Je to snad ten, který je zosobněnou sladkostí, potěšením pro Mé oči a mysl, Mým životem? Zjevil se snad opravdu Mým očím Kṛṣṇa?“
Text 76:
Del mismo modo que el maestro espiritual reprende al discípulo y le enseña el arte del servicio devocional, todos los signos extáticos del Señor Caitanya Mahāprabhu —desaliento, tristeza, humildad, inquietud, júbilo, perseverancia y cólera— aleccionaban a Su cuerpo y a Su mente. De ese modo pasaba Su tiempo Śrī Caitanya Mahāprabhu.
Text 76:
Tak jako duchovní učitel trestá žáka a učí ho umění oddané služby, všechny extatické příznaky Pána Caitanyi Mahāprabhua – včetně beznaděje, smutku, pokory, neklidu, radosti, trpělivosti a hněvu – učily Jeho tělo a mysl. Tímto způsobem Śrī Caitanya Mahāprabhu trávil svůj čas.
Text 77:
El Señor también pasaba el tiempo leyendo los libros de Caṇḍīdāsa y Vidyāpati y cantando Sus canciones, así como escuchando citas del Jagannātha-vallabha-nāṭaka, del Kṛṣṇa-karṇāmṛta y del Gīta-govinda. De ese modo, en compañía de Svarūpa Dāmodara y Rāya Rāmānanda, Śrī Caitanya Mahāprabhu pasaba Sus días y noches cantando y escuchando con gran placer.
Text 77:
Svůj čas také trávil čtením knih a zpíváním písní Caṇḍīdāse a Vidyāpatiho a posloucháním citátů z Jagannātha-vallabha-nāṭaky, Kṛṣṇa-karṇāmṛty a Gīta-govindy. Śrī Caitanya Mahāprabhu tak trávil své dny a noci radostným zpíváním a nasloucháním ve společnosti Svarūpy Dāmodara a Rāmānandy Rāye.
Text 78:
De entre Sus devotos íntimos, el Señor Caitanya Mahāprabhu disfrutó el amoroso afecto paternal de Paramānanda Purī; del afecto de amigo con Rāmānanda Rāya, del servicio puro con Govinda y otros devotos, y de los sentimientos de amor conyugal con Gadādhara, Jagadānanda y Svarūpa Dāmodara. Śrī Caitanya Mahāprabhu disfrutó de esas cuatro melosidades, y de ese modo siempre Se sintió endeudado con Sus devotos.
Text 78:
Pán Caitanya Mahāprabhu si užíval láskyplné rodičovské náklonnosti Paramānandy Purīho, přátelské náklonnosti Rāmānandy Rāye, ryzí služby Govindy a dalších, a nálad milostné lásky s Gadādharem, Jagadānandou a Svarūpou Dāmodarem. Śrī Caitanya Mahāprabhu si užíval všech těchto čtyř nálad a byl za to svým oddaným zavázán.
Text 79:
Līlāśuka [Bilvamaṅgala Ṭhākura] era un ser humano corriente, pero manifestó en su cuerpo muchos signos de éxtasis. ¿Qué tiene entonces de sorprendente que esos signos se manifestasen en el cuerpo de la Suprema Personalidad de Dios? Con los sentimientos extáticos del amor conyugal, Śrī Caitanya Mahāprabhu Se hallaba en el plano más elevado; por esa razón, en Su cuerpo podían verse de forma natural los éxtasis más exuberantes.
Text 79:
Līlāśuka (Bilvamaṅgala Ṭhākura) byl obyčejná lidská bytost, a přesto ve svém těle rozvinul mnoho extatických příznaků. Co je tedy tak úžasného na tom, že se projevují v těle Nejvyšší Osobnosti Božství? V extatické náladě milostné lásky byl Śrī Caitanya Mahāprabhu na nejvyšší úrovni, a tak byly na Jeho těle přirozeně viditelné všechny nespoutané extáze.
Text 80:
Con anterioridad, durante Sus pasatiempos en Vṛndāvana, el Señor Kṛṣṇa había deseado disfrutar de los tres tipos de éxtasis, pero a pesar de Sus grandes esfuerzos, no pudo saborearlos. Esos éxtasis son el monopolio de Śrīmatī Rādhārāṇī. Por eso, a fin de saborearlos, Śrī Kṛṣṇa asumió la posición de Śrīmatī Rādhārāṇī en la forma de Śrī Caitanya Mahāprabhu.
Text 80:
Během svých dřívějších zábav ve Vrindávanu si chtěl Pán Kṛṣṇa užít tří různých druhů extáze, ale nemohl je vychutnat, přestože se o to velice snažil. Tyto extáze jsou totiž výsadním právem Śrīmatī Rādhārāṇī. Aby je tedy mohl vychutnat, přijal Śrī Kṛṣṇa postavení Śrīmatī Rādhārāṇī v podobě Śrī Caitanyi Mahāprabhua.
Text 81:
Saboreando personalmente las melosidades del amor por Dios, Caitanya Mahāprabhu enseñó el proceso a Sus discípulos directos. Śrī Caitanya Mahāprabhu es un gran capitalista que posee la piedra de toque del amor por Dios. Él da Su tesoro a todos sin distinción, y no tiene en cuenta si son dignos de recibirlo o no lo son. Por esa razón, Él es el más magnánimo.
Text 81:
Caitanya Mahāprabhu osobně vychutnával nálady lásky k Bohu, a takovým způsobem tomuto procesu učil své přímé žáky. Śrī Caitanya Mahāprabhu je bohatý kapitalista vlastnící zázračný kámen lásky k Bohu. Nebere v úvahu, kdo je, či není vhodný příjemce, a rozdává toto své bohatství každému. Je proto nejštědřejší ze všech.
Text 82:
No hay nadie, ni aun el Señor Brahmā, que pueda detectar o siquiera probar una gota de ese íntimo océano de éxtasis, pero Śrī Caitanya Mahāprabhu, por Su misericordia sin causa, ha distribuido ese amor a Dios por todo el mundo. Por lo tanto, no es posible una encarnación más magnánima que Śrī Caitanya Mahāprabhu. Nadie ha dado nunca tanto. ¿Quién puede describir Sus trascendentales cualidades?
Text 82:
Nikdo, dokonce ani Pán Brahmā, nemůže pochopit či ochutnat byť jen kapku z tohoto důvěrného oceánu extáze, ale Śrī Caitanya Mahāprabhu ze své bezpříčinné milosti rozdával tuto lásku k Bohu po celém světě. Neexistuje proto štědřejší inkarnace, než je Śrī Caitanya Mahāprabhu. Není většího dárce. Kdo dokáže popsat Jeho transcendentální vlastnosti?
Text 83:
Estos temas no deben comentarse abiertamente, pues, si así se hiciese, nadie los entendería. Así son los maravillosos pasatiempos de Śrī Caitanya Mahāprabhu. A quien puede comprender, Śrī Caitanya Mahāprabhu le muestra Su misericordia brindándole la compañía del sirviente de Su propio sirviente.
Text 83:
Tato témata by se neměla probírat veřejně, protože je nikdo nepochopí. Takové jsou úžasné zábavy Śrī Caitanyi Mahāprabhua. Tomu, kdo je schopen je pochopit, Śrī Caitanya Mahāprabhu prokazuje milost tím, že mu dává společnost služebníka svého služebníka.
Text 84:
Los pasatiempos de Śrī Caitanya Mahāprabhu son las joyas más preciosas. Han estado guardados en el almacén de Svarūpa Dāmodara Gosvāmī, quien los explicó a Raghunātha dāsa Gosvāmī, quien a su vez me los repitió a mí. Lo poco que he escuchado de labios de Raghunātha dāsa Gosvāmī lo he recogido en este libro, que va dirigido a todos los devotos.
Text 84:
Zábavy Śrī Caitanyi Mahāprabhua jsou ty nejskvostnější drahokamy. Ve svém skladu je opatroval Svarūpa Dāmodara Gosvāmī, který je vyložil Raghunāthovi dāsovi Gosvāmīmu, a ten je zopakoval mně. V této knize, kterou věnuji všem oddaným, popisuji vše, co jsem vyslechl od Raghunātha dāse Gosvāmīho.
Text 85:
Si alguien dice que el Śrī Caitanya-caritāmṛta está lleno de versos sánscritos y que, por lo tanto, no está al alcance del hombre común, le contestaré que lo que he narrado son los pasatiempos de Śrī Caitanya Mahāprabhu y que no está a mi alcance satisfacer a todos.
Text 85:
Pokud někdo říká, že je Śrī Caitanya-caritāmṛta plná sanskrtských veršů, a tudíž pro obyčejné lidi nesrozumitelná, moje odpověď zní, že vše, co jsem popsal, jsou zábavy Śrī Caitanyi Mahāprabhua a že není možné, abych uspokojil každého.
Text 86:
En el Śrī Caitanya-caritāmṛta no hay conclusiones contradictorias, ni se acepta la opinión de nadie más. He escrito este libro para explicar su sencilla esencia tal y como la he escuchado de mis superiores. Si me parase a contemplar lo que gusta o deja de gustar a unos y a otros, no habría podido escribir la simple verdad.
Text 86:
V této Caitanya-caritāmṛtě není uveden žádný rozporuplný závěr, ani zde není brán ohled na něčí názory. Tuto knihu jsem napsal proto, abych popsal jednoduchou podstatu tak, jak jsem ji vyslechl od těch, kdo stojí výše než já. Kdybych bral ohledy na to, co se komu líbí, či nelíbí, nemohl bych psát tuto jednoduchou pravdu.
Text 87:
Aunque al principio no se entiendan, si se continúan escuchando una y otra vez, los maravillosos efectos de los pasatiempos del Señor Caitanya nos traerán amor por Kṛṣṇa. Poco a poco, llegaremos a entender las relaciones amorosas entre Kṛṣṇa y las gopīs y otros habitantes de Vṛndāvana. Se aconseja a todos que continúen escuchando una y otra vez, para así obtener un gran beneficio.
Text 87:
Pokud někdo ze začátku nerozumí, ale i tak pokračuje v opakovaném naslouchání, úžasné účinky zábav Pána Caitanyi probudí lásku ke Kṛṣṇovi. Postupně porozumí láskyplným vztahům mezi Kṛṣṇou, gopīmi a dalšími společníky z Vrindávanu. Všem se doporučuje stále pokračovat v naslouchání, protože to přináší nesmírný prospěch.
Text 88:
Como respuesta a las críticas que dicen que el Śrī Caitanya-caritāmṛta está lleno de versos sánscritos, puedo decir que también el Śrīmad-Bhāgavatam está lleno de versos sánscritos, al igual que los comentarios del Śrīmad-Bhāgavatam. Y sin embargo, el Śrīmad-Bhāgavatam lo entienden todos, y no sólo los devotos avanzados que estudian los comentarios sánscritos. Siendo así, ¿por qué no iba a entender la gente el Caitanya-caritāmṛta? Sólo contiene unos pocos versos sánscritos, y se explican en bengalí popular. ¿Qué dificultad hay en entenderlo?
Text 88:
Kritikům, kteří říkají, že Śrī Caitanya-caritāmṛta je plná sanskrtských veršů, odpovídám, že to samé lze říci i o Śrīmad-Bhāgavatamu a jeho komentářích. Śrīmad-Bhāgavatam však chápou všichni, včetně pokročilých oddaných, kteří studují sanskrtské komentáře. Proč by tedy lidé neměli rozumět Caitanya-caritāmṛtě? Je v ní jen několik sanskrtských veršů, a ty jsou vysvětleny v bengálském lidovém nářečí. Co je na ní těžkého k pochopení?
Text 89:
He presentado ya en forma resumida los pasatiempos finales del Señor Śrī Caitanya Mahāprabhu, y tengo el deseo de explicarlos con todo detalle. Si vivo más tiempo y soy lo bastante afortunado como para recibir la misericordia del Señor Śrī Caitanya Mahāprabhu, trataré de explicarlos de nuevo con más detalle.
Text 89:
Už jsem tedy uvedl stručný přehled všech skutečností a postav závěrečných zábav Pána Śrī Caitanyi Mahāprabhua, ale toužím je popsat obšírně. Pokud zůstanu déle naživu a budu požehnán milostí Śrī Caitanyi Mahāprabhua, pokusím se je popsat ještě jednou a podrobněji.
Text 90:
Soy demasiado anciano, y me afecta la invalidez. Me tiemblan las manos al escribir. No puedo recordar nada, ni puedo ver ni escuchar bien. Aun así, escribo, lo cual de por sí ya es un gran milagro.
Text 90:
Jsem již příliš starý a nemohoucí. Při psaní se mi třesou ruce, nic si nepamatuji a špatně vidím i slyším. Přesto však píši, a to je velký div.
Text 91:
En este capítulo he explicado en cierta medida la esencia de los pasatiempos finales del Señor Caitanya. Si muero sin haber podido narrarlos con mayor detalle, al menos los devotos tendrán este tesoro trascendental.
Text 91:
V této kapitole jsem do určité míry popsal podstatu závěrečných zábav Pána Caitanyi. Pokud mezitím zemřu a nebudu je moci popsat podrobně, budou mít oddaní alespoň tento transcendentální poklad.
Text 92:
En este capítulo he explicado de forma breve el antya-līlā. Todo lo que he dejado de decir aquí, lo explicaré por extenso en el futuro. Si, por la misericordia de Śrī Caitanya Mahāprabhu, vivo los días suficientes para satisfacer mis deseos, trataré con todo detalle esos pasatiempos.
Text 92:
V této kapitole jsem krátce shrnul antya-līlu. Vše, co jsem nepopsal, popíši obšírně později. Budu-li milostí Śrī Caitanyi Mahāprabhua žít tolik dní, abych mohl naplnit své touhy, budu se těmto zábavám ještě plně věnovat.
Text 93:
Adoro aquí los pies de loto de toda clase de devotos, tanto avanzados como neófitos. Les pido que estén complacidos conmigo. Estoy libre de error porque lo que aquí he escrito es lo que he escuchado de Svarūpa Dāmodara Gosvāmī y Rūpa y Raghunātha dāsa Gosvāmīs. No he quitado ni añadido nada a su testimonio.
Text 93:
Uctívám zde lotosové nohy všech oddaných, pokročilých i začátečníků. Prosím je všechny, aby se mnou byli spokojení. Jsem bez viny, protože zde píši pouze to, co jsem pochopil od Svarūpy Dāmodara, Rūpy Gosvāmīho a Raghunātha dāse Gosvāmīho. Nic jsem k jejich popisu nepřidal, ani jsem z něj nic neubral.
Text 94:
Conforme al sistema de paramparā, deseo tomar el polvo de los pies de loto de Śrī Caitanya Mahāprabhu, Nityānanda Prabhu, Advaita Prabhu y todos los devotos de Śrī Caitanya Mahāprabhu, como Svarūpa Dāmodara, Rūpa Gosvāmī, Sanātana Gosvāmī y Raghunātha dāsa Gosvāmī. Deseo llevar sobre mi cabeza el polvo de sus pies de loto. De ese modo, deseo que me bendigan con su misericordia.
Text 94:
Podle systému parampary toužím přijmout prach z lotosových nohou Śrī Caitanyi Mahāprabhua, Nityānandy Prabhua, Advaity Prabhua a všech společníků Śrī Caitanyi Mahāprabhua, jako jsou Svarūpa Dāmodara, Rūpa Gosvāmī, Sanātana Gosvāmī a Raghunātha dāsa Gosvāmī. Přeji si přijmout prach z jejich lotosových nohou na svoji hlavu, a tak být požehnán jejich milostí.
Text 95:
Tras recibir las órdenes de las autoridades mencionadas y de los vaiṣṇavas de Vṛndāvana, y en especial de Haridāsa, el sacerdote de Govindajī, yo, Kṛṣṇadāsa Kavirāja Gosvāmī, he tratado de describir una pequeña partícula de una gota de una ola del océano de los pasatiempos de Śrī Caitanya Mahāprabhu.
Text 95:
Já, Kṛṣṇadāsa Kavirāja Gosvāmī, se pokouším popsat jeden díl jedné kapky z jedné vlny v oceánu zábav Śrī Caitanyi Mahāprabhua, protože jsem k tomu dostal pokyn od výše zmíněných autorit a také od oddaných z Vrindávanu, zvláště od Haridāse, kněze Govindajīho.