Skip to main content

CAPÍTULO 19

KAPITOLA DEVATENÁCTÁ

El inconcebible comportamiento del Señor Śrī Caitanya Mahāprabhu

Nepochopitelné chování Pána Śrī Caitanyi Mahāprabhua

En su Amṛta-pravāha-bhāṣya, Śrīla Bhaktivinoda Ṭhākura ofrece el siguiente resumen del Capítulo Diecinueve. Todos los años, Śrī Caitanya Mahāprabhu pedía a Jagadānanda Paṇḍita que visitase a Su madre en Navadvīpa, llevándole como regalo prasādam y ropa. Tras una de esas visitas, Jagadānanda Paṇḍita regresó a Purī con un soneto escrito por Advaita Ācārya. Cuando Śrī Caitanya Mahāprabhu lo leyó, Su éxtasis fue tan grande que todos los devotos temían que el Señor no viviría mucho tiempo. La situación del Señor era tan seria que de noche se hacía sangre y magulladuras frotándose la cara con las paredes. Para impedirlo, Svarūpa Dāmodara pidió a Śaṅkara Paṇḍita que pasase la noche en la habitación del Señor.

Následující shrnutí devatenácté kapitoly předkládá ve své Amṛta-pravāha-bhāśyi Śrīla Bhaktivinoda Ṭhākura. Śrī Caitanya Mahāprabhu každý rok žádal Jagadānandu Paṇḍita, aby navštívil Jeho matku v Navadvípu a předal jí jako dary látku a prasādam. Po jedné takové návštěvě se Jagadānanda Paṇḍita vrátil do Purí se sonetem, který napsal Advaita Ācārya. Po jeho přečtení Śrī Caitanya Mahāprabhu upadl do takové extáze, že oddaní dostali strach, aby brzy neodešel z tohoto světa. Pánův stav byl tak vážný, že v noci dřel tvářemi o zeď, až je měl celé od krve. Svarūpa Dāmodara tomu chtěl zabránit, a proto požádal Śaṅkaru Paṇḍita, aby v noci zůstával s Pánem ve stejném pokoji.

El capítulo narra además la visita del Señor Śrī Caitanya Mahāprabhu al jardín Jagannātha-vallabha la noche de luna llena del mes de vaiśākha (abril-mayo), donde experimentó diversos éxtasis trascendentales. Sobrecogido de amor extático al ver de pronto al Señor Śrī Kṛṣṇa bajo un árbol aśoka, manifestó diversos signos de locura espiritual.

Tato kapitola dále vypráví o tom, jak Pán Śrī Caitanya Mahāprabhu jedné noci za úplňku v měsíci Vaiśākha (duben-květen) vstoupil do zahrady Džagannáth-vallabha a prožíval různé transcendentální extáze. Dojatý extází lásky z toho, že pod jedním aśokovým stromem najednou spatřil Pána Śrī Kṛṣṇu, projevil různé příznaky duchovního šílenství.

Text 1:
El Señor Śrī Caitanya Mahāprabhu, el más excelso de aquellos que son devotos de sus madres, deliraba como un loco y Se frotaba la cara contra los muros. Abrumado por emociones de amor extático, a veces entraba en el jardín Jagannātha-vallabha para llevar a cabo Sus pasatiempos. A Él ofrezco respetuosas reverencias.
Text 1:
Pán Śrī Caitanya Mahāprabhu, nevznešenější z těch, kdo jsou oddaní svým matkám, mluvil jako šílenec a odíral si tváře o zdi. Zaplavený emocemi extatické lásky někdy chodil do zahrady zvané Džagannáth-vallabha, aby se tam oddával svým zábavám. S úctou se Mu klaním.
Text 2:
¡Toda gloria a Śrī Caitanya Mahāprabhu! ¡Toda gloria al Señor Nityānanda! ¡Toda gloria a Advaita Ācārya! ¡Y toda gloria a todos los devotos del Señor Caitanya Mahāprabhu!
Text 2:
Sláva Śrī Caitanyovi Mahāprabhuovi! Sláva Pánu Nityānandovi! Sláva Advaitovi Ācāryovi! Sláva všem oddaným Pána Śrī Caitanyi Mahāprabhua!
Text 3:
En el éxtasis del amor por Kṛṣṇa, Śrī Caitanya Mahāprabhu Se comportaba como un loco y hablaba delirando de día y de noche.
Text 3:
Śrī Caitanya Mahāprabhu se tak v extázi lásky ke Kṛṣṇovi choval jako šílenec a celý den a noc mluvil jako blázen.
Text 4:
Jagadānanda Paṇḍita era un devoto muy querido de Śrī Caitanya Mahāprabhu. El Señor obtenía gran placer de sus actividades.
Text 4:
Jagadānanda Paṇḍita byl velmi drahý oddaný Śrī Caitanyi Mahāprabhua a Pán v jeho činnostech nacházel velké potěšení.
Text 5:
Sabiendo que Su madre estaba muy afligida por Su separación, el Señor todos los años enviaba a Jagadānanda Paṇḍita a Navadvīpa para consolarla.
Text 5:
Pán věděl, jak Jeho matka trpí odloučením od Něho, a tak každý rok posílal Jagadānandu Paṇḍita do Navadvípu, aby ji utěšil.
Text 6:
Śrī Caitanya Mahāprabhu dijo a Jagadānanda Paṇḍita: «Ve a Nadia y ofrece Mis reverencias a Mi madre. Toca sus pies de loto en Mi nombre.
Text 6:
Śrī Caitanya Mahāprabhu řekl Jagadānandovi Paṇḍitovi: „Jdi do Nadie a pokloň se tam Mé matce. Dotkni se Mým jménem jejích lotosových nohou.“
Text 7:
«Dile de Mi parte: “Por favor, recuerda que Yo vengo aquí todos los días para ofrecer Mis respetos a tus pies de loto.
Text 7:
„Vyřiď jí ode Mne toto: ,Mysli prosím na to, že sem chodím každý den, abych vzdal úctu tvým lotosovým nohám.̀  “
Text 8:
«“Siempre que deseas darme de comer, Yo ciertamente vengo y acepto lo que Me ofreces.
Text 8:
„  ,Kterýkoliv den, kdy zatoužíš dát Mi najíst, Já přicházím a přijímám vše, co nabízíš.̀  “
Text 9:
«“He abandonado tu servicio para aceptar el voto de sannyāsa. De ese modo, Me he vuelto loco y he destruido los principios de la religión.
Text 9:
„  ,Opustil jsem službu tobě a složil slib sannyāsīho. Zešílel jsem tak a zničil náboženské zásady.̀  “
Text 10:
«“Madre, por favor, no te ofendas por eso, pues Yo, tu hijo, dependo de ti completamente.
Text 10:
„  ,Matko, nepovažuj to prosím za přestupek, protože Já, tvůj syn, na tobě zcela závisím.̀  “
Text 11:
«“Siguiendo tu orden, Me he quedado aquí, en Nīlācala, Jagannātha Purī. No Me iré de este lugar mientras viva.”»
Text 11:
„  ,Zde v Níláčale, Džagannáth Purí, pobývám na tvůj pokyn. Dokud budu žít, nemohu toto místo opustit.̀  “
Text 12:
Siguiendo la orden de Paramānanda Purī, Śrī Caitanya Mahāprabhu envió a Su madre la ropa prasāda que el Señor Jagannātha había dejado tras Sus pasatiempos como pastorcillo de vacas.
Text 12:
Na pokyn Paramānandy Purīho poslal Śrī Caitanya Mahāprabhu své matce prasādam-oblečení, které Pán Jagannātha zanechal po svých zábavách pasáčka.
Text 13:
Con gran atención, Śrī Caitanya Mahāprabhu trajo prasādam del Señor Jagannātha de primera calidad y lo envió en paquetes separados a Su madre y a los devotos de Nadia.
Text 13:
Śrī Caitanya Mahāprabhu s velkou péčí obstaral prvotřídní prasādam od Pána Jagannātha a v oddělených balíčcích je poslal své matce a oddaným v Nadii.
Text 14:
Śrī Caitanya Mahāprabhu es la joya cimera de todos aquellos que son devotos de sus madres. Ofreció servicio a Su madre incluso después de aceptar el voto de sannyāsa.
Text 14:
Śrī Caitanya Mahāprabhu je tím nejvzácnějším drahokamem mezi těmi, kdo jsou oddaní svým matkám. Sloužil své matce i po přijetí slibu sannyāsīho.
Text 15:
Así pues, Jagadānanda Paṇḍita fue a Nadia, y le hizo llegar a Śacīmātā los saludos del Señor.
Text 15:
Jagadānanda Paṇḍita tak odešel do Nadie, a když se setkal se Śacīmātou, vyřídil jí veškeré Pánovy poklony.
Text 16:
Después fue a ver a los demás devotos, comenzando por Advaita Ācārya, y les dio el prasādam de Jagannātha. Al cabo de un mes, pidió a madre Śacī permiso para irse.
Text 16:
Poté se setkal se všemi oddanými v čele s Advaitou Ācāryou a předal jim prasādam od Jagannātha. Po měsíčním pobytu požádal matku Śacī, aby mu dovolila odejít.
Text 17:
Cuando fue a pedir permiso a Advaita Ācārya, Advaita Prabhu le dio un mensaje para Śrī Caitanya Mahāprabhu.
Text 17:
Když přišel za Advaitou Ācāryou, aby Ho také požádal o svolení k návratu, Advaita Prabhu mu dal zprávu pro Śrī Caitanyu Mahāprabhua.
Text 18:
Advaita Ācārya había escrito un soneto en un lenguaje equívoco, cuyo significado podría entender Śrī Caitanya Mahāprabhu, pero no otros.
Text 18:
Advaita Ācārya napsal krátkou báseň v dvojsmyslném jazyce, jejíž význam mohl pochopit jen Śrī Caitanya Mahāprabhu, a nikdo jiný.
Text 19:
En Su soneto, Advaita Ācārya comenzaba por ofrecer cientos de miles de reverencias a los pies de loto del Señor Śrī Caitanya Mahāprabhu. Después presentaba a Sus pies de loto la siguiente declaración.
Text 19:
Ve své básni se Advaita Ācārya nejprve stokrát a tisíckrát klaní lotosovým nohám Pána Śrī Caitanyi Mahāprabhua a potom u Jeho lotosových nohou předkládá následující prohlášení:
Text 20:
«Por favor, haz saber a Śrī Caitanya Mahāprabhu, que actúa como un loco, que aquí todos se han vuelto locos como Él. Dile también que, en el mercado, ya nadie pide arroz.
Text 20:
„Vyřiď prosím Śrī Caitanyovi Mahāprabhuovi, který se chová jako šílenec, že zde už všichni zešíleli jako On. Vyřiď Mu také, že na trhu už není poptávka po rýži.“
Text 21:
«Dile, además, que quienes ahora están locos de amor extático no sienten ya ningún interés por el mundo material. Di también a Śrī Caitanya Mahāprabhu que quien ha dicho estas palabras [Advaita Prabhu] también Se ha vuelto loco de amor extático.»
Text 21:
„Dále Mu vyřiď, že ti, kdo zešíleli v extázi lásky, se už nezajímají o hmotný svět. Také Mu vyřiď, že tato slova vyřkl ten, který také zešílel v extázi lásky (Advaita Prabhu).“
Text 22:
Al escuchar las palabras de Advaita Ācārya, Jagadānanda Paṇḍita se echó a reír, y, cuando regresó a Jagannātha Purī, Nīlācala, dio a Caitanya Mahāprabhu puntual noticia de todo.
Text 22:
Když Jagadānanda Paṇḍita slyšel, co Advaita Ācārya říká, začal se smát. Po návratu do Džagannáth Purí, Níláčaly, vše vyřídil Caitanyovi Mahāprabhuovi.
Text 23:
Tras escuchar el equívoco soneto de Advaita Ācārya, Śrī Caitanya Mahāprabhu sonrió en silencio. «Ésa es Su orden», dijo. Entonces guardó silencio.
Text 23:
Po vyslechnutí této dvojsmyslné básně Advaity Ācāryi se Śrī Caitanya Mahāprabhu tiše usmál a řekl: „To je Jeho nařízení.“ Pak se odmlčel.
Text 24:
Svarūpa Dāmodara Gosvāmī, aunque conocía el secreto, preguntó al Señor: «¿Qué significa ese soneto? No lo he entendido».
Text 24:
Svarūpa Dāmodara Gosvāmī sice znal to tajemství, ale přesto se Pána zeptal: „Co tato báseň znamená? Nepochopil jsem ji.“
Text 25:
Śrī Caitanya Mahāprabhu contestó: «Advaita Ācārya es un gran adorador del Señor y es muy experto en los principios regulativos establecidos en las Escrituras védicas.
Text 25:
Śrī Caitanya Mahāprabhu odpověděl: „Advaita Ācārya je velkým ctitelem Pána a odborníkem na usměrňující zásady dané védskými písmy.“
Text 26:
«Advaita Ācārya invita al Señor a venir y ser adorado, y, para llevar a cabo la adoración, mantiene a la Deidad durante un tiempo.
Text 26:
„Advaita Ācārya zve Pána, aby přišel a nechal se uctívat, a aby Ho mohl uctívat, nechává si Božstvo nějakou dobu u sebe.“
Text 27:
«Una vez completa la adoración, envía a la Deidad a algún otro sitio. No entiendo el significado de este soneto, ni sé qué hay en la mente de Advaita Prabhu.
Text 27:
„Když s uctíváním skončí, pošle Božstvo někam jinam. Já nevím, jaký má tato báseň význam, ani nevím, co má Advaita Prabhu na mysli.“
Text 28:
«Advaita Ācārya es un gran místico. Nadie puede entenderle. Es experto en escribir sonetos que ni Yo mismo puedo entender.»
Text 28:
„Advaita Ācārya je velký mystik, kterého nikdo nepochopí. Dokáže psát mistrné básně, které ani Já sám nemohu pochopit.“
Text 29:
Todos los devotos se asombraron al escuchar esto, sobre todo Svarūpa Dāmodara, que se puso un poco triste.
Text 29:
Po vyslechnutí těchto slov všichni oddaní užasli, zvláště Svarūpa Dāmodara, který z toho byl poněkud mrzutý.
Text 30:
A partir de aquel día, el estado emocional de Śrī Caitanya Mahāprabhu cambió notoriamente; la intensidad de Sus sentimientos de separación de Kṛṣṇa se redobló.
Text 30:
Od toho dne se emotivní stav Śrī Caitanyi Mahāprabhua výrazně změnil; Jeho pocity odloučení od Kṛṣṇy zdvojnásobily svou intenzitu.
Text 31:
A medida que Sus sentimientos de separación en el éxtasis de Śrīmatī Rādhārāṇī aumentaban por momentos, las actividades del Señor, tanto de día como de noche, se convirtieron en actos de locura delirante.
Text 31:
Když takto Pánovy pocity odloučení v extázi Śrīmatī Rādhārāṇī narůstaly každým okamžikem, Jeho činnosti ve dne i v noci začaly být opravdu šílené a bláznivé.
Text 32:
De pronto, cuando en Su interior surgió la imagen de la partida del Señor Kṛṣṇa a Mathurā, Śrī Caitanya Mahāprabhu comenzó a manifestar el signo de locura extática llamado udghūrṇā.
Text 32:
Ve Śrī Caitanyovi Mahāprabhuovi se náhle probudila scéna odjezdu Pána Kṛṣṇy do Mathury a začal projevovat příznak extatického šílenství známý jako udghūrṇā.
Text 33:
Śrī Caitanya Mahāprabhu hablaba como un loco, abrazado al cuello de Rāmānanda Rāya, y hacía preguntas a Svarūpa Dāmodara, creyéndole Su amiga gopī.
Text 33:
Śrī Caitanya Mahāprabhu držel Rāmānandu Rāye okolo krku a mluvil jako šílenec. Svarūpy Dāmodara se ptal, jako kdyby byl jednou z Jeho přítelkyň, gopī.
Text 34:
Del mismo modo que Śrīmatī Rādhārāṇī había preguntado a Su íntima amiga Viśākhā, Śrī Caitanya Mahāprabhu, recitando aquel mismo verso, Se puso a hablar como un loco.
Text 34:
Tak jako se Śrīmatī Rādhārāṇī ptala své blízké přítelkyně Viśākhy, Śrī Caitanya Mahāprabhu mluvil jako šílený, když recitoval stejný verš.
Text 35:
«“Mi querida amiga, ¿dónde está Kṛṣṇa, que es como la Luna que surge del océano de la dinastía de Mahārāja Nanda? ¿Dónde está Kṛṣṇa, con Su cabeza adornada con una pluma de pavo real? ¿Dónde está? ¿Dónde está Kṛṣṇa, cuya flauta produce un sonido tan profundo? ¡Oh!, ¿dónde está Kṛṣṇa, cuyo lustre corporal es como el brillo de la joya azul indranīla? ¿Dónde está Kṛṣṇa, que es tan experto en la danza rāsa? ¡Oh!, ¿dónde está Él, que Me puede salvar la vida? Por favor, dime dónde puedo encontrar a Kṛṣṇa, el tesoro de Mi vida, el mejor de Mis amigos. Sintiendo separación de Él, Yo condeno a la Providencia, que ha dado forma a Mi destino.”
Text 35:
„  ,Má drahá přítelkyně, kde je Kṛṣṇa, měsíc vycházející z oceánu dynastie Mahārāje Nandy? Kde je Kṛṣṇa s hlavou ozdobenou pavím perem? Kde je? Kde je Kṛṣṇa, jehož flétna vydává tak hluboký tón? Ó, kde je Kṛṣṇa, jehož tělesná záře připomíná modrý drahokam indranīla? Kde je Kṛṣṇa, ten mistr tance rāsa? Kde je ten, který Mi může zachránit život? Řekněte Mi prosím, kde najdu Kṛṣṇu, poklad Mého života a nejlepšího z Mých přátel? Cítím od Něho odloučení a tímto odsuzuji Prozřetelnost, tvůrce Mého osudu.`  “
Text 36:
«La familia de Mahārāja Nanda es como un océano de leche de donde surge la luna llena del Señor Kṛṣṇa, que ilumina el universo entero. Los ojos de los habitantes de Vraja son como pájaros cakoras que beben continuamente el néctar de Su brillo corporal y, de ese modo, viven pacíficamente.
Text 36:
„Rodina Mahārāje Nandy je jako oceán mléka, ze kterého jako měsíc v úplňku vyšel Pán Kṛṣṇa, který ozařuje celý vesmír. Oči vradžských obyvatel jsou jako ptáci cakora, kteří neustále pijí nektar Jeho tělesné krásy, a díky tomu žijí v klidu.“
Text 37:
«Querida amiga, ¿dónde está Kṛṣṇa? Por favor, házmelo ver. Mi corazón se rompe si no puedo ver Su cara aunque sea por un momento. Por favor, házmelo ver inmediatamente; de lo contrario, no puedo vivir.
Text 37:
„Má drahá přítelkyně, kde je Kṛṣṇa? Prosím tě, dovol Mi Ho spatřit. Když byť jen okamžik nevidím Jeho tvář, puká Mi srdce. Okamžitě Mi Ho prosím ukaž, jinak nebudu moci dále žít.“
Text 38:
«Las mujeres de Vṛndāvana son como lirios que se están calentando cada vez más bajo el sol de los deseos lujuriosos. Pero la luna de Kṛṣṇa las llena de júbilo concediéndoles el néctar de Sus manos. ¡Oh, Mi querida amiga!, ¿dónde está Mi luna ahora? ¡Sálvame la vida!, ¡dime dónde está!
Text 38:
„Ženy z Vrindávanu jsou jako lilie rozpalující se na slunci chtivých tužeb. Měsíci podobný Kṛṣṇa je však činí všechny šťastnými tím, že je obdařuje nektarem svých dlaní. Ó Má drahá přítelkyně, kde je tento Můj měsíc nyní? Ukaž Mi Ho, a zachraň Mi tak život!“
Text 39:
«Mi querida amiga, ¿dónde está esa hermosa corona cuya pluma de pavo real es como un arco iris sobre una nube recién formada? ¿Dónde están esas ropas amarillas, que brillan como el relámpago? ¿Dónde ese collar de perlas como bandadas de garzas volando en el cielo? El cuerpo negruzco de Kṛṣṇa triunfa sobre la negruzca nube cargada de lluvia.
Text 39:
„Má drahá přítelkyně, kde je ta překrásná helmice ozdobená pavím perem, jako čerstvý mrak ozdobený duhou? Kde jsou ty žluté šaty, zářící jako blesk? Kde je ten perlový náhrdelník, připomínající hejna volavek na obloze? Kṛṣṇovo načernalé tělo pokořuje čerstvý černavý dešťový mrak.“
Text 40:
«Si los ojos de una persona se fijan en el hermoso cuerpo de Kṛṣṇa aunque sea una sola vez, esa forma ejercerá para siempre su predominio en su corazón. El cuerpo de Kṛṣṇa es como la savia del árbol de mango, pues, cuando entra en la mente de las mujeres, pese a todos los esfuerzos, ya no vuelve a salir. Así, el extraordinario cuerpo de Kṛṣṇa es como una espina del árbol de bayas seyā.
Text 40:
„Jestliže něčí oči byť jen jednou zahlédnou překrásné Kṛṣṇovo tělo, bude v srdci takové osoby vždy zaujímat význačné postavení. Kṛṣṇovo tělo připomíná šťávu mangovníku, protože když vstoupí do myslí žen, už ho odtamtud ani s velkou námahou nelze odstranit. Kṛṣṇovo neobyčejné tělo je proto jako trn bobulovitého stromu seyā.“
Text 41:
«El lustre corporal de Kṛṣṇa brilla como la gema indranīla, y supera al lustre del árbol tamāla. El lustre de Su cuerpo lleva a la locura al mundo entero, pues la Providencia lo ha hecho transparente, refinando la esencia de la melosidad del amor conyugal y mezclándola con la luz de la Luna.
Text 41:
„Kṛṣṇovo tělo září jako drahokam indranīla a překonává i barvu tamālového stromu. Záře Jeho těla přivádí celý svět k šílenství, protože Prozřetelnost ji zprůzračnila tím, že přečistila esenci nálady milostné lásky a smíchala ji s měsíčním svitem.“
Text 42:
«El profundo sonido de la flauta de Kṛṣṇa supera al tronar de las nubes recién formadas, y atrae el sentido del oído del mundo entero. De ese modo, los habitantes de Vṛndāvana se levantan en busca de ese sonido, bebiendo la lluvia de néctar del lustre corporal de Kṛṣṇa como sedientos pájaros cātakas.
Text 42:
„Hluboké tóny Kṛṣṇovy flétny překonávají hřmění čerstvých mračen a přitahují sluch celého světa. Obyvatelé Vrindávanu proto vstávají, běží za tím zvukem a jako žízniví ptáci cātaka pijí proudy nektaru záře Kṛṣṇova těla.“
Text 43:
«Kṛṣṇa es el receptáculo del arte y la cultura, y es la panacea que Me salva la vida. ¡Oh, querida amiga!, desde que vivo sin Él, que es el mejor de Mis amigos, condeno la duración de Mi vida. Pienso que la Providencia Me ha engañado de muchas formas.
Text 43:
„Kṛṣṇa je schránkou umění i kultury a lékem, který Mi zachrání život. Ó Má drahá přítelkyně, protože žiji bez Něho, jenž je nejlepším z Mých přátel, zatracuji délku svého života. Myslím, že Mě Prozřetelnost mnoha způsoby podvádí.“
Text 44:
«¿Por qué la Providencia prolonga la vida de quien no desea vivir?» Con el enfado y la lamentación que ese pensamiento suscitó en Él, Śrī Caitanya Mahāprabhu recitó entonces un verso del Śrīmad-Bhāgavatam que condena a la Providencia y hace una acusación contra Kṛṣṇa.
Text 44:
„Proč ta Prozřetelnost nechává žít někoho, kdo žít nechce?“ Tato myšlenka ve Śrī Caitanyovi Mahāprabhuovi probudila hněv i nářek, a tehdy recitoval verš ze Śrīmad-Bhāgavatamu, který kárá Prozřetelnost a obviňuje Kṛṣṇu.
Text 45:
«“¡Oh, Providencia!, ¡no tienes misericordia! Tú unes a las almas encarnadas con lazos de amistad y afecto, pero, antes de que sus deseos se satisfagan, las separas. Tus actividades son como las necias travesuras de un niño.”
Text 45:
„  ,Ó Prozřetelnosti, jsi nemilosrdná! Skrze přátelství a náklonnost spojuješ vtělené duše a rozděluješ je ještě předtím, než se jejich touhy naplní. Tvoje činnosti jsou jako hloupé šprýmy malých dětí.̀  “
Text 46:
«Providencia, tú no conoces el significado del amor, y por eso frustras todos Nuestros esfuerzos. Actúas de un modo muy infantil. Si pudiésemos atraparte, Te daríamos una buena lección, para que nunca más vuelvas a comportarte de esa forma.
Text 46:
„Prozřetelnosti, ty neznáš podstatu milostných vztahů, a proto maříš všechny naše snahy. To je od tebe dětinské. Jestli tě někdy chytíme, dáme ti za vyučenou tak, že už to nikdy znovu neuděláš.“
Text 47:
¡Oh, Providencia cruel!, eres despiadada, pues haces que Se enamoren personas que rara vez pueden estar juntas. Primero haces que Se encuentren, pero, antes de que Se sientan satisfechas, vuelves a alejarlas.
Text 47:
„Ó krutá Prozřetelnosti! Jsi nemilosrdná, protože v lásce spojíš lidi, kteří se mohou jen vzácně stýkat. Poté, když jsi je spojila, je zase rozdělíš ještě dřív, než dojdou naplnění.“
Text 48:
«¡Oh, Providencia!, ¡qué despiadada eres! Tú revelas la hermosa cara de Kṛṣṇa y haces que la mente y los ojos se llenen de codicia, pero, después de dar a beber ese néctar por un momento, te llevas a Kṛṣṇa a otro lugar. Eso es un gran pecado, porque de ese modo arrebatas lo que has dado como caridad.
Text 48:
„Ó Prozřetelnosti, jsi tak nemilosrdná! Nejdřív ukážeš Kṛṣṇovu překrásnou tvář a způsobíš, že po ní začnou mysl a oči dychtit, ale jakmile se tohoto nektaru jen na okamžik napijí, odeženeš Kṛṣṇu jinam. To je velký hřích, protože si bereš zpátky to, co jsi jednou darovala.“
Text 49:
«¡Oh, descortés Providencia! Si Nos contestas: “En realidad la culpa es de Akrūra, ¿por qué Te enfadas conmigo”, Yo, entonces, Te digo: “Providencia, has adoptado la forma de Akrūra para robarnos a Kṛṣṇa. Nadie más haría algo semejante”.
Text 49:
„Ó neslušná Prozřetelnosti! Pokud nám řekneš: ,Vinen je ve skutečnosti Akrūra, proč se zlobíte na mě?̀, potom ti odpovím: ,To ty, Prozřetelnosti, jsi přijala podobu Akrūry a ukradla jsi nám Kṛṣṇu. Nikdo jiný by se tak nezachoval.̀  “
Text 50:
«Pero esto es culpa de Mi propio destino. ¿Por qué tendría que acusarte innecesariamente? Entre tú y Yo no hay relación íntima. Kṛṣṇa, sin embargo, es Mi vida misma. Somos Nosotros quienes vivimos juntos, y es Él quien Se ha vuelto tan cruel.
Text 50:
„To je ale chyba Mého vlastního osudu. Proč bych měla zbytečně obviňovat tebe? Mezi tebou a Mnou není žádný důvěrný vztah. Kṛṣṇa je však pro Mne vším. To s Ním žijeme pohromadě a On je tím, kdo se zachoval tak krutě.“
Text 51:
«Aquel por quien lo he dejado todo Me está matando con Sus propias manos. A Kṛṣṇa no Le asusta matar mujeres. En verdad, Yo Me muero por Él, pero Él ni Se vuelve a mirarme. En un instante, ha roto nuestro amor.
Text 51:
„Ten, kvůli kterému jsem vše opustila, Mě nyní vlastnoručně zabíjí. Kṛṣṇa nemá žádný strach ze zabíjení žen. Naopak, Já pro Něho umírám, ale On se ani neotočí, aby se na Mne podíval. V okamžiku přerušil všechny Naše milostné styky.“
Text 52:
«Pero, ¿por qué tendría que enfadarme con Kṛṣṇa? Mi propia mala suerte es la culpable. Al madurar el fruto de Mis actividades pecaminosas, Kṛṣṇa, que siempre ha dependido de Mi amor, ahora Se ha vuelto indiferente. Eso significa que Mi mala fortuna es muy fuerte.»
Text 52:
„Ale proč bych se měla na Kṛṣṇu zlobit? Je to chyba Mého vlastního neštěstí. Plod Mých hříšných činností uzrál, a proto je Kṛṣṇa, který vždy závisel na Mé lásce, nyní vůči Mně netečný. To znamená, že Mé neštěstí je opravdu velké.“
Text 53:
De ese modo, Śrī Caitanya Mahāprabhu Se lamentaba de separación: «¡Ay de Mí! ¡Ay de Mí! ¡Oh, Kṛṣṇa!, ¿dónde has ido?». Sintiendo en el corazón las emociones extáticas de las gopīs, Śrī Caitanya Mahāprabhu repetía sus palabras de agonía: «¡Oh, Govinda! ¡Oh, Dāmodara! ¡Oh, Mādhava!».
Text 53:
Takto Śrī Caitanya Mahāprabhu naříkal v náladě odloučení: „Běda, běda! Ó Kṛṣṇo, kam jsi odešel?“ Ve svém srdci prožíval Śrī Caitanya Mahāprabhu extatické pocity gopī a jejich slovy zoufale naříkal: „Ó Govindo! Ó Dāmodare! Ó Mādhavo!“
Text 54:
Entonces, Svarūpa Dāmodara y Rāmānanda Rāya trataron de calmar al Señor por diversos medios. Le cantaron canciones de encuentro que transformaron Su corazón y dieron paz a Su mente.
Text 54:
Svarūpa Dāmodara a Rāmānanda Rāya vymýšleli různé způsoby, jak Pána uklidnit. Zpívali písně o setkání, které změnily Pánovo srdce a uklidnily Jeho mysl.
Text 55:
Mientras Śrī Caitanya Mahāprabhu Se lamentaba de ese modo, pasó la mitad de la noche. Entonces, Svarūpa Dāmodara hizo que el Señor Se acostase en Su habitación, la Gambhīrā.
Text 55:
Śrī Caitanya Mahāprabhu strávil takovýmto naříkáním polovinu noci. Svarūpa Dāmodara Ho pak uložil v místnosti zvané Gambhíra.
Text 56:
Después de acostar al Señor, Rāmānanda Rāya regresó a su casa, y Svarūpa Dāmodara y Govinda se acostaron a la puerta de la Gambhīrā.
Text 56:
Poté, co byl Pán uložen, se Rāmānanda Rāya vrátil domů a Svarūpa Dāmodara a Govinda si lehli přede dveře Gambhíry.
Text 57:
Śrī Caitanya Mahāprabhu pasó toda la noche despierto, cantando el mahā-mantra Hare Kṛṣṇa con la mente sobrecogida de éxtasis espiritual.
Text 57:
Mysl Śrī Caitanyi Mahāprabhua byla přemožena duchovní extází, a tak zůstal celou noc vzhůru a zpíval Hare Kṛṣṇa mahā-mantru.
Text 58:
Sintiendo separación de Kṛṣṇa, Śrī Caitanya Mahāprabhu estaba tan turbado que Se levantó con gran ansiedad y comenzó a frotarse la cara contra las paredes de la Gambhīrā.
Text 58:
Śrī Caitanya Mahāprabhu byl z odloučení od Kṛṣṇy natolik rozrušený, že s velkou úzkostí vstal a začal dřít svou tvář o stěny Gambhíry.
Text 59:
Se hizo muchas heridas en la boca, la nariz y las mejillas, y sangraba, pero, debido a las emociones extáticas, el Señor no Se daba cuenta.
Text 59:
Z mnoha oděrek na ústech, nose a tvářích Mu tekla krev, ale On o tom kvůli svým extatickým emocím ani nevěděl.
Text 60:
En éxtasis, Śrī Caitanya Mahāprabhu Se frotó la cara contra los muros durante toda la noche, haciendo un sonido peculiar, «goṅ-goṅ», que Svarūpa Dāmodara escuchó a través de la puerta.
Text 60:
Celou noc dřel Śrī Caitanya Mahāprabhu v extázi svůj obličej o zdi a vydával přitom zvláštní zvuk „goṅ, goṅ“, který Svarūpa Dāmodara slyšel přes dveře.
Text 61:
Después de encender una lámpara, Svarūpa Dāmodara y Govinda entraron en la habitación. Cuando vieron la cara del Señor, se sintieron muy tristes.
Text 61:
Svarūpa Dāmodara s Govindou zažehli lampu a vstoupili do místnosti. Pohled na Pánovu tvář je naplnil zármutkem.
Text 62:
Llevaron al Señor a Su cama y, después de calmarle, Le preguntaron: «¿Por qué Te has hecho esto?».
Text 62:
Položili Pána na lůžko, uklidnili Ho a zeptali se: „Proč sis to udělal?“
Text 63:
Śrī Caitanya Mahāprabhu contestó: «Pasaba tanta ansiedad que no podía quedarme en la habitación. Quería salir, y por eso iba por la habitación de un lado para otro, buscando la puerta.
Text 63:
Śrī Caitanya Mahāprabhu odpověděl: „Byl jsem tak plný úzkosti, že jsem v té místnosti nemohl vydržet. Chtěl jsem se dostat ven, a tak jsem chodil po místnosti a hledal dveře.“
Text 64:
«Como no podía encontrar la puerta, continuaba golpeándome la cara contra las cuatro paredes. Tenía heridas, y Me sangraba la cara, pero, aun así, no podía salir.»
Text 64:
„Nemohl jsem najít dveře a stále jsem tváří narážel do čtyř zdí. Byl jsem zraněný a krvácel jsem, ale ven jsem se stejně nedostal.“
Text 65:
En ese estado de locura, la mente de Śrī Caitanya Mahāprabhu era inestable. Todo lo que decía o hacía eran signos de locura.
Text 65:
Mysl Śrī Caitanyi Mahāprabhua vtomto stavu šílenství nenacházela klid. Vše, co říkal nebo co dělal, byly příznaky šílenství.
Text 66:
En medio de su ansiedad, Svarūpa Dāmodara tuvo una idea. Al día siguiente, la consideró con los demás devotos.
Text 66:
Svarūpa Dāmodara si dělal velké starosti, ale potom dostal nápad. Dalšího dne ho společně s ostatními oddanými zvažoval.
Text 67:
Tras deliberar entre ellos, suplicaron a Śrī Caitanya Mahāprabhu que permitiera a Śaṅkara Paṇḍita dormir en Su misma habitación.
Text 67:
Poté, co se poradili, poprosili Śrī Caitanyu Mahāprabhua, aby dovolil Śaṅkarovi Paṇḍitovi spát s Ním v jednom pokoji.
Text 68:
Así, Śaṅkara Paṇḍita se acostaba a los pies de Śrī Caitanya Mahāprabhu, y el Señor ponía Sus piernas sobre el cuerpo de Śaṅkara.
Text 68:
Śaṅkara Paṇḍita si tedy lehl Pánovi k nohám a On si položil nohy na jeho tělo.
Text 69:
Śaṅkara se hizo famoso con el nombre de Prabhu-pādopādhāna [«la almohada de Śrī Caitanya Mahāprabhu»]. Era como Vidura en la descripción de Śukadeva Gosvāmī.
Text 69:
Śaṅkara se stal známý jako Prabhu-pādopādhana („polštář Śrī Caitanyi Mahāprabhua“). Byl jako Vidura, jak ho dříve popsal Śukadeva Gosvāmī.
Text 70:
«Cuando el sumiso Vidura, el reposo de las piernas del Señor Kṛṣṇa, dijo estas palabras a Maitreya, Maitreya comenzó a hablar, con los vellos erizados por el placer trascendental de comentar los temas del Señor Kṛṣṇa».
Text 70:
„Když takto pokorný Vidura, polštář pod nohama Pána Śrī Kṛṣṇy, promluvil k Maitreyovi, Maitreya začal mluvit a z transcendentální blaženosti z rozhovorů týkajících se Pána Kṛṣṇy se mu zježily chlupy na těle.“
Text 71:
Śaṅkara daba masaje a las piernas de Śrī Caitanya Mahāprabhu, pero, mientras lo hacía, se quedaba dormido y se tendía.
Text 71:
Śaṅkara masíroval Śrī Caitanyovi Mahāprabhuovi nohy, ale usínal při tom, a tak si lehl.
Text 72:
Solía quedarse dormido sin cubrirse el cuerpo, y entonces Śrī Caitanya Mahāprabhu Se levantaba y le tapaba con Su propia colcha.
Text 72:
A protože usnul bez přikrývky na těle, Śrī Caitanya Mahāprabhu vstal a zahalil ho svou vlastní.
Text 73:
Śaṅkara Paṇḍita siempre se quedaba dormido, pero se despertaba rápidamente, se sentaba y de nuevo continuaba dando masaje a las piernas de Śrī Caitanya Mahāprabhu. De ese modo, pasaba despierto toda la noche.
Text 73:
Śaṅkara Paṇḍita neustále usínal, ale vždy se hned zase rychle probudil, posadil se a pokračoval v masírování nohou Śrī Caitanyi Mahāprabhua. Takto zůstával celou noc vzhůru.
Text 74:
Por temor a Śaṅkara, Śrī Caitanya Mahāprabhu no podía ni salir de Su habitación, ni lastimar Su cara de loto contra las paredes.
Text 74:
Protože měl Śrī Caitanya Mahāprabhu ze Śaṅkary strach, neopovážil se opustit místnost ani dřít svou lotosu podobnou tvář o zeď.
Text 75:
Raghunātha dāsa Gosvāmī hace una hermosa descripción de este pasatiempo de Śrī Caitanya Mahāprabhu en su libro Gaurāṅga-stava-kalpavṛkṣa.
Text 75:
Tuto zábavu Śrī Caitanyi Mahāprabhua krásně popsal Raghunātha dāsa Gosvāmī ve své knize zvané Gaurāṅga-stava-kalpavṛkṣa.
Text 76:
«Debido a la separación de Sus muchos amigos de Vṛndāvana, que eran como Su vida misma, Śrī Caitanya Mahāprabhu desvariaba como un loco. Su inteligencia se había transformado. Día y noche lastimaba Su cara de luna contra las paredes, y Se hería y sangraba. Que ese Śrī Caitanya Mahāprabhu brote en mi corazón y me vuelva loco de amor.»
Text 76:
„Śrī Caitanya Mahāprabhu v odloučení od svých mnoha vrindávanských přátel, kteří Mu byli vlastním životem, mluvil jako šílený. Jeho inteligence se změnila. Dnem i nocí dřel svou měsíci podobnou tvář o zdi, až Mu z ran tekla krev. Nechť tento Śrī Caitanya Mahāprabhu vyjde v mém srdci a poblázní mě láskou.“
Text 77:
Así pues, Śrī Caitanya Mahāprabhu permanecía día y noche inmerso en un océano de amor extático por Kṛṣṇa. A veces Se sumergía en Él, y a veces flotaba.
Text 77:
Śrī Caitanya Mahāprabhu tak ve dne v noci zůstával pohroužený v oceánu extatické lásky ke Kṛṣṇovi. Někdy se topil a někdy plaval na hladině.
Text 78:
Una noche de luna llena del mes de vaiśākha [abril-mayo], Śrī Caitanya Mahāprabhu fue a un jardín.
Text 78:
Jedné úplňkové noci v měsíci Vaiśākha (duben-květen) šel Śrī Caitanya Mahāprabhu do zahrady.
Text 79:
Junto con Sus devotos, el Señor entró en uno de los jardines más hermosos, el jardín Jagannātha-vallabha.
Text 79:
Pán s oddanými vstoupil do jedné z nejkrásnějších zahrad, zvané Džagannáth-vallabha.
Text 80:
Los árboles y las enredaderas del jardín, plenamente floridos, eran idénticos a los de Vṛndāvana. Los abejorros y los pájaros śuka, śārī y pika hablaban entre sí.
Text 80:
V zahradě byly stromy a rostliny v plném květu, právě takové jako ve Vrindávanu. Čmeláci a ptáci jako śuka, śārī a pika spolu rozmlouvali.
Text 81:
Soplaba una brisa suave, que traía la fragancia de flores aromáticas. La brisa era un guru que enseñaba a los árboles y enredaderas a danzar.
Text 81:
Vanul jemný vánek nesoucí vůni květů. Tento vánek se stal guruem a všechny stromy a rostliny učil tancovat.
Text 82:
Bajo el brillo luminoso de la luna llena, los árboles y enredaderas resplandecían en la luz.
Text 82:
Stromy a popínavé rostliny se třpytily, jasně ozářené světlem úplňku.
Text 83:
En el lugar parecían presentes las seis estaciones, y especialmente la primavera. Viendo el jardín, Śrī Caitanya Mahāprabhu, la Suprema Personalidad de Dios, Se sintió muy feliz.
Text 83:
Zdálo se, že tam je přítomných šest ročních období, zvláště jaro. Śrī Caitanya Mahāprabhu, Nejvyšší Osobnost Božství, byl z pohledu na tu zahradu velmi šťastný.
Text 84:
En ese ambiente, el Señor hizo que Sus acompañantes cantasen el verso del Gīta-govinda que comienza con las palabras «lalita-lavaṅga-latā» mientras danzaba y paseaba con ellos.
Text 84:
V této atmosféře Pán tančil a procházel se v doprovodu svých společníků, které nechal zpívat verš z Gīta-govindy začínající slovy „lalita-lavaṅga-latā“.
Text 85:
Así, caminando alrededor de cada árbol y enredadera, llegó bajo un árbol aśoka donde, de pronto, vio al Señor Kṛṣṇa.
Text 85:
Když se tak procházel okolo každého stromu a rostliny, přišel pod jeden aśokový strom, kde náhle spatřil Pána Kṛṣṇu.
Text 86:
Cuando vio a Kṛṣṇa, Śrī Caitanya Mahāprabhu echó a correr a toda prisa, pero Kṛṣṇa sonrió y desapareció.
Text 86:
Jakmile Śrī Caitanya Mahāprabhu uviděl Kṛṣṇu, velkou rychlostí se k Němu rozběhl. Kṛṣṇa se však jen usmál a zmizel.
Text 87:
Había visto a Kṛṣṇa y Le había perdido de nuevo; Śrī Caitanya Mahāprabhu cayó al suelo inconsciente.
Text 87:
Śrī Caitanya Mahāprabhu získal Kṛṣṇu, ale záhy Ho ztratil, což způsobilo, že v bezvědomí padl na zem.
Text 88:
El aroma del cuerpo trascendental del Señor Śrī Kṛṣṇa llenaba todo el jardín. Nada más notarlo, Śrī Caitanya Mahāprabhu quedó inconsciente.
Text 88:
Celá zahrada byla prosycena vůní transcendentálního těla Pána Śrī Kṛṣṇy. Jakmile tuto vůni Śrī Caitanya Mahāprabhu ucítil, okamžitě upadl do bezvědomí.
Text 89:
Sin embargo, el aroma del cuerpo de Kṛṣṇa penetraba continuamente en Su nariz, y el Señor enloquecía al saborearlo.
Text 89:
Vůně Kṛṣṇova těla však neustále vstupovala do Pánových nosních dírek, a On začal šílet ve snaze si ji vychutnat.
Text 90:
En cierta ocasión, Śrīmatī Rādhārāṇī recitó a Sus amigas gopīs un verso en que explicaba Su anhelo por el perfume trascendental del cuerpo de Kṛṣṇa. Śrī Caitanya Mahāprabhu recitó ese mismo verso y aclaró su significado.
Text 90:
Śrīmatī Rādhārāṇī řekla jednou svým přítelkyním gopīm verš, ve kterém popisuje, jak touží po transcendentální vůni Kṛṣṇova těla. Śrī Caitanya Mahāprabhu recitoval ten samý verš a objasnil jeho význam.
Text 91:
«“El perfume del cuerpo trascendental de Kṛṣṇa supera el aroma del almizcle y atrae la mente de todas las mujeres. Las ocho partes de loto de Su cuerpo propagan la fragancia mixta de la flor de loto y el alcanfor. Su cuerpo está ungido de sustancias aromáticas como el almizcle, el alcanfor, el sándalo y el aguru. ¡Oh, Mi querida amiga!, esa Personalidad de Dios, que es conocido también como el encantador de Cupido, siempre aumenta el deseo de Mi nariz.”
Text 91:
„  ,Vůně Kṛṣṇova transcendentálního těla překonává vůni pižma a přitahuje mysli všech žen. Osm lotosu podobných částí Jeho těla šíří vůni lotosů smíchanou s vůní kafru. Jeho tělo je potřené vonnými mastmi, jako je pižmo, kafr, santál a aguru. Ó Má drahá přítelkyně, tento Pán, Osobnost Božství, známý také jako ten, kdo okouzluje Amora, neustále zvětšuje touhu Mých nosních dírek.̀  “
Text 92:
«El perfume del cuerpo de Kṛṣṇa supera la fragancia del almizcle y de la flor de loto azul. Propagándose por los catorce mundos, atrae a todos y deja ciegos los ojos de todas las mujeres.
Text 92:
„Vůně Kṛṣṇova těla překonává vůni pižma i modrého lotosu. Šíří se po čtrnácti světech, každého přitahuje a oslepuje oči všech žen.“
Text 93:
«Mi querida amiga, el aroma del cuerpo de Kṛṣṇa cautiva al mundo entero. Entra, especialmente, en la nariz de las mujeres, y allí permanece. De ese modo las captura y las lleva a Kṛṣṇa por la fuerza.
Text 93:
„Má drahá přítelkyně, vůně Kṛṣṇova těla okouzluje celý svět. Vstupuje zvláště do nosních dírek žen, kde se usazuje napořád. Tak se jich zmocní a násilím přivádí ke Kṛṣṇovi.“
Text 94:
«Los ojos, el ombligo, la cara, las manos y los pies de Kṛṣṇa son como ocho flores de loto en Su cuerpo. La fragancia que emana de esas ocho flores es como una mezcla de alcanfor y flor de loto. Ése es el perfume que acompaña a Su cuerpo.
Text 94:
„Kṛṣṇovy oči, pupek, tvář, ruce a nohy jsou jako osm lotosových květů na Jeho těle, ze kterých vychází vůně podobná směsi kafru a lotosu. To je vůně, která se pojí s Jeho tělem.“
Text 95:
«Al ungir el cuerpo de Kṛṣṇa con una mezcla de pasta de sándalo, aguru, kuṅkuma, almizcle y alcanfor, esa mezcla se combina con el perfume original del cuerpo de Kṛṣṇa y parece cubrirlo.
Text 95:
„Když se santálová pasta smíchá s aguru, kuṅkumou, pižmem a kafrem a rozetře se po Kṛṣṇově těle, spojí se s Kṛṣṇovou původní tělesnou vůní a zdá se, že ji překrývá.“
Text 96:
«El aroma del cuerpo trascendental de Kṛṣṇa es tan atractivo que cautiva el cuerpo y la mente de todas las mujeres. Confunde sus fosas nasales, les suelta los cabellos y cinturones y las hace enloquecer. Todas las mujeres del mundo caen bajo su influencia; por eso, el perfume del cuerpo de Kṛṣṇa es como un ladrón.
Text 96:
„Vůně Kṛṣṇova transcendentálního těla je tak přitažlivá, že okouzluje těla a mysli všech žen. Mate jejich nosní dírky, povoluje jim opasky, rozpouští jim vlasy a přivádí je k šílenství. Pod její vliv se dostávají všechny ženy světa, a proto je tato vůně Kṛṣṇova těla jako nějaký drancíř.“
Text 97:
«Completamente sometida a su influencia, la nariz lo ansía continuamente, aunque a veces lo obtiene y a veces no. Cuando lo bebe hasta saciarse, todavía quiere más y más, pero, si no lo recibe, muere de sed.
Text 97:
„Nosní dírky se touto vůní nechají zcela ovládnout a neustále po ní dychtí, i když ji někdy získají a někdy ne. Když ji získají, pijí, co se do nich vejde, a přesto chtějí víc a víc. Pokud ji ale nezískají, umírají žízní.“
Text 98:
«El actor dramático Madana-mohana ha abierto una tienda de perfumes que atrae como clientas a las mujeres del mundo. Aunque Él no les cobra, los perfumes dejan a las mujeres tan ciegas que no pueden encontrar el camino de vuelta a casa.»
Text 98:
„Divadelní herec Madana-mohana si otevřel obchod s vůněmi, které přitahují ženy celého světa, aby se staly Jeho zákaznicemi. Své vůně rozdává zdarma, ale všechny ženy jsou jimi potom tak oslepené, že nemohou najít cestu zpátky domů.“
Text 99:
Śrī Caitanya Mahāprabhu, la mente así robada por el aroma del cuerpo de Kṛṣṇa, corría de un lado para otro como un abejorro. Corría hacia los árboles y las plantas, con la esperanza de que el Señor Kṛṣṇa apareciese, pero en Su lugar sólo encontraba aquel perfume.
Text 99:
Mysl Śrī Caitanyi Mahāprabhua byla unešena vůní Kṛṣṇova těla, a tak běhal sem a tam ke stromům a rostlinám jako čmelák v naději, že se Pán Kṛṣṇa objeví, ale místo toho nacházel jen tuto vůni.
Text 100:
Svarūpa Dāmodara y Rāmānanda Rāya cantaron para el Señor, que danzó y disfrutó de felicidad hasta el amanecer. Entonces, los dos compañeros del Señor se las ingeniaron para devolverle a la conciencia externa.
Text 100:
Svarūpa Dāmodara i Rāmānanda Rāya Pánu zpívali a On tančil a užíval si štěstí, dokud nenastalo ráno. Tehdy tito dva Pánovi společníci vymysleli plán, jak Ho přivést k vnějšímu vědomí.
Text 101:
De este modo, yo, Kṛṣṇadāsa, el sirviente de Śrīla Rūpa Gosvāmī, he cantado en este capítulo acerca de cuatro partes de los pasatiempos del Señor: la devoción del Señor por Su madre, Sus palabras de locura, Su nocturno lastimarse la cara contra las paredes, y Su danza al sentir la fragancia del Señor Kṛṣṇa.
Text 101:
Tak jsem já, Kṛṣṇadāsa, služebník Śrīly Rūpy Gosvāmīho, v této kapitole zpíval o čtyřech druzích Pánových zábav: o Pánově oddanosti své matce, o Jeho bláznivém mluvení, o tom, jak v noci dřel tvářemi o zdi a jak tančil při zjevení vůně Pána Kṛṣṇy.
Text 102:
Así pues, Śrī Caitanya Mahāprabhu recobró la conciencia externa. Después Se bañó y fue a ver al Señor Jagannātha.
Text 102:
Tak se Śrī Caitanya Mahāprabhu vrátil k vnějšímu vědomí. Potom se vykoupal a šel navštívit Pána Jagannātha.
Text 103:
Los pasatiempos del Señor Kṛṣṇa son extraordinarios y están llenos de potencia trascendental. La característica de esos pasatiempos es que no entran en el ámbito de la lógica experimental y los argumentos.
Text 103:
Zábavy Pána Kṛṣṇy jsou neobyčejně plné transcendentální energie. Příznačné pro ně je to, že jsou mimo dosah experimentální logiky a argumentů.
Text 104:
Ni siquiera los sabios eruditos pueden comprender las actividades de la persona en cuyo corazón despierta el amor trascendental por Kṛṣṇa.
Text 104:
Když se v něčím srdci probudí transcendentální láska ke Kṛṣṇovi, pak ani učenec nedokáže pochopit činnosti takové osoby.
Text 105:
«Las actividades y características de una personalidad excelsa en cuyo corazón ha despertado el amor por Dios no las puede entender ni siquiera el sabio más erudito.»
Text 105:
„Činnosti a příznaky té vznešené osobnosti, v jejímž srdci se probudila láska k Bohu, nedokáže pochopit ani ten největší učenec.“
Text 106:
Las actividades de Śrī Caitanya Mahāprabhu, y en especial Su hablar como un loco, son indudablemente extraordinarias. Por lo tanto, quien escuche esos pasatiempos no debe presentar argumentos mundanos. Simplemente debe escuchar los pasatiempos con plena fe.
Text 106:
Činnosti Śrī Caitanyi Mahāprabhua a zvláště Jeho bláznivé řeči jsou jistě neobyčejné. Ten, kdo o těchto zábavách naslouchá, by neměl vznášet světské argumenty. Měl by jednoduše naslouchat – s plnou vírou.
Text 107:
La demostración de la verdad de esos discursos se halla en el Śrīmad-Bhāgavatam. Allí, en la sección Bhramara-gīta, «La canción al abejorro», del Décimo Canto, Śrīmatī Rādhārāṇī habla como una loca debido al amor extático por Kṛṣṇa.
Text 107:
Důkaz pravdivosti těchto řečí se nachází ve Śrīmad-Bhāgavatamu. Tam, v části desátého zpěvu známé jako Bhramara-gītā, „Píseň pro čmeláka“, Śrīmatī Rādhārāṇī mluví jako šílená v extázi lásky ke Kṛṣṇovi.
Text 108:
Las canciones de las reinas de Dvārakā, que se mencionan al final del Décimo Canto del Śrīmad-Bhāgavatam, tienen un significado muy especial. Ni los más sabios eruditos pueden entenderlas.
Text 108:
Písně královen z Dváraky, které jsou uvedené na konci desátého zpěvu Śrīmad-Bhāgavatamu, mají velmi zvláštní význam, takže jim nerozumí ani ti největší učenci.
Text 109:
Quien se hace sirviente de los sirvientes de Śrī Caitanya Mahāprabhu y del Señor Nityānanda Prabhu, y es favorecido por Ellos, puede creer en todos estos discursos.
Text 109:
Všem těmto pojednáním dokáže věřit ten, kdo se stane služebníkem služebníků Śrī Caitanyi Mahāprabhua a Pána Nityānandy Prabhua, a získá Jejich přízeň.
Text 110:
Simplemente tratad de escuchar estos temas con fe, pues el simple hecho de escucharlos es muy placentero. Ese escuchar acabará con todas las miserias propias del cuerpo, de la mente y de otras entidades vivientes, así como con la infelicidad de los argumentos falsos.
Text 110:
Snažte se s vírou naslouchat těmto vyprávěním, protože už v pouhém takovém poslechu se nachází velká blaženost. Toto naslouchání zničí všechny druhy utrpení způsobené tělem, myslí a jinými živými bytostmi, stejně jako utrpení způsobené mylnými argumenty.
Text 111:
La frescura del Śrī Caitanya-caritāmṛta no hace más que aumentar. El corazón y el oído de quien lo escucha una y otra vez se pacifican.
Text 111:
Śrī Caitanya-caritāmṛta je stále více svěží. Kdo jí opakovaně naslouchá, uklidní své srdce i uši.
Text 112:
Orando a los pies de loto de Śrī Rūpa y Śrī Raghunātha, siempre deseando su misericordia, yo, Kṛṣṇadāsa, narro el Śrī Caitanya-caritāmṛta, siguiendo sus pasos.
Text 112:
Já, Kṛṣṇadāsa, kráčím ve stopách Śrī Rūpy a Śrī Raghunātha a vyprávím Śrī Caitanya-caritāmṛtu. A protože vždy toužím po jejich milosti, modlím se u jejich lotosových nohou.