Skip to main content

Text 101

Text 101

Texto

Verš

kṛṣṇe bhakti kara — ihāya sabāra santoṣa
vedānta nā śuna kene, tāra kibā doṣa
kṛṣṇe bhakti kara — ihāya sabāra santoṣa
vedānta nā śuna kene, tāra kibā doṣa

Palabra por palabra

Synonyma

kṛṣṇe—a Kṛṣṇa; bhakti—servicio devocional; kara—haces; ihāya—al respecto; sabāra—de todos; santoṣa—hay satisfacción; vedānta—la filosofía del Vedānta-sūtra; nā—no; śuna—escuchar; kene—por qué; tāra—de la filosofía; kibā—qué es; doṣa—defecto.

kṛṣṇe — Kṛṣṇovi; bhakti — oddanou službu; kara — konej; ihāya — co se toho týče; sabāra — všech; santoṣa — je spokojenost; vedānta — filosofii Vedānta-sūtry; — ne; śuna — nasloucháš; kene — proč; tāra — filosofie; kibā — jaká je; doṣa — chyba.

Traducción

Překlad

«Querido Señor, no hay objeción en que seas un gran devoto de Śrī Kṛṣṇa. Todos están contentos con esto. Pero, ¿por qué evitas hablar sobre el Vedānta-sūtra? ¿Qué hay de malo en ello?»

„Milý Pane, proti tomu, že jsi vznešený oddaný Pána Kṛṣṇy, nikdo nic nenamítá. S tím jsou všichni spokojeni. Proč se ale vyhýbáš rozhovorům o Vedānta-sūtře? Co je na nich špatného?“

Significado

Význam

Śrīla Bhaktisiddhānta Sarasvatī Ṭhākura comenta a este respecto: «Los sannyāsīs māyāvādīs aceptan el comentario de Śrī Śaṅkarācārya conocido como Śārīraka-bhāṣya como el verdadero significado del Vedānta-sūtra. Es decir, los sannyāsīs māyāvādīs aceptan los significados expresados en las explicaciones del Vedānta-sūtra que da Śaṅkarācārya, que se basan en el monismo. Así, ellos explican el Vedānta-sūtra, los Upaniṣads y todas las demás Escrituras védicas desde su propio punto de vista impersonal». El gran sannyāsī māyāvādī Sadānanda Yogīndra escribió un libro conocido como Vedānta-sāra, en el que dice: vedānto nāma upaniṣat-pramāṇam. tad-upakārīṇi śārīraka-sūtrādīni ca. Según Sadānanda Yogīndra, el Vedānta-sutra y los Upaniṣads, como los presenta Śrī Śaṅkarācārya en su comentario Sāriraka-bhāṣya, son las únicas fuentes de evidencia védica. En realidad, sin embargo, el término vedānta se refiere a la esencia del conocimiento védico, y no es un hecho que no haya más que el Śārīraka-bhāṣya de Śaṅkarācārya. Hay otros comentarios sobre el Vedānta escritos por ācāryas vaiṣṇavas, ninguno de los cuales siguen a Śrī Śaṅkarācārya ni aceptan el comentario imaginativo de su escuela. Sus comentarios se basan en la filosofía de la dualidad. Los filósofos monistas como Śaṅkarācārya y sus seguidores quieren establecer que Dios y la entidad viviente son uno, y en lugar de adorar a la Suprema Personalidad de Dios, se presentan ellos mismos como Dios. Quieren que los demás les adoren como Dios. Estas personas no aceptan las filosofías de los ācāryas vaiṣṇavas, que se conocen como śuddhādvaita (monismo purificado), śuddha-dvaita (dualismo purificado), viśiṣtādvaita (monismo específico), dvaitādvaita (monismo y dualismo), y acintya-bhedābheda (unidad y diferencia inconcebibles). Los māyāvādīs no tratan sobre estas filosofías, porque están firmemente convencidos de la suya propia, kevalādvaita, el monismo exclusivo. Al aceptar este sistema de filosofía como la comprensión pura del Vedānta-sūtra, creen que Kṛṣṇa tiene un cuerpo compuesto de elementos materiales y que las actividades del servicio de amor a Kṛṣṇa son sentimentalismo. Se les conoce como māyāvādīs porque, según su opinión, Kṛṣṇa tiene un cuerpo hecho de māyā, y el servicio de amor al Señor que ejecutan los devotos también es māyā. Consideran este servicio devocional como un aspecto de las actividades fruitivas (karma-kāṇḍa). Según su opinión, el bhakti consiste en especulación mental o, a veces, meditación. Ésta es la diferencia entre la filosofía māyāvādī y la vaiṣṇava.

Śrīla Bhaktisiddhānta Sarasvatī Ṭhākura v této souvislosti vysvětluje: „Māyāvādští sannyāsī mají za to, že Śaṅkarācāryův komentář zvaný Śārīraka-bhāṣya osvětluje skutečný význam Vedānta-sūtry. Jinými slovy přijímají význam vyjádřený v Śaṅkarācāryových vysvětlivkách k Vedānta- sūtře, které jsou založené na monismu, a tak vysvětlují Vedānta-sūtru, Upaniṣady a veškerá védská písma svým vlastním neosobním způsobem.“ Velký māyāvādský sannyāsī Sadānanda Yogīndra napsal knihu jménem Vedānta- sāra, v níž píše: vedānto nāma upaniṣat-pramāṇam. tad-upakārīṇi śārīraka- sūtrādīni ca. Podle Sadānandy Yogīndry jsou Vedānta-sūtra a Upaniṣady, jak je představuje Śrī Śaṅkarācārya v Śārīraka-bhāṣyi, jediným zdrojem védských důkazů. Ve skutečnosti však slovo vedānta znamená podstata védského poznání a není pravda, že neexistuje nic víc než Śaṅkarācāryova Śārīraka-bhāṣya. Existují také jiné komentáře k Vedāntě, napsané vaiṣṇavskými ācāryi, kteří nenásledují Śrī Śaṅkarācāryu ani nepřijímají vymyšlený komentář jeho školy. Jejich komentáře jsou založeny na filosofii dvojnosti. Monističtí filosofové, jako je Śaṅkarācārya a jeho následovníci, se snaží dokázat, že Bůh a živá bytost jsou jedno, a místo aby uctívali Nejvyšší Osobnost Božství, vydávají za Boha sebe. Chtějí, aby druzí uctívali jako Boha je. Tyto osoby nepřijímají filosofie vaiṣṇavských ācāryů, známé jako śuddhādvaita (očištěný monismus), śuddha-dvaita (očištěný dualismus), viśiṣṭādvaita (vymezený monismus), dvaitādvaita (monismus a dualismus) a acintya- bhedābheda (nepochopitelná jednota a rozdílnost). Māyāvādī tyto filosofie nediskutují, protože jsou pevně přesvědčeni o své vlastní filosofii výlučného monismu kevalādvaita. Protože tuto filosofickou soustavu přijímají jako čisté pochopení Vedānta-sūtry, věří, že Kṛṣṇa má tělo stvořené z hmotných prvků a že činnosti v rámci láskyplné služby Kṛṣṇovi jsou jen sentiment. Jsou známí jako māyāvādī, neboť podle nich má Kṛṣṇa tělo z māyi a láskyplná služba Pánu vykonávaná oddanými je také māyā. Považují oddanou službu za určitou formu plodonosných činností (karma-kāṇḍa). Podle nich se bhakti skládá z mentální spekulace a někdy meditace. To je rozdíl mezi māyāvādskou a vaiṣṇavskou filosofií.