Skip to main content

Text 22

Text 22

Texto

Verš

krandanera chale balāila hari-nāma
nārī saba ‘hari’ bale, — hāse gaura-dhāma
krandanera chale balāila hari-nāma
nārī saba ‘hari’ bale, — hāse gaura-dhāma

Palabra por palabra

Synonyma

krandanera—del llanto; chale—con el pretexto de; balāila—hizo hablar; hari-nāma—el santo nombre del Señor; nārī—damas; saba—todas; ‘hari’ bale—canta el santo nombre del Señor; hāse—risas; gaura-dhāma—el Señor Śrī Caitanya como niño.

krandanera — pláče; chale — pod záminkou; balāila — způsobil, že říkaly; hari-nāma — svaté jméno Pána; nārī — ženy; saba — všechny; ̀hari' bale — zpívají svaté jméno Pána; hāse — směje se; gaura-dhāma — Pán Śrī Caitanya jako dítě.

Traducción

Překlad

El Señor hizo que todas las damas cantasen los santos nombres del mahā-mantra Hare Kṛṣṇa con el pretexto de Su llanto, y cuando ellas cantaban, el Señor sonreía.

Pod záminkou pláče přiměl Pán všechny ženy zpívat svatá jména, Hare Kṛṣṇa mahā-mantru. Když zpívaly, Pán se smál.

Significado

Význam

En el Caitanya-bhāgavata se describe este pasatiempo como sigue: «El Señor, con Sus hermosos ojos, lloraba, pero dejaba de llorar inmediatamente al oír el mahā-mantra Hare Kṛṣṇa. Cuando las damas, al comprender el juego del Señor, descubrieron que primero Él Se ponía a llorar pero al oír el mantra Hare Kṛṣṇa dejaba de hacerlo, lo tomaron como una indicación para cantar Hare Kṛṣṇa tan pronto como el Señor lloraba. Y de este modo, llegó a ser una función habitual. El Señor lloraba y las damas comenzaban a cantar el mahā-mantra Hare Kṛṣṇa, batiendo palmas. De esta manera, todas las señoras de las casas vecinas se reunían en el hogar de Śacīmātā para participar en el movimiento de saṅkīrtana veinticuatro horas al día. Mientras las damas siguieran cantando el mahā-mantra Hare Kṛṣṇa, el Señor no lloraba, sino que les sonreiría con gran contento».

V Caitanya-bhāgavatě je tato zábava popsána tímto způsobem: „Pán s krásnýma očima plakal, ale přestal hned, jak uslyšel Hare Kṛṣṇa mahā-mantru. Jakmile ženy pochopily tuto Pánovu zábavu a zjistily, že přestane plakat, když slyší zpívání Hare Kṛṣṇa mantry, všechny braly Jeho pláč jako podnět, aby zpívaly Hare Kṛṣṇa. Tak se to stalo pravidlem. Pán se rozplakal a ženy vždy začaly zpívat Hare Kṛṣṇa mahā-mantru a tleskat. Takto se ženy ze sousedních domů dvacet čtyři hodin denně scházely v domě Śacīmāty, aby se přidávaly k saṅkīrtanovému hnutí. Dokud zpívaly Hare Kṛṣṇa mahā-mantru, Pán neplakal, ale mile se na ně usmíval.“