Skip to main content

Text 60

Text 60

Texto

Verš

āsvādila e saba rasa sena śivānanda
vistāri’ kahiba āge esaba ānanda
āsvādila e saba rasa sena śivānanda
vistāri’ kahiba āge esaba ānanda

Palabra por palabra

Synonyma

āsvādila—saboreó; e—estas; saba—todas; rasa—dulzuras; sena śivānanda—Śivānanda Sena; vistāri’—describiendo de una manera vívida; kahiba—hablaré; āge—más adelante; esaba—todo esto; ānanda—bienaventuranza trascendental.

āsvādila — vychutnával; e — tyto; saba — všechny; rasa — nálady; sena śivānanda — Śivānanda Sena; vistāri' — obšírně; kahiba — povím; āge — později; e saba — všechnu tuto; ānanda — transcendentální blaženost.

Traducción

Překlad

Śrīla Śivānanda Sena experimentó los tres rasgos de sākṣāt, āveśa y āvirbhāva. Más adelante, hablaré de este tema trascendental y bienaventurado de una manera vívida.

Śrīla Śivānanda Sena osobně poznal všechny tři rysy: sākṣād, āveśa i āvirbhāva. Později o tomto transcendentálně blaženém tématu pojednám podrobně.

Significado

Význam

Śrīla Śivānanda Sena ha sido descrito por Śrīla Bhaktisiddhānta Sarasvatī Mahārāja con las siguientes palabras: «Śivānanda Sena era un habitante de Kumārahaṭṭa, que también se llama Hālisahara, y era un gran devoto del Señor. A dos kilómetros y medio de Kumārahaṭṭa hay otra aldea, conocida como Kāṅcaḍāpāḍā, en la que se encuentran unas Deidades de Gaura-gopāla instaladas por Śivānanda Sena; estableció también un templo de Kṛṣṇarāya que aún existe hoy en día. Śivānanda Sena fue el padre de Paramānanda Sena, a quien también se conocía como Purī-dāsa y Kavi-karṇapūra. Paramānanda Sena escribió en su Gaura-gaṇoddeśa-dīpikā (176) que dos de las gopīs de Vṛndāvana, cuyos nombres anteriores fueron Vīrā y Dūtī, se combinaron para ser su padre. Śrīla Śivānanda Sena conducía a todos los devotos de Śrī Caitanya que iban desde Bengala a Jagannātha Purī, y se hacía cargo personalmente de todos los gastos del viaje. Esto se describe en los versos 19 al 27 del Capítulo Decimosexto del Madhya-līlā. Śrīla Śivānanda Sena tuvo tres hijos, llamados Caitanya dāsa, Rāmadāsa y Paramānanda. Como se mencionó anteriormente, éste último fue más tarde Kavi-karṇapūra, y escribió el Gaura-gaṇoddeśa-dīpikā. Su maestro espiritual fue Śrīnātha Paṇḍita, que era el sacerdote de Śivānanda Sena. Debido a los excesivos gastos de Vāsudeva Datta, Śivānanda Sena estuvo encargado de supervisarlos».

Śrīla Bhaktisiddhānta Sarasvatī Mahārāja líčí Śrílu Śivānandu Senu takto: „Śivānanda Sena byl obyvatelem Kumárhatty, známé též jako Hálisahar, a byl velkým oddaným Pána. Asi dva a půl kilometru od Kumárhatty je další vesnice, známá jako Kánčadápáda, ve které jsou Božstva Gaura-Gopāla, instalovaná Śivānandou Senou, který také založil stále existující chrám Kṛṣṇarāye. Śivānanda Sena byl otcem Paramānandy Seny, který byl také známý jako Purī dāsa nebo Kavi-karṇapūra. Paramānanda Sena ve své Gaura-gaṇoddeśa-dīpice (176) píše, že dvě gopī z Vrindávanu, které se původně jmenovaly Vīrā a Dūtī, se spojily a staly se jeho otcem. Śrīla Śivānanda Sena vodil všechny oddané Pána Caitanyi putující z Bengálska do Džagannáth Purí a osobně platil veškeré výdaje spojené s jejich cestou. To je popsáno ve verších 19–27 šestnácté kapitoly Madhya-līly Caitanya-caritāmṛty. Śrīla Śivānanda Sena měl tři syny, a to Caitanyu dāse, Rāmadāse a Paramānandu. Jak již bylo popsáno výše, poslední z nich se později stal Kavi-karṇapūrou a napsal Gaura-gaṇoddeśa-dīpiku. Jeho duchovním učitelem byl kněz Śivānandy Seny Śrīnātha Paṇḍita. Jelikož Vāsudeva Datta příliš utrácel, byl Śivānanda Sena pověřen dohlížením na jeho výdaje.“

Śrī Śivānanda Sena experimentó los aspectos sākṣāt, āveśa y āvirbhāva de Śrī Caitanya Mahāprabhu. En una ocasión recogió un perro cuando iba camino de Jagannātha Purī, y en el Capítulo Primero del Antya-līlā se explica que, más tarde, ese perro alcanzó la salvación debido a su compañía. Cuando Śrīla Raghunātha dāsa, que más tarde fue Raghunātha dāsa Gosvāmī, escapó de la casa de su padre para unirse a Śrī Caitanya Mahāprabhu, su padre escribió una carta a Śivānanda Sena para obtener alguna información sobre él. Śivānanda Sena le envió los detalles que le habían pedido, y más tarde, el padre de Raghunātha dāsa Gosvāmī envió unos sirvientes y dinero a Śivānanda Sena para que cuidase de su hijo. Una vez, Śrī Śivānanda Sena invitó a Śrī Caitanya Mahāprabhu a su casa, y Le dio de comer tan suntuosamente que el Señor se sintió indispuesto. El hijo mayor de Śivānanda Sena, Caitanya dāsa, al saber esto dio al Señor diferentes clases de alimentos que le ayudaron para Su digestión, y esto agradó mucho a Śrī Caitanya Mahāprabhu. Esto se describe en los versos 142 al 151 del Capítulo Décimo del Antya-līlā.

Śrī Śivānanda Sena osobně zažil Śrī Caitanyu Mahāprabhua v podobě rysů sākṣāt, āveśa a āvirbhāva. Jednou s sebou na cestě do Džagannáth Purí přibral nějakého psa a v první kapitole Antya-līly je popsáno, že tento pes díky jeho společnosti dosáhl později osvobození. Když Śrīla Raghunātha dāsa, později známý jako Raghunātha dāsa Gosvāmī, utekl z domova, aby se připojil ke Śrī Caitanyovi Mahāprabhuovi, napsal jeho otec Śivānandovi Senovi dopis, aby se o svém synovi něco dozvěděl. Śivānanda Sena mu sdělil podrobnosti, na které se ptal, a otec Raghunātha dāse Gosvāmīho potom poslal Śivānandovi Senovi služebníky a peníze, aby se mohl o jeho syna postarat. Jednou Śivānanda Sena pozval Pána Caitanyu Mahāprabhua do svého domu a dal Mu tolik najíst, že to Pán nemohl strávit a bylo Mu poněkud špatně. Když se o tom dozvěděl nejstarší syn Śivānandy Seny, Caitanya dāsa, přinesl Pánovi taková jídla, která podpořila Jeho trávení, a tím Pána Caitanyu Mahāprabhua velice potěšil. To je popsáno v Antya-līle, desáté kapitole, verších 142–151.

En una ocasión, cuando iban a Jagannātha Purī, todos los devotos tuvieron que quedarse bajo un árbol, sin un techo bajo el que poder cobijarse, ni siquiera un simple cobertizo, y Nityānanda Prabhu se enfadó mucho, como si estuviese alterado y hambriento. En esa circunstancia, el Señor maldijo a los hijos de Śivānanda a que murieran. La esposa de Śivānanda se sintió muy afligida y comenzó a llorar. Estaba seriamente convencida de que, puesto que sus hijos habían sido maldecidos por Nityānanda Prabhu, iban a morir. Cuando Śivānanda llegó y encontró a su esposa llorando, dijo: «¿Por qué lloras? Muramos todos, si el Señor Nityānanda Prabhu así lo desea». Cuando Śrīla Nityānanda Prabhu vio a Śivānanda Sena, el Señor le golpeó muy fuerte, quejándose de estar hambriento, y le preguntó por qué no había dispuesto lo necesario para Su alimento. Tal es la conducta del Señor con Sus devotos. Śrīla Nityānanda Prabhu Se comportó como un hombre hambriento ordinario, como si dependiese enteramente de las disposiciones de Śivānanda Sena.

Jednou se stalo, že na cestě do Džagannáth Purí museli všichni oddaní zůstat pod stromem, protože nebyl k dispozici žádný dům, dokonce ani přístřešek, což velice rozzlobilo Nityānandu Prabhua, jako kdyby byl nervózní z hladu, a proklel syny Śivānandy Seny, aby zemřeli. To velice zarmoutilo Śivānandovu ženu, která začala naříkat, protože si vážně myslela, že její synové kvůli tomuto prokletí Nityānandy Prabhua jistě zemřou. Když se později Śivānanda vrátil a viděl svou naříkající ženu, řekl jí: „Proč pláčeš? Ať zemřeme všichni, pokud si to Nityānanda Prabhu přeje!“ Když ho potom Nityānanda Prabhu uviděl, silně ho nakopl; stěžoval si, že má velký hlad, a ptal se, proč Mu nesehnal nic k jídlu. Tak se Pán chová ke svým oddaným. Śrīla Nityānanda Prabhu se choval jako obyčejný hladový člověk, jako kdyby zcela závisel na tom, co Śivānanda Sena zařídí.

Un sobrino de Śivānanda Sena, llamado Śrīkānta, que abandonó el grupo en protesta por la maldición de Nityānanda Prabhu, y fue directamente a ver a Śrī Caitanya Mahāprabhu a Jagannātha Purī, donde el Señor le tranquilizó. En aquella ocasión, Śrī Caitanya Mahāprabhu permitió que Purīdāsa, que en aquel entonces era un niño, Le chupase el dedo del pie. Por orden de Śrī Caitanya Mahāprabhu, pudo componer inmediatamente versos sánscritos. Durante el malentendido con la familia de Śivānanda, Śrī Caitanya Mahāprabhu ordenó a Su asistente personal, Govinda, que les llevase todos los remanentes de Sus alimentos. Esto se describe en el verso 53 del Capítulo Duodécimo del Antya-līlâ.

Śrīkānta, synovec Śivānandy Seny, skupinu opustil na protest proti Nityānandově kletbě a šel přímo za Śrī Caitanyou Mahāprabhuem do Džagannáth Purí, kde ho Pán uklidnil. Tehdy také Pán Caitanya Mahāprabhu dovolil, aby Mu Purī dāsa, který byl tehdy ještě dítě, cucal prst u nohy a na pokyn Caitanyi Mahāprabhua potom okamžitě dokázal složit verše v sanskrtu. Když došlo k nedorozumění s Śivānandovou rodinou, Śrī Caitanya Mahāprabhu nařídil svému osobnímu služebníkovi Govindovi, aby jim dal všechny zbytky Jeho jídla. To je popsáno ve verši 53 dvanácté kapitoly Antya-līly.