Skip to main content

TEXTS 6-7

VERSOS 6-7

Texto

Texto

ye tu sarvāṇi karmāṇi
mayi sannyasya mat-parāḥ
ananyenaiva yogena
māṁ dhyāyanta upāsate
ye tu sarvāṇi karmāṇi
mayi sannyasya mat-parāḥ
ananyenaiva yogena
māṁ dhyāyanta upāsate
teṣām ahaṁ samuddhartā
mṛtyu-saṁsāra-sāgarāt
bhavāmi na cirāt pārtha
mayy āveśita-cetasām
teṣām ahaṁ samuddhartā
mṛtyu-saṁsāra-sāgarāt
bhavāmi na cirāt pārtha
mayy āveśita-cetasām

Palabra por palabra

Sinônimos

ye — aquellos que; tu — pero; sarvāṇi — todas; karmāṇi — actividades; mayi — a Mí; sannyasya — abandonando; mat-parāḥ — apegándose a Mí; ananyena — sin división; eva — ciertamente; yogena — mediante la práctica de ese bhakti-yoga; mām — en Mí; dhyāyantaḥ — meditando; upāsate — adoran; teṣām — de ellos; aham — Yo; samuddhartā — el salvador; mṛtyu — de la muerte; saṁsāra — en la existencia material; sāgarāt — del océano; bhavāmi — Me vuelvo; na — no; cirāt — después de mucho tiempo; pārtha — ¡oh, hijo de Pṛthā!; mayi — en Mí; āveśita — fija; cetasām — de aquellos cuya mente.

ye — aqueles que; tu — mas; sarvāṇi — todas; karmāṇi — as atividades; mayi — a Mim; sannyasya — renunciando; mat-parāḥ — estando apegados a Mim; ananyena — sem divisão; eva — decerto; yogena — pela prática de tal bhakti-yoga; mām — em Mim; dhyāyantaḥ — meditando; upāsate — adoram; teṣām — deles; aham — Eu; samuddhartā — o salvador; mṛtyu — da morte; saṁsāra — na existência material; sāgarāt — do oceano; bhavāmi — torno-Me; na — não; cirāt — depois de muito tempo; pārtha — ó filho de Pṛthā; mayi — em Mim; āveśita — fixas; cetasām — daqueles cujas mentes.

Traducción

Tradução

Pero para aquellos que Me adoran a Mí entregándome todas sus actividades y consagrándose a Mí sin desviarse, dedicados al servicio devocional y meditando siempre en Mí, habiendo fijado la mente en Mí, ¡oh, hijo de Pṛthā!, para ellos, Yo soy el que los salva prontamente del océano del nacimiento y la muerte.

Mas aqueles que Me adoram, dedicando todas as suas atividades a Mim e não se afastando de sua devoção a Mim, ocupando-se no serviço devocional e sempre meditando em Mim, tendo fixado suas mentes em Mim, ó filho de Pṛthā — para eles Eu sou o pronto salvador do oceano de nascimentos e mortes. 

Significado

Comentário

Aquí se afirma de un modo explícito que los devotos tienen la gran fortuna de que el Señor los liberará muy pronto de la existencia material. En el servicio devocional puro, uno llega a comprender que Dios es grande y que el alma individual está subordinada a Él. El deber del alma es el de prestarle servicio al Señor; si no lo hace, se pondrá entonces a servir a māyā.

Aqui, afirma-se explicitamente que os devotos são muito afortunados, pois o Senhor logo logo os salvará da existência material. No serviço devocional puro, o devoto passa a compreender que Deus é grande e que a alma individual está subordinada a Ele. Seu dever é prestar serviço ao Senhor — caso contrário, ele prestará serviço a māyā.

Como se dijo antes, al Señor Supremo solo se lo puede apreciar por medio del servicio devocional. Así pues, se debe estar plenamente consagrado. Uno debe fijar la mente en Kṛṣṇa por completo con el fin de conseguirlo a Él. Uno debe trabajar únicamente para Kṛṣṇa. No importa a qué clase de trabajo uno se dedique, pero el mismo se debe hacer únicamente para Kṛṣṇa. Esa es la pauta del servicio devocional. El devoto no desea ningún otro logro más que el de complacer a la Suprema Personalidad de Dios. La misión de su vida es la de complacer a Kṛṣṇa, y él puede sacrificar todo para la satisfacción de Kṛṣṇa, tal como lo hizo Arjuna en la batalla de Kurukṣetra. El proceso es muy sencillo: uno puede dedicarse a su ocupación y al mismo tiempo cantar Hare Kṛṣṇa, Hare Kṛṣṇa, Kṛṣṇa Kṛṣṇa, Hare Hare / Hare Rāma, Hare Rāma, Rāma Rāma, Hare Hare. Ese canto trascendental atrae al devoto hacia la Personalidad de Dios.

Como se declarou antes, o Senhor Supremo só pode ser apreciado através do serviço devocional. Portanto, a pessoa deve ser plenamente devotada e deve fixar a sua mente com firmeza em Kṛṣṇa a fim de alcançá-lO. Deve-se trabalhar só para Kṛṣṇa. Não importa em que tipo de trabalho alguém se ocupe, mas este trabalho deve ser feito só para Kṛṣṇa. Este é o serviço devocional exemplar. A única conquista que o devoto deseja é agradar à Suprema Personalidade de Deus. A missão de sua vida é agradar a Kṛṣṇa, e, tal qual Arjuna na Batalha de Kurukṣetra, ele pode sacrificar tudo em prol da satisfação de Kṛṣṇa. O processo é muito simples: ele deve zelar por sua ocupação e ao mesmo tempo cantar Hare Kṛṣṇa, Hare Kṛṣṇa, Kṛṣṇa Kṛṣṇa, Hare Hare/ Hare Rāma, Hare Rāma, Rāma Rāma, Hare Hare. Esse cantar transcendental conduz o devoto à Personalidade de Deus.

El Señor Supremo promete aquí que liberará sin demora del océano de la existencia material al devoto puro que esté dedicado de esa manera. Aquellos que están adelantados en la práctica del yoga pueden trasladar el alma a voluntad a cualquier planeta que quieran, por medio del proceso del yoga, y otros aprovechan la oportunidad de diversas otras maneras; pero en lo que concierne al devoto, aquí se dice claramente que el propio Señor lo lleva. El devoto no necesita esperar hasta volverse muy experimentado para trasladarse al cielo espiritual.

Nesta passagem, o Senhor Supremo promete que Ele logo vai livrar do oceano da existência material o devoto puro que adota tal ocupação. Aqueles que são avançados na prática de yoga podem transferir a alma para qualquer planeta que quiserem através do processo de yoga, e outros aproveitam-se da oportunidade de várias maneiras; mas quanto ao devoto, aqui se afirma claramente que o Senhor o leva pessoalmente. O devoto não precisa esperar até ficar muito experiente para se transferir ao céu espiritual.

En el Varāha Purāṇa aparece este verso:

No Varāha Purāṇa, aparece este verso:

nayāmi paramaṁ sthānam
arcir-ādi-gatiṁ vinā
garuḍa-skandham āropya
yatheccham anivāritaḥ
nayāmi paramaṁ sthānam
arcir-ādi-gatiṁ vinā
garuḍa-skandham āropya
yatheccham anivāritaḥ

El significado de este verso es que un devoto no necesita practicar aṣṭāṅga-yoga para trasladar su alma a los planetas espirituales. La responsabilidad la asume el propio Señor Supremo. Aquí, Él afirma de un modo claro que Él mismo se vuelve el salvador. El niño es cuidado enteramente por sus padres, y con ello su posición es segura. De igual manera, un devoto no necesita esforzarse para trasladarse a otros planetas mediante la práctica del yoga. Más bien, el Señor Supremo, por Su gran misericordia, viene de inmediato, montado en Garuḍa, Su ave transportadora, y en un instante libera al devoto de la existencia material. Aunque un hombre que ha caído en el océano luche muy afanosamente y sea muy experto en nadar, no puede salvarse a sí mismo. Pero si alguien aparece y lo saca del agua, entonces es fácilmente rescatado. Así mismo, el Señor recoge al devoto de esta existencia material. Uno tan solo tiene que practicar el sencillo proceso de conciencia de Kṛṣṇa y dedicarse por entero al servicio devocional. Cualquier hombre inteligente debe preferir siempre el proceso del servicio devocional a todos los demás senderos. En el Nārāyaṇīya se confirma eso de la siguiente manera:

O significado deste verso é que o devoto não precisa praticar aṣṭāṅga-yoga para transferir sua alma aos planetas espirituais. O próprio Senhor Supremo assume a responsabilidade. Aqui, Ele é bem claro ao afirmar que Ele mesmo Se torna o libertador. Uma criança recebe de seus pais toda a atenção, e por isso sua posição é segura. De modo semelhante, o devoto não precisa entregar-se à prática de yoga para se transferir a outros planetas. Ao contrário, o Senhor Supremo, por Sua imensa misericórdia, vem imediatamente, montado em Garuḍa, o pássaro que O transporta, e de imediato livra o devoto da existência material. Quando um homem cai no oceano, embora possa lutar mui arduamente e possa ser um excelente nadador, ele não pode se salvar. Mas se alguém vem e o tira da água, ele aí é facilmente resgatado. Da mesma forma, o Senhor tira o devoto desta existência material. Tudo o que alguém precisa fazer é praticar o simples processo da consciência de Kṛṣṇa e ocupar-se no serviço devocional pleno. Qualquer homem inteligente deve sempre dar preferência ao processo do serviço devocional; e não a algum outro método. No Nārāyaṇīya, há a seguinte confirmação disto:

yā vai sādhana-sampattiḥ
puruṣārtha-catuṣṭaye
tayā vinā tad āpnoti
naro nārāyaṇāśrayaḥ
yā vai sādhana-sampattiḥ
puruṣārtha-catuṣṭaye
tayā vinā tad āpnoti
naro nārāyaṇāśrayaḥ

El significado de este verso es que uno no debe dedicarse a los diferentes procesos de la actividad fruitiva, ni cultivar conocimiento por medio del proceso de la especulación mental. Aquel que está consagrado a la Personalidad Suprema puede conseguir todos los beneficios que se obtienen de otros procesos yóguicos, de la especulación, de los rituales, de los sacrificios, de las caridades, etc. Esa es la bendición específica del servicio devocional.

O significado deste verso é que ninguém deve ocupar-se nos diferentes processos de atividade fruitiva ou cultivar conhecimento através do processo especulativo mental. Quem é devotado à Suprema Personalidade de Deus pode conseguir todos os benefícios provenientes de outros processos ióguicos, especulação, rituais, sacrifícios, caridade, etc. Esta é a bênção específica do serviço devocional.

Mediante el simple canto del santo nombre de Kṛṣṇa —Hare Kṛṣṇa, Hare Kṛṣṇa, Kṛṣṇa Kṛṣṇa, Hare Hare / Hare Rāma, Hare Rāma, Rāma Rāma, Hare Hare—, el devoto del Señor puede dirigirse al destino supremo de una manera fácil y feliz, pero a ese destino no se puede llegar por ningún otro proceso religioso.

Pelo simples fato de cantar o santo nome de Kṛṣṇa — Hare Kṛṣṇa, Hare Kṛṣṇa, Kṛṣṇa Kṛṣṇa, Hare Hare/ Hare Rāma, Hare Rāma, Rāma Rāma, Hare Hare —, o devoto do Senhor pode fácil e alegremente aproximar-se do destino supremo, mas este destino não pode ser alcançado por nenhum outro processo de religião.

La conclusión del Bhagavad-gītā se expresa en el capítulo dieciocho:

No Décimo Oitavo Capítulo, consta a conclusão do Bhagavad-gītā:

sarva-dharmān parityajya
mām ekaṁ śaraṇaṁ vraja
ahaṁ tvāṁ sarva-pāpebhyo
mokṣayiṣyāmi mā śucaḥ
sarva-dharmān parityajya
mām ekaṁ śaraṇaṁ vraja
ahaṁ tvāṁ sarva-pāpebhyo
mokṣayiṣyāmi mā śucaḥ

Hay que abandonar todos los demás procesos de autorrealización y ejecutar simplemente el servicio devocional con conciencia de Kṛṣṇa. Eso le permitirá a uno lograr la máxima perfección de la vida. No es necesario que uno considere las acciones pecaminosas de su vida pasada, porque el Señor Supremo se encarga de uno por completo. De modo que, uno no debe tratar vanamente de salvarse a sí mismo en el campo de la iluminación espiritual. Que todo el mundo se refugie en la Divinidad omnipotente y suprema: Kṛṣṇa. Esa es la máxima perfección de la vida.

O transcendentalista deve desistir de todos os outros processos de auto-realização e simplesmente executar serviço devocional em consciência de Kṛṣṇa. Isto o capacitará a alcançar a mais elevada perfeição da vida. Ele não precisa se preocupar com as ações pecaminosas de sua vida passada, porque o Senhor Supremo encarrega-Se de cuidar totalmente dele. Por isso, ninguém deve, em vão, tentar liberar-se a si mesmo na realização espiritual. Que todos se refugiem na Suprema Divindade onipotente, Kṛṣṇa. Esta é a mais elevada perfeição da vida.