Skip to main content

TEXT 8

VERSO 8

Texto

Texto

ahaṁ sarvasya prabhavo
mattaḥ sarvaṁ pravartate
iti matvā bhajante māṁ
budhā bhāva-samanvitāḥ
ahaṁ sarvasya prabhavo
mattaḥ sarvaṁ pravartate
iti matvā bhajante māṁ
budhā bhāva-samanvitāḥ

Palabra por palabra

Sinônimos

aham — Yo; sarvasya — de todo; prabhavaḥ — la fuente de la generación; mattaḥ — de Mí; sarvam — todo; pravartate — emana; iti — así pues; matvā — sabiendo; bhajante — se consagran; mām — a Mí; budhāḥ — los eruditos; bhāva-samanvitāḥ — con gran atención.

aham — Eu; sarvasya — de tudo; prabhavaḥ — a fonte da geração; mattaḥ — de Mim; sarvam — tudo; pravartate — emana; iti — assim; matvā — conhecendo; bhajante — tornam-se devotados; mām — a Mim; budhāḥ — os eruditos; bhāva-samanvitāḥ — com grande atenção.

Traducción

Tradução

Yo soy la fuente de todos los mundos materiales y espirituales. Todo emana de Mí. Los sabios que saben esto perfectamente, se dedican a Mi servicio devocional y Me adoran con todo su corazón.

Eu sou a fonte de todos os mundos materiais e espirituais. Tudo emana de Mim. Os sábios que conhecem isto perfeitamente ocupam-se no Meu serviço devocional e adoram-Me de todo o coração.

Significado

Comentário

Una persona muy erudita que ha estudiado los Vedas a la perfección, que ha recibido información procedente de autoridades tales como el Señor Caitanya y que sabe cómo aplicar esas enseñanzas, puede entender que Kṛṣṇa es el origen de todo tanto en el mundo material como en el mundo espiritual, y puesto que ella sabe eso a la perfección, se establece firmemente en el servicio devocional del Señor Supremo. A ella nunca la pueden apartar del sendero ninguna cantidad de comentarios insensatos ni gente necia. Toda la literatura védica acepta que Kṛṣṇa es la fuente de Brahmā, Śiva y todos los demás semidioses. En el Atharva Veda (Gopāla-tāpanī Upaniṣad 1.24) se dice: yo brahmāṇaṁ vidadhāti pūrvaṁ yo vai vedāṁś ca gāpayati sma kṛṣṇaḥ, «Fue Kṛṣṇa quien en el principio instruyó a Brahmā en el conocimiento védico y quien divulgó el conocimiento védico en el pasado». Además, el Nārāyaṇa Upaniṣad (1) dice: atha puruṣo ha vai nārāyaṇo ’kāmayata prajāḥ sṛjeyeti, «Entonces, Nārāyaṇa, la Personalidad Suprema, deseó crear entidades vivientes». El Upaniṣad continúa, diciendo: nārāyaṇād brahmā jāyate, nārāyaṇāt prajāpatiḥ prajāyate, nārāyaṇād indro jāyate, nārāyaṇād aṣṭau vasavo jāyante, nārāyaṇād ekādaśa rudrā jāyante, nārāyaṇād dvādaśādityāḥ, «De Nārāyaṇa nace Brahmā, y de Nārāyaṇa también nacen los patriarcas. De Nārāyaṇa nace Indra, de Nārāyaṇa nacen los ocho Vasus, de Nārāyaṇa nacen los once Rudras, de Nārāyaṇa nacen los doce ādityas». Ese Nārāyaṇa es una expansión de Kṛṣṇa.

Um sábio erudito que tenha estudado perfeitamente os Vedas e tenha aprendido com autoridades como o Senhor Caitanya, e que saiba como aplicar estes ensinamentos, pode compreender que Kṛṣṇa é a origem de tudo no mundo material e no mundo espiritual, e porque conhece isto a fundo, ele se fixa firmemente no serviço devocional ao Senhor Supremo. Nenhuma quantidade de comentários absurdos, nem tolo algum, jamais podem dissuadi-lo de seu propósito. Toda a literatura védica concorda que Kṛṣṇa é a fonte de Brahmā, Śiva e de todos os outros semideuses. No Atharva Veda (Gopāla-tāpanī Upaniṣad 1.24), se diz que yo brahmāṇaṁ vidadhāti purvaṁ yo vai vedāṁś ca gāpayati sma kṛṣṇaḥ: “Foi Kṛṣṇa que, no princípio, instruiu Brahmā no conhecimento védico e que, no passado, disseminou o conhecimento védico”. E também o Nārāyaṇa Upaniṣad (1) diz que atha puruṣo ha vai nārāyaṇo ’kāmayata prajāḥ sṛjeyeti: “Então, a Suprema Personalidade, Nārāyaṇa, desejou criar as entidades vivas”. O Upaniṣad continua, nārāyaṇād brahmā jāyate, nārāyaṇād prajāpatiḥ prajāyate, nārāyaṇād indro jāyate, nārāyaṇād aṣṭau vasavo jāyante, nārāyaṇād ekādaśa rudrā jāyante, nārāyaṇād dvādaśādityāḥ: “De Nārāyaṇa nasceu Brahmā; e de Nārāyaṇa os patriarcas também nasceram. De Nārāyaṇa nasceu Indra; de Nārāyaṇa nasceram os oito Vasus; de Nārāyaṇa nasceram os onze Rudras; de Nārāyaṇa nasceram os dozes Ādityas”. Este Nārāyaṇa é uma expansão de Kṛṣṇa.

En los mismos Vedas se dice: brahmaṇyo devakī-putraḥ, «El hijo de Devakī, Kṛṣṇa, es la Personalidad Suprema» (Nārāyaṇa Upaniṣad 4). Luego, se dice: eko vai nārāyaṇa āsīn na brahmā na īśāno nāpo nāgni somau neme dyāv-āpṛthivī na nakṣatrāṇi na sūryaḥ, «Al comienzo de la creación sólo existía Nārāyaṇa, la Personalidad Suprema. No había Brahmā, ni Śiva, ni el agua, ni fuego, ni Luna, ni Sol, ni cielo, ni tierra, ni estrellas en el cielo» (Mahā Upaniṣad 1.2). En el Mahā Upaniṣad también se dice que el Señor Śiva nació de la frente del Señor Supremo. Así pues, los Vedas dicen que a quien hay que adorar es al Señor Supremo, el creador de Brahmā y Śiva.

Nos mesmos Vedas, afirma-se que brahmaṇyo devakī-putraḥ: “O filho de Devakī, Kṛṣṇa, é a Personalidade Suprema”. (Nārāyaṇa Upaniṣad 4) Então, se diz que eko vai nārāyaṇa āsīn na brahmā na īśāno nāpo nāgni-somau neme dyāv-āpṛthivī na nakṣatrāṇi na sūryaḥ: “No princípio da criação só existia a Suprema Personalidade, Nārāyaṇa. Não havia Brahmā, nem Śiva, nem fogo, nem Lua, nem estrelas no céu, nem Sol”. (Mahā Upaniṣad 1.2) No Mahā Upaniṣad, também se diz que o Senhor Śiva nasceu da testa do Senhor Supremo. Assim, os Vedas dizem que é ao Senhor Supremo, o criador de Brahmā e Śiva, que devemos adorar.

En el Mokṣa-dharma, Kṛṣṇa también dice:

No Mokṣa-dharma, Kṛṣṇa também diz:

prajāpatiṁ ca rudraṁ cāpy
aham eva sṛjāmi vai
tau hi māṁ na vijānīto
mama māyā-vimohitau
prajāpatiṁ ca rudraṁ cāpy
aham eva sṛjāmi vai
tau hi māṁ na vijānīto
mama māyā-vimohitau

«Los patriarcas, Śiva y otros son creados por Mí, aunque ellos no lo saben porque están engañados por Mi energía ilusoria». En el Varāha Purāṇa también se dice:

“Os patriarcas, Śiva e outros são criados por Mim, embora não saibam que são criados por Mim porque são iludidos por Minha energia ilusória.” No Varāha Purāṇa, também se afirma:

nārāyaṇaḥ paro devas
tasmāj jātaś caturmukhaḥ
tasmād rudro ’bhavad devaḥ
sa ca sarva-jñatāṁ gataḥ
nārāyaṇaḥ paro devas
tasmāj jātaś caturmukhaḥ
tasmād rudro ’bhavad devaḥ
sa ca sarva-jñatāṁ gataḥ

«Nārāyaṇa es la Suprema Personalidad de Dios, y de Él nació Brahmā, de quien nació Śiva».

“Nārāyaṇa é a Suprema Personalidade de Deus, e dEle nasceu Brahmā, de quem Śiva nasceu.”

El Señor Kṛṣṇa es la fuente de todas las generaciones, y a Él se lo llama la muy eficiente causa de todo. Él dice: «Como todo nace de Mí, Yo soy la fuente original de todo. Todo se halla por debajo de Mí; nadie está por encima de Mí». No hay ningún otro controlador supremo aparte de Kṛṣṇa. Aquel que entiende a Kṛṣṇa de ese modo con un maestro espiritual genuino y con referencias de la literatura védica, ocupa toda su energía en el proceso de conciencia de Kṛṣṇa y se convierte en un hombre verdaderamente erudito. En comparación con él, todos los demás, que no conocen bien a Kṛṣṇa, no son más que necios. Solo un necio consideraría que Kṛṣṇa es un hombre ordinario. Una persona consciente de Kṛṣṇa no debe dejarse confundir por necios; ella debe eludir todas las interpretaciones y comentarios desautorizados que se le hacen al Bhagavad-gītā, y debe proseguir por el sendero de conciencia de Kṛṣṇa con determinación y firmeza.

O Senhor Kṛṣṇa é a fonte de todas as gerações, e Ele é chamado a causa mais eficiente de tudo. Ele diz: “Porque tudo nasceu de Mim, Eu sou a fonte da qual tudo se origina. Tudo está sob Mim, ninguém está acima de Mim”. Kṛṣṇa é o único controlador supremo. Alguém que, tomando como referência a literatura védica, aprendeu com um mestre espiritual genuíno a desenvolver tal compreensão acerca de Kṛṣṇa, aplica toda a sua energia na consciência de Kṛṣṇa, e torna-se um homem verdadeiramente erudito. Em comparação a ele, todos os outros, que não têm o devido conhecimento acerca de Kṛṣṇa, não passam de tolos. Só um tolo consideraria Kṛṣṇa um homem comum. Quem é consciente de Kṛṣṇa não deve deixar que os tolos o confundam; ele deve evitar todos os comentários e interpretações do Bhagavad-gītā feitos desautorizadamente e deve prosseguir na consciência de Kṛṣṇa com determinação e firmeza.