Skip to main content

Texts 8-9

Texts 8-9

Devanagari

Devanagari

न विद्यते यस्य च जन्म कर्म वा
न नामरूपे गुणदोष एव वा ।
तथापि लोकाप्ययसम्भवाय य:
स्वमायया तान्यनुकालमृच्छति ॥ ८ ॥
तस्मै नम: परेशाय ब्रह्मणेऽनन्तशक्तये ।
अरूपायोरुरूपाय नम आश्चर्यकर्मणे ॥ ९ ॥

Text

Texto

na vidyate yasya ca janma karma vā
na nāma-rūpe guṇa-doṣa eva vā
tathāpi lokāpyaya-sambhavāya yaḥ
sva-māyayā tāny anukālam ṛcchati
na vidyate yasya ca janma karma vā
na nāma-rūpe guṇa-doṣa eva vā
tathāpi lokāpyaya-sambhavāya yaḥ
sva-māyayā tāny anukālam ṛcchati
tasmai namaḥ pareśāya
brahmaṇe ’nanta-śaktaye
arūpāyoru-rūpāya
nama āścarya-karmaṇe
tasmai namaḥ pareśāya
brahmaṇe ’nanta-śaktaye
arūpāyoru-rūpāya
nama āścarya-karmaṇe

Synonyms

Palabra por palabra

na — not; vidyate — there is; yasya — of whom (the Supreme Personality of Godhead); ca — also; janma — birth; karma — activities; — or; na — nor; nāma-rūpe — any material name or material form; guṇa — qualities; doṣaḥ — fault; eva — certainly; — either; tathāpi — still; loka — of this cosmic manifestation; apyaya — who is the destruction; sambhavāya — and creation; yaḥ — He who; sva-māyayā — by His own potency; tāni — activities; anukālam — eternally; ṛcchati — accepts; tasmai — unto Him; namaḥ — I offer my obeisances; para — transcendental; īśāya — who is the supreme controller; brahmaṇe — who is the Supreme Brahman (Parabrahman); ananta-śaktaye — with unlimited potency; arūpāya — possessing no material form; uru-rūpāya — possessing various forms as incarnations; namaḥ — I offer my obeisances; āścarya-karmaṇe — whose activities are wonderful.

na — no; vidyate — hay; yasya — de quien (de la Suprema Personalidad de Dios); ca — también; janma — nacimiento; karma — actividades; — o; na — ni; nāma-rūpe — ningún nombre o forma materiales; guṇa — cualidades; doṣaḥ — defectos; eva — ciertamente; — o; tathāpi — aun así; loka — de la manifestación cósmica; apyaya — quien es la destrucción; sambhavāya — y creación; yaḥ — aquel que; sva-māyayā — por Su propia potencia; tāni — actividades; anukālam — eternamente; ṛcchati — acepta; tasmai — a Él; namaḥ — ofrezco mis reverencias; para — trascendental; īśāya — que es el controlador supremo; brahmaṇe — que es el Brahman Supremo (Parabrahman); ananta-śaktaye — de potencia ilimitada; arūpāya — que no posee forma material; uru-rūpāya — con diversas formas o encarnaciones; namaḥ — ofrezco mis reverencias; āścarya-karmaṇe — cuyas actividades son maravillosas.

Translation

Traducción

The Supreme Personality of Godhead has no material birth, activities, name, form, qualities or faults. To fulfill the purpose for which this material world is created and destroyed, He comes in the form of a human being like Lord Rāma or Lord Kṛṣṇa by His original internal potency. He has immense potency, and in various forms, all free from material contamination, He acts wonderfully. He is therefore the Supreme Brahman. I offer my respects to Him.

La Suprema Personalidad de Dios no tiene nacimiento, ni actividades, ni forma, ni nombre, ni defectos ni cualidades materiales. A fin de cumplir el objetivo por el cual se crea y se destruye el mundo material, Él adviene con la forma de un ser humano, como el Señor Rāma o el Señor Kṛṣṇa, mediante Su potencia interna original. Él posee una potencia inmensa, y actúa de modo maravilloso en Sus diversas formas, todas las cuales están libres de contaminación material. Él es, por lo tanto, el Brahman Supremo, y a Él ofrezco mis respetos.

Purport

Significado

In the Viṣṇu Purāṇa it is said, guṇāṁś ca doṣāṁś ca mune vyatīta samasta-kalyāṇa-guṇātmako hi. The Supreme Personality of Godhead has no material form, qualities or faults. He is spiritual and is the only reservoir of all spiritual qualities. As stated in Bhagavad-gītā (4.8) by the Supreme Personality of Godhead, paritrāṇāya sādhūnāṁ vināśāya ca duṣkṛtām. The Lord’s activities of saving the devotees and annihilating the demons are transcendental. Anyone annihilated by the Supreme Personality of Godhead gets the same result as a devotee who is protected by the Lord; both of them are transcendentally promoted. The only difference is that a devotee goes directly to the spiritual planets and becomes an associate of the Supreme Lord, whereas demons are promoted to brahmaloka, the impersonal effulgence of the Lord. Both of them, however, are transcendentally promoted. The Lord’s killing or annihilating of the demons is not exactly like the killing of this material world. Although He appears to act within the modes of material nature, He is nirguṇa, above the modes of nature. His name is not material; otherwise how could one get liberation by chanting Hare Kṛṣṇa, Hare Rāma? The names of the Lord like Rāma and Kṛṣṇa are nondifferent from the person Rāma and Kṛṣṇa. Thus by chanting the Hare Kṛṣṇa mantra one constantly associates with Rāma and Kṛṣṇa, the Supreme Personality of Godhead, and therefore becomes liberated. A practical example is Ajāmila, who always remained transcendental to his activities simply by chanting the name Nārāyaṇa. If this was true of Ajāmila, what is to be said of the Supreme Lord? When the Lord comes to this material world, He does not become a product of matter. This is confirmed throughout Bhagavad-gītā (janma-karma ca me divyam, avajānanti māṁ mūḍhāḥ mānuṣīṁ tanum āśritam). Therefore, when the Supreme Personality of Godhead — Rāma or Kṛṣṇa — descends to act transcendentally for our benefit, we should not consider Him an ordinary human being. When the Lord comes, He does so on the basis of His spiritual potency (sambhavāmy ātma-māyayā). Because He is not forced to come by the material energy, He is always transcendental. One should not consider the Supreme Lord an ordinary human being. Material names and forms are contaminated, but spiritual name and spiritual form are transcendental.

En el Viṣṇu Purāṇa se dice: guṇāṁś ca doṣāṁś ca mune vyatīta samasta-kalyāṇa-guṇātmako hi. La Suprema Personalidad de Dios no tiene forma material, ni cualidades ni defectos materiales. Él es espiritual, y es el único receptáculo de todas las cualidades espirituales. En el Bhagavad-gītā (4.8), la Suprema Personalidad de Dios afirma: paritrāṇāya sādhūnāṁ vināśāya ca duṣkṛtām. Las actividades del Señor, que salva a los devotos y aniquila a los demonios, son trascendentales. Todo el que es aniquilado por la Suprema Personalidad de Dios obtiene el mismo resultado que el devoto protegido por el Señor; ambos se elevan a la posición trascendental. La única diferencia está en que el devoto va directamente a los planetas espirituales para gozar de la compañía del Señor Supremo, mientras que los demonios se elevan a brahmaloka, la refulgencia impersonal del Señor. No obstante, ambos se elevan a una posición trascendental. El Señor mata o aniquila a los demonios, pero ese matar no es como el matar del mundo material. Aunque parece actuar en el ámbito de las modalidades de la naturaleza material, el Señor es nirguṇa, está por encima de las modalidades de la naturaleza. Su nombre no es material; de lo contrario, ¿cómo podría alcanzarse la liberación mediante el canto de Hare Kṛṣṇa, Hare Rāma? Los nombres del Señor, como Rāma y Kṛṣṇa, no son diferentes de la persona Rāma o Kṛṣṇa. Así, con el canto del mantra Hare Kṛṣṇa, nos relacionamos constantemente con Rāma y Kṛṣṇa, la Suprema Personalidad de Dios; de ese modo, alcanzamos la liberación. Un ejemplo práctico al respecto es el de Ajāmila, que se mantuvo siempre trascendental a sus actividades por el simple hecho de cantar el nombre de Nārāyaṇa. Si esto fue así en el caso de Ajāmila, ¿qué puede decirse cuando se trata del Señor Supremo? El Señor, cuando viene al mundo material, no pasa a ser producto de la materia. Así lo confirma constantemente el Bhagavad-gītā (janma karma ca me divyamavajānanti māṁ mūḍhāḥ mānuṣīṁ tanum āśritam). Por lo tanto, cuando la Suprema Personalidad de Dios, Rāma o Kṛṣṇa, desciende para realizar actividades trascendentales en nuestro beneficio, no debemos considerarle un ser humano corriente. Cuando el Señor adviene, lo hace en virtud de Su potencia espiritual (sambhavāmy ātma-māyayā). Como no es forzado a venir por la energía material, es siempre trascendental. No debemos considerar al Señor Supremo un ser humano corriente. Los nombres y las formas materiales están contaminados, pero el nombre y la forma espirituales son trascendentales.