Text 15
Text 15
Devanagari
Devanagari
कुतस्तत्कर्मवैषम्यं यस्य कर्मेश्वरो भवान् ।
यज्ञेशो यज्ञपुरुष: सर्वभावेन पूजित: ॥ १५ ॥
Text
Texto
kutas tat-karma-vaiṣamyaṁ
yasya karmeśvaro bhavān
yajñeśo yajña-puruṣaḥ
sarva-bhāvena pūjitaḥ
kutas tat-karma-vaiṣamyaṁ
yasya karmeśvaro bhavān
yajñeśo yajña-puruṣaḥ
sarva-bhāvena pūjitaḥ
Synonyms
Palabra por palabra
śrī-śukraḥ uvāca — Śrī Śukrācārya said; kutaḥ — where is that; tat — of him (Bali Mahārāja); karma-vaiṣamyam — discrepancy in discharging fruitive activities; yasya — of whom (Bali Mahārāja); karma-īśvaraḥ — the master of all fruitive activities; bhavān — Your Lordship; yajña-īśaḥ — You are the enjoyer of all sacrifices; yajña-puruṣaḥ — You are the person for whose pleasure all sacrifices are offered; sarva-bhāvena — in all respects; pūjitaḥ — having worshiped.
śrī-śukraḥ uvāca — Śrī Śukrācārya dijo; kutaḥ — dónde está esa; tat — de él (de Bali Mahārāja); karma-vaiṣamyam — incorrección en la práctica de actividades fruitivas; yasya — de quien (de Bali Mahārāja); karma-īśvaraḥ — el amo de todas las actividades fruitivas; bhavān — Tu Señoría; yajña-īśaḥ — Tú eres el disfrutador de todos los sacrificios; yajña-puruṣaḥ — Tú eres la persona para cuyo placer se ofrecen todos los sacrificios; sarva-bhāvena — en todo aspecto; pūjitaḥ — habiendo adorado.
Translation
Traducción
Śukrācārya said: My Lord, You are the enjoyer and lawgiver in all performances of sacrifice, and You are the yajña-puruṣa, the person to whom all sacrifices are offered. If one has fully satisfied You, where is the chance of discrepancies or faults in his performances of sacrifice?
Śukrācārya dijo: Mi Señor, Tú eres el disfrutador y quien dicta las leyes de todas las celebraciones de sacrificios. Tú eres además el yajña-puruṣa, la persona a quien se ofrecen todos los sacrificios. Cuando alguien Te ha satisfecho plenamente, ¿qué errores o incorrecciones se pueden encontrar en su celebración de sacrificios?
Purport
Significado
In Bhagavad-gītā (5.29) the Lord says, bhoktāraṁ yajña-tapasāṁ sarva-loka-maheśvaram: the Lord, the supreme proprietor, is the actual person to be satisfied by the performance of yajñas. The Viṣṇu Purāṇa (3.8.9) says:
En el Bhagavad-gītā (5.29), el Señor dice: bhoktāraṁ yajña-tapasāṁ sarva-loka-maheśvaram: La verdadera persona a quien se trata de satisfacer con la celebración de yajñas es el Señor, el propietario supremo. El Viṣṇu Purāṇa (3.8.9) dice:
puruṣeṇa paraḥ pumān
viṣṇur ārādhyate panthā
nanyat tat-toṣa-kāraṇam
puruṣeṇa paraḥ pumān
viṣṇur ārādhyate panthā
nanyat tat-toṣa-kāraṇam
All the Vedic ritualistic sacrifices are performed for the purpose of satisfying Lord Viṣṇu, the yajña-puruṣa. The divisions of society — brāhmaṇa, kṣatriya, vaiśya, śūdra, brahmacarya, gṛhastha, vānaprastha and sannyāsa — are all meant to satisfy the Supreme Lord, Viṣṇu. To act according to this principle of the varṇāśrama institution is called varṇāśramācaraṇa. In Śrīmad-Bhāgavatam (1.2.13), Sūta Gosvāmī says:
Todos los sacrificios rituales védicos se celebran con el objeto de satisfacer al Señor Viṣṇu, el yajña-puruṣa. Las divisiones de la sociedad —brāhmaṇa, kṣatriya, vaiśya, śūdra, brahmacarya, gṛhastha, vānaprastha y sannyāsa— tienen la finalidad de satisfacer al Señor Supremo, Viṣṇu. El hecho de actuar conforme a este principio de la institución varṇāśrama se denomina varṇāśramācaraṇa. En el Śrīmad-Bhāgavatam (1.2.13), Sūta Gosvāmī dice:
varṇāśrama-vibhāgaśaḥ
svanuṣṭhitasya dharmasya
saṁsiddhir hari-toṣaṇam
varṇāśrama-vibhāgaśaḥ
svanuṣṭhitasya dharmasya
saṁsiddhir hari-toṣaṇam
“O best among the twice-born, it is therefore concluded that the highest perfection one can achieve by discharging his prescribed duties according to caste divisions and orders of life is to please the Personality of Godhead.” Everything is meant to satisfy the Supreme Personality of Godhead. Therefore, since Bali Mahārāja had satisfied the Lord, he had no faults, and Śukrācārya admitted that cursing him was not good.
«¡Oh, el mejor de los nacidos por segunda vez!, se concluye, entonces, que la perfección más elevada que se puede alcanzar mediante el desempeño de los deberes prescritos conforme a las divisiones de castas y órdenes de vida es complacer a la Personalidad de Dios». Todo lo que existe tiene como propósito satisfacer a la Suprema Personalidad de Dios. Por lo tanto, Bali Mahārāja estaba libre de culpa, pues había satisfecho a la Suprema Personalidad de Dios, y Śukrācārya admitió que no había hecho bien en maldecirle.