Skip to main content

Text 1

Text 1

Devanagari

Devanagari

श्रीशुक उवाच
बलिरेवं गृहपति: कुलाचार्येण भाषित: ।
तूष्णीं भूत्वा क्षणं राजन्नुवाचावहितो गुरुम् ॥ १ ॥

Text

Texto

śrī-śuka uvāca
balir evaṁ gṛha-patiḥ
kulācāryeṇa bhāṣitaḥ
tūṣṇīṁ bhūtvā kṣaṇaṁ rājann
uvācāvahito gurum
śrī-śuka uvāca
balir evaṁ gṛha-patiḥ
kulācāryeṇa bhāṣitaḥ
tūṣṇīṁ bhūtvā kṣaṇaṁ rājann
uvācāvahito gurum

Synonyms

Palabra por palabra

śrī-śukaḥ uvāca — Śrī Śukadeva Gosvāmī said; baliḥ — Bali Mahārāja; evam — thus; gṛha-patiḥ — the master of the household affairs, although guided by the priests; kula-ācāryeṇa — by the family ācārya or guide; bhāṣitaḥ — being thus addressed; tūṣṇīm — silent; bhūtvā — becoming; kṣaṇam — for a moment; rājan — O King (Mahārāja Parīkṣit); uvāca — said; avahitaḥ — after full deliberation; gurum — unto his spiritual master.

śrī-śukaḥ uvāca — Śrī Śukadeva Gosvāmī dijo; baliḥ — Bali Mahārāja; evam — así; gṛha-patiḥ — el señor de los asuntos familiares, aunque guiado por sacerdotes; kula-ācāryeṇa — por el ācārya, o guía, de la familia; bhāṣitaḥ — tras escuchar las palabras; tūṣṇīṁ — silencioso; bhūtvā — quedar; kṣaṇam — durante un momento; rājan — ¡oh, rey (Mahārāja Parīkṣit)!; uvāca — dijo; avahitaḥ — tras reflexionar a fondo; gurum — a su maestro espiritual.

Translation

Traducción

Śrī Śukadeva Gosvāmī said: O King Parīkṣit, when Bali Mahārāja was thus advised by his spiritual master, Śukrācārya, his family priest, he remained silent for some time, and then, after full deliberation, he replied to his spiritual master as follows.

Śrī Śukadeva Gosvāmī dijo: ¡Oh, rey Parīkṣit!, después de recibir estos consejos de Śukrācārya, que era su maestro espiritual y el sacerdote de su familia, Bali Mahārāja guardó silencio y reflexionó durante algún tiempo; a continuación, contestó a su maestro espiritual con las siguientes palabras.

Purport

Significado

Śrīla Viśvanātha Cakravartī Ṭhākura remarks that Bali Mahārāja remained silent at a critical point. How could he disobey the instruction of Śukrācārya, his spiritual master? It is the duty of such a sober personality as Bali Mahārāja to abide by the orders of his spiritual master immediately, as his spiritual master had advised. But Bali Mahārāja also considered that Śukrācārya was no longer to be accepted as a spiritual master, for he had deviated from the duty of a spiritual master. According to śāstra, the duty of the guru is to take the disciple back home, back to Godhead. If he is unable to do so and instead hinders the disciple in going back to Godhead, he should not be a guru. Gurur na sa syāt (Bhāg. 5.5.18). One should not become a guru if he cannot enable his disciple to advance in Kṛṣṇa consciousness. The goal of life is to become a devotee of Lord Kṛṣṇa so that one may be freed from the bondage of material existence (tyaktvā dehaṁ punar janma naiti mam eti so ’rjuna). The spiritual master helps the disciple attain this stage by developing Kṛṣṇa consciousness. Now Śukrācārya has advised Bali Mahārāja to deny the promise to Vāmanadeva. Under the circumstances, therefore, Bali Mahārāja thought that there would be no fault if he disobeyed the order of his spiritual master. He deliberated on this point — should he refuse to accept the advice of his spiritual master, or should he independently do everything to please the Supreme Personality of Godhead? He took some time. Therefore it is said, tūṣṇīṁ bhūtvā kṣaṇaṁ rajann uvācāvahito gurum. After deliberating on this point, he decided that Lord Viṣṇu should be pleased in all circumstances, even at the risk of ignoring the guru’s advice to the contrary.

Śrīla Viśvanātha Cakravartī Ṭhākura señala que Bali Mahārāja guardó silencio ante una decisión importantísima. ¿Cómo iba a desobedecer la instrucción de Śukrācārya, su maestro espiritual? Una personalidad sobria como Bali Mahārāja tiene el deber de seguir las órdenes de su maestro espiritual inmediatamente, tan pronto como recibe su consejo. Sin embargo, Bali Mahārāja también consideró que no podía seguir aceptando a Śukrācārya como maestro espiritual, ya que se había desviado de sus deberes en esa función. Según los śāstras, el guru tiene el deber de llevar al discípulo de regreso al hogar, de vuelta a Dios. Si no puede hacerlo, y además entorpece el progreso del discípulo en esa senda, no debe ser guruGurur na sa syāt (Bhāg. 5.5.18). Quien no sea capaz de hacer avanzar a su discípulo en la senda de conciencia de Kṛṣṇa no debe actuar como guru. El objetivo de la vida es que lleguemos a ser devotos del Señor Kṛṣṇa, de modo que podamos liberarnos del cautiverio de la existencia material (tyaktvā dehaṁ punar janma naiti mām eti so 'rjuna). El maestro espiritual ayuda al discípulo a alcanzar esa etapa mediante el cultivo de conciencia de Kṛṣṇa. Como Śukrācārya le había aconsejado que negase lo prometido a Vāmanadeva, Bali Mahārāja pensó que, en esas circunstancias, no incurriría en pecado si desobedecía la orden del maestro espiritual. Así pues, estaba meditando en si debía negarse a aceptar el consejo de su maestro espiritual, actuando de forma independiente para complacer a la Suprema Personalidad de Dios. Le costó algún tiempo decidirse: tūṣṇīṁ bhūtvā kṣaṇaṁ rājann uvācāvahito gurum. Después de reflexionar, llegó a la conclusión de que el Señor Viṣṇu debe ser complacido en toda circunstancia, incluso a riesgo de no hacer caso al guru si aconseja lo contrario.

Anyone who is supposed to be a guru but who goes against the principle of viṣṇu-bhakti cannot be accepted as guru. If one has falsely accepted such a guru, one should reject him. Such a guru is described as follows (Mahābhārata, Udyoga 179.25):

Un supuesto guru que vaya en contra del principio del viṣṇu-bhakti no puede ser aceptado como guru. Quien haya aceptado a semejante guru, debe rechazarlo. En el Mahābhārata (Udyoga, 179.25), se describe a ese tipo de gurus con las siguientes palabras:

guror apy avaliptasya
kāryākāryam ajānataḥ
utpatha-pratipannasya
parityāgo vidhīyate
guror apy avaliptasya
kāryākāryam ajānataḥ
utpatha-pratipannasya
parityāgo vidhīyate

Śrīla Jīva Gosvāmī has advised that such a useless guru, a family priest acting as guru, should be given up, and that the proper, bona fide guru should be accepted.

Śrīla Jīva Gosvāmī nos aconseja que abandonemos a esos gurus inútiles —sacerdotes familiares en funciones de guru—, y que aceptemos al guru genuino debidamente situado.

ṣaṭ-karma-nipuṇo vipro
mantra-tantra-viśāradaḥ
avaiṣṇavo gurur na syād
vaiṣṇavaḥ śvapaco guruḥ
ṣaṭ-karma-nipuṇo vipro
mantra-tantra-viśāradaḥ
avaiṣṇavo gurur na syād
vaiṣṇavaḥ śvapaco guruḥ

“A scholarly brāhmaṇa expert in all subjects of Vedic knowledge is unfit to become a spiritual master without being a Vaiṣṇava, but if a person born in a family of a lower caste is a Vaiṣṇava, he can become a spiritual master.” (Padma Purāṇa)

«Un brāhmaṇa erudito experto en todos los temas del conocimiento védico no está capacitado para ser maestro espiritual a menos que sea vaiṣṇava; pero una persona nacida en una familia de baja casta, si es vaiṣṇava, puede ser maestro espiritual» (Padma Purāṇa).