Skip to main content

Text 10

Text 10

Devanagari

Devanagari

विप्राद् द्विषड्‌गुणयुतादरविन्दनाभ-
पादारविन्दविमुखात् श्वपचं वरिष्ठम् ।
मन्ये तदर्पितमनोवचनेहितार्थ-
प्राणं पुनाति स कुलं न तु भूरिमान: ॥ १० ॥

Text

Texto

viprād dvi-ṣaḍ-guṇa-yutād aravinda-nābha-
pādāravinda-vimukhāt śvapacaṁ variṣṭham
manye tad-arpita-mano-vacanehitārtha-
prāṇaṁ punāti sa kulaṁ na tu bhūrimānaḥ
viprād dvi-ṣaḍ-guṇa-yutād aravinda-nābha-
pādāravinda-vimukhāt śvapacaṁ variṣṭham
manye tad-arpita-mano-vacanehitārtha-
prāṇaṁ punāti sa kulaṁ na tu bhūrimānaḥ

Synonyms

Palabra por palabra

viprāt — than a brāhmaṇa; dvi-ṣaṭ-guṇa-yutāt — qualified with twelve brahminical qualities*; aravinda-nābha — Lord Viṣṇu, who has a lotus growing from His navel; pāda-aravinda — to the lotus feet of the Lord; vimukhāt — not interested in devotional service; śva-pacam — one born in a low family, or a dog-eater; variṣṭham — more glorious; manye — I consider; tat-arpita — surrendered unto the lotus feet of the Lord; manaḥ — his mind; vacana — words; īhita — every endeavor; artha — wealth; prāṇam — and life; punāti — purifies; saḥ — he (the devotee); kulam — his family; na — not; tu — but; bhūrimānaḥ — one who falsely thinks himself to be in a prestigious position.

viprāt — que un brāhmaṇa; dvi-ṣaṭ-guṇa-yutat — dotado de las doce cualidades brahmínicas*; aravinda-nābha — el Señor Viṣṇu, de cuyo ombligo crece un loto; pāda-aravinda — a los pies de loto del Señor; vimukhāt — sin interés en el servicio devocional; śva-pacam — nacido en familia baja, de comedores de perros; variṣṭham — más glorioso; manye — yo considero; tat-arpita — entregados a los pies de loto del Señor; manaḥ — su mente; vacana — sus palabras; īhita — todos sus esfuerzos; artha — sus riquezas; prāṇam — y su vida; punāti — purifica; saḥ — él (el devoto); kulam — a su familia; na — no; tu — pero; bhūrimānaḥ — el que piensa, equivocadamente, que su posición es prestigiosa.

Translation

Traducción

If a brāhmaṇa has all twelve of the brahminical qualifications [as they are stated in the book called Sanat-sujāta] but is not a devotee and is averse to the lotus feet of the Lord, he is certainly lower than a devotee who is a dog-eater but who has dedicated everything — mind, words, activities, wealth and life — to the Supreme Lord. Such a devotee is better than such a brāhmaṇa because the devotee can purify his whole family, whereas the so-called brāhmaṇa in a position of false prestige cannot purify even himself.

Un brāhmaṇa puede estar dotado de las doce cualidades brahmínicas [que se explican en el libro titulado Sanat-sujāta], pero, si no es devoto y siente aversión por los pies de loto del Señor, ciertamente es inferior al devoto que, aunque nacido en una familia de comedores de perros, lo ha consagrado todo, es decir, la mente, las palabras, las actividades, las riquezas y la vida, al Señor Supremo. Ese devoto es mejor que el brāhmaṇa, porque puede purificar a toda su familia, mientras que el supuesto brāhmaṇa, absorto en el falso prestigio de su posición, no puede purificarse ni a sí mismo.

Purport

Significado

Here is a statement by Prahlāda Mahārāja, one of the twelve authorities, regarding the distinction between a devotee and a brāhmaṇa expert in karma-kāṇḍa, or Vedic ritualistic ceremonies. There are four varṇas and four āśramas, which divide human society, but the central principle is to become a first-class pure devotee. It is said in the Hari-bhakti-sudhodaya:

Este verso es una declaración de Prahlāda Mahārāja, una de las doce autoridades, acerca de la diferencia entre un devoto y un brāhmaṇa experto en karma-kāṇḍa, las ceremonias rituales védicas. La sociedad humana se divide en cuatro varṇas y cuatro āśramas, pero el principio fundamental consiste en llegar a ser un devoto puro perfectamente cualificado. En el Hari-bhakti-sudhodaya se dice:

bhagavad-bhakti-hīnasya
jātiḥ śāstraṁ japas tapaḥ
aprāṇasyaiva dehasya
maṇḍanaṁ loka-rañjanam
bhagavad-bhakti-hīnasya
jātiḥ śāstraṁ japas tapaḥ
aprāṇasyaiva dehasya
maṇḍanaṁ loka-rañjanam

“If one is born in a high family like that of a brāhmaṇa, kṣatriya or vaiśya but is not a devotee of the Lord, all his good qualifications as a brāhmaṇa, kṣatriya or vaiśya are null and void. Indeed, they are considered decorations of a dead body.”

«Si alguien nace en una elevada familia de brāhmaṇaskṣatriyas o vaiśyas, pero no es devoto del Señor, todas sus buenas cualidades en su condición de brāhmaṇakṣatriya o vaiśya carecen de valor y son inútiles. En verdad, se consideran adornos en un cuerpo muerto».

In this verse Prahlāda Mahārāja speaks of the vipras, the learned brāhmaṇas. The learned brāhmaṇa is considered best among the divisions of brāhmaṇa, kṣatriya, vaiśya and śūdra, but a devotee born in a low caṇḍāla family is better than such brāhmaṇas, not to speak of the kṣatriyas, vaiśyas and others. A devotee is better than anyone, for he is in the transcendental position on the Brahman platform.

En este verso, Prahlāda Mahārāja habla de los vipras, los brāhmaṇas eruditos, a quienes se considera los mejores entre las categorías de brāhmaṇakṣatriyavaiśya y śūdra; sin embargo, un devoto nacido en una degradada familia de caṇḍālas es mejor que esos brāhmaṇas, y, por supuesto, mejor que los kṣatriyas,vaiśyas y demás. El devoto es superior a todos porque está situado en la posición trascendental, en el plano del Brahman.

māṁ ca yo vyabhicāreṇa
bhakti-yogena sevate
sa guṇān samatītyaitān
brahma-bhūyāya kalpate
māṁ ca yo vyabhicāreṇa
bhakti-yogena sevate
sa guṇān samatītyaitān
brahma-bhūyāya kalpate

“One who engages in full devotional service, who does not fall down in any circumstance, at once transcends the modes of material nature and thus comes to the level of Brahman.” (Bg. 14.26) The twelve qualities of a first-class brāhmaṇa, as stated in the book called Sanat-sujāta, are as follows:

«Aquel que se dedica por completo al servicio devocional, firme en todas las circunstancias, trasciende de inmediato las modalidades de la naturaleza material y llega así al plano del Brahman» (Bg. 14.26). Las doce cualidades del brāhmaṇa perfectamente cualificado, según se explican en el libro titulado Sanat-sujāta, son las siguientes:

jñānaṁ ca satyaṁ ca damaḥ śrutaṁ ca
hy amātsaryaṁ hrīs titikṣānasūyā
yajñaś ca dānaṁ ca dhṛtiḥ śamaś ca
mahā-vratā dvādaśa brāhmaṇasya
jñānaṁ ca satyaṁ ca damaḥ śrutaṁ ca
hy amātsaryaṁ hrīs titikṣānasūyā
yajñaś ca dānaṁ ca dhṛtiḥ śamaś ca
mahā-vratā dvādaśa brāhmaṇasya

The European and American devotees in the Kṛṣṇa consciousness movement are sometimes accepted as brāhmaṇas, but the so-called caste brāhmaṇas are very much envious of them. In answer to such envy, Prahlāda Mahārāja says that one who has been born in a brāhmaṇa family but is falsely proud of his prestigious position cannot even purify himself, not to speak of his family, whereas if a caṇḍāla, a lowborn person, is a devotee and has fully surrendered unto the lotus feet of the Lord, he can purify his entire family. We have had actual experience of how Americans and Europeans, because of their full Kṛṣṇa consciousness, have purified their whole families, so much so that a mother of a devotee, at the time of her death, inquired about Kṛṣṇa with her last breath. Therefore it is theoretically true and has been practically proven that a devotee can give the best service to his family, his community, his society and his nation. The foolish accuse a devotee of following the principle of escapism, but actually the fact is that a devotee is the right person to elevate his family. A devotee engages everything in the service of the Lord, and therefore he is always exalted.

A veces a los devotos europeos y americanos del movimiento para la conciencia de Kṛṣṇa se les acepta comobrāhmaṇas, y los supuestos brāhmaṇas de casta sienten mucha envidia de ellos. En respuesta a esa envidia, Prahlāda Mahārāja dice que el que ha nacido en una familia de brāhmaṇas, pero está envanecido por su posición de falso prestigio, no puede purificarse ni a sí mismo, y mucho menos, a su familia; sin embargo, elcaṇḍāla o persona de bajo nacimiento que es devoto y se ha entregado por completo a los pies de loto del Señor puede purificar a toda su familia. En nuestra experiencia práctica hemos visto a europeos y americanos que, gracias a su completa absorción en el plano de conciencia de Kṛṣṇa, han purificado a toda su familia, hasta el punto de que la madre de cierto devoto empleó su último aliento, en el momento de morir, para preguntar acerca de Kṛṣṇa. Por lo tanto, la teoría de que el devoto puede ofrecer el mejor de los servicios a su familia, su comunidad, su sociedad y su nación es válida, y queda demostrada en la práctica. Los necios acusan al devoto de evadirse de la realidad, pero lo cierto es que, en cuanto a elevar a la propia familia, el devoto es la persona mejor situada. El devoto lo ocupa todo en el servicio del Señor, y, por ello, siempre es glorioso.