Skip to main content

Text 27

Text 27

Devanagari

Devanagari

एतद्‌द्वारो हि संसारो गुणकर्मनिबन्धन: ।
अज्ञानमूलोऽपार्थोऽपि पुंस: स्वप्न इवार्प्यते ॥ २७ ॥

Text

Texto

etad dvāro hi saṁsāro
guṇa-karma-nibandhanaḥ
ajñāna-mūlo ’pārtho ’pi
puṁsaḥ svapna ivārpyate
etad dvāro hi saṁsāro
guṇa-karma-nibandhanaḥ
ajñāna-mūlo ’pārtho ’pi
puṁsaḥ svapna ivārpyate

Synonyms

Palabra por palabra

etat — this; dvāraḥ — whose door; hi — indeed; saṁsāraḥ — material existence, in which one suffers threefold miseries; guṇa-karma-nibandhanaḥ — captivation by the three modes of material nature; ajñāna-mūlaḥ — whose root is ignorance; apārthaḥ — without factual meaning; api — even; puṁsaḥ — of the living entity; svapnaḥ — a dream; iva — like; arpyate — is placed.

etat — esta; dvāraḥ — cuya puerta; hi — en verdad; saṁsāraḥ — existencia material, en la cual sufrimos de las tres miserias; guṇa-karma-nibandhanaḥ — cautiverio de las tres modalidades de la naturaleza material; ajñāna-mūlaḥ — cuya raíz es la ignorancia; apārthaḥ — sin un verdadero significado; api — incluso; puṁsaḥ — de la entidad viviente; svapnaḥ — un sueño; iva — como; arpyate — es puesta.

Translation

Traducción

Through polluted intelligence one is subjected to the modes of nature, and thus one is conditioned by material existence. Like a dreaming state in which one falsely suffers, material existence, which is due to ignorance, must be considered unwanted and temporary.

A causa de la inteligencia contaminada, nos vemos expuestos a las modalidades de la naturaleza, condicionados de ese modo por la existencia material. Como un estado de sueño en el que padecemos falsos sufrimientos, la existencia material, que se debe a la ignorancia, debe considerarse indeseable y temporal.

Purport

Significado

The unwanted condition of temporary life is called ignorance. One can very easily understand that the material body is temporary, for it is generated at a certain date and ends at a certain date, after undergoing the six kinds of change, namely birth, death, growth, maintenance, transformation and dwindling. This condition of the eternal soul is due to his ignorance, and although it is temporary, it is unwanted. Because of ignorance one is put into temporary bodies one after another. The spirit soul, however, does not need to enter such temporary bodies. He does so only due to his ignorance or his forgetfulness of Kṛṣṇa. Therefore in the human form of life, when one’s intelligence is developed, one should change his consciousness by trying to understand Kṛṣṇa. Then one can be liberated. This is confirmed in Bhagavad-gītā (4.9), where the Lord says:

La indeseable condición de la vida temporal se denomina ignorancia. Entender que el cuerpo material es temporal es muy fácil, ya que se genera en determinada fecha y termina en otra fecha concreta, después de pasar por los seis tipos de cambio, a saber: el nacimiento, la muerte, el crecimiento, el mantenimiento, la transformación y la decadencia. Ese condicionamiento del alma eterna se debe a su ignorancia, y, aunque es temporal, es indeseable. Debido a la ignorancia, tenemos que recibir un cuerpo temporal tras otro. Sin embargo, el alma espiritual no tiene necesidad de entrar en esos cuerpos temporales. Si lo hace, se debe solo a su ignorancia, al hecho de haber olvidado a Kṛṣṇa. Por lo tanto, en la forma humana de vida, cuando se goza de mayor inteligencia, debemos cambiar nuestra conciencia y tratar de comprender a Kṛṣṇa. Entonces podremos liberarnos, como se confirma en el Bhagavad-gītā (4.9), donde el Señor dice:

janma karma ca me divyam
evaṁ yo vetti tattvataḥ
tyaktvā dehaṁ punar janma
naiti mām eti so ’rjuna
janma karma ca me divyam
evaṁ yo vetti tattvataḥ
tyaktvā dehaṁ punar janma
naiti mām eti so ’rjuna

“One who knows the transcendental nature of My appearance and activities does not, upon leaving the body, take his birth again in this material world, but attains My eternal abode, O Arjuna.” Unless one understands Kṛṣṇa and comes to Kṛṣṇa consciousness, one must continue in material bondage. To end this conditional life, one must surrender to the Supreme Personality of Godhead. Indeed, that is demanded by the Supreme Lord. Sarva-dharmān parityajya mām ekaṁ śaraṇaṁ vraja.

«¡Oh, Arjuna!, aquel que conoce la naturaleza trascendental de Mi advenimiento y actividades, al abandonar el cuerpo no vuelve a nacer en este mundo material, sino que alcanza Mi morada eterna». Mientras no comprendamos a Kṛṣṇa y nos volvamos conscientes de Kṛṣṇa, seguiremos en el cautiverio material. Para poner fin a esa vida condicionada, debemos entregarnos a la Suprema Personalidad de Dios. En verdad, eso es lo que pide el Señor Supremo: sarva-dharmān parityajya mām ekaṁ śaraṇaṁ vraja.

As advised by Mahārāja Ṛṣabhadeva, na sādhu manye yata ātmano ’yam asann api kleśada āsa dehaḥ. One must be intelligent enough to understand that although one’s body is temporary and will not endure for long, as long as one has a body he must undergo the pangs of material existence. Therefore, if by good association, by the instructions of a bona fide spiritual master, one takes to Kṛṣṇa consciousness, his conditional life of material existence is vanquished, and his original consciousness, known as Kṛṣṇa consciousness, is revived. When one is Kṛṣṇa conscious, he can realize that material existence, whether one is awake or dreaming, is nothing but a dream and has no factual value. This realization is possible by the grace of the Supreme Lord. This grace is also present in the form of the instructions of Bhagavad-gītā. Therefore Śrī Caitanya Mahāprabhu’s mission is for everyone to engage in welfare activities to awaken the foolish living entity, especially in human society, so that he may come to the platform of Kṛṣṇa consciousness and benefit by liberation from conditional life.

Mahārāja Ṛṣabhadeva aconseja: na sādhu manye yata ātmano 'yam asann api kleśada āsa dehaḥ. Debemos ser lo bastante inteligentes como para entender que mientras tengamos un cuerpo, aunque sea temporal y no vaya a durar mucho tiempo, sufriremos inevitablemente las miserias de la existencia material. Por eso, si, gracias a las buenas compañías, gracias a las instrucciones de un maestro espiritual genuino, emprendemos el proceso de conciencia de Kṛṣṇa, habremos superado la vida condicionada en la existencia material, y nuestra conciencia original, que recibe el nombre de conciencia de Kṛṣṇa, despertará de nuevo. En ese estado de conciencia de Kṛṣṇa podemos percibir que la existencia material, tanto si dormimos como si estamos despiertos, no es más que un sueño sin ningún valor real. Esa percepción es posible por la gracia del Señor Supremo, gracia que se manifiesta también en la forma de las instrucciones del Bhagavad-gītā. Por consiguiente, la misión de Śrī Caitanya Mahāprabhu consiste en que todo el mundo se ocupe en actividades benéficas destinadas a despertar a las necias entidades vivientes, y en especial a las que pertenecen a la sociedad humana, de manera que puedan elevarse hasta el plano de conciencia de Kṛṣṇa y recibir el beneficio de liberarse de la vida condicionada.

In this connection, Śrīla Madhvācārya cites the following verses:

En relación con esto, Śrīla Madhvācārya cita los siguientes versos:

duḥkha-rūpo ’pi saṁsāro
buddhi-pūrvam avāpyate
yathā svapne śiraś chedaṁ
svayaṁ kṛtvātmano vaśaḥ
duḥkha-rūpo ’pi saṁsāro
buddhi-pūrvam avāpyate
yathā svapne śiraś chedaṁ
svayaṁ kṛtvātmano vaśaḥ
tato duḥkham avāpyeta
tathā jāgarito ’pi tu
jānann apy ātmano duḥkham
avaśas tu pravartate
tato duḥkham avāpyeta
tathā jāgarito ’pi tu
jānann apy ātmano duḥkham
avaśas tu pravartate

One must realize that the material condition of life is full of distresses. One can realize this with purified intelligence. When one’s intelligence is purified, he can understand that unwanted, temporary, material life is just like a dream. Just as one suffers pain when his head is cut off in a dream, in ignorance one suffers not only while dreaming but also while awake. Without the mercy of the Supreme Personality of Godhead, one continues in ignorance and is thus subjected to material distresses in various ways.

Debemos comprender que la condición material de la vida está llena de sufrimientos. Esto podemos comprenderlo con una inteligencia purificada. Cuando la inteligencia se purifica, podemos comprender que la vida material, indeseable y temporal, es como un sueño. Cuando soñamos que nos cortan la cabeza, experimentamos sufrimiento; del mismo modo, bajo la influencia de la ignorancia, sufrimos, no solo mientras soñamos, sino también cuando estamos despiertos. Sin la misericorida de la Suprema Personalidad de Dios, permanecemos bajo la influencia de la ignorancia, expuestos de ese modo a las diversas formas de sufrimiento material.