Skip to main content

Text 24

Text 24

Devanagari

Devanagari

तस्मात्सर्वेषु भूतेषु दयां कुरुत सौहृदम् ।
भावमासुरमुन्मुच्य यया तुष्यत्यधोक्षज: ॥ २४ ॥

Text

Texto

tasmāt sarveṣu bhūteṣu
dayāṁ kuruta sauhṛdam
bhāvam āsuram unmucya
yayā tuṣyaty adhokṣajaḥ
tasmāt sarveṣu bhūteṣu
dayāṁ kuruta sauhṛdam
bhāvam āsuram unmucya
yayā tuṣyaty adhokṣajaḥ

Synonyms

Palabra por palabra

tasmāt — therefore; sarveṣu — to all; bhūteṣu — living entities; dayām — mercy; kuruta — show; sauhṛdam — friendliness; bhāvam — the attitude; āsuram — of the demons (who separate friends and enemies); unmucya — giving up; yayā — by which; tuṣyati — is satisfied; adhokṣajaḥ — the Supreme Lord, who is beyond the perception of the senses.

tasmāt — por lo tanto; sarveṣu — hacia todas; bhūteṣu — las entidades vivientes; dayām — misericordia; kuruta — muestren; sauhṛdam — amistad; bhāvam — la actitud; āsuram — de los demonios (que distinguen entre amigos y enemigos); unmucya — abandonando; yayā — por lo cual; tuṣyati — Se satisface; adhokṣajaḥ — el Señor Supremo, que está más allá de la percepción de los sentidos.

Translation

Traducción

Therefore, my dear young friends born of demons, please act in such a way that the Supreme Lord, who is beyond the conception of material knowledge, will be satisfied. Give up your demoniac nature and act without enmity or duality. Show mercy to all living entities by enlightening them in devotional service, thus becoming their well-wishers.

Así pues, mis queridos y jóvenes amigos nacidos de demonios, actúen, por favor, de manera que el Señor Supremo, que está por encima de las concepciones del conocimiento material, Se sienta satisfecho. Abandonen su naturaleza demoníaca y actúen libres de odio y dualidad. Múestrense misericordiosos con todas las entidades vivientes iluminándolas en el servicio devocional, y sean, de ese modo, sus bienquerientes.

Purport

Significado

The Lord says in Bhagavad-gītā (18.55), bhaktyā mām abhijānāti yāvān yaś cāsmi tattvataḥ: “One can understand the Supreme Personality as He is only by devotional service.” Prahlāda Mahārāja ultimately instructed his class friends, the sons of the demons, to accept the process of devotional service by preaching the science of Kṛṣṇa consciousness to everyone. Preaching is the best service to the Lord. The Lord will immediately be extremely satisfied with one who engages in this service of preaching Kṛṣṇa consciousness. This is confirmed by the Lord Himself in Bhagavad-gītā (18.69). Na ca tasmān manuṣyeṣu kaścin me priya-kṛttamaḥ: “There is no servant in this world more dear to Me than he, nor will there ever be one more dear.” If one sincerely tries his best to spread Kṛṣṇa consciousness by preaching the glories of the Lord and His supremacy, even if he is imperfectly educated, he becomes the dearmost servant of the Supreme Personality of Godhead. This is bhakti. As one performs this service for humanity, without discrimination between friends and enemies, the Lord becomes satisfied, and the mission of one’s life is fulfilled. Śrī Caitanya Mahāprabhu therefore advised everyone to become a guru-devotee and preach Kṛṣṇa consciousness (yāre dekha, tāre kaha ‘kṛṣṇa’-upadeśa). That is the easiest way to realize the Supreme Personality of Godhead. By such preaching, the preacher becomes satisfied, and those to whom he preaches are also satisfied. This is the process of bringing peace and tranquillity to the entire world.

En el Bhagavad-gītā (18.55), el Señor dice: bhaktyā mām abhijānāti yāvān yaś cāsmi tattvataḥ: «Únicamente se Me puede comprender tal y como soy, como la Suprema Personalidad de Dios, por medio del servicio devocional». Prahlāda Mahārāja aconsejó finalmente a sus compañeros de clase, los hijos de los demonios, que siguieran el proceso del servicio devocional, predicando a todo el mundo la ciencia de conciencia de Kṛṣṇa. El mejor servicio que se puede ofrecer al Señor es predicar. Cuando alguien se ocupa en ese servicio de predicar el proceso de conciencia de Kṛṣṇa, el Señor Se siente inmediatamente muy satisfecho con él; esto lo confirma Él mismo en el Bhagavad-gītā (18.69): na ca tasmān manuṣyeṣu kaścin me priya-kṛttamaḥ: «No hay en este mundo sirviente que Me sea más querido que él, ni habrá nunca otro más querido». La persona que trata sinceramente de hacer todo lo posible por difundir el cultivo de conciencia de Kṛṣṇa, predicando las glorias y la supremacía del Señor, aunque puede que no goce de una gran cultura, se convierte en el sirviente más querido de la Suprema Personalidad de Dios. Eso es bhakti. Cuando alguien lleva a cabo ese servicio para la humanidad, sin distinguir entre amigos y enemigos, el Señor Se siente satisfecho, y esa persona culmina con éxito su misión en la vida. Por esa razón, Śrī Caitanya Mahāprabhu nos aconseja a todos que nos elevemos al nivel de devotos gurus y prediquemos el proceso de conciencia de Kṛṣṇa (yāre dekha, tāre kaha `kṛṣṇa'–upadeśa). Esa es la manera más fácil de ver a la Suprema Personalidad de Dios. Con esa actividad de prédica, tanto el predicador como quienes le escuchan se llenan de satisfacción. Ese es el proceso que puede dar paz y tranquilidad al mundo entero.

bhoktāraṁ yajña-tapasāṁ
sarva-loka-maheśvaram
suhṛdaṁ sarva-bhūtānāṁ
jñātvā māṁ śāntim ṛcchati
bhoktāraṁ yajña-tapasāṁ
sarva-loka-maheśvaram
suhṛdaṁ sarva-bhūtānāṁ
jñātvā māṁ śāntim ṛcchati

One is expected to understand these three formulas of knowledge concerning the Supreme Lord — that He is the supreme enjoyer, that He is the proprietor of everything, and that He is the best well-wisher and friend of everyone. A preacher should personally understand these truths and preach them to everyone. Then there will be peace and tranquillity all over the world.

Debemos comprender estas tres fórmulas de conocimiento acerca del Señor Supremo: Él es el disfrutador supremo, el propietario de todo, y el mejor amigo y bienqueriente de todos. El predicador debe comprender personalmente estas verdades y predicarlas a todos. Entonces reinarán la paz y la felicidad en todo el mundo.

The word sauhṛdam (“friendliness”) is very significant in this verse. People are generally ignorant of Kṛṣṇa consciousness, and therefore to become their best well-wisher one should teach them about Kṛṣṇa consciousness without discrimination. Since the Supreme Lord, Viṣṇu, is situated in the core of everyone’s heart, every body is a temple of Viṣṇu. One should not misuse this understanding as an excuse for such words as daridra-nārāyaṇa. If Nārāyaṇa lives in the house of a daridra, a poor man, this does not mean that Nārāyaṇa becomes poor. He lives everywhere — in the houses of the poor and those of the rich — but in all circumstances He remains Nārāyaṇa; to think that He becomes either poor or rich is a material calculation. He is always ṣaḍ-aiśvarya-pūrṇa, full in six opulences, in all circumstances.

La palabra sauhṛdam («amistad») es muy significativa en este verso. La gente, por lo general, ignora el proceso de conciencia de Kṛṣṇa; por esa razón, el mayor bien que se les puede hacer es educarles, a todos sin distinción, en ese proceso de conciencia de Kṛṣṇa. El Señor Supremo, Viṣṇu, está en el corazón de todos; por lo tanto, cada cuerpo es un templo de Viṣṇu. De todos modos, esta forma de entender las cosas no debe justificar conceptos erróneos como el de daridra-nārāyaṇa. Que Nārāyaṇa viva en la casa de un daridra, de un pobre, no significa que Nārāyaṇa sea pobre. Él vive en todas partes, en casa de los pobres y en casa de los ricos, pero sigue siendo Nārāyaṇa en todas las circunstancias; pensar que Se ha vuelto pobre o rico es un cálculo material. Él es siempre ṣaḍ-aiśvarya-pūrṇa, es decir, goza en plenitud de seis opulencias en toda circunstancia.