Skip to main content

Text 9

Text 9

Devanagari

Devanagari

ज्योतिरादिरिवाभाति सङ्घातान्न विविच्यते ।
विदन्त्यात्मानमात्मस्थं मथित्वा कवयोऽन्तत: ॥ ९ ॥

Text

Texto

jyotir-ādir ivābhāti
saṅghātān na vivicyate
vidanty ātmānam ātma-sthaṁ
mathitvā kavayo ’ntataḥ
jyotir-ādir ivābhāti
saṅghātān na vivicyate
vidanty ātmānam ātma-sthaṁ
mathitvā kavayo ’ntataḥ

Synonyms

Palabra por palabra

jyotiḥ — fire; ādiḥ — and other elements; iva — just as; ābhāti — appear; saṅghātāt — from the bodies of demigods and others; na — not; vivicyate — are distinguished; vidanti — perceive; ātmānam — the Supersoul; ātma-stham — situated in the heart; mathitvā — by discerning; kavayaḥ — expert thinkers; antataḥ — within.

jyotiḥ — fuego; ādiḥ — y otros elementos; iva — tal como; ābhāti — aparece; saṅghātām — de los cuerpos de los semidioses y otros; na — no; vivicyate — se distinguen; vidanti — percibe; ātmānam — a la Superalma; ātma-stham — situada en el corazón; mathitvā — con el discernimiento; kavayaḥ — pensadores expertos; antataḥ — dentro.

Translation

Traducción

The all-pervading Personality of Godhead exists within the heart of every living being, and an expert thinker can perceive how He is present there to a large or small extent. Just as one can understand the supply of fire in wood, the water in a waterpot, or the sky within a pot, one can understand whether a living entity is a demon or a demigod by understanding that living entity’s devotional performances. A thoughtful man can understand how much a person is favored by the Supreme Lord by seeing his actions.

La Personalidad de Dios, que es omnipresente, está situado en el corazón de todos los seres vivos, y un pensador experto puede percibir la mayor o menor intensidad de Su presencia. Del mismo modo que se puede entender el fuego que contiene una cantidad de leña, el agua que contiene un cántaro, o el aire que contiene una vasija, también se puede comprender si una entidad viviente es demonio o semidiós si se estudian sus prácticas devocionales. El hombre reflexivo, al ver las acciones de una persona, puede comprender en qué medida goza del favor del Señor Supremo.

Purport

Significado

In Bhagavad-gītā (10.41) the Lord says:

En el Bhagavad-gītā (10.41), el Señor dice:

yad yad vibhūtimat sattvaṁ
śrīmad ūrjitam eva vā
tat tad evāvagaccha tvaṁ
mama tejo-’ṁśa-sambhavam
yad yad vibhūtimat sattvaṁ
śrīmad ūrjitam eva vā
tat tad evāvagaccha tvaṁ
mama tejo-’ṁśa-sambhavam

“Know that all beautiful, glorious and mighty creations spring from but a spark of My splendor.” We have the practical experience of seeing that one person is able to do very wonderful things whereas another cannot do those same things and cannot even do things that require only a little common sense. Therefore, how much a devotee has been favored by the Supreme Personality of Godhead can be tested by the activities the devotee has performed. In Bhagavad-gītā (10.10) the Lord also says:

«Debes saber que todas las creaciones opulentas, hermosas y gloriosas brotan de una sola chispa de Mi esplendor». En la práctica podemos ver que hay personas que pueden hacer las cosas más maravillosas, mientras que otras son incapaces de hacer ni siquiera aquello para lo que no se necesita más que un poco de sentido común. Por consiguiente, las actividades que un devoto realice nos indican el grado en que la Suprema Personalidad de Dios le ha favorecido. En el Bhagavad-gītā (10.10), el Señor dice también:

teṣāṁ satata-yuktānāṁ
bhajatāṁ prīti-pūrvakam
dadāmi buddhi-yogaṁ taṁ
yena mām upayānti te
teṣāṁ satata-yuktānāṁ
bhajatāṁ prīti-pūrvakam
dadāmi buddhi-yogaṁ taṁ
yena mām upayānti te

“To those who are constantly devoted and who worship Me with love, I give the understanding by which they can come to Me.” This is very practical. A teacher instructs the student if the student is capable of taking more and more instructions. Otherwise, in spite of being instructed by the teacher, the student cannot make strides in his understanding. This has nothing to do with partiality. When Kṛṣṇa says teṣāṁ satata-yuktānāṁ bhajatāṁ prīti-pūrvakam/ dadāmi buddhi-yogaṁ tam, this indicates that Kṛṣṇa is prepared to give bhakti-yoga to everyone, but one must be capable of receiving it. That is the secret. Thus when a person exhibits wonderful devotional activities, a thoughtful man understands that Kṛṣṇa has been more favorable to this devotee.

«A aquellos que están constantemente consagrados a servirme con amor, Yo les doy la comprensión con la cual pueden llegar hasta Mí». Es algo muy práctico. Un maestro va enseñando a su discípulo si este puede ir asimilando cada vez más instrucciones. De lo contrario, a pesar de recibir las enseñanzas del maestro, el discípulo no podrá hacer muchos progresos. Esto nunca puede considerarse parcialidad. Cuando Kṛṣṇa dice teṣāṁ satata-yuktānāṁ bhajatāṁ prīti-pūrvakam/ dadāmi buddhi-yogaṁ taṁ, nos indica que Él está dispuesto a dar bhakti-yoga a todo el mundo, pero que debemos ser capaces de recibirlo. Ese es el secreto. Así, cuando una persona manifiesta unas actividades devocionales maravillosas, el hombre reflexivo comprende que Kṛṣṇa ha favorecido de modo especial a ese devoto.

This is not difficult to understand, but envious persons do not accept that Kṛṣṇa has bestowed His favor upon a particular devotee in accordance with his advanced position. Such foolish persons become envious and try to minimize an advanced devotee’s activities. That is not Vaiṣṇavism. A Vaiṣṇava should appreciate the service rendered to the Lord by other Vaiṣṇavas. Therefore a Vaiṣṇava is described in Śrīmad-Bhāgavatam as nirmatsara. Vaiṣṇavas are never envious of other Vaiṣṇavas or of anyone else, and therefore they are called nirmatsarāṇāṁ satām.

Esto no es difícil de entender; pero los envidiosos no aceptan el hecho de que Kṛṣṇa haya concedido Su favor a un devoto en particular en conformidad con lo avanzado de su posición. Esos necios se llenan de envidia y tratan de quitar importancia a las actividades del devoto avanzado. Eso no es propio de vaiṣṇavas. El vaiṣṇava debe apreciar el servicio que otros vaiṣṇavasofrecen al Señor. Por esa razón, en el Śrīmad-Bhāgavatam se dice que el vaiṣṇava es nirmatsara. Los vaiṣṇavas sonnirmatsarāṇāṁ satām porque nunca sienten envidia de los demás vaiṣṇavas ni de ninguna otra persona.

As Bhagavad-gītā informs us, one can understand how one is saturated with sattva-guṇa, rajo-guṇa or tamo-guṇa. In the examples given herewith, fire represents the mode of goodness. One can understand the constitution of a container for wood, petrol or other inflammable substances by the quantity of the fire. Similarly, water represents rajo-guṇa, the mode of passion. A small skin and the vast Atlantic Ocean both contain water, and by seeing the quantity of water in a container one can understand the size of the container. The sky represents the mode of ignorance. The sky is present in a small earthen pot and also in outer space. Thus by proper judgment one can see who is a devatā, or demigod, and who is an asura, Yakṣa or Rākṣasa according to the quantities of sattva-guṇa, rajo-guṇa and tamo-guṇa. One cannot judge whether a person is a devatā, an asura or a Rākṣasa by seeing him, but a sane man can understand this by the activities such a person performs. A general description is given in the Padma Purāṇa: viṣṇu-bhaktaḥ smṛto daiva āsuras tad-viparyayaḥ. A devotee of Lord Viṣṇu is a demigod, whereas an asura or Yakṣa is just the opposite. An asura is not a devotee of Lord Viṣṇu; instead, for his sense gratification he is a devotee of the demigods, bhūtas, pretas and so on. Thus one can judge who is a devatā, who is a Rākṣasa and who is an asura by how they conduct their activities.

Como enseña el Bhagavad-gītā, podemos comprender en qué medida estamos influenciados por sattva-guṇarajo-guṇa otamo-guṇa. En los ejemplos que se dan en este verso, el fuego representa la modalidad de la bondad; la capacidad de un recipiente con leña, petróleo u otra sustancia inflamable podemos deducirla de la cantidad de fuego que produce. De la misma manera, el agua representa rajo-guṇa, la modalidad de la pasión. Tanto el inmenso océano Atlántico como un odre insignificante contienen agua; de la cantidad de agua contenida podemos deducir el tamaño del recipiente. El cielo representa la modalidad de la ignorancia, y podemos encontrarlo tanto en un cántaro de barro como en el espacio exterior. Del mismo modo, si analizamos adecuadamente las proporciones de sattva-guṇarajo-guṇa y tamo-guṇa, podemos comprender quién es devatā, semidiós, y quien es asurayakṣa o rākṣasa. No se puede decidir si una persona es devatāasura o rākṣasa con tan solo verla; el hombre sensato puede darse cuenta de ello al ver las actividades que esa persona realiza. En el Viṣṇu Purāṇa se da una descripción general: viṣṇu-bhaktaḥ smṛto daiva āsuras tad-viparyayaḥ. El devoto del Señor Viṣṇu es un semidiós, mientras que los asurasyakṣas son todo lo contrario. Los asuras no son devotos del Señor Viṣṇu; en lugar de ello, y para complacer los sentidos, prefieren ser devotos de los semidioses, los bhūtas, los pretas, etc. De este modo, podemos juzgar quién es devatā, quién esrākṣasa, y quién es asura si vemos cómo se conducen en la vida.

The word ātmānam in this verse means paramātmānam. The Paramātmā, or Supersoul, is situated in the core of everyone’s heart (antataḥ). This is confirmed in Bhagavad-gītā (18.61). īśvaraḥ sarva-bhūtānāṁ hṛd-deśe ’rjuna tiṣṭhati. The īśvara, the Supreme Personality of Godhead, being situated in everyone’s heart, gives directions to everyone in terms of one’s capabilities in taking the instructions. The instructions of Bhagavad-gītā are open to everyone, but some people understand them properly, whereas others understand them so improperly that they cannot even believe in the existence of Kṛṣṇa, although reading Kṛṣṇa’s book. Although the Gītā says śrī-bhagavān uvāca, indicating that Kṛṣṇa spoke, they cannot understand Kṛṣṇa. This is due to their misfortune or incapability, which is caused by rajo-guṇa and tamo-guṇa, the modes of passion and ignorance. It is because of these modes that they cannot even understand Kṛṣṇa, whereas an advanced devotee like Arjuna understands Him and glorifies Him, saying, paraṁ brahma paraṁ dhāma pavitraṁ paramaṁ bhavān: “You are the Supreme Brahman, the supreme abode and purifier.” Kṛṣṇa is open to everyone, but one needs the capability to understand Him.

La palabra ātmānam de este verso significa paramātmānam. Paramātmā, la Superalma, está en el corazón de todos (antataḥ), como se confirma en el Bhagavad-gītā (18.61): īśvaraḥ sarva-bhūtānāṁ hṛd-deśe 'rjuna tiṣṭhati. El īśvara, la Suprema Personalidad de Dios, que está en el corazón de todos, indica a cada persona cómo debe actuar según su capacidad de seguir instrucciones. Las instrucciones del Bhagavad-gītā están al alcance de todos, pero algunos las entienden correctamente, mientras que otros tienen una comprensión tan incorrecta que ni siquiera a pesar de leer el libro de Kṛṣṇa pueden creer en la existencia de Kṛṣṇa. El Gīta dice śrī-bhagavān uvāca, indicando que es Kṛṣṇa quien habló; pero, aun así, esas personas no pueden entender a Kṛṣṇa. Eso se debe a su mala fortuna o a su incapacidad, que son consecuencia de rajo-guṇa y tamo-guṇa, las modalidades de la pasión y la ignorancia. Debido a esas modalidades, no son siquiera capaces de entender a Kṛṣṇa, mientras que el devoto avanzado, como Arjuna, Le entiende y Le glorifica diciendo: paraṁ brahma paraṁ dhāma pavitraṁ paramaṁ bhavān: «Tú eres el Brahman Supremo, la morada suprema, y lo más puro que existe». Kṛṣṇa Se pone a disposición de todos, pero hay que poder comprenderle.

By external features one cannot understand who is favored by Kṛṣṇa and who is not. According to one’s attitude, Kṛṣṇa becomes one’s direct adviser, or Kṛṣṇa becomes unknown. This is not Kṛṣṇa’s partiality; it is His response to one’s ability to understand Him. According to one’s receptiveness — whether one be a devatā, asura, Yakṣa or Rākṣasa — Kṛṣṇa’s quality is proportionately exhibited. This proportionate exhibition of Kṛṣṇa’s power is misunderstood by less intelligent men to be Kṛṣṇa’s partiality, but actually it is no such thing. Kṛṣṇa is equal to everyone, and according to one’s ability to receive the favor of Kṛṣṇa, one advances in Kṛṣṇa consciousness. Śrīla Viśvanātha Cakravartī Ṭhākura gives a practical example in this connection. In the sky there are many luminaries. At night, even in darkness, the moon is extremely brilliant and can be directly perceived. The sun is also extremely brilliant. When covered by clouds, however, these luminaries are not distinctly visible. Similarly, the more one advances in sattva-guṇa, the more his brilliance is exhibited by devotional service, but the more one is covered by rajo-guṇa and tamo-guṇa, the less visible his brilliance, for he is covered by these qualities. The visibility of one’s qualities does not depend on the partiality of the Supreme Personality of Godhead; it is due to various coverings in different proportions. Thus one can understand how far he has advanced in terms of sattva-guṇa and how much he is covered by rajo-guṇa and tamo-guṇa.

Los aspectos externos no nos permitirán entender quién goza del favor de Kṛṣṇa y quién no. Kṛṣṇa actúa como nuestro consejero directo o pasa a ser un desconocido en función de nuestra actitud. No se trata de que Él manifieste parcialidad; es Su respuesta a nuestra capacidad de entenderle. Percibimos a Kṛṣṇa en la medida en que somos receptivos, sin importar si somos devatās,asurasyakṣas o rākṣasas. Los hombres poco inteligentes no saben entender correctamente esa manifestación proporcional del poder de Kṛṣṇa, y la consideran parcialidad, cuando realmente no lo es. Kṛṣṇa es ecuánime con todos; pero nuestro progreso en la senda de conciencia de Kṛṣṇa depende de nuestra capacidad de recibir Su favor. Śrīla Viśvanātha Cakravartī Ṭhākura nos da un ejemplo práctico en relación con esto: En el cielo hay muchos astros luminosos; por la noche, la Luna brilla muchísimo, aun en medio de la oscuridad, y se percibe directamente. También el Sol es muy luminoso. Sin embargo, si están cubiertos por las nubes, esos astros dejan de ser visibles directamente. De manera similar, cuanto más avanzamos en el cultivo de sattva-guṇa, más brillo manifestamos en el servicio devocional, y cuanto más quedamos cubiertos por rajo-guṇa y tamo-guṇa, menos visible es nuestro brillo, que queda cubierto por esas modalidades. El grado de visibilidad de nuestras cualidades no depende de si la Suprema Personalidad de Dios Se pone o no de nuestra parte; se debe a las proporciones de las diversas cubiertas. Así podemos comprender hasta dónde hemos avanzado en lo que a sattva-guṇa se refiere y hasta qué punto estamos cubiertos por rajo-guṇa ytamo-guṇa.