Skip to main content

Text 42

Text 42

Devanagari

Devanagari

क: क्षेमो निजपरयो:
कियान्वार्थ: स्वपरद्रुहा धर्मेण ।
स्वद्रोहात्तव कोप:
परसम्पीडया च तथाधर्म: ॥ ४२ ॥

Text

Texto

kaḥ kṣemo nija-parayoḥ
kiyān vārthaḥ sva-para-druhā dharmeṇa
sva-drohāt tava kopaḥ
para-sampīḍayā ca tathādharmaḥ
kaḥ kṣemo nija-parayoḥ
kiyān vārthaḥ sva-para-druhā dharmeṇa
sva-drohāt tava kopaḥ
para-sampīḍayā ca tathādharmaḥ

Synonyms

Palabra por palabra

kaḥ — what; kṣemaḥ — benefit; nija — to oneself; parayoḥ — and to others; kiyān — how much; — or; arthaḥ — purpose; sva-para-druhā — which is envious of the performer and of others; dharmeṇa — with the religious system; sva-drohāt — from being envious of one’s own self; tava — of You; kopaḥ — anger; para-sampīḍayā — by giving pain to others; ca — also; tathā — as well as; adharmaḥ — irreligion.

kaḥ — qué; kṣemaḥ — beneficio; nija — hacia sí mismo; parayoḥ — y hacia los demás; kiyān — cuánto; — o; arthaḥ — objetivo; sva-para-druhā — que siente envidia del que actúa y de los demás; dharmeṇa — con el sistema religioso; sva-drohāt — de sentir envidia del propio ser; tava — de Ti; kopaḥ — ira; para-sampīḍayā — por causar dolor a otros; ca — también; tathā — así como; adharmaḥ — irreligión.

Translation

Traducción

How can a religious system that produces envy of one’s self and of others be beneficial for oneself and for them? What is auspicious about following such a system? What is actually to be gained? By causing pain to one’s own self due to self-envy and by causing pain to others, one arouses Your anger and practices irreligion.

Un sistema religioso que suscita envidia hacia nosotros mismos y hacia los demás, ¿cómo puede ser beneficioso para nosotros o para ellos? ¿Qué hay de auspicioso en seguir ese sistema?, ¿qué se puede ganar en realidad? Aquel que hace sufrir a los demás o que, por envidia de sí mismo, causa su propio sufrimiento, enciende Tu ira y está practicando irreligión.

Purport

Significado

Any religious system but the process of bhāgavata-dharma — service as an eternal servant of the Supreme Personality of Godhead — is a system of envy of one’s own self and of others. For example, there are many systems of religion in which animal sacrifices are recommended. Such animal sacrifices are inauspicious both for the performer and for the animal. Although one is sometimes permitted to sacrifice an animal before the goddess Kālī and eat it instead of purchasing meat from a slaughterhouse, permission to eat meat after a sacrifice in the presence of the goddess Kālī is not the order of the Supreme Personality of Godhead. It is simply a concession for the miserable person who will not give up eating meat. It is meant to restrict his desire for unrestricted meat-eating. Such a religious system is condemned. Therefore Kṛṣṇa says, sarva-dharmān parityajya mām ekaṁ śaraṇaṁ vraja: “Give up all other duties and surrender unto Me.” That is the last word in religion.

Con excepción del proceso de bhāgavata-dharma —servir como un sirviente eterno de la Suprema Personalidad de Dios—, todo sistema religioso está basado en la envidia hacia nosotros mismos y hacia los demás. En muchos sistemas religiosos, por ejemplo, se recomienda el sacrificio de animales. Esos sacrificios no son auspiciosos ni para el que los celebra ni para el animal. Aunque a veces se permite sacrificar un animal ante la diosa Kālī para comer su carne en lugar de comprar la carne de un matadero, ese permiso de comer carne sacrificada ante la diosa Kālī no es la orden de la Suprema Personalidad de Dios, sino una concesión que se hace a la persona miserable que no va a abandonar el hábito de comer carne. Su finalidad es limitar ese deseo irrestricto de comer carne. Esa clase de sistemas religiosos deben condenarse. Por consiguiente, Kṛṣṇa dice: sarva-dharmān parityajya mām ekaṁ śaraṇaṁ vraja: «Abandona todos los demás deberes y entrégate a Mí». Esa es la última palabra en religión.

One may argue that the sacrifice of animals is recommended in the Vedas. This recommendation, however, is a restriction. Without Vedic restrictions on the purchase of meat, people will purchase meat from the market, which will be overflooded with meat shops, and slaughterhouses will increase. To restrict this, sometimes the Vedas say that one may eat meat after sacrificing an insignificant animal like a goat before the goddess Kālī. In any case, a system of religion in which animal sacrifices are recommended is inauspicious for those who perform the sacrifices and for the animals. Envious persons who perform ostentatious animal sacrifices are condemned in Bhagavad-gītā (16.17) as follows:

Se podría dar el argumento de que los sacrificios de animales se recomiendan en los Vedas. Sin embargo, esa recomendación es una restricción. Sin las restricciones de los Vedas, la gente compraría carne en el mercado y habría cada vez más carnicerías y mataderos. Para poner coto a esa situación, a veces los Vedas dicen que se puede comer carne sacrificando un animal insignificante, como una cabra, ante la diosa Kālī. En todo caso, un sistema de religión en que se recomienden los sacrificios de animales es poco auspicioso, tanto para quienes celebran los sacrificios como para los animales. En el Bhagavad-gītā (16.17) se condena a las personas envidiosas que celebran ostentosos sacrificios de animales:

ātma-sambhāvitāḥ stabdhā
dhana-māna-madānvitāḥ
yajante nāma-yajñais te
dambhenāvidhi-pūrvakam
ātma-sambhāvitāḥ stabdhā
dhana-māna-madānvitāḥ
yajante nāma-yajñais te
dambhenāvidhi-pūrvakam

“Self-complacent and always impudent, deluded by wealth and false prestige, they sometimes perform sacrifices in name only without following any rules or regulations.” Sometimes animal sacrifices are performed very gorgeously with grand arrangements for worshiping the goddess Kālī, but such festivals, although performed in the name of yajña, are not actually yajña, for yajña means to satisfy the Supreme Personality of Godhead. Therefore it is recommended that in this age specifically, yajñaiḥ saṅkīrtana-prāyair yajanti hi sumedhasaḥ: those who have good intelligence satisfy the yajña-puruṣa, Viṣṇu, by chanting the Hare Kṛṣṇa mantra. Envious persons, however, are condemned by the Supreme Personality of Godhead as follows:

«Creídos de sí mismos y sin ningún pudor, engañados por la riqueza y el prestigio falso, a veces celebran, con gran orgullo, sacrificios que solo lo son de nombre, sin seguir ninguna regla ni regulación». Los sacrificios de animales a veces se celebran con gran pompa, en medio de grandes preparativos para adorar a la diosa Kālī; pero esos festivales, aunque quienes los celebran los llaman yajñas, no son verdaderos yajñas, pues yajña significa satisfacer a la Suprema Personalidad de Dios. Por lo tanto, la recomendación específica para esta era es: yajñaiḥ sakīrtana-prāyair yajanti hi sumedhasaḥ: Las personas inteligentes satisfacen al yajña-puruṣa, Viṣṇu, mediante el canto del mantra Hare Kṛṣṇa. Sin embargo, las personas envidiosas son condenadas por la Suprema Personalidad de Dios con las siguientes palabras:

ahaṅkāraṁ balaṁ darpaṁ
kāmaṁ krodhaṁ ca saṁśritāḥ
mām ātma-para-deheṣu
pradviṣanto ’bhyasūyakāḥ
ahaṅkāraṁ balaṁ darpaṁ
kāmaṁ krodhaṁ ca saṁśritāḥ
mām ātma-para-deheṣu
pradviṣanto ’bhyasūyakāḥ
tān ahaṁ dviṣataḥ krūrān
saṁsāreṣu narādhamān
kṣipāmy ajasram aśubhān
āsurīṣv eva yoniṣu
tān ahaṁ dviṣataḥ krūrān
saṁsāreṣu narādhamān
kṣipāmy ajasram aśubhān
āsurīṣv eva yoniṣu

“Bewildered by false ego, strength, pride, lust and anger, the demon becomes envious of the Supreme Personality of Godhead, who is situated in his own body and in the bodies of others, and blasphemes against the real religion. Those who are envious and mischievous, who are the lowest among men, are cast by Me into the ocean of material existence, into various demoniac species of life.” (Bg. 16.18-19) These persons are condemned by the Supreme Personality of Godhead, as indicated by the words tava kopaḥ. A person who commits murder is envious of himself and also the person he has killed, for the result of committing murder is that he will be arrested and hanged. If one transgresses the laws of a man-made government, he may escape being killed by the state, but one cannot escape the laws of God. A killer of any animal must be killed in his next life by the same animal. This is the law of nature. One must follow the instructions of the Supreme Lord: sarva-dharmān parityajya mām ekaṁ śaraṇaṁ vraja. If one follows any other system of religion, he is subject to punishment by the Supreme Personality of Godhead in many different ways. Therefore if one follows a concocted system of religion, he is envious not only of others but also of himself. Consequently his system of religion is useless.

«Confundidos por el ego falso, la fuerza, el orgullo, la lujuria y la ira, los demonios se llenan de envidia contra la Suprema Personalidad de Dios, que Se encuentra en sus propios cuerpos y en los cuerpos de los demás, y blasfeman contra la religión verdadera. A los envidiosos y malvados, que son lo más bajo entre los hombres, Yo los arrojo perpetuamente al océano de la existencia material, en diversas especies de vida demoníaca» (Bg. 16.18-19). Esas personas son condenadas por la Suprema Personalidad de Dios, como se indica con las palabras tava kopaḥ. La persona que comete un crimen, aparte de sentir envidia de la persona a la que ha matado, siente también envidia de sí misma, pues, como resultado de su crimen, será detenida y ajusticiada. Cuando alguien viola las leyes hechas por los hombres, cabe la posibilidad de que logre evitar a la justicia del estado, pero de las leyes de Dios no es posible escaparse. Quien mate a un animal, en su siguiente vida tendrá que ser matado por el mismo animal. Esa es la ley de la naturaleza. Debemos seguir las leyes del Señor Supremo: sarva-dharmān parityajya mām ekaṁ śaraṇaṁ vraja. Todo el que siga cualquier otro sistema religioso se expone al castigo de la Suprema Personalidad de Dios de muchas maneras distintas. Por lo tanto, aquel que sigue un sistema religioso inventado siente envidia, no solo de los demás, sino de sí mismo. Por consiguiente, ese sistema religioso es inútil.

El Śrīmad-Bhāgavatam (1.2.8) dice:

dharmaḥ svanuṣṭhitaḥ puṁsāṁ
viṣvaksena-kathāsu yaḥ
notpādayed yadi ratiṁ
śrama eva hi kevalam
dharmaḥ svanuṣṭhitaḥ puṁsāṁ
viṣvaksena-kathāsu yaḥ
notpādayed yadi ratiṁ
śrama eva hi kevalam

“Duties (dharma) executed by men, regardless of occupation, are only so much useless labor if they do not provoke attraction for the message of the Supreme Lord.” Following a system of religion that does not awaken one’s Kṛṣṇa consciousness, or God consciousness, is merely a waste of time and labor.

«Los deberes [dharma] que realice un hombre, cualquiera que sea su ocupación, si no hacen que nazca en él una atracción por el mensaje del Señor Supremo, no son más que un esfuerzo inútil». Seguir un sistema religioso que no despierta nuestra conciencia de Kṛṣṇa, o conciencia de Dios, no es más que una pérdida de tiempo y energía.