Skip to main content

Text 10

Text 10

Devanagari

Devanagari

जगर्ह सामर्षविपन्नया गिरा
शिवद्विषं धूमपथश्रमस्मयम् ।
स्वतेजसा भूतगणान्समुत्थितान्
निगृह्य देवी जगतोऽभिश‍ृण्वत: ॥ १० ॥

Text

Texto

jagarha sāmarṣa-vipannayā girā
śiva-dviṣaṁ dhūma-patha-śrama-smayam
sva-tejasā bhūta-gaṇān samutthitān
nigṛhya devī jagato ’bhiśṛṇvataḥ
jagarha sāmarṣa-vipannayā girā
śiva-dviṣaṁ dhūma-patha-śrama-smayam
sva-tejasā bhūta-gaṇān samutthitān
nigṛhya devī jagato ’bhiśṛṇvataḥ

Synonyms

Palabra por palabra

jagarha — began to condemn; — she; amarṣa-vipannayā — indistinct through anger; girā — with words; śiva-dviṣam — the enemy of Lord Śiva; dhūma-patha — in sacrifices; śrama — by troubles; smayam — very proud; sva-tejasā — by her order; bhūta-gaṇān — the ghosts; samutthitān — ready (to injure Dakṣa); nigṛhya — stopped; devī — Satī; jagataḥ — in the presence of all; abhiśṛṇvataḥ — being heard.

jagarha — comenzó a censurar; — ella; amarṣa-vipannayā — confusas debido a la ira; girā — con palabras; śiva-dviṣam — el enemigo del Señor Śiva; dhūma-patha — en sacrificios; śrama — con problemas; smayam — muy orgullosos; sva-tejasā — por su orden; bhūta-gaṇān — los fantasmas; samutthitān — dispuestos (a herir a Dakṣa); nigṛhya — detuvo; devī — Satī; jagataḥ — en presencia de todos; abhiśṛṇvataḥ — siendo escuchada.

Translation

Traducción

The followers of Lord Śiva, the ghosts, were ready to injure or kill Dakṣa, but Satī stopped them by her order. She was very angry and sorrowful, and in that mood she began to condemn the process of sacrificial fruitive activities and persons who are very proud of such unnecessary and troublesome sacrifices. She especially condemned her father, speaking against him in the presence of all.

Los seguidores del Señor Śiva, los fantasmas, estaban a punto de herir o matar a Dakṣa, pero Satī les ordenó que se detuvieran. Estaba muy iracunda y llena de tristeza, y en ese estado de ánimo, habló censurando el proceso fruitivo de ejecuciones de sacrificio, y también a las personas que se enorgullecen de esos sacrificios innecesarios y complicados. Censuró especialmente a su padre, hablando en contra de él en presencia de todos.

Purport

Significado

The process of offering sacrifices is especially meant to satisfy Viṣṇu, who is called Yajñeśa because He is the enjoyer of the fruits of all sacrifice. Bhagavad-gītā (5.29) also confirms this fact. The Lord says, bhoktāraṁ yajña-tapasām: He is the actual beneficiary of all sacrifices. Not knowing this fact, less intelligent men offer sacrifices for some material benefit. To derive personal material benefits for sense gratification is the reason persons like Dakṣa and his followers perform sacrifices. Such sacrifices are condemned here as a labor of love without actual profit. This is confirmed in Śrīmad-Bhāgavatam. One may prosecute the Vedic injunctions of offering sacrifices and other fruitive activities, but if by such activities one does not develop attraction for Viṣṇu, they are useless labors. One who has developed love for Viṣṇu must develop love and respect for Viṣṇu’s devotees. Lord Śiva is considered the foremost personality amongst the Vaiṣṇavas (vaiṣṇavānāṁ yathā śambhuḥ). Thus when Satī saw that her father was performing great sacrifices but had no respect for the greatest devotee, Lord Śiva, she was very angry. This is fitting; when Viṣṇu or a Vaiṣṇava is insulted, one should be angry. Lord Caitanya, who always preached nonviolence, meekness and humility, also became angry when Nityānanda was offended by Jagāi and Mādhāi, and He wanted to kill them. When Viṣṇu or a Vaiṣṇava is blasphemed or dishonored, one should be very angry. Narottama dāsa Ṭhākura said, krodha bhakta-dveṣi jane. We have anger, and that anger can be a great quality when directed against a person who is envious of the Supreme Personality of Godhead or His devotee. One should not be tolerant when a person is offensive towards Viṣṇu or a Vaiṣṇava. The anger of Satī towards her father was not objectionable, for although he was her father, he was trying to insult the greatest Vaiṣṇava. Thus Satī’s anger against her father was quite applaudable.

La finalidad específica del proceso de ofrecer sacrificios es satisfacer a Viṣṇu, que recibe el nombre de Yajñeśa debido a que es el disfrutador de los frutos de los sacrificios. Esto se confirma también en el Bhagavad-gītā (5.29), donde el Señor dice: bhoktāraṁ yajña-tapasām. Él es el verdadero beneficiario de los sacrificios. Sin saber esto, los hombres poco inteligentes ofrecen sacrificios buscando beneficios materiales. La razón que lleva a personas como Dakṣa y sus seguidores a ejecutar sacrificios es el logro de beneficios materiales personales con vistas a la complacencia de los sentidos. Este verso censura ese tipo de sacrificios, considerándolos como un esfuerzo del que no se obtiene ningún verdadero beneficio, lo cual se confirma en el Śrīmad-Bhāgavatam. Podemos poner en práctica los mandamientos védicos de ofrecer sacrificios y otras actividades fruitivas, pero si esas actividades no despiertan en nosotros la atracción por Viṣṇu, son un esfuerzo inútil. Quien sienta amor por Viṣṇu debe sentir también amor y respeto por los devotos de Viṣṇu. Al Señor Śiva se le considera el más importante de los vaiṣṇavas. Vaiṣṇavānāṁ yathā śambhuḥ. De modo que cuando Satī vio que su padre estaba ejecutando grandes sacrificios pero no era respetuoso conel Señor Śiva que es el devoto más elevado, se puso muy furiosa. Esa ira es correcta; si alguien insulta a Viṣṇu o a un vaiṣṇava, debemos ponernos furiosos. El Señor Caitanya, que siempre predicó la no violencia, la mansedumbre y la humildad, también Se puso muy furioso cuando Jagāi y Mādhāi ofendieron a Nityānanda, y quería matarles. Cuando alguien blasfema o deshonra a Viṣṇu o a un vaiṣṇava, debemos ponernos furiosos. Narottama dāsa Ṭhākura ha dicho: krodha bhakta-dveṣi jane. Sentimos ira, y si esa ira la dirigimos contra una persona envidiosa de la Suprema Personalidad de Dios o de Su devoto, se convierte en una gran cualidad. Cuando una persona es ofensiva con Viṣṇu o con un vaiṣṇava, no debemos ser tolerantes. No hay nada de malo en la ira de Satī contra su padre, pues aunque fuese su padre, estaba tratando de insultar al vaiṣṇava más elevado. De manera que la ira de Satī contra su padre es digna de aplauso.