Skip to main content

Text 21

Text 21

Devanagari

Devanagari

पुरञ्जन उवाच
नूनं त्वकृतपुण्यास्ते भृत्या येष्वीश्वरा: शुभे ।
कृताग:स्वात्मसात्कृत्वा शिक्षादण्डं न युञ्जते ॥ २१ ॥

Text

Texto

purañjana uvāca
nūnaṁ tv akṛta-puṇyās te
bhṛtyā yeṣv īśvarāḥ śubhe
kṛtāgaḥsv ātmasāt kṛtvā
śikṣā-daṇḍaṁ na yuñjate
purañjana uvāca
nūnaṁ tv akṛta-puṇyās te
bhṛtyā yeṣv īśvarāḥ śubhe
kṛtāgaḥsv ātmasāt kṛtvā
śikṣā-daṇḍaṁ na yuñjate

Synonyms

Palabra por palabra

purañjanaḥ uvāca — Purañjana said; nūnam — certainly; tu — then; akṛta-puṇyāḥ — those who are not pious; te — such; bhṛtyāḥ — servants; yeṣu — unto whom; īśvarāḥ — the masters; śubhe — O most auspicious one; kṛta-āgaḥsu — having committed an offense; ātmasāt — accepting as their own; kṛtvā — doing so; śikṣā — instructive; daṇḍam — punishment; na yuñjate — do not give.

purañjanaḥ uvāca — Purañjana dijo; nūnam — sin duda; tu — entonces; akṛta-puṇyāḥ — los que no son piadosos; te — esos; bhṛtyāḥ — sirvientes; yeṣu — a quien; īśvarāḥ — los amos; śubhe — ¡oh, auspiciosa mujer!; kṛta-āgaḥsu — haber cometido una ofensa; ātmasāt — aceptar como suyo propio; kṛtvā — haciendo eso; śikṣā — instructivo; daṇḍam — castigo; na yuñjate — no da.

Translation

Traducción

King Purañjana said: My dear beautiful wife, when a master accepts a servant as his own man, but does not punish him for his offenses, the servant must be considered unfortunate.

El rey Purañjana dijo: Mi querida y hermosa esposa, si un amo acepta a un hombre como sirviente, pero no le castiga por sus ofensas, el sirviente debe considerarse muy desgraciado.

Purport

Significado

According to Vedic civilization, domestic animals and servants are treated exactly like one’s own children. Animals and children are sometimes punished not out of vengeance but out of love. Similarly, a master sometimes punishes his servant, not out of vengeance but out of love, to correct him and bring him to the right point. Thus King Purañjana took his punishment dealt by his wife, the Queen, as mercy upon him. He considered himself the most obedient servant of the Queen. She was angry at him for his sinful activities, namely hunting in the forest and leaving her at home. King Purañjana accepted the punishment as actual love and affection from his wife. In the same way, when a person is punished by the laws of nature, by the will of God, he should not be disturbed. A real devotee thinks in this way. When a devotee is put into an awkward position, he takes it as the mercy of the Supreme Lord:

Según la civilización védica, a los animales domésticos y a los sirvientes se les da exactamente el mismo trato que a los hijos. A los animales y a los niños a veces se les castiga, no por venganza, sino por amor. De manera similar, a veces hay que castigar a un sirviente, no por venganza, sino por amor, para corregirle y enseñarle la manera correcta de actuar. Así pues, para el rey Purañjana el castigo que le imponía su esposa, la reina, era una forma de misericordia hacia él. Se consideraba a sí mismo el más obediente siervo de la reina. Ella se había enfadado con él por sus actividades pecaminosas, es decir, porque había ido a cazar al bosque y la había dejado sola en casa. El rey Purañjana consideró que aquel castigo era una verdadera muestra del amor y del cariño de su esposa. De la misma manera, nadie debe perturbarse por recibir el castigo de las leyes de la naturaleza, que son la voluntad de Dios. Esa es la mentalidad del verdadero devoto. Cuando se encuentra en una situación difícil, el devoto la acepta como misericordia del Señor Supremo.

tat te ’nukampāṁ susamīkṣamāṇo
bhuñjāna evātma-kṛtaṁ vipākam
hṛd-vāg-vapurbhir vidadhan namas te
jīveta yo mukti-pade sa dāya-bhāk
tat te ’nukampāṁ susamīkṣamāṇo
bhuñjāna evātma-kṛtaṁ vipākam
hṛd-vāg-vapurbhir vidadhan namas te
jīveta yo mukti-pade sa dāya-bhāk

(Bhāg. 10.14.8)

This verse states that the devotee accepts a reversal of his position in life as a benediction by the Lord and consequently offers the Lord more obeisances and prayers, thinking that the punishment is due to his past misdeeds and that the Lord is punishing him very mildly. The punishment awarded by the state or by God for one’s own faults is actually for one’s benefit. In the Manu-saṁhitā it is said that the King should be considered merciful when he condemns a murderer to death because a murderer punished in this life becomes freed from his sinful activity and in the next life takes birth cleared of all sins. If one accepts punishment as a reward dealt by the master, he becomes intelligent enough not to commit the same mistake again.

Este verso afirma que el devoto acepta los reveses de la vida como bendiciones del Señor, y en consecuencia, ofrece más reverencias y oraciones al Señor, pensando que ese castigo se debe a sus fechorías pasadas y que el Señor le está castigando con gran suavidad. Cuando Dios o el estado nos imponen un castigo por nuestras propias faltas, ese castigo en realidad es para nuestro beneficio. En la Manu-saṁhitā se dice que se debe considerar misericordioso al rey que condena a muerte a un asesino, pues si se le castiga en esta vida, el asesino se libera de su actividad pecaminosa y en su siguiente vida nace limpio de pecado. Quien acepta el castigo como una bendición de quien lo impone, adquiere la inteligencia suficiente como para no caer de nuevo en el mismo error.