Skip to main content

Text 8

Text 8

Devanagari

Devanagari

तेन क्रमानुसिद्धेन ध्वस्तकर्ममलाशय: ।
प्राणायामै: सन्निरुद्धषड्‌वर्गश्छिन्नबन्धन: ॥ ८ ॥

Text

Texto

tena kramānusiddhena
dhvasta-karma-malāśayaḥ
prāṇāyāmaiḥ sanniruddha-
ṣaḍ-vargaś chinna-bandhanaḥ
tena kramānusiddhena
dhvasta-karma-malāśayaḥ
prāṇāyāmaiḥ sanniruddha-
ṣaḍ-vargaś chinna-bandhanaḥ

Synonyms

Palabra por palabra

tena — thus by practicing such austerities; krama — gradually; anu — constantly; siddhena — by perfection; dhvasta — smashed; karma — fruitive activities; mala — dirty things; āśayaḥ — desire; prāṇa-āyāmaiḥ — by practice of prāṇāyāma-yoga, breathing exercises; san — being; niruddha — stopped; ṣaṭ-vargaḥ — the mind and the senses; chinna-bandhanaḥ — completely cut off from all bondage.

tena — con la práctica de esas austeridades; krama — poco a poco; anu — constantemente; siddhena — con la perfección; dhvasta — rompió; karma — actividades fruitivas; mala — cosas sucias; āśayaḥ — deseo; prāṇa-āyāmaiḥ — con la práctica del prāṇāyāma-yoga, ejercicios respiratorios; san — ser; niruddha — detuvo; ṣaṭ-vargaḥ — la mente y los sentidos; chinna-bandhanaḥ — completamente libre de todo cautiverio.

Translation

Traducción

By thus practicing severe austerities, Mahārāja Pṛthu gradually became steadfast in spiritual life and completely free of all desires for fruitive activities. He also practiced breathing exercises to control his mind and senses, and by such control he became completely free from all desires for fruitive activity.

Con esa rigurosa práctica de austeridades, Mahārāja Pṛthu adquirió una estabilidad cada vez mayor en la vida espiritual, y se liberó por completo de los deseos de ocuparse en actividades fruitivas. También practicó ejercicios respiratorios para controlar la mente y los sentidos, y ese control le liberó por completo de todos los deseos de ocuparse en actividades fruitivas.

Purport

Significado

The word prāṇāyāmaiḥ is very important in this verse because the haṭha-yogīs and aṣṭāṅga-yogīs practice prāṇāyāma but generally do not know the purpose behind it. The purpose of prāṇāyāma, or mystic yoga, is to stop the mind and senses from engaging in fruitive activities. The so-called yogīs who practice in Western countries have no idea of this. The aim of prāṇāyāma is not to make the body strong and fit for working hard. The aim is worship of Kṛṣṇa. In the previous verse it was specifically mentioned that whatever austerity, prāṇāyāma and mystic yoga practices Pṛthu Mahārāja performed were performed for the sake of worshiping Kṛṣṇa. Thus Pṛthu Mahārāja serves as a perfect example for yogīs also. Whatever he did, he did to please the Supreme Personality of Godhead, Kṛṣṇa.

En este verso es muy importante la palabra prāṇāyāmaiḥ, porque los haṭha-yogīs y aṣṭāṅga-yogīs practican prāṇāyāma, pero generalmente no conocen la finalidad de esa práctica. La finalidad del prāṇāyāma, o yoga místico, es hacer que la mente y los sentidos dejen de ocuparse en actividades fruitivas. Los supuestos yogīs que practican en Occidente no tienen la más remota idea de esto. La finalidad del prāṇāyāma no es poder tener un cuerpo fuerte y sano con el que trabajar arduamente. La finalidad es adorar a Kṛṣṇa. En el verso anterior se mencionó específicamente que Pṛthu Mahārāja ejecutó todas sus austeridades, sus prāṇāyāmas y sus prácticas de yoga místico para a adorar a Kṛṣṇa. De modo que Pṛthu Mahārāja también es un ejemplo excelente para los yogīs. Todo lo que hizo, lo hizo para complacer a la Suprema Personalidad de Dios, Kṛṣṇa.

The minds of those who are addicted to fruitive activity are always filled with unclean desires. Fruitive activities are symptomatic of our polluted desire to dominate material nature. As long as one continues to be subject to polluted desires, he has to accept one material body after another. So-called yogīs, without knowledge of the real purpose of yoga, practice it in order to keep the body fit. Thus they engage themselves in fruitive activities, and thus they are bound by desire to accept another body. They are not aware that the ultimate goal of life is to approach Kṛṣṇa. In order to save such yogīs from wandering throughout the different species of life, the śāstras warn that in this age such yogic practice is simply a waste of time. The only means of elevation is the chanting of the Hare Kṛṣṇa mahā-mantra.

La mente de las personas adictas a las actividades fruitivas siempre está llena de deseos impuros. Las actividades fruitivas son el indicio de nuestro contaminado deseo de dominar la naturaleza material. Mientras continuemos atados a los deseos contaminados, tendremos que seguir adoptando un cuerpo tras otro. Los supuestos yogīs, sin conocer el verdadero objetivo del yoga, lo practican para mantener el cuerpo sano. De esa forma, se ocupan en actividades fruitivas, y el deseo les ata a tener que adoptar otro cuerpo. No son conscientes de que el objetivo supremo de la vida es acercarse a Kṛṣṇa. Los śāstras, para salvar a esos yogīs de tener que vagar por las diversas especies de vida, advierten que en esta era esas prácticas de yoga no son más que una pérdida de tiempo. La única manera de elevarse es el canto del mahā-mantra Hare Kṛṣṇa.

King Pṛthu’s activities took place in Satya-yuga, and in this age this practice of yoga is misunderstood by fallen souls who are not capable of practicing anything. Consequently the śāstras enjoin, kalau nāsty eva nāsty eva nāsty eva gatir anyathā. The conclusion is that unless the karmīs, jñānīs and yogīs come to the point of devotional service to Lord Kṛṣṇa, their so-called austerities and yoga have no value. Nārādhitaḥ: if Hari, the Supreme Personality of Godhead, is not worshiped, there is no point in practicing meditational yoga, performing karma-yoga or culturing empiric knowledge. As far as prāṇāyāma is concerned, chanting of the holy name of the Lord and dancing in ecstasy are also considered prāṇāyāma. In a previous verse, Sanat-kumāra instructed Mahārāja Pṛthu to engage constantly in the service of the Supreme Lord, Vāsudeva:

Las actividades del rey Pṛthu tuvieron lugar en Satya-yuga; en la era actual, las almas caídas, que son incapaces de practicar nada, tienen un concepto erróneo acerca de la práctica del yoga. Por esta razón, los śāstras ordenan: kalau nāsty eva nāsty eva nāsty eva gatir anyathā. La conclusión es que las supuestas austeridades y el supuesto yoga de los karmīs, jñānīs y yogīs, carecen de valor mientras quienes los practican no se eleven hasta el plano del bhakti-yoga. Nārādhitaḥ: Si no se adora a Hari, la Suprema Personalidad de Dios, la práctica del yoga de la meditación, la ejecución de karma-yoga, y el cultivo de conocimiento empírico, carecen de sentido. En lo que se refiere al prāṇāyāma, cantar el santo nombre del Señor y bailar en éxtasis también se consideran prāṇāyāma. En un verso anterior, Sanat-kumāra dio a Mahārāja Pṛthu la instrucción de ocuparse constantemente en el servicio del Señor Supremo, Vāsudeva:

yat pāda-paṅkaja-palāśa-vilāsa-bhaktyā
karmāśayaṁ grathitam udgrathayanti santaḥ
yat pāda-paṅkaja-palāśa-vilāsa-bhaktyā
karmāśayaṁ grathitam udgrathayanti santaḥ

Only by worshiping Vāsudeva can one become free from the desires of fruitive activities. Outside of worshiping Vāsudeva, the yogīs and jñānīs cannot attain freedom from such desires:

Solo si adoramos a Vāsudeva podemos liberarnos de los deseos de ocuparnos en actividades fruitivas. Los que no adoran a Vāsudeva, los yogīs y los jñānīs, no pueden liberarse de esos deseos.

tadvan na rikta-matayo yatayo ’pi ruddha-
sroto-gaṇās tam araṇaṁ bhaja vāsudevam
tadvan na rikta-matayo yatayo ’pi ruddha-
sroto-gaṇās tam araṇaṁ bhaja vāsudevam

(Bhāg. 4.22.39)

Here the word prāṇāyāma does not refer to any ulterior motive. The actual aim is to strengthen the mind and senses in order to engage them in devotional service. In the present age this determination can be very easily acquired simply by chanting the holy names: Hare Kṛṣṇa, Hare Kṛṣṇa, Kṛṣṇa Kṛṣṇa, Hare Hare/ Hare Rāma, Hare Rāma, Rāma Rāma, Hare Hare.

En este verso, la palabra prāṇāyāma no se refiere a ninguna otra motivación. El verdadero objetivo es fortalecer la mente y los sentidos a fin de ocuparlos en servicio devocional. En la era actual, esa determinación puede adquirirse fácilmente con tan solo cantar los santos nombres: Hare Kṛṣṇa, Hare Kṛṣṇa, Kṛṣṇa Kṛṣṇa, Hare Hare/ Hare Rāma, Hare Rāma, Rāma Rāma, Hare Hare.