Skip to main content

Text 40

Text 40

Devanagari

Devanagari

यतोऽप्राप्य न्यवर्तन्त वाचश्च मनसा सह ।
अहं चान्य इमे देवास्तस्मै भगवते नम: ॥ ४० ॥

Text

Texto

yato ’prāpya nyavartanta
vācaś ca manasā saha
ahaṁ cānya ime devās
tasmai bhagavate namaḥ
yato ’prāpya nyavartanta
vācaś ca manasā saha
ahaṁ cānya ime devās
tasmai bhagavate namaḥ

Synonyms

Palabra por palabra

yataḥ — from whom; aprāpya — being unable to measure; nyavartanta — cease to try; vācaḥ — words; ca — also; manasā — with the mind; saha — with; aham ca — also the ego; anye — other; ime — all these; devāḥ — demigods; tasmai — unto Him; bhagavate — unto the Personality of Godhead; namaḥ — offer obeisances.

yataḥ — de quien; aprāpya — siendo incapaz de medir; nyavartanta — cesa de tratar; vācaḥ — palabras; ca — también; manasā — con la mente; saha — con; aham ca — también el ego; anye — otro; ime — todos estos; devāḥ — semidioses; tasmai — a Él; bhagavate — a la Personalidad de Dios; namaḥ — ofrecen reverencias.

Translation

Traducción

Words, mind and ego, with their respective controlling demigods, have failed to achieve success in knowing the Supreme Personality of Godhead. Therefore, we simply have to offer our respectful obeisances unto Him as a matter of sanity.

Las palabras, la mente y el ego, con sus respectivos semidioses controladores, no han podido lograr el éxito en lo que se refiere a conocer a la Suprema Personalidad de Dios. Por lo tanto, nosotros simplemente tenemos que ofrecerle nuestras respetuosas reverencias, como una cuestión de cordura.

Purport

Significado

The froggish calculator may raise the objection that if the Absolute is unknowable even by the controlling deities of speech, mind and ego, namely the Vedas, Brahmā, Rudra and all the demigods headed by Bṛhaspati, then why should the devotees be so interested in this unknown object? The answer is that the transcendental ecstasy enjoyed by the devotees in delineating the pastimes of the Lord is certainly unknown to nondevotees and mental speculators. Unless one relishes transcendental joy, naturally one will come back from his speculations and concocted conclusions because he will see them as neither factual nor enjoyable. The devotees can at least know that the Absolute Truth is the Supreme Personality of Godhead, Viṣṇu, as the Vedic hymns confirm: oṁ tad viṣṇoḥ paramaṁ padaṁ sadā paśyanti sūrayaḥ. Bhagavad-gītā (15.15) also confirms this fact: vedaiś ca sarvair aham eva vedyaḥ. By culture of Vedic knowledge one must know Lord Kṛṣṇa and should not falsely speculate on the word aham, or “I.” The only method for understanding the Supreme Truth is devotional service, as stated in Bhagavad-gītā (18.55): bhaktyā mām abhijānāti yāvān yaś cāsmi tattvataḥ. Only by devotional service can one know that the ultimate truth is the Personality of Godhead and that Brahman and Paramātmā are only His partial features. This is confirmed in this verse by the great sage Maitreya. With devotion he offers his sincere surrender, namaḥ, to the Supreme Personality of Godhead, bhagavate. One has to follow in the footsteps of great sages and devotees like Maitreya and Vidura, Mahārāja Parīkṣit and Śukadeva Gosvāmī, and engage in the transcendental devotional service of the Lord if one would know His ultimate feature, which is above Brahman and Paramātmā.

El calculador-rana puede que presente la objeción de que, si el Absoluto no puede ser conocido ni siquiera por las deidades controladoras del habla, la mente y el ego, es decir los Vedas, Brahmā, Rudra y todos los semidioses encabezados por Bṛhaspati, entonces, ¿por qué habrían los devotos de estar tan interesados en ese objeto desconocido? La respuesta es que el éxtasis trascendental del que disfrutan los devotos al describir los pasatiempos del Señor es sin duda desconocido por los no devotos y especuladores mentales. Una vez que uno disfrute de júbilo trascendental, en forma natural tendrá que abandonar sus especulaciones y conclusiones inventadas, pues verá que no son ni ciertas ni agradables. Los devotos pueden al menos saber que la Verdad Absoluta es la Suprema Personalidad de Dios, Viṣṇu, como lo confirman los himnos védicos: oṁ tad viṣṇoḥ paramaṁ padaṁ sadā paśyanti sūrayaḥ. El Bhagavad-gītā (15.15) también confirma este hecho: vedaiś ca sarvair aham eva vedyaḥ. Mediante el cultivo de conocimiento védico, uno tiene que conocer a Śrī Kṛṣṇa, y no debe especular falsamente acerca de la palabra aham, «yo». El único método para entender la Verdad Suprema es el servicio devocional, como se declara en el Bhagavad-gītā (18.55): bhaktyā mām abhijānāti yāvān yaś cāsmi tattvataḥ. Únicamente mediante el servicio devocional puede uno saber que la verdad máxima es la Personalidad de Dios, y que Brahman y Paramātmā son únicamente Sus aspectos parciales. Eso lo confirma en este verso el gran sabio Maitreya. Con devoción, ofrece su entrega sincera, namaḥ, a la Suprema Personalidad de Dios, bhagavate. Uno tiene que seguir los pasos de grandes sabios y devotos como Maitreya y Vidura, Mahārāja Parīkṣit y Śukadeva Gosvāmī, y ocuparse en el servicio devocional trascendental del Señor, si ha de conocer Su máximo aspecto, que se encuentra por encima de Brahman y Paramātmā.

Thus end the Bhaktivedanta purports of the Third Canto, Sixth Chapter, of the Śrīmad-Bhāgavatam, entitled “Creation of the Universal Form.”

Así terminan los significados de Bhaktivedanta correspondientes al capítulo sexto del Canto Tercero del Śrīmad-Bhāgavatam, titulado: «La creación de la forma universal».