Skip to main content

Text 25

Text 25

Devanagari

Devanagari

आदीपनं स्वगात्राणां वेष्टयित्वोल्मुकादिभि: ।
आत्ममांसादनं क्‍वापि स्वकृत्तं परतोऽपि वा ॥ २५ ॥

Text

Texto

ādīpanaṁ sva-gātrāṇāṁ
veṣṭayitvolmukādibhiḥ
ātma-māṁsādanaṁ kvāpi
sva-kṛttaṁ parato ’pi vā
ādīpanaṁ sva-gātrāṇāṁ
veṣṭayitvolmukādibhiḥ
ātma-māṁsādanaṁ kvāpi
sva-kṛttaṁ parato ’pi vā

Synonyms

Palabra por palabra

ādīpanam — setting on fire; sva-gātrāṇām — of his own limbs; veṣṭayitvā — having been surrounded; ulmuka-ādibhiḥ — by pieces of burning wood and so on; ātma-māṁsa — of his own flesh; adanam — eating; kva api — sometimes; sva-kṛttam — done by himself; parataḥ — by others; api — else; — or.

ādīpanam — prendiendo fuego; sva-gātrāṇām — con sus propios miembros; veṣṭayitvā — habiendo sido rodeado; ulmuka-ādibhiḥ — con tizones de madera ardiendo, etc.; ātma-māṁsa — de su propia carne; adanam — comer; kva api — a veces; sva-kṛttam — hecho por él mismo; parataḥ — por otros; api — también; — o.

Translation

Traducción

He is placed in the midst of burning pieces of wood, and his limbs are set on fire. In some cases he is made to eat his own flesh or have it eaten by others.

Lo ponen entre tizones de madera ardiendo, y sus miembros se encienden en llamas. En algunos casos, le hacen comer su propia carne, o tiene que ser comido por otros.

Purport

Significado

From this verse through the next three verses the description of punishment will be narrated. The first description is that the criminal has to eat his own flesh, burning with fire, or allow others like himself who are present there to eat. In the last great war, people in concentration camps sometimes ate their own stool, so there is no wonder that in the Yamasādana, the abode of Yamarāja, one who had a very enjoyable life eating others’ flesh has to eat his own flesh.

En este y los siguientes tres versos, se darán detalles sobre el castigo. Lo primero que se explica es que el condenado, ardiendo en el fuego, tiene que comer su propia carne, o permitir que la coman otros que están en la misma situación. Durante la última gran guerra, en los campos de concentración, a veces la gente comía su propio excremento; así pues, no debe sorprendernos de que en el Yamasādana, la morada de Yamarāja, uno que en vida disfrutó mucho comiendo la carne de otros, tenga que comer la suya propia.