Skip to main content

Text 16

Text 16

Devanagari

Devanagari

मां खेदयत्येतदजस्य जन्म-
विडम्बनं यद्वसुदेवगेहे ।
व्रजे च वासोऽरिभयादिव स्वयं
पुराद् व्यवात्सीद्यदनन्तवीर्य: ॥ १६ ॥

Text

Texto

māṁ khedayaty etad ajasya janma-
viḍambanaṁ yad vasudeva-gehe
vraje ca vāso ’ri-bhayād iva svayaṁ
purād vyavātsīd yad-ananta-vīryaḥ
māṁ khedayaty etad ajasya janma-
viḍambanaṁ yad vasudeva-gehe
vraje ca vāso ’ri-bhayād iva svayaṁ
purād vyavātsīd yad-ananta-vīryaḥ

Synonyms

Palabra por palabra

mām — to me; khedayati — gives me distress; etat — this; ajasya — of the unborn; janma — birth; viḍambanam — bewildering; yat — that; vasudeva-gehe — in the home of Vasudeva; vraje — in Vṛndāvana; ca — also; vāsaḥ — inhabitation; ari — enemy; bhayāt — because of fear; iva — as if; svayam — Himself; purāt — from Mathurā Purī; vyavātsīt — fled; yat — one who is; ananta-vīryaḥ — unlimitedly powerful.

mām — a mí; khedayati — me produce aflicción; etat — esto; ajasya — del innaciente; janma — nacimiento; viḍambanam — desconcertante; yat — que; vasudeva-gehe — en la casa de Vasudeva; vraje — en Vṛndāvana; ca — también; vāsaḥ — residencia; ari — enemigo; bhayāt — por temor; iva — como si; svayam — Él mismo; purāt — de Mathurā Purī; vyavātsīt — huyó; yat — aquel que es; ananta-vīryaḥ — ilimitadamente poderoso.

Translation

Traducción

When I think of Lord Kṛṣṇa — how He was born in the prison house of Vasudeva although He is unborn, how He went away from His father’s protection to Vraja and lived there incognito out of fear of the enemy, and how, although unlimitedly powerful, He fled from Mathurā in fear — all these bewildering incidents give me distress.

Cuando pienso en Śrī Kṛṣṇa —cómo nació en la cárcel de Vasudeva, si bien es innaciente; cómo fue a Vraja, alejándose de la protección de Su padre, y vivió allí de incógnito por miedo al enemigo; y cómo, a pesar de ser ilimitadamente poderoso, huyó de Mathurā por temor—, todos estos desconcertantes incidentes me producen aflicción.

Purport

Significado

Because Lord Śrī Kṛṣṇa is the original person from whom everything and everyone has emanated — ahaṁ sarvasya prabhavaḥ (Bg. 10.8), janmādy asya yataḥ (Vedānta-sūtra 1.1.2) — nothing can be equal to or greater than Him. The Lord is supremely perfect, and whenever He enacts His transcendental pastimes as a son, a rival or an object of enmity, He plays the part so perfectly that even pure devotees like Uddhava are bewildered. For example, Uddhava knew perfectly well that Lord Śrī Kṛṣṇa is eternally existent and can neither die nor disappear for good, yet he lamented for Lord Kṛṣṇa. All these events are perfect arrangements to give perfection to His supreme glories. It is for enjoyment’s sake. When a father plays with his little son and the father lies down on the floor as if defeated by the son, it is just to give the little son pleasure, and nothing more. Because the Lord is all-powerful, it is possible for Him to adjust opposites such as birth and no birth, power and defeat, fear and fearlessness. A pure devotee knows very well how it is possible for the Lord to adjust opposite things, but he laments for the nondevotees who, not knowing the supreme glories of the Lord, think of Him as imaginary simply because there are so many apparently contradictory statements in the scriptures. Factually there is nothing contradictory; everything is possible when we understand the Lord as the Lord and not as one of us, with all our imperfection.

Como Śrī Kṛṣṇa es la persona original de quien todo y todos han emanado —ahaṁ sarvasya prabhavaḥ (Bg. 10.8), janmādy asya yataḥ (Vs. 1.1.2)—, nada puede ser igual ni más grande que Él. El Señor es supremamente perfecto, y siempre que representa Sus pasatiempos trascendentales como hijo, rival u objeto de enemistad, desempeña el papel de una manera tan perfecta, que incluso devotos puros como Uddhava se desconciertan. Por ejemplo, Uddhava sabía perfectamente bien que Śrī Kṛṣṇa existe eternamente, y que ni puede morir ni desaparecer para siempre, y aun así se lamentó por Śrī Kṛṣṇa. Todos estos hechos constituyen ajustes perfectos para dar perfección a Sus glorias supremas. Se hacen para el disfrute. Cuando el padre juega con su hijito y se tiende en el suelo como si este lo hubiera derrotado, lo hace solo por darle placer al niño, y nada más. Como el Señor es todopoderoso, a Él Le es posible conciliar cosas opuestas, tales como nacimiento y no nacimiento, poder y derrota, miedo y ausencia de temor. El devoto puro sabe muy bien que al Señor Le es posible conciliar cosas opuestas, pero se lamenta por los no devotos que, al no conocer las glorias supremas del Señor, creen que es imaginario, simplemente porque en las Escrituras hay muchísimas declaraciones aparentemente contradictorias. De hecho, no hay nada contradictorio; todo es posible cuando entendemos al Señor como Señor, y no como uno de nosotros, con toda nuestra imperfección.