Skip to main content

Text 32

Text 32

Devanagari

Devanagari

गोपैर्मखे प्रतिहते व्रजविप्लवाय
देवेऽभिवर्षति पशून् कृपया रिरक्षु: ।
धर्तोच्छिलीन्ध्रमिव सप्तदिनानि सप्त-
वर्षो महीध्रमनघैककरे सलीलम् ॥ ३२ ॥

Text

Texto

gopair makhe pratihate vraja-viplavāya
deve ’bhivarṣati paśūn kṛpayā rirakṣuḥ
dhartocchilīndhram iva sapta-dināni sapta-
varṣo mahīdhram anaghaika-kare salīlam
gopair makhe pratihate vraja-viplavāya
deve ’bhivarṣati paśūn kṛpayā rirakṣuḥ
dhartocchilīndhram iva sapta-dināni sapta-
varṣo mahīdhram anaghaika-kare salīlam

Synonyms

Palabra por palabra

gopaiḥ — by the cowherd men; makhe — in offering a sacrifice to the King of heaven; pratihate — being hampered; vraja-viplavāya — for devastating the whole existence of Vrajabhūmi, the land of Kṛṣṇa’s pastimes; deve — by the King of heaven; abhivarṣati — having poured down heavy rain; paśūn — the animals; kṛpayā — by causeless mercy upon them; rirakṣuḥ — desired to protect them; dharta — held up; ucchilīndhram — uprooted as an umbrella; iva — exactly like that; sapta-dināni — continuously for seven days; sapta-varṣaḥ — although He was only seven years old; mahīdhram — the Govardhana Hill; anagha — without being tired; eka-kare — in one hand only; salīlam — playfully.

gopaiḥ — por los pastores de vacas; makhe — al ofrecer el sacrificio al rey del cielo; pratihate — siendo impedido; vraja-viplavāya — para devastar toda la existencia de Vrajabhūmi, la tierra de los pasatiempos de Kṛṣṇa; deve — por el rey del cielo; abhivarṣati — habiendo derramado una fuerte lluvia; paśūn — los animales; kṛpayā — por misericordia sin causa para con ellos; rirakṣuḥ — deseó protegerlos; dharta — sostuvo; ucchilīndhram — arrancada como un paraguas; iva — exactamente así; sapta-dināni — continuamente durante siete días; sapta-varṣaḥ — si bien Él tenía solo siete años de edad; mahīdhram — la colina Govardhana; anagha — sin estar cansado; eka-kare — solo en una mano; salīlam — juguetonamente.

Translation

Traducción

When the cowherd men of Vṛndāvana, under instruction of Kṛṣṇa, stopped offering sacrifice to the heavenly King, Indra, the whole tract of land known as Vraja was threatened with being washed away by constant heavy rains for seven days. Lord Kṛṣṇa, out of His causeless mercy upon the inhabitants of Vraja, held up the hill known as Govardhana with one hand only, although He was only seven years old. He did this to protect the animals from the onslaught of water.

Cuando los pastores de vacas de Vṛndāvana, por instrucción de Kṛṣṇa, dejaron de ofrecerle sacrificios a Indra, el rey celestial, toda la extensión de tierra conocida como Vraja fue amenazada con ser arrastrada por constantes y fuertes lluvias, que caerían durante siete días. El Señor Kṛṣṇa, debido a Su misericordia sin causa para con los habitantes de Vraja, si bien tenía tan solo siete años de edad, sostuvo con una mano la colina conocida como Govardhana. Él hizo esto para proteger a los animales de la embestida del agua.

Purport

Significado

Children play with an umbrella generally known as a frog’s umbrella, and Lord Kṛṣṇa, when He was only seven years old, could snatch the great hill known as the Govardhana Parvata at Vṛndāvana and hold it for seven days continuously with one hand, just to protect the animals and the inhabitants of Vṛndāvana from the wrath of Indra, the heavenly King, who had been denied sacrificial offerings by the inhabitants of Vrajabhūmi.

Los niños juegan con un paraguas generalmente conocido como paraguas de rana, y el Señor Kṛṣṇa, cuando tenía tan solo siete años de edad, pudo arrancar la gran colina conocida como la Govardhana Parvata de Vṛndāvana, y sostenerla con una mano, continuamente, por siete días, tan solo para proteger a los animales y a los habitantes de Vṛndāvana de la ira de Indra, el rey celestial, al que los habitantes de Vrajabhūmi le habían negado ofrecimientos de sacrificio.

Factually there is no need of offering sacrifices to the demigods for their services if one is engaged in the service of the Supreme Lord. Sacrifices recommended in the Vedic literature for satisfaction of the demigods are a sort of inducement to the sacrificers to realize the existence of higher authorities. The demigods are engaged by the Lord as controlling deities of material affairs, and according to the Bhagavad-gītā, when a demigod is worshiped the process is accepted as the indirect method for worshiping the Supreme Lord. But when the Supreme Lord is worshiped directly there is no need of worshiping the demigods or offering them sacrifices as recommended in particular circumstances. Lord Kṛṣṇa therefore advised the inhabitants of Vrajabhūmi not to offer any sacrifices to the heavenly King Indra. But Indra, not knowing Lord Kṛṣṇa in Vrajabhūmi, was angry at the inhabitants of Vrajabhūmi and tried to avenge the offense. But, competent as the Lord was, He saved the inhabitants and animals of Vrajabhūmi by His personal energy and proved definitely that anyone directly engaged as a devotee of the Supreme Lord need not satisfy any other demigods, however great, even to the level of Brahmā or Śiva. Thus this incident definitely proved without a doubt that Lord Kṛṣṇa is the Personality of Godhead and that He was so in all circumstances, as a child on the lap of His mother, as a boy 7 years old, and as an old man of 125 years of age. In either case He was never on the level of the ordinary man, and even in His advanced age He appeared a young boy 16 years old. These are the particular features of the transcendental body of the Lord.

De hecho, si uno está dedicado al servicio del Señor Supremo, no hay necesidad alguna de ofrecerles sacrificios a los semidioses por sus servicios. Los sacrificios que se recomiendan en la literatura védica para la satisfacción de los semidioses, son una manera de inducir a los que los ejecutan a que se den cuenta de la existencia de autoridades superiores. Los semidioses son ocupados por el Señor como deidades controladoras de los asuntos materiales, y de acuerdo con el Bhagavad-gītā, cuando se adora a un semidiós se considera que el proceso es el método indirecto de adoración del Señor Supremo. Pero cuando al Señor Supremo se le adora directamente, no hay necesidad de adorar a los semidioses no ofrecerles sacrificios tal como se recomienda en ciertas circunstancias particulares. El Señor Kṛṣṇa, por lo tanto, les aconsejó a los habitantes de Vrajabhūmi que no le ofrecieran ningún sacrificio al rey celestial Indra. Pero Indra, al no saber que era el Señor Kṛṣṇa quien se encontraba en Vrajabhūmi, se enfureció con los habitantes de esta y trató de vengar la ofensa. Pero el Señor, competente como era, salvó a los habitantes y animales de Vrajabhūmi mediante Su energía personal, y demostró definitivamente que todo aquel que se ocupa directamente de ser devoto del Señor Supremo, no tiene que satisfacer a ningún semidiós, por grande que sea, ni siquiera del nivel de Brahmā ni de Śiva. Así pues, este incidente demuestra definitivamente y sin duda alguna, que el Señor Kṛṣṇa es la Personalidad de Dios, y que Él lo era en todas las circunstancias: como niño en el regazo de Su madre, como muchacho de siete años de edad, y como hombre mayor de ciento veinticinco años de edad. En cualquiera de los casos, Él nunca se encontraba en el nivel del hombre ordinario, e incluso al estar entrado en años, Él parecía un joven de dieciséis años de edad. Esos son los rasgos particulares del cuerpo trascendental del Señor.