Skip to main content

Text 15

Text 15

Devanagari

Devanagari

स वै भागवतो राजा पाण्डवेयो महारथ: ।
बालक्रीडनकै: क्रीडन् कृष्णक्रीडां य आददे ॥ १५ ॥

Text

Texto

sa vai bhāgavato rājā
pāṇḍaveyo mahā-rathaḥ
bāla-krīḍanakaiḥ krīḍan
kṛṣṇa-kṛīḍāṁ ya ādade
sa vai bhāgavato rājā
pāṇḍaveyo mahā-rathaḥ
bāla-krīḍanakaiḥ krīḍan
kṛṣṇa-kṛīḍāṁ ya ādade

Synonyms

Palabra por palabra

saḥ — he; vai — certainly; bhāgavataḥ — a great devotee of the Lord; rājā — Mahārāja Parīkṣit; pāṇḍaveyaḥ — grandson of the Pāṇḍavas; mahā-rathaḥ — a great fighter; bāla — while a child; krīḍanakaiḥ — with play dolls; krīḍan — playing; kṛṣṇa — Lord Kṛṣṇa; krīḍām — activities; yaḥ — who; ādade — accepted.

saḥ — él; vai — ciertamente; bhāgavataḥ — un gran devoto del Señor; rājā — Mahārāja Parīkṣit; pāṇḍaveyaḥ — nieto de los Pāṇḍavas; mahā-rathaḥ — un gran combatiente; bāla — mientras era un niño; krīḍanakaiḥ — con muñecos de juguete; krīḍan — jugando; kṛṣṇa — el Señor Śrī Kṛṣṇa; krīḍām — actividades; yaḥ — el cual; ādade — aceptó.

Translation

Traducción

Mahārāja Parīkṣit, the grandson of the Pāṇḍavas, was from his very childhood a great devotee of the Lord. Even while playing with dolls, he used to worship Lord Kṛṣṇa by imitating the worship of the family Deity.

Mahārāja Parīkṣit, el nieto de los Pāṇḍavas, era desde su misma infancia un gran devoto del Señor. Incluso mientras jugaba con muñecos, solía adorar al Señor Kṛṣṇa imitando la adoración de la Deidad de la familia.

Purport

Significado

In the Bhagavad-gītā (6.41) it is stated that even a person who has failed in the proper discharge of yoga practice is given a chance to take birth in the house of devout brāhmaṇas or in the houses of rich men like kṣatriya kings or rich merchants. But Mahārāja Parīkṣit was more than that because he had been a great devotee of the Lord since his previous birth, and as such he took his birth in an imperial family of the Kurus, and especially that of the Pāṇḍavas. So from the very beginning of his childhood he had the chance to know intimately the devotional service of Lord Kṛṣṇa in his own family. The Pāṇḍavas, all being devotees of the Lord, certainly venerated family Deities in the royal palace for worship. Children who appear in such families fortunately generally imitate such worship of the Deities, even in the way of childhood play. By the grace of Lord Śrī Kṛṣṇa, we had the chance of being born in a Vaiṣṇava family, and in our childhood we imitated the worship of Lord Kṛṣṇa by imitating our father. Our father encouraged us in all respects to observe all functions such as the Ratha-yātrā and Dola-yātrā ceremonies, and he used to spend money liberally for distributing prasāda to us children and our friends. Our spiritual master, who also took his birth in a Vaiṣṇava family, got all inspirations from his great Vaiṣṇava father, Ṭhākura Bhaktivinoda. That is the way of all lucky Vaiṣṇava families. The celebrated Mīrā Bāī was a staunch devotee of Lord Kṛṣṇa as the great lifter of Govardhana Hill.

En el Bhagavad-gītā (6.41) se declara que incluso una persona que ha fracasado en la debida ejecución de la práctica del yoga, recibe la oportunidad de nacer en la casa de devotos brāhmaṇas o en las casas de hombres ricos, tales como los reyes kṣatriyas o los mercaderes ricos. Pero Mahārāja Parīkṣit era más que eso, porque había sido un gran devoto del Señor desde su nacimiento anterior, en virtud de lo cual nació en una familia imperial del los Kurus, y especialmente en la de los Pāṇḍavas. Así que, desde el mismo comienzo de su infancia, él tuvo la oportunidad de conocer íntimamente en su propia familia el servicio devocional del Señor Śrī Kṛṣṇa. Como todos los Pāṇḍavas eran devotos del Señor, sin duda que veneraban Deidades familiares en el palacio real destinado a la adoración. Los niños que tienen la fortuna de aparecer en ese tipo de familias, por lo general imitan esa adoración de las Deidades, incluso a modo de juego infantil. Por la gracia del Señor Kṛṣṇa, nosotros tuvimos la oportunidad de nacer en una familia vaiṣṇava, y en nuestra infancia imitamos la adoración del Señor Śrī Kṛṣṇa, emulando a nuestro padre. Él nos animaba en todos los aspectos para que observáramos todas las funciones, tales como las ceremonias Ratha-yātrā, y Dolā-yātrā, y solía gastar dinero generosamente para darnos prasāda a nosotros y nuestros amigos. Nuestro maestro espiritual, quien también nació en una familia vaiṣṇava, tuvo como fuente de todas sus inspiraciones a su gran padre vaiṣṇava, Ṭhākura Bhaktivinoda. Esa es la senda que se sigue en todas las afortunadas familias vaiṣṇavas. La célebre Mīrā Bāi era una firme devota del Señor Śrī Kṛṣṇa como el gran levantador de la colina Govardhana.

The life history of many such devotees is almost the same because there is always symmetry between the early lives of all great devotees of the Lord. According to Jīva Gosvāmī, Mahārāja Parīkṣit must have heard about the childhood pastimes of Lord Kṛṣṇa at Vṛndāvana, for he used to imitate the pastimes with his young playmates. According to Śrīdhara Svāmī, Mahārāja Parīkṣit used to imitate the worship of the family Deity by elderly members. Śrīla Viśvanātha Cakravartī also confirms the viewpoint of Jīva Gosvāmī. So accepting either of them, Mahārāja Parīkṣit was naturally inclined to Lord Kṛṣṇa from his very childhood. He might have imitated either of the above-mentioned activities, and all of them establish his great devotion from his very childhood, a symptom of a mahā-bhāgavata. Such mahā-bhāgavatas are called nitya-siddhas, or souls liberated from birth. But there are also others, who may not be liberated from birth but who develop a tendency for devotional service by association, and they are called sādhana-siddhas. There is no difference between the two in the ultimate issue, and so the conclusion is that everyone can become a sādhana-siddha, a devotee of the Lord, simply by association with the pure devotees. The concrete example is our great spiritual master Śrī Nārada Muni. In his previous life he was simply a boy of a maidservant, but through association with great devotees he became a devotee of the Lord of his own standard, unique in the history of devotional service.

La historia de la vida de muchos de estos devotos es prácticamente la misma, porque siempre existe similitud entre los primeros años de la vida de todos los grandes devotos del Señor. Según Jīva Gosvāmī, Mahārāja Parīkṣit debe de haber oído hablar de los pasatiempos infantiles que tuvo el Señor Śrī Kṛṣṇa en Vṛndāvana, pues solía imitar los pasatiempos con sus jóvenes compañeros de juego. Según Śrīdhara Svāmī, Mahārāja Parīkṣit solía imitar la adoración de la Deidad de la familia que realizaban sus parientes mayores. Śrīla Viśvanātha Cakravartī también confirma el punto de vista de Jīva Gosvāmī. De manera que, según cualquiera de los dos a quien aceptemos, Mahārāja Parīkṣit sentía una inclinación natural por el Señor Śrī Kṛṣṇa desde su misma infancia. Puede que él haya imitado cualquiera de las antedichas actividades, y todas ellas establecen la gran devoción que él tenía desde su misma infancia, lo cual es un signo característico de un mahā-bhāgavata. Esos mahā-bhāgavatas se denominan nitya-siddhas, o almas liberadas desde su nacimiento. Pero también hay otros que puede que no estén liberados desde su nacimiento, pero en quienes, mediante las compañías, se desarrolla una tendencia hacia el servicio devocional, y ellos reciben el nombre de sādhana-siddhas. En última instancia no hay diferencia entre ambos grupos, y la conclusión es que todo el mundo puede convertirse en un sādhana-siddha, en devoto del Señor, por el simple hecho de relacionarse con los devotos puros. El ejemplo concreto es nuestro gran maestro espiritual Śrī Nārada Muni. En su vida anterior era simplemente el hijo de una sirvienta, pero por relacionarse con grandes devotos se convirtió en un devoto del Señor de su propia categoría, única en la historia del servicio devocional.