Skip to main content

Text 37

Text 37

Devanagari

Devanagari

श‍ृण्वन् गृणन् संस्मरयंश्च चिन्तयन्
नामानि रूपाणि च मङ्गलानि ते ।
क्रियासु यस्त्वच्चरणारविन्दयो-
राविष्टचेता न भवाय कल्पते ॥ ३७ ॥

Text

Texto

śṛṇvan gṛṇan saṁsmarayaṁś ca cintayan
nāmāni rūpāṇi ca maṅgalāni te
kriyāsu yas tvac-caraṇāravindayor
āviṣṭa-cetā na bhavāya kalpate
śṛṇvan gṛṇan saṁsmarayaṁś ca cintayan
nāmāni rūpāṇi ca maṅgalāni te
kriyāsu yas tvac-caraṇāravindayor
āviṣṭa-cetā na bhavāya kalpate

Synonyms

Palabra por palabra

śṛṇvan — constantly hearing about the Lord (śravaṇaṁ kīrtanaṁ viṣṇoḥ); gṛṇan — chanting or reciting (the holy name of the Lord and His activities); saṁsmarayan — remembering (constantly thinking of the Lord’s lotus feet and His form); ca — and; cintayan — contemplating (the transcendental activities of the Lord); nāmāni — His transcendental names; rūpāṇi — His transcendental forms; ca — also; maṅgalāni — which are all transcendental and therefore auspicious; te — of Your Lordship; kriyāsu — in being engaged in the devotional service; yaḥ — he who; tvat-caraṇa-aravindayoḥ — at Your lotus feet; āviṣṭa-cetāḥ — the devotee who is completely absorbed (in such activities); na — not; bhavāya — for the material platform; kalpate — is fit.

śṛṇvan — escuchar constantemente acerca del Señor (śravaṇaṁ kīrtanaṁ viṣṇoḥ); gṛṇan — cantar o recitar (el santo nombre del Señor y Sus actividades); saṁsmarayan — recordar (pensar constantemente en los pies de loto del Señor y en Su forma); ca — y; cintayan — contemplar (las actividades trascendentales del Señor); nāmāni — Sus nombres trascendentales; rūpāṇi — Sus formas trascendentales; ca — también; maṅgalāni — que son completamente trascendentales y, por ello, auspiciosas; te — de Tu Señoría; kriyāsu — en ocuparse en el servicio devocional; yaḥ — aquel que; tvat-caraṇa-aravindayoḥ — a Tus pies de loto; āviṣṭa-cetāḥ — el devoto que está completamente absorto (en esas actividades); na — no; bhavāya — para el plano material; kalpate — es.

Translation

Traducción

Even while engaged in various activities, devotees whose minds are completely absorbed at Your lotus feet, and who constantly hear, chant, contemplate and cause others to remember Your transcendental names and forms, are always on the transcendental platform, and thus they can understand the Supreme Personality of Godhead.

Aunque se ocupen en diversas actividades, los devotos cuya mente está completamente absorta en Tus pies de loto, y que se dedican constantemente a escuchar, cantar, contemplar y hacer que otros recuerden Tus nombres y formas trascendentales, se hallan siempre en el plano trascendental, y de ese modo pueden entender a la Suprema Personalidad de Dios.

Purport

Significado

How bhakti-yoga can be practiced is explained in this verse. Śrīla Rūpa Gosvāmī has said that anyone who has dedicated his life to the service of the Lord (īhā yasya harer dāsye) by his activities, his mind and his words (karmaṇā manasā girā) may stay in any condition of life (nikhilāsv apy avasthāsu) and yet is no longer actually conditioned but is liberated (jīvan-muktaḥ sa ucyate). Even though such a devotee is in a material body, he has nothing to do with this body, for he is transcendentally situated. Nārāyaṇa-parāḥ sarve na kutaścana bibhyati: because a devotee is engaged in transcendental activities, he is not afraid of being materially embodied. (Bhāg. 6.17.28) Illustrating this liberated position, Śrī Caitanya Mahāprabhu prayed, mama janmani janmanīśvare bhavatād bhaktir ahaitukī tvayi: “All I want is Your causeless devotional service in My life, birth after birth.” Even if a devotee, by the supreme will of the Lord, takes birth in this material world, he continues his devotional service. When King Bharata made a mistake and in his next life became a deer, his devotional service did not stop, although some slight chastisement was given to him because of his negligence. Nārada Muni says that even if one falls from the platform of devotional service, he is not lost, whereas nondevotees are lost entirely because they are not engaged in service. Bhagavad-gītā (9.14) therefore recommends that one always engage at least in chanting the Hare Kṛṣṇa mahā-mantra:

En este verso se explica cómo practicar bhakti-yoga. Śrīla Rūpa Gosvāmī dice que todo el que dedica su vida al servicio del Señor (īhā yasya harer dāsye) con sus actividades, mente y palabras (karmaṇā manasā girā), sean cuales sean las circunstancias de vida en que se encuentre (nikhilāsv apy avasthāsu), en realidad ya no está condicionado, sino liberado (jīvan-muktaḥ sa ucyate). Aunque permanezca en un cuerpo material, ese devoto no tiene ya nada que ver con el cuerpo, pues se halla en la posición trascendental. Nārāyaṇa-parāḥ sarve na kutaścana bibhyati: Como está ocupado en actividades trascendentales, el devoto no siente temor de permanecer en un cuerpo material (Bhāg. 6.17.28). Como ejemplo de esa posición liberada, Śrī Caitanya Mahāprabhu oró: mama janmani janmanīśvare bhavatād bhaktir ahaitukī tvayi: «Todo lo que quiero es Tu servicio devocional sin causa en Mi vida, nacimiento tras nacimiento» (Śikṣāṣṭaka 4). El devoto continúa con su servicio devocional incluso si, por la voluntad suprema del Señor, nace en el mundo material. Por un error que cometió, el rey Bharata tuvo que nacer como ciervo en su siguiente vida. No obstante, y aunque tuvo que sufrir un pequeño castigo por su falta, no vio interrumpido su servicio devocional. Nārada Muni dice que quien cae del plano del servicio devocional no está perdido, mientras que los no devotos están completamente perdidos porque no se ocupan en servicio. El Bhagavad-gītā (9.14) recomienda que hay que ocuparse siempre, por lo menos, en cantar el mahā-mantra Hare Kṛṣṇa.

satataṁ kīrtayanto māṁ
yatantaś ca dṛḍha-vratāḥ
namasyantaś ca māṁ bhaktyā
nitya-yuktā upāsate
satataṁ kīrtayanto māṁ
yatantaś ca dṛḍha-vratāḥ
namasyantaś ca māṁ bhaktyā
nitya-yuktā upāsate

“Always chanting My glories, endeavoring with great determination, bowing down before Me, the great souls perpetually worship Me with devotion.”

«Siempre cantando Mis glorias, esforzándose con gran determinación, postrándose ante Mí, las grandes almas Me adoran perpetuamente con devoción».

One should not give up the process of devotional service, which is performed in nine different ways (śravaṇaṁ kīrtanaṁ viṣṇoḥ smaraṇaṁ pāda-sevanam, etc.). The most important process is hearing (śravaṇam) from the guru, sādhu and śāstra — the spiritual master, the saintly ācāryas and the Vedic literature. Sādhu-śāstra-guru-vākya, cittete kariyā aikya. We should not hear the commentaries and explanations of nondevotees, for this is strictly forbidden by Śrīla Sanātana Gosvāmī, who quotes from the Padma Purāṇa:

El proceso de servicio devocional, que se practica de nueve formas distintas (śravaṇaṁ kīrtanaṁ viṣṇoḥ smaraṇaṁ pāda-sevanaṁ, etc.) no se debe abandonar. El proceso más importante es escuchar (śravaṇam) de gurusādhu y śāstra (el maestro espiritual, los ācāryas santos y las Escrituras védicas).Sādhu-śāstra-guru-vākya, cittete kariyā aikya. No debemos escuchar los comentarios y explicaciones de los no devotos, pues Śrīla Sanātana Gosvāmī lo prohíbe estrictamente con la siguiente cita del Padma Purāṇa.

avaiṣṇava-mukhodgīrṇaṁ
pūtaṁ hari-kathāmṛtam
śravaṇaṁ naiva kartavyaṁ
sarpocchiṣṭaṁ yathā payaḥ
avaiṣṇava-mukhodgīrṇaṁ
pūtaṁ hari-kathāmṛtam
śravaṇaṁ naiva kartavyaṁ
sarpocchiṣṭaṁ yathā payaḥ

We should strictly follow this injunction and never try to hear from Māyāvādīs, impersonalists, voidists, politicians or so-called scholars. Strictly avoiding such inauspicious association, we should simply hear from pure devotees. Śrīla Rūpa Gosvāmī therefore recommends, śrī-guru-padāśrayaḥ: one must seek shelter at the lotus feet of a pure devotee who can be one’s guru. Caitanya Mahāprabhu advises that a guru is one who strictly follows the instructions of Bhagavad-gītā: yare dekha tare kaha ‘kṛṣṇa’-upadeśa (Cc. Madhya 7.128). A juggler, a magician or one who speaks nonsense as an academic career is not a guru. Rather, a guru is one who presents Bhagavad-gītā, Kṛṣṇa’s instructions, as it is. Śravaṇa is very important; one must hear from the Vaiṣṇava sādhu, guru and śāstra.

Debemos seguir estrictamente este mandamiento, y nunca tratar de escuchar a los māyāvādīs, impersonalistas, nihilistas, políticos o supuestos eruditos. Evitando estrictamente esas poco auspiciosas relaciones, debemos limitarnos a escuchar a los devotos puros. Por ello, Śrīla Rūpa Gosvāmī aconseja: śrī-guru-padāśrayaḥ: Debemos buscar refugio en los pies de loto de un devoto puro que pueda ser nuestro guru. Caitanya Mahāprabhu indica que guru es quien sigue estrictamente las instrucciones del Bhagavad-gītāyare dekha, tare kaha, kṛṣṇa’—upadeśa (CcMadhya 7.128). Los ilusionistas, los magos y los académicos que ejercen la carrera de decir tonterías, no son gurus. No, guru es aquel que presenta el Bhagavad-gītā, las instrucciones de Kṛṣṇa, tal y como es. Śravaṇa es muy importante; debemos escuchar de labios del sādhu vaiṣṇava, del guru y del śāstra.

The word kriyāsu, meaning “by manual labor” or “by work,” is important in this verse. One should engage in practical service to the Lord. In our Kṛṣṇa consciousness movement, all our activities are concentrated upon distributing Kṛṣṇa literature. This is very important. One may approach any person and induce him to read Kṛṣṇa literature so that in the future he also may become a devotee. Such activities are recommended in this verse. Kriyāsu yas tvac-caraṇāravindayoḥ. Such activities will always remind the devotees of the Lord’s lotus feet. By fully concentrating on distributing books for Kṛṣṇa, one is fully absorbed in Kṛṣṇa. This is samādhi.

La palabra kriyāsu, que significa «con trabajo manual» o «con trabajo», es importante en este verso. Debemos ocuparnos en el servicio práctico del Señor. Todas las actividades de nuestro movimiento para la conciencia de Kṛṣṇa se concentran en la distribución de libros que tratan de Kṛṣṇa. Eso es muy importante. Se trata de acercarse a cualquier persona y animarla a que lea libros sobre Kṛṣṇa, de modo que en el futuro también pueda hacerse devota. Esas actividades se recomiendan en este verso. Kriyāsu yas tvac-caraṇāravindayoḥ. Con esas actividades, los devotos recordarán siempre los pies de loto del Señor. Quien se concentra plenamente en distribuir libros para Kṛṣṇa está completamente absorto en Kṛṣṇa. Eso es samādhi.