Skip to main content

Text 58

Text 58

Devanagari

Devanagari

ततोऽर्वाक्प्रतिलब्धाक्ष: क: परेतवदुत्थित: ।
कृच्छ्रादुन्मील्य वै द‍ृष्टीराचष्टेदं सहात्मना ॥ ५८ ॥

Text

Texto

tato ’rvāk pratilabdhākṣaḥ
kaḥ paretavad utthitaḥ
kṛcchrād unmīlya vai dṛṣṭīr
ācaṣṭedaṁ sahātmanā
tato ’rvāk pratilabdhākṣaḥ
kaḥ paretavad utthitaḥ
kṛcchrād unmīlya vai dṛṣṭīr
ācaṣṭedaṁ sahātmanā

Synonyms

Palabra por palabra

tataḥ — then; arvāk — externally; pratilabdha-akṣaḥ — having revived his consciousness; kaḥ — Lord Brahmā; pareta-vat — just like a dead man; utthitaḥ — stood up; kṛcchrāt — with great difficulty; unmīlya — opening up; vai — indeed; dṛṣṭīḥ — his eyes; ācaṣṭa — he saw; idam — this universe; saha-ātmanā — along with himself.

tataḥ — entonces; arvāk — externamente; pratilabdha-akṣaḥ — habiendo recobrado la conciencia; kaḥ — el Señor Brahmā; pareta-vat — como un muerto; utthitaḥ — se puso de pie; kṛcchrāt — con gran dificultad; unmīlya — abriendo; vai — en verdad; dṛṣṭīḥ — sus ojos; ācaṣṭa — vio; idam — este universo; saha-ātmanā — junto con él mismo.

Translation

Traducción

Lord Brahmā’s external consciousness then revived, and he stood up, just like a dead man coming back to life. Opening his eyes with great difficulty, he saw the universe, along with himself.

El Señor Brahmā recobró entonces su conciencia externa y se puso de pie, tal como un muerto que vuelve a la vida. Abriendo los ojos con gran dificultad, vio el universo, y se vio a sí mismo.

Purport

Significado

We actually do not die. At death, we are merely kept inert for some time, just as during sleep. At night we sleep, and all our activities stop, but as soon as we arise, our memory immediately returns, and we think, “Oh, where am I? What do I have to do?” This is called suptotthita-nyāya. Suppose we die. “Die” means that we become inert for some time and then again begin our activities. This takes place life after life, according to our karma, or activities, and svabhāva, or nature by association. Now, in the human life, if we prepare ourselves by beginning the activity of our spiritual life, we return to our real life and attain perfection. Otherwise, according to karma, svabhāva, prakṛti and so on, our varieties of life and activity continue, and so also do our birth and death. As explained by Bhaktivinoda Ṭhākura, māyāra vaśe, yāccha bhese’, khāccha hābuḍubu bhāi: “My dear brothers, why are you being washed away by the waves of māyā?” One should come to the spiritual platform, and then one’s activities will be permanent. Kṛta-puṇya-puñjāḥ: this stage is attained after one accumulates the results of pious activities for many, many lives. Janma-koṭi-sukṛtair na labhyate (Cc. Madhya 8.70). The Kṛṣṇa consciousness movement wants to stop koṭi-janma, repeated birth and death. In one birth, one should rectify everything and come to permanent life. This is Kṛṣṇa consciousness.

En realidad no morimos. Al morir, simplemente permanecemos inertes durante algún tiempo, como cuando dormimos. Por la noche dormimos, y todas nuestras actividades se interrumpen, pero tan pronto como nos levantamos, recobramos la memoria de inmediato, y pensamos: «¡Oh!, ¿dónde estoy?, ¿qué tengo que hacer?». Eso se denomina suptotthita-nyāya. Supongamos que morimos. «Morir» significa que estamos inertes durante un tiempo antes de comenzar de nuevo con nuestras actividades. Así ocurre vida tras vida, conforme a nuestro karma, nuestras actividades, y conforme a svabhāva, la naturaleza adquirida por contacto. Pero si ahora, en la forma humana de vida, nos preparamos y damos comienzo a las actividades de nuestra vida espiritual, el resultado es que regresamos a nuestra vida real y alcanzamos la perfección. De lo contrario, y en función del karma, de svabhāva, de prakṛti, etc., la diversidad de nuestra vida y de nuestras actividades continúa, y, con ello, también el ciclo de nacimientos y muertes. Bhaktivinoda Ṭhākura lo explica con las siguientes palabras: māyāra vaśe, yāccha bhese, khāccha hābuḍubu bhāi: «Mis queridos hermanos, ¿por qué se dejan arrastrar por las olas demāyā?». Debemos elevarnos al plano espiritual; entonces, nuestras actividades serán permanentes. Kṛta-puṇya-puñjāḥ; esa etapa se alcanza después de acumular los resultados de muchísimas vidas de actividades piadosas. Janma-koṭi-sukṛtair na labhyate (Cc.Madhya 8.70). El movimiento para la conciencia de Kṛṣṇa desea interrumpir el ciclo de nacimientos y muertes, koṭi-janma. En una sola vida, debemos corregirlo todo y alcanzar la vida permanente. Eso es conciencia de Kṛṣṇa.