Skip to main content

Text 263

Text 263

Text

Texto

karma-nindā, karma-tyāga, sarva-śāstre kahe
karma haite prema-bhakti kṛṣṇe kabhu nahe
karma-nindā, karma-tyāga, sarva-śāstre kahe
karma haite prema-bhakti kṛṣṇe kabhu nahe

Synonyms

Palabra por palabra

karma-nindā — condemnation of fruitive activities; karma-tyāga — renunciation of fruitive activities; sarva-śāstre kahe — is announced in every revealed scripture; karma haite — from fruitive activities; prema-bhakti — devotional service in ecstatic love; kṛṣṇe — for Kṛṣṇa; kabhu nahe — can never be achieved.

karma-nindā — condena de las actividades fruitivas; karma-tyāga — renuncia a las actividades fruitivas; sarva-śāstre kahe — se anuncia en todas las Escrituras reveladas; karma haite — a partir de las actividades fruitivas; prema-bhakti — el servicio devocional con amor extático; kṛṣṇe — por Kṛṣṇa; kabhu nahe — nunca puede alcanzarse.

Translation

Traducción

“In every revealed scripture there is condemnation of fruitive activities. It is advised everywhere to give up engagement in fruitive activities, for no one can attain the highest goal of life, love of Godhead, by executing them.

«En todas las Escrituras reveladas se condenan las actividades fruitivas. En todas partes se aconseja abandonar las ocupaciones fruitivas, pues con ellas no se puede alcanzar el objetivo supremo de la vida, el amor por Dios.

Purport

Significado

In the Vedas there are three kāṇḍas, or divisions: karma-kāṇḍa, jñāna-kāṇḍa and upāsanā-kāṇḍa. The karma-kāṇḍa portion stresses the execution of fruitive activities. But ultimately it is advised that one abandon both karma-kāṇḍa and jñāna-kāṇḍa (speculative knowledge) and accept only upāsanā-kāṇḍa, or bhakti-kāṇḍa. One cannot attain love of Godhead by executing karma-kāṇḍa or jñāna-kāṇḍa. But by dedicating one’s karma, or fruitive activities, to the Supreme Lord, one may be relieved from the polluted mind, and becoming free from mental pollution helps elevate one to the spiritual platform. Then, however, one needs the association of a pure devotee, for only by a pure devotee’s association can one become a pure devotee of the Supreme Personality of Godhead, Kṛṣṇa. When one comes to the stage of pure devotional service, the process of śravaṇaṁ kīrtanam is very essential. By executing the nine items of devotional service, beginning with śravaṇaṁ kīrtanam, one is completely purified. Anyābhilāṣitā-śūnyaṁ jñāna-karmādy-anāvṛtam (Bhakti-rasāmṛta-sindhu 1.1.11). Only then is one able to execute Kṛṣṇa’s orders in the Bhagavad-gītā (18.65, 66):

En los Vedas hay tres kāṇḍas, tres divisiones: karma-kāṇḍa, jñāna-kāṇḍa y upāsanā-kāṇḍa. La sección karma-kāṇḍa enfatiza la práctica de actividades fruitivas. Pero en última instancia se aconseja abandonar tanto karma-kāṇḍa como jñāna-kāṇḍa (conocimiento especulativo), y aceptar únicamente upāsanā-kāṇḍa, bhakti-kaṇḍa. Mediante karma-kāṇḍa o jñāna-kaṇḍa no se puede alcanzar amor por Dios. Pero si dedicamos nuestro karma, nuestras actividades fruitivas, al Señor Supremo, podemos liberarnos de la mente contaminada, y el liberarnos de la contaminación mental nos ayudará a elevarnos hasta el plano espiritual. Entonces, sin embargo necesitamos la ayuda de un devoto puro, pues sólo relacionándonos con un devoto puro podemos llegar a ser devotos puros de la Suprema Personalidad de Dios, Kṛṣṇa. Cuando llegamos a la etapa del servicio devocional puro, es de suma importancia el proceso de śravaṇaṁ kīrtanam. Con la práctica de los nueve procesos del servicio devocional, que comienzan con śravanaṁ kīrtanam, nos purificamos por completo. Anyābhilāṣitā-śūnyaṁ jñāna-karmādy-anāvṛtam (Bhakti-rasāmṛta-sindhu, 1.1.11). Sólo entonces podemos cumplir la orden que da Kṛṣṇa en la Bhagavad-gītā (18.65, 66)

man-manā bhava mad-bhaktomad-yājī māṁ namaskuru
mām evaiṣyasi satyam te
pratijāne priyo ’si me
man-manā bhava mad-bhaktomad-yājī māṁ namaskuru
mām evaiṣyasi satyam te
pratijāne priyo ’si me
sarva-dharmān parityajyamām ekaṁ śaranaṁ vraja
ahaṁ tvāṁ sarva-pāpebhyo
mokṣayiṣyāmi mā śucaḥ
sarva-dharmān parityajyamām ekaṁ śaranaṁ vraja
ahaṁ tvāṁ sarva-pāpebhyo
mokṣayiṣyāmi mā śucaḥ

“Always think of Me, become My devotee, worship Me and offer your homage unto Me. Thus you will come to Me without fail. I promise you this because you are My very dear friend. Abandon all varieties of religion and just surrender unto Me. I shall deliver you from all sinful reactions. Do not fear.” In this way one develops his original constitutional position of rendering loving service to the Lord.

«Piensa siempre en Mí, sé Mi devoto, adórame y ofréceme tu homenaje. De ese modo, vendrás a Mí sin falta. Yo te prometo esto porque tú eres Mi muy querido amigo. Abandona toda clase de religión y sencillamente entrégate a Mí. Yo te liberaré de toda reacción pecaminosa. No temas». De ese modo adquirimos nuestra posición constitucional original, que consiste en ofrecer servicio amoroso al Señor.

One cannot be elevated to the highest platform of devotional service by karma-kāṇḍa or jñāna-kāṇḍa. Pure devotional service can be understood and attained only through the association of pure devotees. In this regard, Śrīla Bhaktisiddhānta Sarasvatī Ṭhākura states that there are two types of karma-kāṇḍa activities — pious and impious. Pious activities are certainly better than impious activities, but even pious activities cannot bring about ecstatic love of God, Kṛṣṇa. Pious and impious activities can bring about material happiness and distress, but there is no possibility of one’s becoming a pure devotee simply by acting piously or impiously. Bhakti, devotional service, means satisfying Kṛṣṇa. In every revealed scripture, whether stressing jñāna-kāṇḍa or karma-kāṇḍa, the principle of renunciation is always praised. The ripened fruit of Vedic knowledge, Śrīmad-Bhāgavatam, is the supreme Vedic evidence. In Śrīmad-Bhāgavatam (1.5.12) it is said:

Con karma-kāṇḍa o jñāna-kaṇḍa, no podemos elevarnos al plano más alto del servicio devocional. El servicio devocional sólo puede comprenderse y lograrse por el contacto con devotos puros. En relación con esto, Śrīla Bhaktisiddhānta Sarasvatī Ṭhākura afirma que hay dos tipos de actividades karma-kāṇḍa: las pías y las impías. Ciertamente, las actividades piadosas son mejores que las impías, pero ni siquiera las actividades piadosas pueden despertar el amor extático por Dios, Kṛṣṇa. Las actividades pías e impías nos traen felicidad y sufrimientos materiales, pero no se puede llegar a ser un devoto puro por el simple hecho de realizar actividades pías o impías. Bhakti, servicio devocional, significa satisfacer a Kṛṣṇa. Todas las Escrituras reveladas, ya sea que enfaticen el proceso de jñāna-kaṇḍa o el de karma-kāṇḍa, alaban siempre el principio de la renunciación. El fruto maduro del conocimiento védico, el Śrīmad-Bhāgavatam, es el testimonio védico supremo. El Śrīmad-Bhāgavatam (1.5.12) dice:

naiṣkarmyam apy acyuta-bhāva-varjitaṁ
na śobhate jñānam alaṁ nirañjanam
kutaḥ punaḥ śaśvad abhadram īśvare
na cārpitaṁ karma yad apy akāraṇam
naiṣkarmyam apy acyuta-bhāva-varjitaṁ
na śobhate jñānam alaṁ nirañjanam
kutaḥ punaḥ śaśvad abhadram īśvare
na cārpitaṁ karma yad apy akāraṇam

“Knowledge of self-realization, even though freed from all material affinity, does not look well if devoid of a conception of the Infallible [God]. What, then, is the use of fruitive activities, which are naturally painful from the very beginning and transient by nature, if they are not utilized for the devotional service of the Lord?” This means that even knowledge, which is superior to fruitive activity, is not successful if it is devoid of devotional service. Therefore in Śrīmad-Bhāgavatam — in the beginning, middle and end — karma-kāṇḍa and jñāna-kāṇḍa are condemned. For example, in Śrīmad-Bhāgavatam 1.1.2 it is said, dharmaḥ projjhita-kaitavo ’tra.

«El conocimiento de la autorrealización, aunque esté libre de toda atracción por la materia, no tiene buen aspecto si carece de un concepto acerca del Infalible [Dios]. ¿De qué sirven entonces las actividades fruitivas, que por naturaleza son transitorias y dolorosas desde el mismo principio, si no se utilizan para el servicio devocional del Señor?». Esto significa que ni siquiera el conocimiento, que es superior a las actividades fruitivas, conduce a nada si no va unido al servicio devocional. De modo que el Śrīmad-Bhāgavatam, desde el principio, en medio y al final, condena las sendas de karma-kāṇḍa y jñāna-kaṇḍa. En el Śrīmad-Bhāgavatam (1.1.2) encontramos, por ejemplo: dharmaḥ projjhita-kaitavo tra.

This is explained in the following verses taken from Śrīmad-Bhāgavatam (11.11.32) and the Bhagavad-gītā (18.66).

Esto se explica en los versos siguientes, que son citas del Śrīmad-Bhāgavatam (11.11.32) y de la Bhagavad-gītā (18.66).