Skip to main content

TEXT 14

VERSO 14

Devanagari

Devanagari

अन्नाद्भ‍वन्ति भूतानि पर्जन्यादन्नसम्भवः ।
यज्ञा‍द्भ‍‍वति पर्जन्यो यज्ञः कर्मसमुद्भ‍वः ॥ १४ ॥

Text

Texto

annād bhavanti bhūtāni
parjanyād anna-sambhavaḥ
yajñād bhavati parjanyo
yajñaḥ karma-samudbhavaḥ
annād bhavanti bhūtāni
parjanyād anna-sambhavaḥ
yajñād bhavati parjanyo
yajñaḥ karma-samudbhavaḥ

Synonyms

Sinônimos

annāt — from grains; bhavanti — grow; bhūtāni — the material bodies; parjanyāt — from rains; anna — of food grains; sambhavaḥ — production; yajñāt — from the performance of sacrifice; bhavati — becomes possible; parjanyaḥ — rain; yajñaḥ — performance of yajña; karma — prescribed duties; samudbhavaḥ — born of.

annāt — dos cereais; bhavanti — crescem; bhūtāni — os corpos materiais; parjanyāt — das chuvas; anna — de grãos alimentícios; sambhavaḥ — a produção; yajñāt — da execução de sacrifício; bhavati — torna-se possível; parjanyaḥ — a chuva; yajñaḥ — a execução de yajña; karma — deveres prescritos; samudbhavaḥ — nascida de.

Translation

Tradução

All living bodies subsist on food grains, which are produced from rains. Rains are produced by performance of yajña [sacrifice], and yajña is born of prescribed duties.

Todos os corpos vivos subsistem de grãos alimentícios, que são produzidos através das chuvas. As chuvas são produzidas pela execução de yajña [sacrifício], e yajña nasce dos deveres prescritos.

Purport

Comentário

Śrīla Baladeva Vidyābhūṣaṇa, a great commentator on the Bhagavad-gītā, writes as follows: ye indrādy-aṅgatayāvasthitaṁ yajñaṁ sarveśvaraṁ viṣṇum abhyarcya tac-cheṣam aśnanti tena tad deha-yātrāṁ sampādayanti, te santaḥ sarveśvarasya yajña-puruṣasya bhaktāḥ sarva-kilbiṣair anādi-kāla-vivṛddhair ātmānubhava-pratibandhakair nikhilaiḥ pāpair vimucyante. The Supreme Lord, who is known as the yajña-puruṣa, or the personal beneficiary of all sacrifices, is the master of all the demigods, who serve Him as the different limbs of the body serve the whole. Demigods like Indra, Candra and Varuṇa are appointed officers who manage material affairs, and the Vedas direct sacrifices to satisfy these demigods so that they may be pleased to supply air, light and water sufficiently to produce food grains. When Lord Kṛṣṇa is worshiped, the demigods, who are different limbs of the Lord, are also automatically worshiped; therefore there is no separate need to worship the demigods. For this reason, the devotees of the Lord, who are in Kṛṣṇa consciousness, offer food to Kṛṣṇa and then eat – a process which nourishes the body spiritually. By such action not only are past sinful reactions in the body vanquished, but the body becomes immunized to all contamination of material nature. When there is an epidemic disease, an antiseptic vaccine protects a person from the attack of such an epidemic. Similarly, food offered to Lord Viṣṇu and then taken by us makes us sufficiently resistant to material affection, and one who is accustomed to this practice is called a devotee of the Lord. Therefore, a person in Kṛṣṇa consciousness, who eats only food offered to Kṛṣṇa, can counteract all reactions of past material infections, which are impediments to the progress of self-realization. On the other hand, one who does not do so continues to increase the volume of sinful action, and this prepares the next body to resemble hogs and dogs, to suffer the resultant reactions of all sins. The material world is full of contaminations, and one who is immunized by accepting prasādam of the Lord (food offered to Viṣṇu) is saved from the attack, whereas one who does not do so becomes subjected to contamination.

Śrīla Baladeva Vidyābhūṣaṇa, um grande comentador do Bhagavad-gītā, escreve o seguinte: ye indrādy-aṅgatayāvasthitaṁ yajñaṁ sarveśvaraṁ viṣṇum abhyarcya tac-cheṣam aśnanti tena tad deha-yātrāṁ sampādayanti, te santaḥ sarveśvarasya yajña-puruṣasya bhaktāḥ sarva-kilbiṣair anādi-kāla-vivṛddhair ātmānubhava-pratibandhakair nikhilaiḥ pāpair vimucyante. O Senhor Supremo, que é conhecido como yajña-puruṣa, ou o beneficiário pessoal de todos os sacrifícios, é o mestre de todos os semideuses, que O servem assim como os diferentes membros do corpo servem o todo. Semideuses como Indra, Candra e Varuṇa são funcionários nomeados que dirigem os assuntos materiais, e os Vedas contêm os sacrifícios que servem para satisfazer esses semideuses para que eles fiquem contentes em fornecer ar, luz e água suficientes para produzir grãos alimentícios. Quando o Senhor Kṛṣṇa é adorado, os semideuses, que são os diferentes membros do Senhor, são também automaticamente adorados; portanto, não é necessário fazer um esforço pessoal para adorar os semideuses. Por esta razão, os devotos do Senhor, que estão em consciência de Kṛṣṇa, oferecem alimento a Kṛṣṇa e depois comem — um processo que nutre espiritualmente o corpo. Com esta ação, não só ficam extintas no corpo as antigas reações pecaminosas, mas o corpo torna-se imune a toda a contaminação da natureza material. Quando há uma doença epidêmica, uma vacina imunizante protege a pessoa do ataque dessa epidemia. Da mesma forma, o alimento oferecido ao Senhor Viṣṇu e então tomado por nós, torna-nos bastante resistentes à afecção material, e aquele que costuma realizar esta prática chama-se devoto do Senhor. Portanto, a pessoa em consciência de Kṛṣṇa, que só come alimento oferecido a Kṛṣṇa, pode neutralizar todas as reações das infecções materiais passadas, que a impedem de progredir na auto-realização. Por outro lado, quem não segue essa conduta continua a aumentar o volume de ação pecaminosa, e isto lhe prepara um próximo corpo igual ao dos porcos e cães, para que ele sofra as reações advindas de todos os pecados. O mundo material está cheio de contaminações, e quem se imuniza aceitando a prasādam do Senhor (alimento oferecido a Viṣṇu) salva-se do ataque, ao passo que quem não toma esse curso de ação sujeita-se à contaminação.

Food grains or vegetables are factually eatables. The human being eats different kinds of food grains, vegetables, fruits, etc., and the animals eat the refuse of the food grains and vegetables, grass, plants, etc. Human beings who are accustomed to eating meat and flesh must also depend on the production of vegetation in order to eat the animals. Therefore, ultimately, we have to depend on the production of the field and not on the production of big factories. The field production is due to sufficient rain from the sky, and such rains are controlled by demigods like Indra, sun, moon, etc., and they are all servants of the Lord. The Lord can be satisfied by sacrifices; therefore, one who cannot perform them will find himself in scarcity – that is the law of nature. Yajña, specifically the saṅkīrtana-yajña prescribed for this age, must therefore be performed to save us at least from scarcity of food supply.

Grãos alimentícios ou legumes são os verdadeiros alimentos. O ser humano come diferentes espécies de grãos alimentícios, legumes, frutas, etc., e os animais comem os resíduos dos grãos alimentícios e legumes, grama, plantas, etc. Os seres humanos que estão acostumados a comer carne também devem depender dos produtos vegetais para comerem os animais. Portanto, no final das contas, temos de depender da produção agrícola e não da grande produção fabril. A produção agrícola deve-se a suficientes chuvas que caem do céu, e tais chuvas são controladas por semideuses como Indra, o Sol, a Lua, etc., e todos eles são servos do Senhor. O Senhor pode satisfazer-Se com sacrifícios; portanto, quem não puder executá-los terá escassez — esta é a lei da natureza. Yajña, especificamente o saṅkīrtana-yajña prescrito para esta era, deve, portanto, ser executado para nos salvar pelo menos da escassez de suprimento alimentício.