TEXT 6

Tekst

na tad bhāsayate sūryo
na śaśāṅko na pāvakaḥ
yad gatvā na nivartante
tad dhāma paramaṁ mama

Synonyms

Synoniemen

na — ikke; tat — den; bhāsayate — oplyser; sūryaḥ — Solen; na — ikke; śaśāṅkaḥ — Månen; na — ej heller; pāvakaḥ — ild, elektricitet; yat — hvor; gatvā — når de er kommet dertil; na — aldrig; nivartante — de vender tilbage; tat dhāma — den bolig; paramam — højeste; mama — Min.

na — niet; tat — die; bhāsayate — verlicht; sūryaḥ — de zon; na — evenmin; śaśāṅkaḥ — de maan; na — evenmin; pāvakaḥ — vuur, elektriciteit; yat — waarnaar; gatvā — gegaan zijnd; na — nooit; nivartante — zij komen terug; tat dhāma — die woning; paramam — allerhoogste; mama — van Mij.

Translation

Vertaling

Denne Min højeste bolig oplyses hverken af Solen eller Månen og heller ikke af ild eller elektricitet. De, der når dertil, vender aldrig tilbage til denne materielle verden.

Die allerhoogste woning van Mij wordt niet verlicht door de zon of de maan en evenmin door vuur of elektriciteit. Zij die haar bereiken, komen nooit meer terug naar de materiële wereld.

Purport

Betekenisverklaring

FORKLARING: Her finder vi en beskrivelse af den åndelige verden, Guddommens Højeste Personlighed, Kṛṣṇas, bolig, der kaldes Kṛṣṇaloka eller Goloka Vṛndāvana. I den åndelige himmel er der hverken brug for solskin, måneskin, ild eller elektricitet, for alle planeterne der er selvlysende. I dette univers har vi kun én planet, Solen, der er selvlysende, men i den åndelige himmel er alle planeterne selvlysende. Stråleglansen fra alle disse planeter, der kaldes Vaikuṇṭhaer, udgør den lysende himmel, der er kendt som brahmajyoti. Stråleglansen udspringer i virkeligheden fra Kṛṣṇas planet, Goloka Vṛndāvana. En del af denne skinnende stråleglans er dækket af mahat-tattva, den materielle verden. Bortset fra dette er størstedelen af denne lysende himmel fuld af åndelige planeter, der kaldes Vaikuṇṭhaer, og blandt dem er Goloka Vṛndāvana den højeste.

Dit vers beschrijft de spirituele woning van de Allerhoogste Persoonlijkheid Gods, Kṛṣṇa, die bekendstaat als Kṛṣṇaloka of Goloka Vṛndāvana. In de spirituele hemel bestaat er geen behoefte aan zonneschijn, maneschijn, vuur of elektriciteit, omdat alle planeten er zelf licht geven. In dit universum hebben we maar īīn planeet die zelf licht geeft, namelijk de zon, maar in de spirituele hemel geven alle planeten uit zichzelf licht. De lichtgloed van al deze planeten (Vaikuṇṭha’s genaamd) vormt de stralende hemel die de brahmajyoti wordt genoemd. Eigenlijk komt deze gloed van de planeet van Kṛṣṇa, Goloka Vṛndāvana. Een deel van die lichtgloed wordt bedekt door het mahat-tattva, de materiële wereld, maar het grootste gedeelte van die stralende hemel is gevuld met spirituele planeten, die Vaikuṇṭha’s worden genoemd en waarvan de belangrijkste Goloka Vṛndāvana is.

Så længe et levende væsen befinder sig i denne mørke materielle verden, lever han et betinget liv, men så snart han kommer til den åndelige himmel ved at skære igennem denne materielle verdens falske, forvrængede træ, er han befriet. På det tidspunkt er der ingen risiko for, at han vender tilbage hertil. I sit betingede liv betragter det levende væsen sig selv som denne materielle verdens hersker, men i sin befriede tilstand træder han ind i det åndelige rige og bliver en af den Højeste Herres ledsagere. Der nyder han evig lyksalighed, evigt liv og fuld viden.

Zolang het levend wezen in deze donkere materiële wereld is, leidt het een geconditioneerd bestaan. Maar zodra het door het wegkappen van de valse, verwrongen boom van de materiële wereld de spirituele hemel bereikt, raakt het bevrijd. De kans dat het terug moet komen bestaat dan niet meer. In dit geconditioneerde leven ziet het levend wezen zichzelf als de heer van de materiële wereld, maar in zijn bevrijde toestand gaat het binnen in het spirituele koninkrijk en wordt het een metgezel van de Allerhoogste Heer. Daar ervaart het dan eeuwige gelukzaligheid, eeuwig leven en volledige kennis.

Man bør lade sig fængsle af denne viden. Man bør ønske at overføre sig selv til den her omtalte evige verden og frigøre sig fra denne falske refleksion af virkeligheden. For den, der er alt for knyttet til denne materielle verden, er det meget svært at bryde denne tilknytning, men hvis man engagerer sig i Kṛṣṇa-bevidsthed, er der en mulighed for gradvist at blive utilknyttet. Man skal omgås med hengivne, dvs. dem, der er Kṛṣṇa- bevidste. Man bør opsøge et samfund, der er viet til Kṛṣṇa-bevidsthed, og der lære, hvordan man udøver hengiven tjeneste. På denne måde kan man løsrive sig fra sin tilknytning til den materielle verden. Man kan ikke gøre sig fri af tiltrækningen til den materielle verden blot ved at iføre sig safrangule gevandter. Man er nødt til at knytte sig til Herrens hengivne tjeneste. Derfor må man tage det meget alvorligt, at hengiven tjeneste som beskrevet i kapitel 12 er den eneste vej ud af denne falske repræsentation af det virkelige træ. I kapitel 14 blev besmittelsen fra alle slags processer i den materielle natur beskrevet. Kun hengiven tjeneste kan siges at være helt transcendental.

Men zou door deze informatie gefascineerd moeten zijn. Men zou ernaar moeten verlangen om zichzelf naar die eeuwige wereld over te brengen en zich los te maken uit deze valse weerspiegeling van de werkelijkheid. Voor wie te gehecht is aan de materiële wereld, is het heel moeilijk om deze gehechtheid te verbreken, maar wanneer men zich op het Kṛṣṇa-bewustzijn toelegt, bestaat er een kans dat men geleidelijk aan onthecht raakt. Met moet het gezelschap van toegewijden opzoeken, van degenen die Kṛṣṇa-bewust zijn. Men moet een gemeenschap zoeken die gewijd is aan het Kṛṣṇa-bewustzijn en leren hoe men devotionele dienst kan verrichten. Op die manier kan men zijn gehechtheid aan de materiële wereld verbreken. Men zal zijn aantrekking tot de materiële wereld niet verliezen door alleen maar saffraangele kleren aan te trekken. Men moet gehecht raken aan devotionele dienst aan de Heer. Zoals in het twaalfde hoofdstuk beschreven is, is die devotionele dienst de enige manier om uit deze valse verschijningsvorm van de werkelijke boom te komen en daarom moet ze serieus genomen worden. In het veertiende hoofdstuk werden de onzuivere effecten van de hoedanigheden van de materiële natuur beschreven. Alleen devotionele dienst werd beschreven als zuiver transcendentaal.

Her er ordene paramaṁ mama meget vigtige. Selv den fjerneste afkrog tilhører den Højeste Herre, men den åndelige verden er paramam, fuld af seks overdådigheder. Kaṭha Upaniṣad (2.2.15) bekræfter også, at i den åndelige verden er det ikke nødvendigt med solskin, måneskin eller stjerner (na tatra sūryo bhāti na candra-tārakam), for hele den åndelige verden oplyses af den Højeste Herres indre energi. Man kan kun komme til denne højeste bolig gennem overgivelse og på ingen anden måde.

De woorden ‘paramaṁ mama’ zijn hier heel belangrijk. Feitelijk is alles, elke uithoek, het eigendom van de Allerhoogste Heer, maar de spirituele wereld is paramam, vervuld van de zes volheden. De Kaṭha Upaniṣad (2.2.15) bevestigt dat er in de spirituele wereld geen behoefte is aan zonlicht, maanlicht of sterren (na tatra sūryo bhāti na candratārakam), want het interne vermogen van de Allerhoogste Heer verlicht de hele spirituele hemel. Die allerhoogste woning kan alleen bereikt worden door overgave en op geen andere manier.