TEXT 8

Tekst

ahaṁ sarvasya prabhavo
mattaḥ sarvaṁ pravartate
iti matvā bhajante māṁ
budhā bhāva-samanvitāḥ

Synonyms

Synoniemen

aham — Jeg; sarvasya — af alting; prabhavaḥ — kilden til skabelse; mattaḥ — fra Mig; sarvam — alting; pravartate — udstrømmer; iti — således; matvā — idet de har forstået; bhajante — bliver hengivne; mām — mod Mig; budhāḥ — de lærde; bhāva-samanvitāḥ — med stor opmærksomhed.

aham — Ik; sarvasya — van alles; prabhavaḥ — de oorsprong; mattaḥ — uit Mij; sarvam — alles; pravartate — komt voort; iti — zo; matvā — wetend; bhajante — worden toegewijd; mām — aan Mij; budhāḥ — de geleerden; bhāva-samanvitāḥ — met volle aandacht.

Translation

Vertaling

Jeg er kilden til alle åndelige og materielle verdener. Alt kommer fra Mig. De vise, der forstår dette til fulde, engagerer sig i Min hengivne tjeneste og tilbeder Mig af hele deres hjerte.

Ik ben de oorsprong van alle spirituele en materiële werelden. Alles komt voort uit Mij. De wijzen die hiervan volkomen doordrongen zijn, bewijzen Me devotionele dienst en vereren Me met heel hun hart.

Purport

Betekenisverklaring

FORKLARING: En lærd person, der har studeret Vedaerne til bunds og har viden fra autoriteter som Herren Caitanya, og som ved, hvordan man lever denne lære i praksis, kan forstå, at Kṛṣṇa er oprindelsen til alt i både de materielle og åndelige verdener. Da en sådan person ved dette til fulde, bliver han fast forankret i den Højeste Herres hengivne tjeneste. Han kan aldrig blive vildledt af ligegyldigt hvor mange meningsløse kommentarer, han hører, eller af tåber. Hele den vediske litteratur er enig i, at Kṛṣṇa er kilden til Brahmā, Śiva og alle andre halvguder. Der står i Atharva Veda (Gopāla-tāpanī Upaniṣad 1.24), yo brahmāṇaṁ vidadhāti pūrvaṁ, yo vai vedāṁś ca gāpayati sma kṛṣṇaḥ: “Det var Kṛṣṇa, der i begyndelsen underviste Brahmā i vedisk viden, og som udbredte vedisk viden i fortiden.” Og i Nārāyaṇa Upaniṣad (1) står der, atha puruṣo ha vai nārāyaṇo ’kāmayata prajāḥ sṛjeyeti: “Derefter ønskede Guddommens Højeste Personlighed at skabe levende væsener.” Upaniṣaden fortsætter, nārāyaṇād brahmā jāyate, nārāyaṇāt prajāpatiḥ prajāyate, nārāyaṇād indro jāyate, nārāyaṇād aṣṭau vasavo jāyante, nārāyaṇād ekādaśa rudrā jāyante, nārāyaṇād dvādaśādityāḥ: “Fra Nārāyaṇa bliver Brahmā født, og fra Nārāyaṇa bliver patriarkerne også født. Fra Nārāyaṇa bliver Indra født, fra Nārāyaṇa bliver de otte Vasuer født, fra Nārāyaṇa bliver de elleve Rudraer født, og fra Nārāyaṇa bliver de tolv Adityaer født.” Denne Nārāyaṇa er en ekspansion af Kṛṣṇa.

Een erudiet geleerde die de Veda’s perfect heeft bestudeerd, die informatie heeft ontvangen van gezaghebbende personen als Heer Caitanya en die weet hoe hij die kennis moet toepassen, begrijpt dat Kṛṣṇa de oorsprong is van alles wat bestaat, zowel in de spirituele als in de materiële werelden. Omdat zo iemand hierover perfecte kennis heeft, wordt hij standvastig in devotionele dienst aan de Allerhoogste Heer. Hij kan door geen enkele dwaas of door welke hoeveelheid dwaze commentaren dan ook op andere gedachten worden gebracht.

Alle Vedische teksten zijn het erover eens dat Kṛṣṇa de oorsprong is van Brahmā, Śiva en alle andere halfgoden. In de Atharva-veda (Gopāla-tāpanī Upaniṣad, Pūrva 24) staat: yo brahmāṇaṁ vidadhāti pūrvaṁ yo vai vedāṁś ca gāpayati sma kṛṣṇaḥ — ‘Het was Kṛṣṇa die in het begin de Vedische kennis aan Brahmā onderwees en die haar in het verleden verspreid heeft.’ En ook de Nārāyaṇa Upaniṣad (1) zegt: atha puruṣo ha vai nārāyaṇo ’kāmayata prajāḥ sṛjeyeti — ‘Toen verlangde de Allerhoogste Persoonlijkheid Nārāyaṇa levende wezens te scheppen.’ De upaniṣad vervolgt: nārāyaṇād brahmā jāyate, nārāyaṇād prajāpatiḥ prajāyate, nārāyaṇād indro jāyate, nārāyaṇād aṣṭau vasavo jāyante, nārāyaṇād ekādaśa rudrā jāyante, nārāyaṇād dvādaśādityāḥ — ‘Uit Nārāyaṇa komt Brahmā voort en uit Nārāyaṇa komen ook de aartsvaders voort. Uit Nārāyaṇa komt Indra voort, uit Nārāyaṇa komen de acht Vasu’s voort, uit Nārāyaṇa komen de elf Rudra’s voort, uit Nārāyaṇa komen de twaalf Āditya’s voort.’ Deze Nārāyaṇa is een expansie van Kṛṣṇa.

I de samme Vedaer (Nārāyaṇa Upaniṣad 4) finder vi, brahmaṇyo devakī-putraḥ: “Devakīs søn, Kṛṣṇa, er den Højeste Personlighed.” Dernæst står der (Mahā Upaniṣad 1.2), eko vai nārāyaṇa āsīn na brahmā neśano nāpo nāgni-somau neme dyāvā-pṛthivī na nakṣatrāṇi na sūryaḥ: “I skabelsens begyndelse fandtes der kun den Højeste Personlighed, Nārāyaṇa. Der var ingen Brahmā, ingen Śiva, intet vand, ingen ild, ingen måne, ingen stjerner på himlen og ingen sol.” Der står også i Mahā Upaniṣad, at Herren Śiva blev født fra den Højeste Herres pande. Således erklærer Vedaerne, at det er den Højeste Herre, Brahmā og Śivas skaber, der skal tilbedes.

In dezelfde veda wordt het volgende gezegd: brahmaṇyo devakī-putraḥ — ‘De zoon van Devakī, Kṛṣṇa, is de Allerhoogste Persoonlijkheid.’ (Nārāyaṇa Upaniṣad 4) Vervolgens wordt gezegd: eko vai nārāyaṇa āsīn na brahmā na īśāno nāpo nāgni-samau neme dyāv-āpṛthivī na nakṣatrāṇi na sūryaḥ — ‘In het begin van de schepping was er alleen de Allerhoogste Persoonlijkheid Nārāyaṇa. Er was geen Brahmā, geen Śiva, geen water, geen vuur, geen maan, geen sterrenhemel, geen zon.’ (Mahā Upaniṣad 1) In de Mahā Upaniṣad wordt ook gezegd dat Heer Śiva uit het voorhoofd van de Allerhoogste Heer geboren werd. De Veda’s zeggen daarom dat de Allerhoogste Heer, de schepper van Brahmā en Śiva, aanbeden moet worden.

I Mahābhāratas Mokṣa-dharma-afsnit bemærker Kṛṣṇa også:

In het Mokṣa-dharma-gedeelte van het Mahābhārata zegt Kṛṣṇa:

prajāpatiṁ ca rudraṁ cāpy
aham eva sṛjāmi vai
tau hi māṁ na vijānīto
mama māyā-vimohitau

“Patriarkerne, Śiva og andre bliver skabt af Mig, selv om de ikke ved, at de skabes af Mig, for de vildledes af Min illusoriske energi.”

Der står også i Varāha Purāṇa:

‘De aartsvaders, Śiva en anderen werden door Mij geschapen, ook al weten ze dat niet omdat ze verward zijn door Mijn illusionerende energie.’

In de Varāha Purāṇa wordt ook gezegd:

nārāyaṇaḥ paro devas
tasmāj jātaś caturmukhaḥ
tasmād rudro ’bhavad devaḥ
sa ca sarva-jñatāṁ gataḥ

“Nārāyaṇa er Guddommens Højeste Personlighed, og fra Ham fødtes Brahmā, fra hvem Śiva blev født.”

‘Nārāyaṇa is de Allerhoogste Persoonlijkheid Gods en uit Hem kwam Brahmā voort, uit wie Śiva voortkwam.’

Herren Kṛṣṇa er således ophav til alle generationer, og Han er kendt som den mest virksomme eller umiddelbare årsag til alting. Han siger: “Fordi alt bliver født af Mig, er Jeg den oprindelige kilde til alt. Alting er underordnet Mig. Der er ingen, der står over Mig.” Der er ingen anden højeste hersker end Kṛṣṇa. Den, der med henvisning til den vediske litteratur forstår Kṛṣṇa på den måde fra en ægte åndelig mester, engagerer hele sin energi i Kṛṣṇa-bevidsthed og bliver et virkelig lærd menneske. I sammenligning med ham er alle andre, der ingen ordentlig forståelse har af Kṛṣṇa, blot tåber. Kun en tåbe ville anse Kṛṣṇa for at være et almindeligt menneske. En Kṛṣṇa-bevidst person bør ikke lade sig forlede af tåber. Man skal undgå alle uautoriserede kommentarer og fortolkninger af Bhagavad-gītā og med fast beslutsomhed fortsætte med sin Kṛṣṇa-bevidsthed.

Heer Kṛṣṇa is de oorsprong van alle scheppingen en Hij wordt de meest directe oorzaak van alles genoemd. Hij zegt: ‘Omdat alles uit Mij voortkomt, ben Ik de oorspronkelijke bron van alles. Alles is ondergeschikt aan Mij; niemand staat boven Mij.’ Buiten Kṛṣṇa bestaat er geen andere allerhoogste bestuurder. Wie Kṛṣṇa als zodanig begrijpt door van een bonafide spiritueel leraar te horen, met verwijzingen naar de Vedische literatuur, wendt al zijn energie aan voor het Kṛṣṇa-bewustzijn en wordt een werkelijk geleerd persoon. Vergeleken met hem zijn alle anderen die Kṛṣṇa niet werkelijk kennen, maar dwazen. Alleen een dwaas zal Kṛṣṇa als een gewoon man beschouwen. Een Kṛṣṇa-bewust persoon moet zich niet door dwazen in verwarring laten brengen; hij moet alle ongeautoriseerde commentaren op en interpretaties van de Bhagavad-gītā vermijden en vastbesloten en vastberaden doorgaan met Kṛṣṇa-bewustzijn.