Skip to main content

Kapitola 16

16

Návrat k přirozenému vĕdomí

Recobrando Nuestro Estado de Conciencia Natural

apare vasudevasya
devakyāṁ yācito ’bhyagāt
ajas tvam asya kṣemāya
vadhāya ca sura-dviṣām
apare vasudevasya
devakyāṁ yācito ’bhyagāt
ajas tvam asya kṣemāya
vadhāya ca sura-dviṣām

Jiní říkají, že když se o Tebe modlili Vasudéva a Dévakí, narodil jsi se jako jejich syn. Jsi bezpochyby nezrozený, a přesto se rodíš pro jejich dobro a proto, abys zabil ty, kteří závidí polobohům.

Otros dicen que Tú has nacido como hijo de Devakī y Vasudeva debido a que ambos oraron por Ti. Es indudable que eres innaciente, pero, sin embargo, naces por su bienestar, y para matar a aquellos que están envidiosos de los semidioses.

Šrímad-Bhágavatam 1.8.33

Śrīmad-Bhāgavatam 1.8.33

Je také řečeno, že Vasudéva a Dévakí se v minulém životĕ jako Sutapá a Pršni oddali neobyčejnĕ přísnému pokání, aby získali Pána za svého syna, a díky tomuto odříkání se Pán skutečnĕ zjevil jako jejich syn. V Bhagavad-gítĕ je již řečeno, že Pán přichází pro dobro všech lidí svĕta a proto, aby vyhladil asury neboli materialistické ateisty.

También se dice que Vasudeva y Devakī, en su nacimiento anterior como Sutapā y Pṛśni, se sometieron a un severo tipo de penitencia para obtener como hijo al Señor, y como resultado de esas austeridades el Señor apareció como hijo suyo. Ya se ha declarado en el Bhagavad-gītā que el Señor aparece por el bienestar de toda la gente del mundo y para vencer a los asuras, los materialistas ateos.

Pán říká:

El Señor dice

yadā yadā hi dharmasya
glānir bhavati bhārata
abhyutthānam adharmasya
tadātmānaṁ sṛjāmy aham
yadā yadā hi dharmasya
glānir bhavati bhārata
abhyutthānam adharmasya
tadātmānaṁ sṛjāmy aham

„Kdykoliv a kdekoliv nastává úpadek náboženství a vzrůstá bezbožnost, ó Bháratovče, v té dobĕ Osobnĕ sestoupím.“ (Bg. 4.7) Slova dharmasya glāniḥ znamenají „odchýlení od náboženských zásad“. Když dochází k takovým odchylkám, náboženství upadá.

«Cuando quiera y dondequiera que disminuya la práctica religiosa, ¡oh, descendiente de Bharata!, y aumente la irreligión de manera predominante, en ese momento, desciendo personalmente» (Bg. 4.7). Las palabras dharmasya glāniḥ significan «irregularidades en la religión». Cuando hay irregularidades, la religión se contamina.

V lidské společnosti musí být zajišťování duchovních a hmotných potřeb ve správné rovnováze. Ve skutečnosti jsme duše, ale nyní jsme uvĕznĕni v hmotných tĕlech. Dokud budeme mít hmotná tĕla, neobejdeme se bez tĕlesných nezbytností jako je jedení, spaní, páření se a bránĕní se. Duše nepotřebuje nic jíst; jíme jen proto, abychom udržovali své tĕlo. Civilizace, která se snaží uspokojovat pouze tĕlesné potřeby a zapomíná na potřeby duše, je jednostranná a nevyvážená. Představte si, že nĕkdo pouze čistí svůj kabát a nestará se o své tĕlo. Nebo můžeme dát jiný příklad. Nĕjaký človĕk má v kleci ptáka a stále pečuje jen o klec a na ptáka zapomíná. To je bláznovství. Pták křičí: „Dej mi jíst, dej mi jíst!“ Když se staráme jen o klec, jak může být pták šťastný?

En la sociedad humana debe haber un buen equilibrio entre el espíritu y la materia. Nosotros somos de hecho almas espirituales, pero de una forma u otra hemos sido enjaulados en cuerpos materiales y, mientras tengamos estos cuerpos, tenemos que aceptar las necesidades corporales de comer, dormir, aparearnos y defendernos, aunque el alma en sí no necesita esas cosas. El alma no necesita comer nada; todo lo que comemos es para la conservación del cuerpo. Pero una civilización que simplemente cuida de estas necesidades corporales, y a la que no le importan las necesidades del alma, es una civilización necia y desequilibrada. Supónganse que sólo lavamos nuestro abrigo pero no nos ocupamos de nuestro cuerpo. O supónganse que tenemos un pájaro en una jaula, pero sólo nos ocupamos de la jaula y no del pájaro que está dentro. Eso es una necedad. El pájaro está exclamando: «¡Ka, ka! ¡Denme de comer, denme de comer!». Si sólo nos ocupamos de la jaula, ¿cómo puede el pájaro ser feliz?

Proč jsme tedy nešťastní? V západních zemích je dostatek penĕz, jídla, aut a sexu. Všeho je hojnost. Proč jsou tam ale lidé jako například hippies, kteří jsou zfrustrovaní a zmatení? Nejsou vůbec spokojení. Proč? Protože jejich společnost je nevyvážená. Staráme se o potřeby tĕla, ale nevíme nic o duši a jejích potřebách. Duše je naší skutečnou podstatou a tĕlo je jen obalem. Když zanedbáváme duši, nastává dharmasya glāniḥ    —    zanedbávání povinností.

Así que, ¿por qué estamos infelices? En los países occidentales no hay escasez de riqueza, ni escasez de comida, ni escasez de coches, ni escasez de vida sexual. Todo se halla disponible en abundancia. Entonces, ¿por qué aún hay un sector de la gente que está frustrada y confundida, como los «hippies»? Ellos no están satisfechos. ¿Por qué? Porque no hay un equilibrio. Nos estamos ocupando de las necesidades del cuerpo, pero no tenemos información alguna del alma y sus necesidades. El alma es la verdadera esencia, y el cuerpo es únicamente una cobertura. Por consiguiente, descuidar el alma es una forma de dharmasya glāniḥ, contaminación del deber.

Slovo dharma znamená „povinnost“. I když se „dharma“ často překládá jako „náboženství“ a „náboženství“ je všeobecnĕ definováno jako „víra“, „dharma“ není nĕjakou vírou. Dharma označuje „skutečnou a přirozenou povinnost“. Povinností človĕka je znát potřeby duše. My ale naneštĕstí o duši nic nevíme a zamĕstnáváme se jen zajišťováním tĕlesného pohodlí.

La palabra dharma significa «deber». Aunque la palabra dharma se traduce a menudo como «religión», y la religión se define por lo general como una cuestión de fe; no obstante dharma no es en realidad una cuestión de fe. Dharma significa el verdadero deber constitucional. Es nuestro deber conocer las necesidades del alma, pero desgraciadamente carecemos de información acerca del alma, y simplemente estamos ocupados de proveernos de las cosas necesarias para la comodidad corporal.

Tĕlesné pohodlí však není všechno. Předpokládejme, že nĕkdo žije velice pohodlným životem. Znamená to snad, že nikdy nezemře? I on musí zemřít. V bitvĕ o přežití přežijí jen ti nejsilnĕjší, a tĕlesné pohodlí nikomu neumožní žít vĕčnĕ. Když se lidé starají pouze o své tĕlo, nazývá se to dharmasya glāniḥ neboli zanedbání povinnosti.

La comodidad corporal, sin embargo, no es suficiente. Supónganse que un hombre está en una situación muy cómoda. ¿Significa eso, acaso, que no morirá? Por supuesto que no. Hablamos de una lucha por la existencia y de la supervivencia del más apto, pero las comodidades corporales solas no pueden permitir a nadie que exista o sobreviva permanentemente. En consecuencia, ocuparse únicamente del cuerpo se denomina dharmasya glāniḥ, una contaminación del propio deber.

Musíme znát potřeby tĕla i duše. Ve skutečnosti se máme přednostnĕ starat o svoji duši. Musíme si ale uvĕdomit, že ji nikdy nemůžeme uspokojit hmotným způsobem. Duše je jiné povahy než tĕlo a musíme jí poskytovat duchovní potravu    —     vĕdomí Kršny. Když je človĕk nemocný, musí držet správnou dietu a užívat správné léky. Obojí je potřeba. Když pouze užívá léky a nedrží správnou dietu, léčba nebude nikdy úspĕšná. V hnutí pro vĕdomí Kršny poskytujeme duši jak správné léky, tak i správnou dietu. Dietou je kṛṣṇa-prasāda neboli jídlo, které bylo nejprve obĕtováno Kršnovi, a lékem je Haré Kršna mantra.

Debemos conocer las necesidades del cuerpo, y también las necesidades del alma. La verdadera necesidad que hay en la vida consiste en proporcionar comodidades al alma, y a ésta no se la puede hacer sentir cómoda mediante ajustes materiales. Como el alma es de una identidad diferente, debe dársele comida espiritual, y esa comida espiritual es conciencia de Kṛṣṇa. Cuando alguien está enfermo, debe dársele una dieta adecuada y una medicina adecuada. Ambas cosas se requieren. Si solamente se le da medicina pero no una dieta adecuada, el tratamiento no tendrá mucho éxito. Por consiguiente, el movimiento para la conciencia de Kṛṣṇa tiene por objeto dar tanto la medicina adecuada como la dieta adecuada para el alma. La dieta es kṛṣṇa-prasāda, comida que primero se ha ofrecido a Kṛṣṇa, y la medicina es el mantra Hare Kṛṣṇa.

nivṛtta-tarṣair upagīyamānād
bhavauṣadhāc chotra-mano-’bhirāmāt
ka uttamaśloka-guṇānuvādāt
pumān virajyeta vinā paśu-ghnāt
nivṛtta-tarṣair upagīyamānād
bhavauṣadhāc chotra-mano-’bhirāmāt
ka uttamaśloka-guṇānuvādāt
pumān virajyeta vinā paśu-ghnāt

(Bhág. 10.1.4)

(Bhāg. 10.1.4)

Paríkšit Mahárádž řekl velkému svĕtci Šukadévovi Gósvámímu: „Tvoje přednášky ze Šrímad-Bhágavatamu nejsou obyčejné, neboť je vychutnávají ti, kteří jsou nivṛtta-tṛṣṇa neboli osvobození od tužeb.“ Každý v hmotném svĕtĕ si chce užívat, ale skutečnou chuť Bhágavatamu může okusit jen ten, kdo je od takových tužeb osvobozený. Slovo bhāgavata označuje vše, co je ve vztahu s Bhagavánem, Nejvyšším Pánem. Haré Kršna mantra je tedy také bhāgavata. Paríkšit Mahárádž řekl, že Šrímad-Bhágavatam může vychutnávat jenom ten, kdo je prost tužeb po smyslovém požitku. A proč bychom ho mĕli vychutnávat? Bhavauṣadhi: může nás vyléčit z naší nemoci    —    opakovaného rození a smrti.

Parīkṣit Mahārāja dijo al gran sabio Śukadeva Gosvāmī: «Los discursos que me estás dando acerca del Śrīmad-Bhāgavatam no son ordinarios. Estos discursos bhāgavata les encantan a las personas que están nivṛtta-tṛṣṇa, libres de anhelo». En este mundo material todos están anhelando disfrutar, pero aquel que esté libre de ese anhelo puede probar cuán sabroso es el Bhāgavatam. La palabra bhāgavata se refiere a cualquier cosa que esté relacionada con Bhagavān, el Señor Supremo, y el mantra Hare Kṛṣṇa también es bhāgavata. Así pues, Parīkṣit Mahārāja dijo que el sabor del Bhāgavata puede disfrutarlo aquel que está libre del anhelo de satisfacer deseos materiales. Y, ¿por qué debe probarse este Bhāgavata? Bhavauṣadhi: porque es la medicina para nuestra enfermedad del nacimiento y la muerte.

V současné dobĕ jsme všichni nemocní. Materialisté ve skutečnosti nevĕdí, co je zdraví a co je nemoc. I když nic nevĕdí, stavĕjí se do role velkých vĕdců a filozofů. Neptají se, proč jsou nuceni umírat. Říkají si vĕdci, ale nijak se nesnaží tento problém vyřešit. Jací jsou to vĕdci? Pokrok ve vĕdĕ by mĕl přinášet poznání, které by zmírnilo naše utrpení. Jaký má jinak vĕda význam? Vĕdci mohou slibovat, že nám v budoucnosti pomohou, ale můžeme se jich zeptat: „A co nám můžete nabídnout nyní?“ Opravdový vĕdec by neřekl: „Teď jednoduše trpte jako předtím a my jednou vynalezneme nĕjaké chemické látky a pomůžeme vám.“ Atyantika-duḥkha-nivṛttiḥ.Slovo atyantika znamená „základní“ a duḥkha znamená „utrpení“. Cílem lidského života by mĕlo být ukončení tĕchto základních utrpení, jenomže lidé ani nevĕdí, o jaká utrpení jde. Bhagavad-gítá říká, že to jsou janma-mṛtyu-jarā-vyādhi: zrození, smrt, stáří a nemoc. Co jsme již udĕlali pro to, abychom se jich zbavili? V hmotném svĕtĕ na nĕ neexistuje žádný lék. Nejlepší zůsob jak se od nich osvobodit popisuje Pán v Bhagavad-gítĕ (8.15):

En los momentos actuales, nos encontramos en una condición enferma. Los materialistas no saben lo que es enfermedad y lo que es salud. Ellos no saben nada, pero aun así se están haciendo pasar por grandes científicos y filósofos. Ellos no se preguntan: «Yo no quiero morir. ¿Por qué se me impone la muerte?». Ni tampoco tienen ellos alguna solución para este problema. Pero aun así se dan el nombre de científicos. ¿Qué clase de científicos son ellos? El adelanto de la ciencia debe proporcionar conocimiento mediante el cual el sufrimiento pueda minimizarse. De lo contrario, ¿cuál es el significado de ciencia? Puede que los científicos prometan que podrán ayudarnos en el futuro, pero debemos preguntarles: «¿Qué nos están dando ahora, señores?». Un verdadero científico no diría: «Tan sólo continúen sufriendo como ahora, y en el futuro vamos a encontrar algunas sustancias químicas para ayudarlos». No. Atyantika-duḥkha-nivṛttiḥ. La palabra atyantika significa «máximo», y duḥkha significa «sufrimientos». El objetivo de la vida humana debe ser dar fin a los máximos sufrimientos, pero la gente ni siquiera sabe cuáles son esos máximos sufrimientos. Éstos se señalan en el Bhagavad-gītā: janma-mṛtyu-jarā-vyādhi: nacimiento, muerte, vejez y enfermedades. ¿Qué hemos hecho para anular esos sufrimientos? En el mundo material no hay ningún remedio para ellos. La manera definitiva de librarse de todas las clases de sufrimientos se expresa en el Bhagavad-gītā (8.15), donde el Señor dice:

mām upetya punar janma
duḥkhālayam aśāśvatam
nāpnuvanti mahātmānaḥ
saṁsiddhiṁ paramāṁ gatāḥ
mām upetya punar janma
duḥkhālayam aśāśvatam
nāpnuvanti mahātmānaḥ
saṁsiddhiṁ paramāṁ gatāḥ

„Ty velké duše, oddaní jogíni, kteří ke Mnĕ dospĕli, se nikdy nevrátí do tohoto pomíjivého strastiplného svĕta, neboť dosáhli nejvyšší dokonalosti.“

«Cuando llegan a Mí, las grandes almas, que son yogīs en estado de devoción, jamás regresan a este mundo temporal lleno de sufrimientos, pues han logrado la máxima perfección».

Pán tedy říká, že bychom se k Nĕmu mĕli přiblížit a vrátit se zpátky domů, zpátky k Bohu. Lidé ale naneštĕstí nevĕdí, kdo je Bůh a jestli se k Nĕmu mohou vrátit. Jelikož nemají žádné poznání, jsou jednoduše jako zvířata. Modlí se: „Ó Bože, chléb vezdejší dej nám dnes.“ Kdybychom se jich ale zeptali, kdo Bůh je, nedokázali by to vysvĕtlit. Koho tedy prosí? Modlí se jen tak do vzduchu? Když máme nĕjakou prosbu, vždy se musíme obracet na nĕjakou osobu. Oni ale nevĕdí, komu nebo kam mají svou žádost adresovat. Říkají, že Bůh je v nebi. Po nebi ale také létají ptáci. Znamená to snad, že jsou Bozi? Lidé mají nedokonalé nebo vůbec žádné poznání. I když jsou jejich myšlenky nesmyslné, vydávají se za vĕdce, filozofy, spisovatele a velké myslitele.

Así pues, el Señor dice que debemos acudir a Él e ir de regreso a Él, de vuelta al hogar, de vuelta a Dios. Pero, desafortunadamente, la gente no tiene conocimiento de lo que es Dios, de si se puede o no ir de regreso al hogar, de vuelta a Él, y de si eso es o no práctico. Ya que no tienen conocimiento alguno, son simplemente como animales. Ellos oran: «¡Oh, Dios!, danos nuestro pan de cada día». Pero, supónganse ahora que les preguntamos: «¿Qué es Dios?». ¿Podrían ellos explicarlo? No. Entonces, ¿a quién le están pidiendo? ¿Le están meramente orando al aire? Si yo hago alguna petición, debe haber alguna persona a quien remitírsela. Pero ellos no saben quién es esa persona o a dónde debe remitirse la petición. Ellos dicen que Dios está en el cielo. Pero en el cielo también hay muchísimos pájaros. ¿Acaso éstos son Dios? La gente tiene conocimiento imperfecto o no tiene ningún conocimiento en absoluto. Sin embargo, se hacen pasar por científicos, filósofos, escritores y grandes pensadores, aunque todas sus ideas son basura.

Jedinými opravdu cennými knihami jsou Šrímad-Bhágavatam a Bhagavad-gítá. V Bhágavatamu (1.5.10  –  11) je řečeno:

Los únicos libros que verdaderamente valen la pena son aquellos que son como el Śrīmad-Bhāgavatam y el Bhagavad-gītā. En el Bhāgavatam (1.5.10–11) se dice:

na yad vacaś citra-padaṁ harer yaśo
jagat-pavitraṁ pragṛṇīta karhicit
tad vāyasaṁ tīrtham uśanti mānasā
na yatra haṁsā niramanty uṣik-kṣayāḥ
na yad vacaś citra-padaṁ harer yaśo
jagat-pavitraṁ pragṛṇīta karhicit
tad vāyasaṁ tīrtham uśanti mānasā
na yatra haṁsā niramanty uṣik-kṣayāḥ

„Slova, která nepopisují slávu Pána, jediného, kdo může posvĕtit atmosféru celého vesmíru, považují svatí lidé za poutní místo pro vrány. Jelikož zcela dokonalé osobnosti přebývají v transcendentální říši, nenacházejí v takových místech žádné potĕšení.“

«Las personas santas consideran que aquellas palabras que no describen las glorias del Señor, que es el único que puede santificar la atmósfera del universo entero, son como un lugar de peregrinaje para cuervos. Puesto que las personas completamente perfectas son habitantes de la morada trascendental, no encuentran allí ningún placer».

tad-vāg-visargo janatāgha-viplavo
yasmin prati-ślokam abaddhavaty api
nāmāny anantasya yaśo-’ṅkitāni yat
śṛṇvanti gāyanti gṛṇanti sādhavaḥ
tad-vāg-visargo janatāgha-viplavo
yasmin prati-ślokam abaddhavaty api
nāmāny anantasya yaśo-’ṅkitāni yat
śṛṇvanti gāyanti gṛṇanti sādhavaḥ

„Naproti tomu literatura plná popisů transcendentálního jména, slávy, podoby a zábav neomezeného Svrchovaného Pána je transcendentálním výtvorem určeným k tomu, aby přinesl revoluci do bezbožnĕ žijící civilizace, která se ubírá nesprávným smĕrem. Taková transcendentální písma ani nemusí být vždy literárnĕ dokonalá, a přesto je poslouchají, zpívají a přijímají čistí lidé, kteří jsou naprosto upřímní.“

«Por otro lado, aquella literatura que está colmada de descripciones acerca de las glorias trascendentales del nombre, la fama, las formas, los pasatiempos, etc., del ilimitado Señor Supremo, es una creación diferente, llena de palabras trascendentales destinadas a ocasionar una revolución en las vidas impías de la mal dirigida civilización de este mundo. Esa clase de obras literarias trascendentales, aunque estén compuestas de una manera imperfecta, las oyen, las cantan y las aceptan los hombres purificados que son completamente honestos».

Všechna literatura, která nemá žádné spojení s Bohem, se podobá místům, na kterých se slétají vrány. Kde se shromažďují vrány? Na nečistých místech. Bílé labutĕ ale mají rády místa, kde je pĕkná čistá voda obklopená zahradami. Takže dokonce i mezi zvířaty jsou takové přirozené rozdíly. Vrány nikdy nebudou žít s labutĕmi a labutĕ nebudou vyhledávat společnost vran. Podobnĕ i v lidské společnosti existují lidé, kteří jsou jako vrány, a také lidé, kteří jsou jako labutĕ. Lidé s povahou labutí přicházejí do středisek vĕdomí Kršny, kde je vše čisté, kde mohou nalézt dobrou filozofii, dobré transcendentální jídlo, dobré vzdĕlání a inteligenci    —    všechno dobré. Lidé s vlastnostmi vran ale budou navštĕvovat noční kluby, striptýzy a podobnĕ.

Cualquier escrito que no tenga relación con Dios es igual que un lugar en el que los cuervos disfrutan. ¿Dónde disfrutan los cuervos? En un lugar inmundo. Pero los cisnes blancos sienten placer en bellas y claras aguas rodeadas de jardines. De modo que hasta entre los animales hay divisiones naturales. Los cuervos no van a donde están los cisnes, y los cisnes no van a donde están los cuervos. De la misma manera, en la sociedad humana hay hombres que son como cuervos y hombres que son como cisnes. Los hombres que son como cisnes vendrán a los centros de conciencia de Kṛṣṇa, donde todo es claro, donde hay buena filosofía, buena comida trascendental, buena educación, buena inteligencia —todo bueno—, mientras que los hombres que son como cuervos irán a clubes, fiestas, espectáculos de nudismo, y a muchísimas otras cosas por el estilo.

Hnutí pro vĕdomí Kršny je tedy určeno pro lidi, kteří jsou podobní labutím, a nikoliv pro lidi, kteří jsou jako vrány. Podle naší filozofie se však i z vran mohou stát labutĕ. Vĕdomí Kršny je tak blahodárné, že i ti, kteří byli dříve jako vrány, se promĕnili v labutĕ.

Así que el movimiento para la conciencia de Kṛṣṇa está hecho para hombres que son como cisnes, no para hombres que son como cuervos. Pero podemos convertir a los cuervos en cisnes. Ésa es nuestra filosofía. Aquellos que eran cuervos están ahora nadando como cisnes. Ése es el beneficio del proceso de conciencia de Kṛṣṇa.

Hmotný svĕt je místo, kde se z labutí staly vrány. V tomto svĕtĕ jsou živé bytosti uvĕznĕny v hmotném tĕle a snaží se uspokojovat své smysly, zatímco dostávají jedno tĕlo za druhým. Opĕtovným obnovením dharmy se ale vrány zase postupnĕ zmĕní v labutĕ. Nĕkdo může být například velice nevzdĕlaný a nekulturní, ale postupnou výchovou se z nĕj může stát kulturní a vzdĕlaný človĕk.

El mundo material es el mundo en el que los cisnes se han vuelto cuervos. En el mundo material la entidad viviente está enjaulada en un cuerpo material, y trata de complacer sus sentidos en un cuerpo tras otro. Pero gradualmente el restablecimiento del dharma convertirá a los cuervos en cisnes. Por ejemplo, puede que un hombre sea iletrado e inculto, pero mediante una formación se le puede convertir en un hombre culto y educado.

Taková výchova je však možná pouze v lidské životní podobĕ. Nemohu naučit psa, aby se stal oddaným. To by bylo velice obtížné. I to je možné, ale my na to nemáme schopnosti. Když Čaitanja Maháprabhu cestoval džunglemi Džhárikhanda, tygři, hadi, srny a všechna ostatní zvířata se stali oddanými. Čaitanja Maháprabhu to dokázal, neboť je Bohem Samotným a může udĕlat cokoliv. I když nemáme takové schopnosti, můžeme se o to alespoň snažit v lidské společnosti. Pokud nĕkdo následuje pokyny vĕdomí Kršny, může se vrátit do svého původního postavení, nehledĕ na to, jak je pokleslý. Existují samozřejmĕ různé stupnĕ realizace, ale naše původní postavení je, že jsme nedílnými součástmi Boha. Když to človĕk pochopí, dosáhl realizace Brahmanu neboli duchovní realizace. Kršna přichází do tohoto svĕta, aby nám pomohl znovu si uvĕdomit své původní postavení.

Esa formación es posible en la forma humana de vida. Yo no puedo entrenar a un perro para que se vuelva devoto. Eso es difícil. Claro que eso también puede hacerse, aunque quizás yo no sea lo suficientemente poderoso como para hacerlo. Cuando el Señor Caitanya Mahāprabhu estaba viajando por las selvas de Jhārikhaṇḍa, los tigres, las serpientes, los venados y todos los demás animales, se volvieron devotos. Eso Le resultó posible a Caitanya Mahāprabhu porque Él es Dios mismo y, por consiguiente, puede hacer cualquier cosa. Pero aunque nosotros no podemos hacer eso, podemos trabajar en la sociedad humana. Por caído que un hombre sea, si sigue las instrucciones del proceso de conciencia de Kṛṣṇa, puede regresar a su posición original. Desde luego, hay grados de comprensión, pero nuestra posición original es ser parte integral de Dios. El comprender esta posición se denomina comprensión Brahman, comprensión espiritual, y es esta comprensión la que el propio Kṛṣṇa viene a restablecer en este mundo.

Pán Kršna přišel do tohoto svĕta na žádost Svých oddaných, Vasudévy a Dévakí (vasudevasya devakyāṁ yācito 'bhyagāt). I když Vasudéva a Dévakí byli ve svých minulých životech manželé, nemĕli žádné dĕti. Provádĕli tvrdá odříkání, a když se před nimi Kršna zjevil a zeptal se jich, co si přejí, odpovĕdĕli: „Chceme mít syna jako jsi Ty.“ Jak by ale mohl existovat ještĕ jeden Bůh? Kršna je Bůh a Bůh je jenom jeden; nemohou existovat dva Bozi. Jak by se tedy synem Vasudévy a Dévakí mohl stát další Bůh? Kršna proto řekl: „Jelikož neexistuje žádný jiný Bůh, Já Sám se stanu vaším synem.“ Nĕkteří lidé proto říkají, že Kršna se zjevil, protože Vasudéva a Dévakí Ho chtĕli za svého syna.

El Señor Kṛṣṇa vino a este mundo a pedido de Sus devotos Vasudeva y Devakī (vasudevasya devakyāṁ yācito ’bhyagāt). Aunque Vasudeva y Devakī estuvieron casados en su vida anterior, no tuvieron hijos. Ellos se sometieron a severas austeridades, y cuando Kṛṣṇa apareció ante ellos y les preguntó qué querían, respondieron: «Queremos un hijo como Tú. Ése es nuestro deseo». Pero, ¿cómo es posible que haya otro Dios? Kṛṣṇa es Dios, y Dios es uno; Él no puede ser dos. Así que, ¿cómo podía haber otro Dios para volverse hijo de Vasudeva y Devakī? Por lo tanto, Kṛṣṇa dijo: «No es posible encontrar a otro Dios, así que Yo mismo Me convertiré en su hijo». De manera que algunas personas dicen que Kṛṣṇa advino porque Vasudeva y Devakī lo querían tener como hijo.

I když Kršna sestupuje především proto, aby potĕšil Své oddané jako jsou Vasudéva a Dévakí, provádí také jiné činnosti. Vadhāya ca sura-dviṣām. Slovo vadhāya znamená „zabíjení“ a sura-dviṣām označuje démony, kteří vždy závidí oddaným. Kršna přichází, aby tyto démony zahubil.

Aunque en realidad Kṛṣṇa viene a satisfacer a Sus devotos, tales como Vasudeva y Devakī, cuando viene, realiza además otras actividades. Vadhāya ca sura-dviṣām. La palabra vadhāya significa «matanza», y sura-dviṣām se refiere a los demonios, los cuales siempre están envidiosos de los devotos. Kṛṣṇa viene a matar a esos demonios.

Příkladem takového démona je Hiranjakašipu. Prahlád Mahárádž byl oddaný a jeho otec Hiranjakašipu byl tak závistivý, že chtĕl zabít svého vlastního syna, i když jediným provinĕním tohoto malého chlapce bylo, že zpíval Haré Kršna. Takoví jsou démoni. Ježíše Krista také zabili sura-dviṣām neboli ti, kteří mu závidĕli. Čím se provinil? Jeho jedinou „chybou“ bylo, že kázal o Bohu. Mĕl proto mnoho nepřátel, kteří ho nakonec ukřižovali. Kršna tedy přichází, aby takové sura-dviṣām zahubil.

Un ejemplo de un demonio es Hiraṇyakaśipu. Como Prahlāda Mahārāja era un devoto, su padre, Hiraṇyakaśipu, estaba tan envidioso que se disponía a matar a su propio hijo, aunque la única culpa que el pequeño niño tenía era que cantaba Hare Kṛṣṇa. Ésa es la naturaleza de los demonios. A Jesucristo también lo mataron los sura-dviṣām, aquellos que estaban envidiosos de él. ¿Cuál era su culpa? Que estaba predicando acerca de Dios. Sin embargo, tenía muchísimos enemigos, los cuales lo crucificaron cruelmente. Por lo tanto, Kṛṣṇa viene a matar a esos sura-dviṣām.

K tomu, aby zabil závistivé démony, nemusí být Kršna přítomný Osobnĕ. Miliony lidí může zabít přirozeným způsobem tím, že na Zemi pošle války, mor, hlad a podobnĕ. Nemusí sem přicházet, aby tyto darebáky zabil. Může je zabít jen tím, že k tomu dá pokyn, nebo je k tomu donutí zákony přírody. Sṛṣṭi-sthiti-pralaya-sādhana-śaktir ekā(Brahma-sanhitá 5.44). Příroda má takovou moc, že může všechno tvořit, udržovat i ničit. Sṛṣṭi znamená „tvoření“, sthiti znamená „udržování“ a pralaya znamená „zničení“. Celé vesmírné stvoření je udržováno milostí přírody. Díky ní dostáváme sluneční svĕtlo, vítr i déšť a můžeme pĕstovat potravu a vyvíjet se. Příroda je ale tak silná, že může kdykoliv všechno zničit třeba vĕtrnou smrští. Příroda pracuje pod Kršnovým dohledem (mayādhyakṣeṇa prakṛtiḥ sūyate sa-carācaram). Když chce Kršna zahubit démony, může jich miliony zabít jedním silným poryvem vĕtru.

Desde luego que esa matanza de los envidiosos puede hacerse sin la presencia de Kṛṣṇa. Kṛṣṇa puede matar a millones de personas con poner a actuar las fuerzas naturales de la guerra, la peste, el hambre, etc. Él no necesita venir aquí a matar a esos sinvergüenzas, pues éstos pueden ser matados con sólo Su dirección, la ley natural. Sṛṣṭi-sthiti-pralaya-sādhana-śaktir ekā (Brahma-saṁhitā 5.44). La naturaleza tiene tanto poder que puede crear, sustentar y aniquilar todo. Sṛṣṭi significa «creación», sthiti significa «conservación», y pralaya significa «destrucción». La naturaleza puede crear, mantener y también destruir. A esta manifestación cósmica material la mantiene la misericordia de la naturaleza, mediante la cual estamos recibiendo luz solar, aire y lluvia, con los cuales cultivamos nuestra comida, de manera que podamos comer y crecer bien. Pero la naturaleza es tan poderosa que en cualquier momento puede destruirlo todo simplemente con un ventarrón. La naturaleza está funcionando bajo la dirección de Kṛṣṇa (mayādhyakṣeṇa prakṛtiḥ sūyate sa-carācaram). Por consiguiente, si Kṛṣṇa quiere que los demonios mueran, puede matar a millones de ellos con sólo una fuerte ráfaga del viento de la naturaleza.

Můžeme tedy vidĕt, že když chce Kršna zabít démony, nemusí přicházet Osobnĕ. Zjevuje se na žádost Svých oddaných jako jsou Vasudéva a Dévakí a Kuntí to zde naznačuje slovem yācitaḥ     —    „přivolán modlitbami“. Skutečný důvod Kršnových příchodů jsou prosby Jeho oddaných, ale když se zjevuje, zároveň ukazuje, že je připraven zabít každého, kdo závidí Jeho oddaným. V Jeho případĕ je samozřejmĕ zabíjení i udržování na stejné úrovni, neboť je absolutní. Ti, které Kršna zabije, dosáhnou okamžitĕ vysvobození, kterého může živá bytost dosáhnout obyčejnĕ až za miliony let.

Así que, para matar a los demonios, Kṛṣṇa no necesita venir. Cuando viene, lo hace porque se lo piden Sus devotos, tales como Devakī y Vasudeva, como lo indica Kuntīdevī mediante el uso de la palabra yācitaḥ, que significa «por quien se oró». Luego la verdadera causa de Su venida es el pedido de los devotos; pero, cuando Él viene, muestra simultáneamente que está dispuesto a matar a cualquiera que esté envidioso de Sus devotos. Por supuesto, Su matanza y Su manutención son iguales, porque Él es absoluto. Aquellos a quienes Kṛṣṇa mata logran de inmediato la salvación, la cual toma por lo general millones de años en obtenerse.

Lidé tedy mohou říkat, že Kršna přišel z toho nebo z jiného důvodu, ale On ve skutečnosti přichází kvůli Svým oddaným. Vždy dohlíží na to, aby se Jeho oddaní mĕli dobře. Z pokynů Kuntí bychom mĕli pochopit, že je velice důležité stát se oddanými.

Así pues, puede que la gente diga que Kṛṣṇa ha venido por esto o por aquello, pero de hecho Kṛṣṇa viene por el bien de Sus devotos. Él siempre cuida del bienestar de los devotos, y con esta instrucción de Kuntī debemos entender que siempre hemos de estar preocupados por saber cómo volvernos devotos. Entonces todas las buenas cualidades aparecerán en nosotros.

yasyāsti bhaktir bhagavaty akiñcanā
sarvais gunaiṣ tatra samāsate surāḥ
yasyāsti bhaktir bhagavaty akiñcanā
sarvais gunaiṣ tatra samāsate surāḥ

(Bhág. 5.18.12)

(Bhāg. 5.18.12)

Když probudíme svou přirozenou dřímající oddanost ke Kršnovi, vyvineme všechny dobré vlastnosti.

Si simplemente desarrollamos la devoción natural latente que tenemos por Kṛṣṇa, todas las buenas cualidades se desarrollarán en nosotros.

Naše oddanost Kršnovi je přirozená. Stejnĕ jako je syn přirozenĕ oddaný svému otci a své matce, máme v sobĕ také přirozenou oddanost ke Kršnovi. Dokonce i materialisté se modlí k Bohu, když jsou v nebezpečí. Když jim nic nehrozí, Boha samozřejmĕ popírají. Nebezpečí jsou tedy důležitá, neboť tyto darebáky učí, že Bůh existuje. Jīvera svarūpa haya—kṛṣṇera`nitya-dāsa'. Naše přirozené postavení je záviset na Bohu. Snažíme se Boha zbavit a říkáme: „Bůh je mrtvý,“ „Bůh neexistuje“ nebo „Já jsem Bůh,“ ale když necháme tohoto darebáctví, Kršna nás všechny ochrání.

Nuestra devoción por Kṛṣṇa es natural. Así como un hijo tiene devoción natural por su padre y por su madre, nosotros tenemos devoción natural por Kṛṣṇa. Cuando hay peligro, hasta los científicos materialistas oran a Dios. Claro que, cuando no están en peligro, desafían a Dios y, por consiguiente, el peligro es necesario para enseñarles a esos sinvergüenzas que hay Dios. Jīvera svarūpa haya—kṛṣṇera ‘nityā-dāsa’. Nuestra posición natural es depender de Dios. Estamos tratando artificialmente de desterrar a Dios, diciendo: «Dios está muerto», «No hay Dios», o «Yo soy Dios». Pero cuando dejemos esa sinvergüencería, Kṛṣṇa nos brindará plena protección.