Skip to main content

Sloka 24

Text 24

Verš

Texto

sa nirīkṣyāmbare devaṁ
haṁsa-vāham upasthitam
nanāma śirasā bhūmau
tad-darśana-mahotsavaḥ
sa nirīkṣyāmbare devaṁ
haṁsa-vāham upasthitam
nanāma śirasā bhūmau
tad-darśana-mahotsavaḥ

Synonyma

Palabra por palabra

saḥ — on (Hiraṇyakaśipu); nirīkṣya — když viděl; ambare — na nebi; devam — nejvyššího poloboha; haṁsa-vāham — jenž létá v letadle v podobě labutě; upasthitam — přítomného před sebou; nanāma — složil poklony; śirasā — hlavou; bhūmau — na zem; tat-darśana — tím, že vidí Pána Brahmu; mahā-utsavaḥ — nesmírně potěšený.

saḥ — él (Hiraṇyakaśipu); nirīkṣya — al ver; ambare — en el cielo; devam — al semidiós supremo; haṁsa-vāham — que viaja sobre un avión en forma de cisne; upasthitam — situado ante él; nanāma — ofreció reverencias; śirasā — con la cabeza; bhūmau — en el suelo; tat-darśana — por ver al Señor Brahmā; mahā-utsavaḥ — muy complacido.

Překlad

Traducción

Nesmírně ho potěšilo, když před sebou na nebi uviděl Pána Brahmu v jeho letadle v podobě labutě. Okamžitě padl na zem, dotkl se jí hlavou a začal vyjadřovat, jak je mu zavázán.

Al ver al Señor Brahmā en el cielo ante él, sobre su avión en forma de cisne, Hiraṇyakaśipu se sintió sumamente complacido. Inmediatamente ofreció reverencias postrándose en el suelo y comenzó a expresar su gratitud a Brahmā.

Význam

Significado

V Bhagavad-gītě (9.23-24) Pán Kṛṣṇa říká:

En el Bhagavad-gītā (9.23-24), el Señor Kṛṣṇa dice:

ye 'py anya-devatā-bhaktā
yajante śraddhayānvitāḥ
te 'pi mām eva kaunteya
yajanty avidhi-pūrvakam
ye ’py anya-devatā-bhaktā
yajante śraddhayānvitāḥ
te ’pi mām eva kaunteya
yajanty avidhi-pūrvakam
ahaṁ hi sarva-yajñānāṁ
bhoktā ca prabhur eva ca
na tu mām abhijānanti
tattvenātaś cyavanti te
ahaṁ hi sarva-yajñānāṁ
bhoktā ca prabhur eva ca
na tu mām abhijānanti
tattvenātaś cyavanti te

“Ó synu Kuntī! Ti, kdo jsou oddáni jiným bohům a s vírou je uctívají, ve skutečnosti uctívají jen Mě, ale nesprávným způsobem. Já jsem jediným příjemcem a Pánem všech obětí. A ti, kdo neznají Mou pravou, transcendentální povahu, poklesnou.”

«Aquellos que son devotos de otros dioses y que les adoran con fe, en realidad Me adoran únicamente a Mí, ¡oh, hijo de Kuntī!, pero lo hacen de un modo equivocado. Yo soy el único disfrutador y amo de todos los sacrificios. Por eso, aquellos que no reconocen Mi verdadera naturaleza trascendental, caen».

Kṛṣṇa zde v podstatě říká: “Ti, kdo se věnují uctívání polobohů, nejsou příliš inteligentní, třebaže je toto uctívání nepřímo určeno Mně.” Když například člověk zalévá listy a větve stromu a nikoliv kořen, jedná bez dostatečného poznání či dodržování jistých usměrňujících zásad. A způsob, jak sloužit různým částem těla, je dodávat potravu žaludku. Polobozi jsou takříkajíc různými úředníky a vedoucími osobnostmi ve vládě Nejvyššího Pána. Je třeba se řídit zákony, které stanovila vláda, nikoliv jednotliví úředníci či vedoucí představitelé. Každý má uctívat pouze Nejvyššího Pána; to automaticky uspokojí Jeho různé úředníky a vedoucí osobnosti. Ti jednají jako zástupci vlády a dávat jim úplatky je nezákonné. To je v Bhagavad-gītě vyjádřeno výrazem avidhi-pūrvakam. Jinými slovy — Kṛṣṇa neschvaluje uctívání polobohů, které je zbytečné.

En efecto, Kṛṣṇa dice: «Las personas ocupadas en adorar a los semidioses no son muy inteligentes, aunque esa adoración, indirectamente, se Me ofrece a Mí». Por ejemplo, cuando un hombre vierte agua sobre las hojas y ramas de un árbol, sin regar la raíz, lo está haciendo sin conocimiento suficiente, sin observar los principios regulativos. La manera de regar un árbol es verter agua en la raíz. De manera similar, la manera de ofrecer servicio a las distintas partes del cuerpo es llevar alimento al estómago. Los semidioses son, por así decirlo, los funcionarios y directores del gobierno del Señor Supremo. Las leyes que deben seguirse son las elaboradas por el gobierno, y no las de los funcionarios y directores. Del mismo modo, todo el mundo debe ofrecer su adoración únicamente al Señor Supremo; con ello satisfará también a los distintos funcionarios y directores. Estos actúan como representantes del gobierno, y es ilegal tratar de sobornarles. En el Bhagavad-gītā, esa actividad recibe el nombre de avidhi-pūrvakam. En otras palabras, Kṛṣṇa no aprueba la innecesaria adoración de los semidioses.

V Bhagavad-gītě je jasně řečeno: je mnoho druhů obětí, které doporučují Védy, ale všechny tyto yajñi jsou určeny k uspokojení Nejvyššího Pána. Yajña znamená Viṣṇu. Ve třetí kapitole Bhagavad-gīty je jednoznačně uvedeno, že každý má pracovat pouze pro uspokojení Yajñi, Viṣṇua. V dokonalé civilizaci, zvané varṇāśrama-dharma, je uspokojení Viṣṇua prvořadým cílem. Proto Kṛṣṇa říká: “Mně patří požitky ze všech obětí, neboť Já jsem Nejvyšší Pán.” Méně inteligentní jedinci, kteří o této skutečnosti nevědí, však uctívají polobohy, aby získali dočasný prospěch. Proto klesají na hmotnou úroveň a nedosahují kýženého cíle života. Ten, kdo má jakoukoliv hmotnou touhu, by se měl za její splnění raději modlit k Nejvyššímu Pánu (i když je pravda, že to není čistá oddanost). Tak dosáhne vytouženého výsledku.

El Bhagavad-gītā afirma claramente que en las Escrituras védicas se recomiendan muchos tipos de yajña distintos, pero que en realidad todos ellos tienen como único objetivo la satisfación del Señor Supremo. Yajña significa Viṣṇu. En el capítulo tercero del Bhagavad-gītā se afirma con absoluta claridad que solo se debe actuar para satisfacer a Yajña, Viṣṇu. La forma más perfecta de civilización humana, conocida con el nombre de varṇāśrama-dharma, tiene como objetivo concreto la satisfacción de Viṣṇu. Por eso Kṛṣṇa dice: «Yo soy el disfrutador de todos los sacrificios, pues soy el amo supremo». Sin embargo, las personas poco inteligentes no son conscientes de este hecho, y adoran a los semidioses para obtener beneficios temporales. Por esa razón, caen a la existencia material y no obtienen el deseado objetivo de la vida. Sin embargo, todo el que tenga algún deseo material que satisfacer, hará mejor en orar pidiéndoselo al Señor Supremo (aunque eso no es devoción pura); de este modo obtendrá el resultado que desea.

Pánu Brahmovi se Hiraṇyakaśipu klaněl, ale vůči Pánu Viṣṇuovi zaujímal ostře nepřátelský postoj. Tak se pozná asura. Asurové uctívají polobohy jako nezávislé na Pánu, aniž by věděli, že všichni polobozi vděčí za svou moc tomu, že jsou Pánovými služebníky. Kdyby jim Nejvyšší Pán jejich moc odebral, již by nemohli svým následovníkům za jejich uctívání udílet žádná požehnání. Oddaný se od neoddaného neboli asury liší: ví, že Pán Viṣṇu je Nejvyšší Osobnost Božství a že každý získává svou moc od Něho. Oddaný uctívá Pána Viṣṇua, aniž by v zájmu získání určitých schopností uctíval polobohy — ví, že bude-li si přát určitou schopnost, může ji získat jako Viṣṇuův oddaný. Śāstra (Bhāg. 2.3.10) proto doporučuje:

Hiraṇyakaśipu, aunque ofreció reverencias al Señor Brahmā, era un enemigo declarado del Señor Viṣṇu. Esto es característico de los asuras. Los asuras adoran a los semidioses sin verles en relación con el Señor y sin saber que los semidioses son poderosos debido a que son sirvientes del Señor. Si el Señor Supremo les retirase sus poderes, los semidioses ya nunca más podrían ofrecer bendiciones a sus adoradores. La diferencia entre un devoto y un no devoto, oasura, está en que el devoto sabe que el Señor Viṣṇu es la Suprema Personalidad de Dios, y que todo el mundo recibe de Él su poder. El devoto, en lugar de adorar a los semidioses en busca de poderes específicos, adora al Señor Viṣṇu, pues sabe que cualquier tipo de poder que desee puede recibirlo si actúa como devoto del Señor Viṣṇu. Por consiguiente, en el śāstra(Bhāg. 2.3.10) se recomienda:

akāmaḥ sarva-kāmo vā
mokṣa-kāma udāra-dhīḥ
tīvreṇa bhakti-yogena
yajeta puruṣaṁ param
akāmaḥ sarva-kāmo vā
mokṣa-kāma udāra-dhīḥ
tīvreṇa bhakti-yogena
yajeta puruṣaṁ param

“Ten, kdo projevuje větší inteligenci — ať už nemá žádnou hmotnou touhu, je plný hmotných tužeb nebo touží po osvobození — musí všemi prostředky uctívat svrchovaný celek, Osobnost Božství.” Dokonce i když má někdo hmotné touhy, měl by se místo uctívání polobohů modlit k Nejvyššímu Pánu, aby se s Ním tak spojil a byl zachráněn před tím, že se stane démonem či neoddaným. Śrīla Madhvācārya v této souvislosti cituje z díla Brahma-tarka:

«La persona de inteligencia amplia, tanto si está llena de deseos materiales, como si está libre de ellos o desea la liberación, debe adorar por todos los medios al todo supremo, la Personalidad de Dios». Incluso si una persona tiene deseos materiales, en lugar de adorar a los semidioses debe orar al Señor Supremo, estableciendo de ese modo su relación con Él, pues así se salvará de caer en el nivel de los demonios y no devotos. En relación con esto, Śrīla Madhvācārya presenta la siguiente cita del Brahma-tarka:

eka-sthānaika-kāryatvād
viṣṇoḥ prādhānyatas tathā
jīvasya tad-adhīnatvān
na bhinnādhikṛtaṁ vacaḥ
eka-sthānaika-kāryatvād
viṣṇoḥ prādhānyatas tathā
jīvasya tad-adhīnatvān
na bhinnādhikṛtaṁ vacaḥ

Jelikož je Viṣṇu Nejvyšší, Jeho uctívání může zajistit splnění všech tužeb. Není třeba odvracet svou pozornost a zaměřovat ji na polobohy.

Como Viṣṇu es el Supremo, al adorarle se pueden satisfacer todos los deseos. No hay necesidad de distraer nuestra atención hacia ningún semidiós.