Skip to main content

Sloka 4

Text 4

Verš

Texto

ya ātma-vidyām ākhyāya svayaṁ saṁśuddho mahā-puruṣam anusasmāra.
ya ātma-vidyām ākhyāya svayaṁ saṁśuddho mahā-puruṣam anusasmāra.

Synonyma

Palabra por palabra

yaḥ — kdo (král Pratīha); ātma-vidyām ākhyāya — poté, co poučil mnoho lidí o seberealizaci; svayam — osobně; saṁśuddhaḥ — velice pokročilý a očištěný seberealizací; mahā-puruṣam — Nejvyšší Osobnost Božství, Viṣṇua; anusasmāra — dokonale chápal a vždy na Něho vzpomínal.

yaḥ — quien (el rey Pratīha); ātma-vidyām ākhyāya — después de instruir a mucha gente acerca de la autorrealización; svayam — personalmente; saṁśuddhaḥ — que era muy avanzado y purificado en la autorrealización; mahā-puruṣam — a la Suprema Personalidad de Dios, Viṣṇu; anusasmāra — comprendió perfectamente y recordó siempre.

Překlad

Traducción

Král Pratīha osobně hlásal principy seberealizace. Takto se nejen očistil, ale stal se také velkým oddaným Nejvyšší Osoby, Pána Viṣṇua, a přímo Ho realizoval.

El rey Pratīha propagó personalmente los principios de la autorrealización. De ese modo, además de purificarse, se convirtió en un gran devoto de la Persona Suprema, el Señor Viṣṇu, a quien llegó a percibir directamente.

Význam

Significado

Slovo anusasmāra je velice významné. Vědomí Boha není imaginární či smyšlené. Oddaný, který je čistý a pokročilý, realizuje Boha takového, jaký je. Mahārāja Pratīha této úrovně dosáhl a na základě své přímé realizace Pána Viṣṇua hlásal seberealizaci a stal se kazatelem. Skutečný kazatel nemůže být falešný — v první řadě musí realizovat Pána Viṣṇua takového, jaký je. Bhagavad-gītā (4.34) potvrzuje: upadekṣyanti te jñānaṁ jñāninas tattva-darśinaḥ — “Ten, kdo uzřel pravdu, může předávat poznání.” Slovo tattva-darśī označuje toho, kdo dokonale realizoval Nejvyšší Osobnost Božství. Taková osoba se může stát guruem a učit vaiṣṇavskou filozofii po celém světě. Ideálním příkladem pravých kazatelů a guruů je král Pratīha.

La palabra anusasmāra es muy significativa. El estado de conciencia de Dios no es algo imaginario o inventado. El devoto que es puro y avanzado percibe a Dios tal y como es. Mahārāja Pratīha alcanzó ese nivel, y debido a su percepción directa del Señor Viṣṇu, actuó como predicador y propagó el proceso de la autorrealización. No es lo mismo un verdadero predicador que un farsante; ante todo, tiene que haber percibido al Señor Viṣṇu tal y como es. Esto se confirma en el Bhagavad-gītā (4.34): upadekṣyanti te jñānaṁ jñāninas tattva-darśinaḥ: «Aquel que ha visto la verdad puede impartir conocimiento». La palabra tattva-darśī se refiere a aquel que conoce perfectamente a la Suprema Personalidad de Dios. Esa persona puede actuar como guru y presentar la filosofía vaiṣṇava por todo el mundo. El rey Pratīha es modelo de gurus y predicadores genuinos.