Skip to main content

Sloka 72

Text 72

Verš

Texto

tri-rātrānte tri-rātrānte
kapittha-badarāśanaḥ
ātma-vṛtty-anusāreṇa
māsaṁ ninye ’rcayan harim
tri-rātrānte tri-rātrānte
kapittha-badarāśanaḥ
ātma-vṛtty-anusāreṇa
māsaṁ ninye ’rcayan harim

Synonyma

Palabra por palabra

tri — tři; rātra-ante — na sklonku noci; tri — tři; rātra-ante — na sklonku noci; kapittha-badara — plody a bobule; aśanaḥ — jedl; ātma-vṛtti — jen aby zachoval tělo; anusāreṇa — potřebné minimum; māsam — měsíc; ninye — uplynul; arcayan — uctíval; harim — Nejvyšší Osobnost Božství.

tri — tres; rātra-ante — al final de la noche; tri — tres; rātra-ante — al final de la noche; kapittha-badara — frutas y bayas; aśanaḥ — comer; ātma-vṛtti — solo para mantener el cuerpo; anusāreṇa — lo mínimo imprescindible; māsam — un mes; ninye — pasó; arcayan — adorando; harim — a la Suprema Personalidad de Dios.

Překlad

Traducción

První měsíc jedl Dhruva Mahārāja jen každý třetí den. Živil se plody a bobulemi a jedl pouze tolik, aby udržel tělo a duši pohromadě. Tímto způsobem dělal pokrok ve svém uctívání Nejvyšší Osobnosti Božství.

Durante el primer mes, Dhruva Mahārāja solo comió frutas y bayas cada tres días, con la única intención de mantener juntos el alma y el cuerpo. De esa manera, progresó en su adoración de la Suprema Personalidad de Dios.

Význam

Significado

Kapittha je květina, které se v Indii lidově říká kayeta—v angličtině (ani v češtině) pro ni neexistuje název. Její plody lidé obvykle nejedí — živí se jimi opice v lese. Dhruva Mahārāja však tyto plody přijímal; nehodoval na nich, ale pouze udržoval tělo a duši pohromadě. Tělo potřebuje potravu, ale oddaný by neměl jíst pro smyslový požitek, pro uspokojení jazyka. Bhagavad-gītā říká, že máme přijímat tolik potravy, kolik je bezpodmínečně nutné pro udržení těla v dobrém stavu, ale nemáme jíst přepychově. Dhruva Mahārāja svou příkladnou askezí učí, jak vykonávat oddanou službu. Dhruva Mahārāja je ācārya a naší povinností je pozorně se seznámit se způsobem jeho oddané služby. Jeho přísný život bude popsán v následujících slokách. Musíme mít vždy na paměti, že stát se opravdovým oddaným Pána není snadné, ale v tomto věku je to milostí Śrī Caitanyi Mahāprabhua velmi ulehčené. Pokud však nenásledujeme ani jednoduchá pravidla, která Pán Caitanya doporučil, jak potom můžeme očekávat, že budeme úspěšně vykonávat své povinnosti v oddané službě? V tomto věku se nemůžeme podrobit stejné askezi jako Dhruva Mahārāja, ale principy musíme následovat. Nesmíme zanedbávat usměrňující zásady, které nám dal duchovní mistr, neboť podmíněné duši usnadňují celý proces. Členové Mezinárodní společnosti pro vědomí Kṛṣṇy se vyhýbají čtyřem zakázaným činnostem, zpívají šestnáct kol a místo uspokojování jazyka různými lahůdkami přijímají Pánovo prasādam. Toto pravidlo neznamená, že když se postíme my, Pán se musí postit také. Naopak — nabízíme Mu vždy co nejlahodnější pokrmy. Nesmí se to ovšem stát záminkou pro uspokojování vlastního jazyka. Pokud je to možné, je třeba přijímat jednoduchou stravu, jen abychom udrželi tělo a duši pohromadě a mohli oddaně sloužit.

La kapittha es una flor que en la lengua vulgar de la India recibe el nombre de kayeta. No encontramos ningún equivalente inglés para el nombre de esta flor, pero por lo general, entre los seres humanos, su fruto no se considera comestible; lo comen los monos de la selva. Sin embargo, Dhruva Mahārāja comió de esos frutos, no por darse un suntuoso banquete, sino para mantener juntos el alma y el cuerpo. El cuerpo necesita alimento, pero el devoto no debe tomar alimentos para la satisfacción y la complacencia de la lengua. En el Bhagavad-gītā se recomienda comer lo necesario para mantener el cuerpo sano, no comer por placer. Dhruva Mahārāja es un ācārya, y con sus rigurosas austeridades y penitencias nos enseña la manera de ejecutar servicio devocional. Debemos conocer en detalle el proceso de servicio de Dhruva Mahārāja; en versos posteriores podremos ver las grandes austeridades que realizó. Siempre debemos recordar que llegar a ser un devoto genuino del Señor no es fácil, pero en esta era, por la misericordia del Señor Caitanya, se ha vuelto muy fácil. Pero si ni siquiera seguimos las liberales instrucciones del Señor Caitanya, ¿qué esperanza tenemos de regularnos en el desempeño de nuestros deberes de servicio devocional? En esta era no se puede imitar la austeridad de Dhruva Mahārāja, pero los principios sí deben seguirse; no debemos dejar de seguir los principios regulativos que el maestro espiritual nos ha dado, pues esos principios hacen el proceso más fácil para el alma condicionada. En lo que a nuestro movimiento para la conciencia de Kṛṣṇa se refiere, lo único que pedimos es que se sigan las cuatro reglas prohibitivas, se canten dieciséis rondas, y en lugar de comidas suntuosas para dar placer a la lengua, solo se coma prasāda ofrecido al Señor. Esto no significa que el Señor tenga que ayunar con nosotros. Al Señor deben dársele los mejores alimentos que se pueda, sin que esto sirva de pretexto para satisfacer nuestra propia lengua. En la medida de lo posible, nuestras comidas deben ser sencillas, lo justo para mantener el cuerpo y el alma juntos, con la finalidad de ejecutar servicio devocional.

Musíme mít neustále na paměti, že naše postavení je ve srovnání s postavením Dhruvy Mahārāje zcela nepatrné. To, co za účelem seberealizace prováděl Dhruva Mahārāja, bychom nedokázali; nemáme k tomu ani ty nejmenší předpoklady. Milostí Pána Caitanyi však máme vše ulehčené. Měli bychom si tedy alespoň pamatovat, že zanedbáním svých předepsaných povinností v oddané službě úspěchu nedosáhneme. Naší povinností je kráčet ve stopách Dhruvy Mahārāje, který byl velice odhodlaný. Musíme být také odhodláni dovršit své povinnosti v oddané službě ještě v tomto životě a nečekat na příští.

Tenemos el deber de recordar siempre que, comparados con Dhruva Mahārāja, somos insignificantes. Ni por asomo podemos hacer algo como lo que Dhruva Mahārāja hizo para alcanzar la autorrealización, porque somos absolutamente incompetentes para llevar a cabo ese servicio. Pero, por la misericordia del Señor Caitanya, se nos han hecho todas las concesiones posibles para esta era; por lo tanto, al menos siempre debemos recordar que las faltas contra nuestros deberes de servicio devocional prescritos no nos van a traer el éxito en la misión que hemos emprendido. Tenemos el deber de seguir los pasos de Dhruva Mahārāja, que estaba muy decidido. Nosotros también tenemos que estar decididos a completar en esta vida nuestros deberes en la ejecución de servicio devocional; no debemos esperar a otra vida para completar nuestra labor.