Skip to main content

Sloka 36

Text 36

Verš

Texto

yajamāny uvāca
svāgataṁ te prasīdeśa tubhyaṁ namaḥ
śrīnivāsa śriyā kāntayā trāhi naḥ
tvām ṛte ’dhīśa nāṅgair makhaḥ śobhate
śīrṣa-hīnaḥ ka-bandho yathā puruṣaḥ
yajamāny uvāca
svāgataṁ te prasīdeśa tubhyaṁ namaḥ
śrīnivāsa śriyā kāntayā trāhi naḥ
tvām ṛte ’dhīśa nāṅgair makhaḥ śobhate
śīrṣa-hīnaḥ ka-bandho yathā puruṣaḥ

Synonyma

Palabra por palabra

yajamānī — manželka Dakṣi; uvāca — modlila se; su-āgatam — příznivé zjevení; te — Tvoje; prasīda — buď spokojen; īśa — můj milý Pane; tubhyam — Tobě; namaḥ — s úctou se klaním; śrīnivāsa — ó sídlo bohyně štěstí; śriyā — s Lakṣmī; kāntayā — Svou chotí; trāhi — ochraňuj; naḥ — nás; tvām — Tebe; ṛte — bez; adhīśa — ó nejvyšší vládce; na — ne; aṅgaiḥ — s tělesnými údy; makhaḥ — obětní aréna; śobhate — je hezká; śīrṣa-hīnaḥ — bez hlavy; ka-bandhaḥ — pouze s tělem; yathā — jako; puruṣaḥ — osoba.

yajamānī — la esposa de Dakṣa; uvāca — oró; su-āgatam — auspicioso advenimiento; te — Tuyo; prasīda — siéntete satisfecho; īśa — mi querido Señor; tubhyam — a Ti; namaḥ — reverencias respetuosas; śrīnivāsa — ¡oh, morada de la diosa de la fortuna!; śriyā — con Lakṣmī; kāntayā — Tu esposa; trāhi — protege; naḥ — a nosotros; tvām — Tú; ṛte — sin; adhīśa — ¡oh, controlador supremo!; na — no; aṅgaiḥ — con miembros del cuerpo; makhaḥ — el recinto de sacrificio; śobhate — es hermoso; śīrṣa-hīnaḥ — sin la cabeza; ka-bandhaḥ — que solo tiene cuerpo; yathā — como; puruṣaḥ — una persona.

Překlad

Traducción

Dakṣova žena se modlila: Můj milý Pane, je naším štěstím, že ses zjevil v této obětní aréně. S úctou se Ti klaním a přeji si, abys byl spokojen. Obětní aréna, kterou nepoctíš Svou přítomností, je stejně nehezká jako tělo bez hlavy.

La esposa de Dakṣa oró de la siguiente manera: Mi querido Señor, somos muy afortunados de que hayas aparecido en este recinto de sacrificio. Yo Te ofrezco mis respetuosas reverencias y Te pido que Te complazcas en esta ocasión. Sin Ti, el recinto de sacrificio no tiene la menor hermosura pues es como un cuerpo sin cabeza.

Význam

Significado

Jedno ze jmen Pána Viṣṇua je Yajñeśvara. Bhagavad-gītā říká, že všechny činnosti je třeba vykonávat jako viṣṇu-yajñu, pro potěšení Pána Viṣṇua. Všechny činnosti, jimiž netěšíme Pána, nás poutají k hmotnému světu. Totéž zde říká manželka Dakṣi: “Bez Tvé přítomnosti je veškerá sláva obětního obřadu marná, stejně jako tělo bez hlavy je k ničemu, bez ohledu na to, jak je ozdobené.” Pohlédneme-li na společnost jako na tělo, zjistíme, že ačkoliv je moderní materialistická společnost velice hrdá na svůj pokrok, podobá se nepotřebnému tělu bez hlavy. Bez vědomí Kṛṣṇy, bez pochopení Viṣṇua, Nejvyšší Osobnosti Božství, je jakýkoliv pokrok civilizace bezcenný, bez ohledu na to, jak důmyslný je po hmotné stránce. Hari-bhakti-sudhodaya (3.11) uvádí:

Otro nombre del Señor Viṣṇu es Yajñeśvara. En el Bhagavad-gītā se dice que toda actividad debe ejecutarse como viṣṇu-yajña, es decir, para el placer del Señor Viṣṇu. Si no Le complacemos, todo lo que hagamos será causa de cautiverio en el mundo material. La esposa de Dakṣa confirma esto en el verso: «Sin Tu presencia, todo el esplendor de esta ceremonia de sacrificio es tan inútil como los adornos que se le puedan poner a un cuerpo sin cabeza». La comparación puede hacerse extensiva al cuerpo social. La civilización material está muy orgullosa de su progreso, pero en realidad esa civilización es tan inútil como un cuerpo sin cabeza. Por muy sofisticada que pueda ser una civilización, todo su progreso carece de valor si no es consciente de Kṛṣṇa y no puede entender a Viṣṇu, la Suprema Personalidad de Dios. El Hari-bhakti-sudhodaya (3.11) enseña:

bhagavad-bhakti-hīnasya
jātiḥ śāstraṁ japas tapaḥ
aprāṇasyaiva dehasya
maṇḍanaṁ loka-rañjanam
bhagavad-bhakti-hīnasya
jātiḥ śāstraṁ japas tapaḥ
aprāṇasyaiva dehasya
maṇḍanaṁ loka-rañjanam

V rodinách nižších tříd bývá zvykem zdobit zesnulá těla příbuzných a přátel a nést je v procesí. Zdobit mrtvé tělo však nemá význam, neboť životní síla ho již opustila. Urozenost, vážené společenské postavení a pokrok materialistické civilizace bez vědomí Kṛṣṇy se proto přirovnávají k ozdobám na mrtvém těle. Dakṣova manželka se jmenovala Prasūti a byla jednou z dcer Svāyambhuvy Manua. Devahūti, její sestra, byla manželkou Kardamy Muniho a jejím synem se stal Kapiladeva, Osobnost Božství. Prasūti byla tedy tetou Pána Viṣṇua. Z její modlitby je patrná náklonnost — jelikož byla Jeho tetou, prosila o zvláštní přízeň. Významné je také to, že Pán je zde oslavován společně s bohyní štěstí. Kdekoliv probíhá náležité uctívání Pána Viṣṇua, tam přirozeně projevuje svoji přízeň také bohyně štěstí. Pán Viṣṇu je transcendentální, amṛta. Všichni polobozi včetně Brahmy a Pána Śivy vznikli až po stvoření vesmíru, ale Pán Viṣṇu existoval již před stvořením. Z toho důvodu je oslovován jako amṛta. Vaiṣṇavové uctívají Pána Viṣṇua společně s Jeho vnitřní energií. Dakṣova manželka Prasūti Pána žádala, aby přítomné kněží změnil z obyčejných ploduchtivých materialistů, kteří provádějí oběti pro hmotný zisk, na vaiṣṇavy.

El significado es que a veces, y especialmente entre las clases bajas, cuando alguien muere, los familiares y amigos del fallecido decoran el cadáver y lo sacan en procesión, vestido y adornado. Adornar de esa forma un cuerpo muerto no sirve de nada, porque la fuerza vital ya no está en él. De manera similar, la aristocracia, el prestigio social y el progreso de la civilización material, si no hay conciencia de Kṛṣṇa, son como adornos en un cuerpo muerto. La esposa de Dakṣa se llamaba Prasūti, y era hija de Svāyambhuva Manu. Su hermana, Devahūti, se casó con Kardama Muni y tuvo por hijo a Kapiladeva, la Personalidad de Dios. Es decir, Prasūti era tía del Señor Viṣṇu, y pedía el favor del Señor Viṣṇu con actitud afectuosa; como tía Suya, Le pedía un favor especial. En este verso también es significativo el hecho de que se alaba al Señor junto a la diosa de la fortuna. La diosa de la fortuna otorga su favor de modo natural allí donde se adora al Señor Viṣṇu. Este recibe el calificativo de amṛta, trascendental. La generación de los semidioses, y entre ellos Brahmā y el Señor Śiva, es posterior a la creación, pero el Señor Viṣṇu existía antes de la creación. Por esa razón recibe el calificativo de amṛta. Los vaiṣṇavas adoran al Señor Viṣṇu junto a Su energía interna. Prasūti, la esposa de Dakṣa, suplicó al Señor que convirtiese en vaiṣṇavas a los sacerdotes, que eran simples trabajadores fruitivos celebrando sacrificios en busca de beneficios materiales.