Skip to main content

Sloka 9

Text 9

Verš

Texto

putrāṇāṁ cābhavan putrā
ekaikasya śataṁ śatam
yair vai paurañjano vaṁśaḥ
pañcāleṣu samedhitaḥ
putrāṇāṁ cābhavan putrā
ekaikasya śataṁ śatam
yair vai paurañjano vaṁśaḥ
pañcāleṣu samedhitaḥ

Synonyma

Palabra por palabra

putrāṇām — synů; ca — také; abhavan — byli zplozeni; putrāḥ — synové; eka-ekasya — každého; śatam — sto; śatam — sto; yaiḥ — jimiž; vai — jistě; paurañjanaḥ — krále Purañjany; vaṁśaḥ — rodina; pañcāleṣu — v pañcālské zemi; samedhitaḥ — velmi vzrostla.

putrāṇām — de los hijos; ca — también; abhavan — generados; putrāḥ — hijos; eka-ekasya — de cada uno; śatam — cien; śatam — cien; yaiḥ — por quien; vai — ciertamente; paurañjanaḥ — del rey Purañjana; vaṁśaḥ — familia; pañcāleṣu — en la tierra de Pañcāla; samedhitaḥ — aumentó mucho.

Překlad

Traducción

Každý z těchto mnoha synů zplodil sta a sta vnuků. Celé město Pañcāla tak bylo zaplaveno syny a vnuky krále Purañjany.

Cada uno de esos hijos engendró cientos de nietos. De esta forma, la ciudad de Pañcāla se llenó por completo con los hijos y nietos del rey Purañjana.

Význam

Significado

Musíme mít na paměti, že Purañjana je živá bytost a město Pañcāla je tělo. Tělo je polem činností živé bytosti, jak uvádí Bhagavad-gītā: kṣetra-kṣetrajña. Existují dvě složky — živá bytost (kṣetra-jña) a její tělo (kṣetra). Každá živá bytost si může uvědomit, že je pokrytá tělem, když nad svým tělem jen trochu zauvažuje. Po chvíli uvažování může pochopit, že tělo je jejím vlastnictvím. Může to pochopit díky praktické zkušenosti a autoritě śāster. V Bhagavad-gītě (2.13) je řečeno: dehino 'smin yathā dehe. Vlastník těla, duše, pobývá v těle. Tělo je pokládáno za pole činností (pañcāla-deśa), ve kterém si živá bytost užívá smyslů v jejich vztahu k pěti smyslovým předmětům, jimiž jsou gandha, rasa, rūpa, sparśa a śabda; to znamená smyslové předměty pocházející ze země, vody, ohně, vzduchu a éteru. Každá živá bytost, pokrytá jemnohmotným a hrubohmotným tělem, vytváří v tomto hmotném světě akce a reakce, které jsou zde obrazně označeny jako synové a vnuci. Existují dva druhy akcí a reakcí—zbožné a bezbožné — a různými způsoby pokrývají naši hmotnou existenci. Śrīla Narottama dāsa Ṭhākura v této souvislosti říká:

Debemos recordar que Purañjana es la entidad viviente, y que la ciudad de Pañcāla es el cuerpo. Como se afirma en el Bhagavad-gītā, el cuerpo es el campo de actividad de la entidad viviente: kṣetra-kṣetrajña. Hay dos constituyentes: uno es la entidad viviente (kṣetra-jña), y el otro es el cuerpo de la entidad viviente (kṣetra). La entidad viviente, con contemplar mínimamente su cuerpo, puede comprender que solo es una cubierta. No tiene más que contemplar un poco para entender que el cuerpo es una propiedad suya. Esto se puede entender con la experiencia práctica o por medio de la autoridad de los śāstras. En el Bhagavad-gītā (2.13), se dice: dehino ’smin yathā dehe. El propietario del cuerpo, el alma, está dentro del cuerpo. Se considera que el cuerpo es pañcāla-deśa, el campo de actividades donde la entidad viviente puede disfrutar de los sentidos y de su relación con los cinco objetos de los sentidos, que son gandha, rasa, rūpa, sparśa y śabda, es decir, los objetos de los sentidos hechos de tierra, de agua, de fuego, de aire y de cielo. Dentro del mundo material, todas las entidades vivientes, cubiertas por cuerpos materiales de materia densa y sutil, crean acciones y reacciones, que en este verso reciben el nombre alegórico de hijos y nietos. Las acciones y reacciones pueden ser de dos clases: pías e impías. De esta forma, nuestra existencia material queda cubierta con diferentes acciones y reacciones. A este respecto, Śrīla Narottama dāsa Ṭhākura afirma:

karma-kāṇḍa, jñāna-kāṇḍa,

kevala viṣera bhāṇḍa,
amṛta baliyā yebā khāya
nānā yoni sadā phire,

kadarya bhakṣaṇa kare,
tāra janma adhaḥ-pāte yāya
karma-kāṇḍa, jñāna-kāṇḍa, kevala viṣera bhāṇḍa,
amṛta baliyā yebā khāya
nānā yoni sadā phire, kadarya bhakṣaṇa kare,
tāra janma adhaḥ-pāte yāya

“Plodonosné činnosti a mentální spekulace nejsou nic jiného než číše jedu. Každý, kdo z nich pije, protože je považuje za nektar, musí život za životem těžce bojovat v různých druzích těl. Taková osoba jí všechno možné a je ztracena kvůli svým činnostem pro takzvaný smyslový požitek.”

«Las actividades fruitivas y la especulación mental son dos copas llenas de veneno. Quién bebe de ellas, pensando que contienen néctar, tiene que luchar arduamente, vida tras vida, en distintos tipos de cuerpos. Esa persona come todo tipo de cosas aborrecibles, y se condena por sus actividades de supuesto disfrute de los sentidos».

Pole činností, pomocí kterého člověk znásobuje své potomstvo, tedy začíná u sexu. Purañjana zvětšil celou svoji rodinu tím, že plodil syny, kteří poté plodili vnuky. Takto se živá bytost, která vyhledává sexuální požitek, zaplétá do mnoha stovek a tisíců akcí a reakcí. Zůstává v hmotném světě pouze pro smyslový požitek a převtěluje se z jednoho těla do druhého. Jako výsledek toho, že plodí mnoho synů a vnuků, vznikají takzvané společnosti, národy, spolky a podobně. Všechny tyto spolky, společnosti, dynastie a národy mají původ v sexu. Prahlāda Mahārāja řekl: yan maithunādi-gṛhamedhi-sukhaṁ hi tuccham (Bhāg. 7.9.45). Gṛhamedhī je ten, kdo chce setrvat v hmotném světě — chce zůstat v tomto těle či společnosti a užívat si přátelství, lásky a družnosti. Jeho jediným požitkem je zvyšovat počet těch, kteří si užívají sexu. Sám má sex a plodí děti, které se potom žení a vdávají a plodí vnoučata. Vnoučata se také žení a vdávají a plodí pravnoučata. Takto je celá Země přelidněna a hmotná příroda pak znenadání vyvolá reakce v podobě válek, hladomorů, epidemií, zemětřesení atd., které zničí celé obyvatelstvo, a vše začne nanovo. Toto dění popisuje Bhagavad-gītā (8.19) jako opakované tvoření a ničení (bhūtvā bhūtvā pralīyate). Kvůli nedostatku vědomí Kṛṣṇy toto tvoření a ničení pokračuje ve jménu lidské civilizace. Celý koloběh trvá z toho důvodu, že člověk nemá dostatečné poznání o duši a Nejvyšší Osobnosti Božství.

Por lo tanto, el ámbito de la acción y sus reacciones, que nos permite aumentar el número de nuestros descendientes, comienza en la vida sexual. Purañjana aumentó las dimensiones de su familia engendrando hijos, que, a su vez, engendraron nietos. La entidad viviente, que siente inclinación por la complacencia sexual, se enreda de esa forma en muchos cientos de miles de acciones y reacciones, y permanece en el mundo material transmigrando de un cuerpo a otro, sin otro objetivo que la complacencia de los sentidos. La procreación de numerosos hijos y nietos da origen a supuestas sociedades, naciones, comunidades, etc. Todas esas comunidades, sociedades, dinastías y naciones no son sino expansiones de la vida sexual. Tal como afirma Prahlāda Mahārāja: yan maithunādi-gṛhamedhi-sukhaṁ hi tuccham (Bhāg. 7.9.45). Gṛhamedhī es la persona que desea permanecer en la existencia material. Es decir, desea permanecer en su cuerpo, o en su sociedad, y disfrutar de la amistad, del amor y de la comunidad. Su único disfrute consiste en aumentar el número de disfrutadores de la vida sexual. Disfruta de la vida sexual y tiene hijos, que, a su vez, se casan y le dan nietos. Los nietos también se casan, y generan biznietos. De este modo, la población de la Tierra aumenta sin cesar, hasta que, de pronto, la naturaleza material provoca reacciones en forma de guerras, hambre, pestes, terremotos, etc., y toda esa población se extingue… simplemente para volver a ser creada. En el Bhagavad-gītā (8.19) se explica que ese proceso es el ciclo de la creación y la aniquilación: bhūtvā bhūtvā pralīyate. La causa de todas esas creaciones y aniquilaciones que llevan el nombre de civilización humana es la falta de conciencia de Kṛṣṇa. El hombre carece de conocimiento acerca del alma y acerca de la Suprema Personalidad de Dios, y, por ello, el ciclo sigue su curso.