Skip to main content

Sloka 41

Text 41

Verš

Texto

pravṛttāya nivṛttāya
pitṛ-devāya karmaṇe
namo ’dharma-vipākāya
mṛtyave duḥkha-dāya ca
pravṛttāya nivṛttāya
pitṛ-devāya karmaṇe
namo ’dharma-vipākāya
mṛtyave duḥkha-dāya ca

Synonyma

Palabra por palabra

pravṛttāya — záliba; nivṛttāya — nechuť; pitṛ-devāya — vládci Pitṛloky; karmaṇe — výslednému projevu plodonosných činností; namaḥ — vzdávám úctu; adharma — bezbožnému; vipākāya — výsledku; mṛtyave — smrti; duḥkha-dāya — příčině všech nešťastných podmínek; ca — také.

pravṛttāya — atracción; nivṛttāya — aversión; pitṛ-devāya — al señor de Pitṛloka; karmaṇe — a la acción resultante de las actividades fruitivas; namaḥ — ofrecer respetos; adharma — irreligioso; vipākāya — al resultado; mṛtyave — a la muerte; duḥkha-dāya — la causa de todo tipo de circunstancias miserables; ca — también.

Překlad

Traducción

Můj drahý Pane, jsi tím, kdo dohlíží na výsledky zbožných činností. Jsi záliba i nechuť a také činy, které z nich vyplývají. Jsi rovněž příčinou nešťastných životních podmínek způsobených bezbožností, a jsi tedy i smrtí. S úctou se Ti klaním.

Mi querido Señor, Tú eres el testigo de los resultados de las actividades piadosas. Tú eres la atracción, la aversión y las actividades que de ellas resultan. Tú eres la causa de las miserables condiciones de vida que son fruto de la irreligión, y eres, por lo tanto, la muerte. Yo Te ofrezco mis respetuosas reverencias.

Význam

Significado

Nejvyšší Pán, Osobnost Božství, sídlí v srdci každého a všechny záliby a nechutě živé bytosti mají svůj původ v Něm. To potvrzuje Bhagavad-gītā (15.15):

La Suprema Personalidad de Dios está en el corazón de todos, y de Él surgen la atracción y la aversión que pueda sentir la entidad viviente. Esto se confirma en el Bhagavad-gītā (15.15):

sarvasya cāhaṁ hṛdi sanniviṣṭo
mattaḥ smṛtir jñānam apohanaṁ ca
sarvasya cāhaṁ hṛdi sanniviṣṭo
mattaḥ smṛtir jñānam apohanaṁ ca

“Sídlím v srdci každého a ode Mne pocházejí vzpomínky, poznání a zapomnění.”

«Yo estoy situado en el corazón de todos, y de Mí vienen el recuerdo, el conocimiento y el olvido».

Nejvyšší Pán způsobuje, že asurové na Něho zapomínají a oddaní na Něho vzpomínají. Původem každé nechuti je Nejvyšší Osobnost Božství. Podle Bhagavad-gīty (16.7): pravṛttiṁ ca nivṛttiṁ ca janā na vidur āsurāḥ — asurové nevědí, jak má člověk chtít jednat a jak nemá chtít jednat. Přestože se stavějí proti oddané službě, je třeba vědět, že tento sklon mají díky Nejvyšší Osobnosti Božství. Jelikož nechtějí oddaně sloužit Pánu, Pán sídlící uvnitř jim dává inteligenci, aby na Něho mohli zapomenout. Obyčejní karmī si přejí být povýšeni na Pitṛloku, což také potvrzuje Bhagavad-gītā (9.25): yānti deva-vratā devān pitṝn yānti pitṛ-vratāḥ — “Ti, kdo uctívají polobohy, se narodí mezi polobohy a ti, kdo uctívají předky, půjdou k předkům.”

La Suprema Personalidad de Dios hace que los asuras Le olviden y que los devotos Le recuerden. Los sentimientos de aversión se deben a la Suprema Personalidad de Dios. Según el Bhagavad-gītā (16.7): pravṛttiṁ ca nivṛttiṁ ca janā na vidur āsurāḥ: Los asuras no saben distinguir qué manera de actuar debe atraernos, y cuál debe despertar nuestra aversión. Los asuras son contrarios al servicio devocional, pero debe entenderse que sienten esa inclinación debido a la Suprema Personalidad de Dios. Como no les gusta ocuparse en el servicio devocional del Señor, Él les da la inteligencia necesaria para olvidar. Como se confirma en el Bhagavad-gītā (9.25), los karmīs corrientes desean elevarse a Pitṛloka: yānti deva-vratā devān pitṝn yānti pitṛ-vratāḥ: «Los que adoren a los semidioses nacerán entre los semidioses, y los que adoren a los antepasados irán a los antepasados».

Velice důležité je rovněž slovo duḥkha-dāya, neboť vyjadřuje, že neoddaní jsou navěky uvrženi do koloběhu zrození a smrti. To je velmi nešťastné postavení. Každý v životě dosáhne takového postavení, jaké odpovídá jeho činnostem, a proto se asurové neboli neoddaní ocitají v těchto nešťastných podmínkách.

En este verso también es muy significativa la palabra duḥkha-dāya, pues los no devotos se ven perpetuamente sometidos al ciclo de nacimientos y muertes. Su condición es muy miserable. La posición que se alcanza en la vida depende de las actividades realizadas; esa es la razón de que los asuras, los no devotos, se vean sometidos a esas condiciones miserables.