Skip to main content

Sloka 25

Text 25

Verš

Texto

para-cchandaṁ na viduṣā
puṣyamāṇo janena saḥ
anabhipretam āpannaḥ
pratyākhyātum anīśvaraḥ
para-cchandaṁ na viduṣā
puṣyamāṇo janena saḥ
anabhipretam āpannaḥ
pratyākhyātum anīśvaraḥ

Synonyma

Palabra por palabra

para-chandam — touhu druhého; na — ne; viduṣā — chápající; puṣyamāṇaḥ — udržované; janena — lidmi; saḥ — ono; anabhipretam — do nežádoucích podmínek; āpannaḥ — pokleslo; pratyākhyātum — odmítnout; anīśvaraḥ — neschopné.

para-chandam — el deseo de otro; na — no; viduṣā — entender; puṣyamāṇaḥ — siendo mantenido; janena — por personas; saḥ — él; anabhipretam — en circunstancias indeseables; āpannaḥ — caído; pratyākhyātum — rechazar; anīśvaraḥ — no puede.

Překlad

Traducción

Když dítě opustí břicho, je svěřeno do péče lidem, kteří nechápou, co chce, a ti se o ně starají. Jelikož nedokáže odmítnout nic, co mu dávají, dostává se do nežádoucí situace.

Después de salir del abdomen, el niño queda al cuidado de personas que no pueden entender qué es lo que quiere, y son esas personas quienes lo crían. Sin poder rechazar nada de lo que se le da, padece circunstancias indeseables.

Význam

Significado

V matčině břiše se o výživu dítěte starala samotná příroda. Prostředí tam nebylo zdaleka příjemné, ale co se týče jeho krmení, bylo dokonale zajištěno zákony přírody. Jakmile však dítě opustí břicho, dostane se do odlišného prostředí. Chce jíst jednu věc, ale protože nikdo nezná jeho skutečnou potřebu, dají mu něco jiného a dítě neumí tyto nechtěné věci odmítnout. Někdy pláče po matčině prsu, ale jeho pečovatelka si myslí, že ho bolí žaludek, a proto mu dá nějaký hořký lék. Dítě ho nechce, ale není schopné ho odmítnout. Je ve velice nepříjemné situaci a jeho utrpení pokračuje.

Dentro del abdomen de la madre, es la propia naturaleza quien establece el dispositivo mediante el cual se nutre el niño. La atmósfera dentro del abdomen no era nada agradable, pero al menos, en lo relativo a la alimentación del niño, las leyes de la naturaleza la llevaban a cabo apropiadamente. Pero, después de salir del abdomen, el niño cae en una atmósfera distinta. Quiere comer una cosa, pero se le da otra, porque nadie sabe qué es lo que quiere en realidad, y él no puede rechazar las cosas indeseables que le dan. El niño llora, a veces, deseando el pecho de la madre pero, debido a que la niñera cree que llora porque le duele el estómago, le da una medicina amarga. El niño no la quiere, pero no puede rechazarla. Atraviesa circunstancias muy difíciles, y el sufrimiento continúa.