Skip to main content

Sloka 23

Text 23

Verš

Texto

mad-āśrayāḥ kathā mṛṣṭāḥ
śṛṇvanti kathayanti ca
tapanti vividhās tāpā
naitān mad-gata-cetasaḥ
mad-āśrayāḥ kathā mṛṣṭāḥ
śṛṇvanti kathayanti ca
tapanti vividhās tāpā
naitān mad-gata-cetasaḥ

Synonyma

Palabra por palabra

mat-āśrayāḥ — o Mně; kathāḥ — příběhy; mṛṣṭāḥ — nádherné; śṛṇvanti — poslouchají; kathayanti — vyprávějí; ca — a; tapanti — způsobují utrpení; vividhāḥ — různé; tāpāḥ — hmotné strasti; na — ne; etān — jim; mat-gata — upnuté na Mě; cetasaḥ — jejich myšlenky.

mat-āśrayāḥ — acerca de Mí; kathāḥ — narraciones; mṛṣṭāḥ — exquisitas; śṛṇvanti — ellos escuchan; kathayanti — cantan; ca — y; tapanti — infligen sufrimiento; vividhāḥ — varias; tāpāḥ — las miserias materiales; na — no; etān — a ellos; mat-gata — fijos en Mí; cetasaḥ — sus pensamientos.

Překlad

Traducción

Sādhuové neustále opěvují Mou slávu a naslouchají o Mně, Nejvyšší Osobnosti Božství, a proto netrpí hmotnými strastmi, neboť vždy myslí na Mé zábavy a činnosti.

Cantando y escuchando constantemente acerca de Mí, la Suprema Personalidad de Dios, los sādhus no sufren las miserias materiales, porque están siempre absortos meditando en Mis pasatiempos y actividades.

Význam

Significado

V hmotném světě existuje utrpení mnoha druhů. Některé pochází od těla a mysli, některé způsobují jiné živé bytosti a některé je výsledkem přírodních katastrof. Sādhu však není tímto utrpením rozrušen, neboť jeho mysl naplňuje vědomí Kṛṣṇy, a proto nechce mluvit o ničem jiném než o činnostech Pána. Mahārāja Ambarīṣa mluvil pouze o Pánových zábavách. Vacāṁsi vaikuṇṭha-guṇānuvarṇane (Bhāg. 9.4.18). Každým svým slovem opěvoval Nejvyšší Osobnost Božství. Sādhuové si neustále přejí naslouchat o činnostech Pána nebo Jeho oddaných. Jelikož jsou naplněni vědomím Kṛṣṇy, zapomínají na hmotné utrpení. Obyčejné podmíněné duše zapomínají na Pánovy činnosti a neustále se bojí hmotných potíží. Oddaní naproti tomu neustále naslouchají a vyprávějí o Pánu, a zapomínají tak na hmotné bolesti.

En la existencia material hay diversas clases de miserias: las que surgen del cuerpo y de la mente, las que nos producen otras entidades vivientes, y las que provienen de la naturaleza. Pero esas condiciones miserables no perturban al sādhu, porque su mente siempre está consciente de Kṛṣṇa; a él no le gusta hablar de nada que no sean las actividades del Señor. Mahārāja Ambarīṣa solamente hablaba de los pasatiempos del Señor. Vacāṁsi vaikuṇṭha-guṇānuvarṇane (Bhāg. 9.4.18). Ocupaba su habla exclusivamente en glorificar a la Suprema Personalidad de Dios. El interés constante de los sādhus es escuchar narraciones acerca de las actividades del Señor o de Sus devotos. Como están empapados de conciencia de Kṛṣṇa, olvidan las miserias materiales. Habiendo olvidado las actividades del Señor, las almas condicionadas ordinarias están siempre llenas de preocupaciones y problemas materiales. Por otra parte, como los devotos siempre están recordando los temas acerca del Señor, olvidan las miserias de la existencia material.