Skip to main content

Sloka 1

Text 1

Verš

Texto

maitreya uvāca
avadhārya viriñcasya
nirvyalīkāmṛtaṁ vacaḥ
prahasya prema-garbheṇa
tad apāṅgena so ’grahīt
maitreya uvāca
avadhārya viriñcasya
nirvyalīkāmṛtaṁ vacaḥ
prahasya prema-garbheṇa
tad apāṅgena so ’grahīt

Synonyma

Palabra por palabra

maitreyaḥ uvāca — Maitreya řekl; avadhārya — když vyslechl; viriñcasya — Pána Brahmy; nirvyalīka — bez jakýchkoliv hříšných úmyslů; amṛtam — nektarová; vacaḥ — slova; prahasya — srdečný smích; prema-garbheṇa — plný lásky; tat — ta slova; apāṅgena — s pohledem; saḥ — Nejvyšší Osobnost Božství; agrahīt — přijal.

maitreyaḥ uvāca — Maitreya dijo; avadhārya — tras oír; viriñcasya — de Brahmā; nirvyalīka — liberadas de toda intención pecaminosa; amṛtam — nectáreas; vacaḥ — palabras; prahasya — riendo de buena gana; prema-garbheṇa — rebosante de amor; tat — aquellas palabras; apāṅgena — con una mirada; saḥ — la Suprema Personalidad de Dios; agrahīt — aceptó.

Překlad

Traducción

Śrī Maitreya řekl: Když Pán vyslechl slova stvořitele Brahmy, která neskrývala žádné hříšné úmysly a byla sladká jako nektar, srdečně se zasmál a přijal jeho modlitbu s pohledem plným lásky.

Śrī Maitreya dijo: Tras oír las palabras de Brahmā, el creador, libres de toda intención pecaminosa y tan dulces como el néctar, el Señor rió de buena gana y aceptó su oración con una mirada rebosante de amor.

Význam

Significado

Slovo nirvyalīka je velice významné. Modlitby polobohů neboli oddaných Pána neslouží žádným hříšným záměrům, ale démoni svými modlitbami vždy sledují mnoho hříšných cílů. Démon Hiraṇyākṣa získal svoji moc díky požehnání od Brahmy, a jakmile jej dostal, začal ihned působit nepokoj, neboť jeho úmysly byly hříšné. Modlitby démonů nelze srovnávat s modlitbami Brahmy a jiných polobohů, kterým jde pouze o to, aby potěšili Nejvyššího Pána. Pán se tedy usmál a přijal modlitbu, kterou Ho Brahmā prosil o zabití démona. Démoni nikdy nechtějí opěvovat Nejvyššího Pána, protože o Něm nic nevědí, ale obracejí se na polobohy. To je však v Bhagavad-gītě odsouzeno. O lidech, kteří se modlí k polobohům, aby jim pomohli v rozvíjení hříšných činností, je řečeno, že pozbyli veškeré inteligence. Démoni nemají žádnou inteligenci, protože nevědí, co je jejich skutečným zájmem. I když se dozví o Nejvyšším Pánu, odmítají se na něho obrátit — od Nejvyšší Osobnosti Božství nemohou získat požehnání, po kterých tolik touží, protože jejich úmysly jsou vždy hříšné. Říká se, že lupiči v Bengálsku běžně uctívali bohyni Kālī, aby plnila jejich hříšné touhy a pomáhala jim přepadat a okrádat druhé, ale nikdy nechodili do chrámu Viṣṇua, protože kdyby se takto modlili k Viṣṇuovi, stěží by dosáhli nějakého úspěchu. Modlitby polobohů neboli oddaných Nejvyšší Osobnosti Božství však nejsou nikdy poznamenané žádnými hříšnými záměry.

Es muy significativa la palabra nirvyalīka. Las oraciones de los semidioses o devotos del Señor están libres de toda intención pecaminosa, pero las oraciones de los demonios siempre están llenas de intenciones pecaminosas. El demonio Hiraṇyākṣa consiguió su poder al obtener de Brahmā un don, y, tras conseguir ese don, creó el desorden con sus intenciones pecaminosas. Las oraciones de Brahmā y otros semidioses no deben compararse con las oraciones de los demonios. Su intención es complacer al Señor Supremo; por esta causa, el Señor sonrió y aceptó el ruego de que matara al demonio. Los demonios, que nunca se interesan en alabar a la Suprema Personalidad de Dios, porque carecen de información acerca de Él, se dirigen a los semidioses, y esto se condena en el Bhagavad-gītā. Las personas que se dirigen a los semidioses y oran para progresar en las actividades pecaminosas, se considera que carecen de toda inteligencia. Los demonios han perdido toda inteligencia porque no saben cuál es realmente su interés personal. Incluso en caso de que tengan información acerca de la Suprema Personalidad de Dios, rehúsan acercarse a Él; a ellos no les es posible conseguir de manos del Señor Supremo los dones que desean, porque sus intenciones siempre son pecaminosas. Se dice que los bandoleros de Bengala solían adorar a la diosa Kālī buscando satisfacer sus deseos pecaminosos de saquear la propiedad de otras personas, pero nunca iban a un templo de Viṣṇu, porque quizás no hubiesen tenido éxito al orar a Viṣṇu. Por lo tanto, las oraciones de los semidioses o los devotos de la Suprema Personalidad de Dios jamás tienen el menor indicio de intenciones pecaminosas.