Skip to main content

Sloka 24

Text 24

Verš

Texto

tad aśma-sāraṁ hṛdayaṁ batedaṁ
yad gṛhyamāṇair hari-nāma-dheyaiḥ
na vikriyetātha yadā vikāro
netre jalaṁ gātra-ruheṣu harṣaḥ
tad aśma-sāraṁ hṛdayaṁ batedaṁ
yad gṛhyamāṇair hari-nāma-dheyaiḥ
na vikriyetātha yadā vikāro
netre jalaṁ gātra-ruheṣu harṣaḥ

Synonyma

Palabra por palabra

tat — to; aśma-sāram — ocelový rám; hṛdayam — srdce; bata idam — jistě; yat — které; gṛhyamānaiḥ — navzdory zpívání; hari-nāma — svaté jméno Pána; dheyaiḥ — se soustředěnou myslí; na — ne; vikriyeta — mění se; atha — takto; yadā — když; vikāraḥ — reakce; netre — v očích; jalam — slzy; gātra-ruheṣu — v pórech; harṣaḥ — projevy extáze.

tat — ese; aśma-sāram — de acero; hṛdayam — corazón; bata idam — ciertamente que; yat — el cual; gṛhyamāṇaiḥ — a pesar de cantar; hari-nāma — el santo nombre del Señor; dheyaiḥ — mediante la concentración de la mente; na — no; vikriyeta — transformación; atha — así pues; yadā — cuando; vikāraḥ — reacción; netre — en los ojos; jalam — lágrimas; gātra-ruheṣu — en los poros; harṣaḥ — erupciones de éxtasis.

Překlad

Traducción

Srdce, které se nezmění ani při soustředěném zpívání Svatého jména Pána, kdy přichází extáze, z očí tečou slzy a vlasy vstávají na hlavě—takové srdce je jistě zakalené ocelí.

Sin duda que está hecho de acero aquel corazón que, a pesar de que uno cante el santo nombre del Señor con concentración, no se transforma cuando el éxtasis aparece, las lágrimas inundan los ojos y el vello se eriza.

Význam

Significado

Měli bychom si ve vlastním zájmu povšimnout toho, že první tři kapitoly druhého zpěvu popisují postupný rozvoj oddané služby. V první kapitole se zdůrazňuje důležitost prvního kroku v oddané službě rozvíjející vědomí Boha — důležitost naslouchání a opěvování — a pro začátečníky je doporučeno představovat si vesmírný projev jako hmotnou podobu Osobnosti Božství. Tato představa Boha v hmotných projevech Jeho energie člověku umožňuje zduchovnit mysl a smysly a postupně začít soustředit svoji mysl na Pána Viṣṇua, na Nejvyššího, který je přítomný jako Nadduše v srdci každé živé bytosti a v každém atomu hmotného vesmíru. Pro tento účel byl také ustanoven systém pañca-upāsanā, který v zájmu postupného rozvoje doporučuje obyčejnému člověku pět mentálních postojů: uctívání něčeho vyššího nejprve v podobě ohně (elektřiny), slunce, všech živých bytostí, Pána Śivy a nakonec neosobní Nadduše, částečného zastoupení Pána Viṣṇua. To vše popisuje druhá kapitola, ale třetí kapitola vede k dalšímu rozvoji osoby, které již dosáhly stádia uctívání Viṣṇua neboli čisté oddané služby, a vyspělou úroveň uctívání Viṣṇua popisuje v souvislosti se změnou v srdci.

Debemos notar con provecho que, en los tres primeros capítulos del Segundo Canto, se está presentando un proceso gradual de desarrollo del servicio devocional. En el primer capítulo se ha hecho énfasis en el primer paso del servicio devocional en pos del estado de conciencia de Dios por medio del proceso de oír y cantar, y para los principiantes se ha recomendado una concepción burda de la Personalidad de Dios, es decir, Su forma universal. Por medio de esa concepción burda de Dios a través de las manifestaciones materiales de Su energía, se es capaz de espiritualizar la mente y los sentidos, y gradualmente concentrar la mente en el Señor Viṣṇu, el Supremo, quien está presente en forma de la Superalma en cada corazón y en todas partes, en cada átomo del universo material. El sistema de pañca-upāsanā, que le recomienda al hombre común cinco actitudes mentales, también se promulga con ese propósito, es decir, el desarrollo gradual, la adoración del superior que puede estar en la forma del fuego, la electricidad, el sol, la totalidad de los seres vivos, el Señor Śiva y, finalmente, la impersonal Superalma, la representación parcial del Señor Viṣṇu. Todo ello se describe bien en el segundo capítulo, pero en el tercer capítulo se prescribe un mayor desarrollo, después de que uno ha alcanzado de hecho la etapa de la adoración de Viṣṇu, o el servicio devocional puro, y aquí se sugiere la madura etapa de la adoración de Viṣṇu en relación con la transformación del corazón.

Celý proces duchovního rozvoje se zaměřuje na přeměnu srdce živé bytosti co se týče jejího věčného vztahu k Nejvyššímu Pánu v jejím věčném přirozeném postavení podřízeného služebníka. S pokrokem v oddané službě se tedy projevuje změna v srdci, kdy se člověk postupně odpoutává od hmotného požitku a iluzorního panování nad světem a čím dál více se rozvíjí jeho sklon láskyplně sloužit Pánu. V této kapitole se obzvláště doporučuje vidhi-bhakti neboli usměrněná oddaná služba zaměstnávající všechny části těla (oči, uši, nos, ruce a nohy, jak bylo vysvětleno v dřívějších verších), a to především ve vztahu k mysli, která dává podnět pro všechny činnosti těchto tělesných orgánů. Očekává se, že vykonáváním usměrněné oddané služby se v člověku musí zřetelně projevit změna v srdci. Pokud žádná taková změna nenastane, musíme jeho srdce pokládat za ocelové, protože neroztálo ani při zpívání svatého jména Pána. Musíme mít vždy na paměti, že naslouchání a zpívání jsou stěžejní způsoby oddané služby, a jsou-li náležitě vykonávány, bude jim přirozeně následovat extáze se slzami v očích a vstáváním vlasů na hlavě. To jsou její přirozené důsledky a zároveň předběžné příznaky bhāvy, která předchází dokonalosti zvané prema neboli láska k Bohu.

Todo el proceso del cultivo espiritual tiene como objetivo la transformación del corazón del ser viviente en lo que se refiere a la relación eterna que él tiene con el Señor Supremo como sirviente subordinado, lo cual constituye su posición constitucional eterna. Así que, con el progreso del servicio devocional, la reacción que se refiere a la transformación del corazón se exhibe en el desapego gradual del sentido de disfrute material a través de un falso sentido de enseñorearse del mundo, y en el aumento de la actitud de querer prestarle un amoroso servicio al Señor. El vidhi-bhakti, o el servicio devocional regulado que se realiza con las partes del cuerpo (es decir, con los ojos, los oídos, la nariz, las manos y las piernas, tal como se explicó antes), es lo que ahora se recalca aquí en relación con la mente, la cual constituye el incentivo para todas las actividades de las partes del cuerpo. Se espera de todas maneras que, a través de la ejecución del servicio devocional regulado, uno manifieste la transformación del corazón, Si esa transformación no ocurre, se debe considerar que el corazón es de acero, ya que no se derrite ni siquiera cuando ocurre el canto del santo nombre del Señor. Siempre debemos recordar que oír y cantar son los principios básicos del desempeño de los deberes devocionales, y si se realizan debidamente, a ello lo seguirá la reacción del éxtasis, con signos tales como la aparición de lágrimas en los ojos y el erizamiento de los vellos del cuerpo. Estas son consecuencias naturales, y constituyen los síntomas preliminares de la etapa bhāva, que aparece antes de que uno alcance el perfecto estado de prema, el amor por Dios.

Pokud se tento efekt nedostaví ani po nepřetržitém poslouchání a zpívání svatého jména Pána, měli bychom vědět, že je to vinou přestupků. To je názor Sandarbhy. Pokud si oddaný od počátku zpívání svatého jména Pána nedává dostatečný pozor, aby se vyhnul deseti přestupkům proti svatému jménu, nebude moci pociťovat odloučení od Pána a jistě se u něho neobjeví reakce v podobě slz v očích a vstávání vlasů.

Si la reacción no tiene lugar, ni siquiera después de oír y cantar el santo nombre del Señor continuamente, ello se le debe atribuir únicamente a las ofensas. Esa es la opinión del Sandarbha. Al principio del canto del santo nombre del Señor, si el devoto no ha tenido mucho cuidado en evadir las diez clases de ofensas que se pueden cometer a los pies del santo nombre, ciertamente que la reacción de los sentimientos de separación no se hará visible en la forma de la aparición de lágrimas en los ojos y el erizamiento del vello.

Stádium bhāvy se projevuje osmi transcendentálními příznaky, jimiž jsou ustrnutí, pocení, vstávání vlasů na hlavě, zalykání hlasu, chvění těla, zblednutí, slzy v očích a nakonec tranz. Nektar oddanosti, souhrnná studie Bhakti-rasāmṛta-sindhu od Śrīly Rūpy Gosvāmīho, tyto příznaky rozebírá a podrobně popisuje další stavy transcendentálního vývoje, jak stálé, tak i přechodné.

La etapa bhāva se manifiesta mediante ocho síntomas trascendentales, a saber, inercia, transpiración, erizamiento de los vellos, vacilación de la voz, temblor, palidez del cuerpo, aparición de lágrimas en los ojos y, por último, trance. El néctar de la devoción, un estudio resumido del Bhakti-rasāmṛta-sindhu de Śrīla Rūpa Gosvāmī, explica esos síntomas y describe vívidamente otras transformaciones trascendentales, tanto en manifestaciones estables como aceleradas.

Śrīla Viśvanātha Cakravartī Ṭhākura důkladně rozebral všechny tyto příznaky bhāvy a jasně naznačil, ve kterých případech se jedná pouze o laciné napodobování, za které bezohlední začátečníci chtějí sklidit úctu a uznání. Nejen Viśvanātha Cakravartī, ale také Śrīla Rūpa Gosvāmī o nich hovoří velice kriticky. Materialističtí oddaní (prākṛta-sahajiyové) někdy napodobují všech osm příznaků extáze, ale jejich podvod vyjde ihned najevo, jakmile se ukáže, jak se tito falešní oddaní věnují mnoha zakázaným věcem. Člověk, který má návyky kouřit, pít nebo mít nedovolený styk se ženami, nemůže zažít extázi s výše uvedenými příznaky, i když se může navenek zdobit znaky oddaného. Někdy se ovšem stává, že lidé tyto příznaky chtěně napodobují, a Śrīla Viśvanātha Cakravartī tyto imitátory obviňuje, že jsou to lidé s kamenným srdcem. Někdy na ně dokonce působí odraz těchto transcendentálních příznaků, ale pokud se přesto nevzdají svých zakázaných zlozvyků, nemají žádnou naději na transcendentální realizaci.

Śrīla Viśvanātha Cakravartī Ṭhākura ha discutido de un modo muy crítico todas estas manifestaciones de bhāva, en relación con algunos neófitos inescrupulosos que imitan los síntomas antedichos en aras de una apreciación fácil. Además de Viśvanātha Cakravartī, Śrīla Rūpa Gosvāmī también los trató de una manera muy crítica. A veces, los devotos mundanos (prākṛta-sahajiyās) imitan todos los ocho síntomas de éxtasis que se mencionaron, pero los seudosíntomas se detectan de inmediato cuando uno ve al seudodevoto adicto a muchísimas cosas prohibidas. Aunque una persona esté adornada con los signos de un devoto, si está adicta a fumar, a beber o a las relaciones sexuales ilícitas con mujeres, no puede tener todos los síntomas extáticos anteriormente mencionados. Pero en ocasiones se ve que esos síntomas se imitan deliberadamente, y por esa razón Śrīla Viśvanātha Cakravartī acusa a esos imitadores de tener un corazón de piedra. Algunas veces, ellos se ven incluso afectados por el reflejo de esos síntomas trascendentales, pero aun así no abandonan los hábitos prohibidos, entonces son casos desahuciados en lo que se refiere a la iluminación trascendental.

Když se Pán Caitanya setkal na břehu Godāvarī se Śrīlou Rāmanandou Rāyem z Kavauru, projevil všechny tyto příznaky, ale jelikož Rāye doprovázeli také neoddaní brāhmaṇové, opět tyto příznaky potlačil. Za určitých okolností tedy nejsou viditelné ani na těle prvotřídního oddaného. Skutečná, stálá bhāva se jednoznačně projevuje tím, že člověk ztrácí hmotné touhy (kṣānti), využívá každého okamžiku k transcendentální láskyplné službě Pánovi (avyārtha-kālatvam), chce oslavovat Pána neustále (nāma-gāne sadā ruci), touží žít na místech Pánových zábav (prītis tad-vasati sthale), je zcela odpoután od hmotného štěstí (virakti) a je prostý pýchy (māna-śūnyatā). Ve stádiu bhāvy se skutečně nachází ten, kdo v sobě vyvinul všechny tyto transcendentální vlastnosti, které ho odlišují od imitátora s kamenným srdcem a od materialistického oddaného.

Cuando el Señor Caitanya se encontró con Śrīla Rāmānanda Rāya de Kavaur en la ribera del Godāvarī, el Señor manifestó todos esos síntomas, pero debido a la presencia de unos brāhmaṇas no devotos que eran asistentes del Rāya, el Señor reprimió los síntomas. De manera que, a veces ni siquiera se ven en el cuerpo del devoto de primera clase, por ciertas razones circunstanciales. En consecuencia, un verdadero y estable bhāva se exhibe sin duda alguna en la forma del cese de los deseos materiales (kṣānti), en la utilización de cada momento para el trascendental servicio amoroso del Señor (ayārtha-kālatvam), en el anhelo de glorificar al Señor constantemente (nāma-gāne sadā ruci), en el hecho de sentirse atraído por vivir en la tierra del Señor (prītis tad-vasatisthale), en el completo desapego de la felicidad material (virakti) y en la ausencia de orgullo (māna-śūnyatā). Aquel en quien se han desarrollado todas estas cualidades trascendentales se encuentra verdaderamente en la etapa bhāva, a diferencia del imitador con corazón de piedra o devoto mundano.

Celý proces lze shrnout následovně: Pokročilý oddaný, který zpívá svaté jméno Pána dokonale a bez přestupků a je přátelský ke každému, může vychutnat skutečnou transcendentální chuť oslavování Pána. Taková realizace se pak odráží v zániku hmotných tužeb atd., jak bylo uvedeno výše. Začátečníci, kteří jsou v nižším stádiu oddané služby, se nemohou zbavit závisti, což vede až k tomu, že vynalézají vlastní způsoby a pravidla oddané služby, aniž by následovali pokyny ācāryů. Někdy předvádějí neustálé zpívání svatého jména Pána, ale nemohou vychutnat jeho transcendentální chuť. Jejich předstírané slzy v očích, chvění těla, pocení či bezvědomí atd. proto autority odsuzují. Tito začátečníci ovšem mohou přijít do styku s čistým oddaným Pána a napravit své špatné zvyky; jinak jim zůstane kamenné srdce a nic jim nepomůže. Úspěšně projít celou cestu zpátky domů, zpátky k Bohu, může jen ten, kdo se řídí pokyny zjevených písem, které mu předal seberealizovaný oddaný.

Todo el proceso se puede resumir de la siguiente manera: el devoto adelantado que canta el santo nombre del Señor de una manera absolutamente libre de ofensas y es amigable con todo el mundo, puede de hecho disfrutar del sabor trascendental que procede de glorificar al Señor. Y el resultado de ese estado de comprensión se refleja en el cese de todos los deseos materiales, etc., como se mencionó antes. Los neófitos, debido a que se encuentran en la etapa inferior del servicio devocional, son envidiosos invariablemente, hasta el punto en que inventan sus propios sistemas de regulaciones devocionales, sin seguir a los ācāryas. Así pues, aunque hagan un espectáculo de que cantan constantemente el santo nombre del Señor, no pueden disfrutar del sabor trascendental del santo nombre. Por consiguiente, el espectáculo de lágrimas en los ojos, temblor, transpiración o inconsciencia, etc., está censurado. Sin embargo, ellos pueden ponerse en contacto con un devoto puro del Señor y corregir sus malos hábitos; de lo contrario, seguirán teniendo un corazón de piedra, y seguirán sin estar en capacidad de recibir tratamiento alguno. Una marcha progresiva completa por la senda de vuelta al hogar, de vuelta a Dios, dependerá de las instrucciones de las Escrituras reveladas dirigidas por un devoto iluminado.