Skip to main content

Sloka 27

Text 27

Verš

Texto

martyo mṛtyu-vyāla-bhītaḥ palāyan
lokān sarvān nirbhayaṁ nādhyagacchat
tvat pādābjaṁ prāpya yadṛcchayādya
susthaḥ śete mṛtyur asmād apaiti
martyo mṛtyu-vyāla-bhītaḥ palāyan
lokān sarvān nirbhayaṁ nādhyagacchat
tvat pādābjaṁ prāpya yadṛcchayādya
susthaḥ śete mṛtyur asmād apaiti

Synonyma

Palabra por palabra

martyaḥ — živé bytosti, které musejí zemřít; mṛtyu-vyāla-bhītaḥ — obávající se hada v podobě smrti; palāyan — utíkající (jakmile se objeví had, každý utíká strachy z hrozící smrti); lokān — na různé planety; sarvān — všechny; nirbhayam — nebojácnost; na adhyagacchat — nezískávají; tvat-pāda-abjam — Tvých lotosových nohou; prāpya — když získaly útočiště; yadṛcchayā — shodou okolností, milostí Tebe a Tvého zástupce, duchovního mistra (guru-kṛpā, kṛṣṇa-kṛpā); adya — v současnosti; su-sthaḥ — ničím nerušeny a s klidnou myslí; śete — spí; mṛtyuḥ — smrt; asmāt — od těchto osob; apaiti — utíká.

martyaḥ — las entidades vivientes que tienen la muerte asegurada; mṛtyu-vyāla-bhītaḥ — temerosas de la serpiente de la muerte; palāyan — correr (tan pronto como se ve una serpiente, todo el mundo sale huyendo por temor a morir); lokān — a los diversos planetas; sarvān — todos; nirbhayam — ausencia de temor; na adhyagacchat — no obtienen; tvat-pāda-abjam — de Tus pies de loto; prāpya — obtener el refugio; yadṛcchayā — por casualidad, por la misericordia de Tu Señoría y de Tu representante, el maestro espiritual (guru-kṛpā, kṛṣṇa-kṛpā); adya — en el momento presente; su-sthaḥ — libres de perturbación y con la mente tranquila; śete — duermen; mṛtyuḥ — muerte; asmāt — de esas personas; apaiti — huye.

Překlad

Traducción

“V tomto hmotném světě se nikdo neosvobodil od čtvera utrpení-zrození, smrti, stáří a nemoci-ani když utekl na různé planety. Nyní, když ses zjevil Ty, můj Pane, však utíká smrt, protože se Tě bojí, a živé bytosti, jež Tvou milostí získaly útočiště u Tvých lotosových nohou, spí s naprosto klidnou myslí.”

En el mundo material no ha habido nadie que se haya liberado de los cuatro principios representados por el nacimiento, la muerte, la vejez y las enfermedades, ni siquiera huyendo a otros planetas. Pero ahora que Tú has aparecido, Mi Señor, la muerte huye de Ti atemorizada, y las entidades vivientes que, por Tu misericordia, han logrado el refugio de Tus pies de loto, duermen con la mente llena de paz.

Význam

Significado

Existují různé druhy živých bytostí, ale každá se bojí smrti. Nejvyšším cílem karmīch je dosáhnout vyšších, nebeských planet, kde je velice dlouhý život. Bhagavad-gītā (8.17) uvádí: sahasra-yuga-paryantam ahar yad brahmaṇo viduḥ-jeden den Brahmy se skládá z tisíce mahā-yug a každá mahā-yuga trvá 4 300 000 let. Také noc Brahmy je dlouhá tisíc krát 4 300 000 let. Z toho můžeme vypočítat délku Brahmova měsíce a roku, ale dokonce i Brahmā, který žije mnoho miliónů let (dvi-parārdha-kāla), musí zemřít. Obyvatelé vyšších planetárních soustav žijí podle védských śāster 10 000 let, a tak jako je Brahmův den dlouhý 4 300 000 000 našich let, trvá jeden den na vyšších planetárních soustavách šest našich měsíců. Karmī se proto snaží dosáhnout vyšších planetárních soustav, ale to je neosvobodí od smrti. V tomto hmotném světě musí zemřít každý, Brahmou počínaje a nepatrným mravencem konče. Proto se nazývá martya-loka. Kṛṣṇa prohlašuje v Bhagavad-gītě (8.16): ā-brahma-bhuvanāl lokāḥ punar āvartino 'rjuna-dokud je živá bytost v hmotném světě, ať už na Brahmaloce, nebo na kterékoliv jiné loce v tomto vesmíru, musí podstupovat kāla-cakru jednoho života za druhým (bhūtvā bhūtvā pralīyate). Ten, kdo se vrátí k Nejvyšší Osobnosti Božství (yad gatvā na nivartante), však již nemusí zpátky do říše omezované časem. Proto mohou oddaní, kteří přijali útočiště u lotosových nohou Nejvyššího Pána, s tímto ujištěním spát zcela klidně. Bhagavad-gītā (4.9) potvrzuje: tyaktvā dehaṁ punar janma naiti-oddaný, který poznal Kṛṣṇu takového, jaký je, se po opuštění současného těla již nemusí vrátit do hmotného světa.

Hay distintos tipos de entidades vivientes, pero todas tienen miedo de la muerte. Para los karmīs, el objetivo supremo consiste en elevarse a los planetas superiores, los planetas celestiales, donde la duración de la vida es muy larga. Como se afirma en el Bhagavad-gītā (8.17): sahasra-yuga-paryantam ahar yad brahmaṇo viduḥ: Un día de Brahmā equivale a 1 000 yugas, cada una de las cuales abarca 4 300 000 años. La noche de Brahmā también abarca un período de 4 300 000 años multiplicados por mil. Podemos así calcular también la duración de los meses y los años de Brahmā; pero incluso Brahmā, que vive durante muchísimos millones de años (dvi-parārdha-kāla), tiene que morir. Según los śāstras védicos, los habitantes de los sistemas planetarios superiores viven 10 000 años y, del mismo modo que un día de Brahmā equivale a 4 300 000 000 de nuestros años, un día en los sistemas planetarios superiores es igual a seis meses de la Tierra. Por esa razón, los karmīs tratan de elevarse a los sistemas planetarios superiores; pero no es esa la forma de liberarse de la muerte. En el mundo material, desde Brahmā hasta la insignificante hormiga, todos tenemos que morir. Este mundo recibe, por ello, el nombre de martya-loka. Como Kṛṣṇa dice en el Bhagavad-gītā (8.16): ābrahma-bhuvanāl lokāḥ punar āvartino 'rjuna: Mientras estemos en el mundo material, sea en Brahmaloka o en cualquier otro lokadel universo, tendremos que someternos vida tras vida al ciclo del kāla-cakra (bhūtvā bhūtvā pralīyate). Pero si regresamos con la Suprema Personalidad de Dios(yad gatvā na nivartante), no tendremos que volver a entrar en los límites del tiempo. Por esa razón, los devotos que se han refugiado en los pies de loto del Señor Supremo pueden dormir tranquilos, ya que la Suprema Personalidad de Dios les da esa garantía. Como se confirma en el Bhagavad-gītā (4.9): tyaktvā dehaṁ punar janma naiti: Cuando abandona el cuerpo, el devoto que ha entendido a Kṛṣṇa tal y como es ya no tiene que regresar al mundo material.

Přirozeným stavem živé bytosti je věčnost (na hanyate hanyamāne śarīre, nityaḥ śāśvato 'yam). Každá živá bytost je věčná. Jelikož však poklesla do hmotného světa, putuje vesmírem a neustále mění jedno tělo za druhým. Caitanya Mahāprabhu říká:

La posición constitucional de la entidad viviente es la eternidad (na hanyate hanyamāne śarīre, nityaḥ śāśvato 'yam). Todas las entidades vivientes son eternas. Sin embargo, debido a que han caído al mundo material, vagan por el universo, pasando continuamente de un cuerpo a otro. Caitanya Mahāprabhu dice:

brahmāṇḍa bhramite kona bhāgyavān jīva
guru-kṛṣṇa prasāde pāya bhakti-latā-bīja
brahmāṇḍa bhramite kona bhāgyavān jīva
guru-kṛṣṇa-prasāde pāya bhakti-latā-bīja

(Cc. Madhya 19.151)

(Cc. Madhya 19.151)

Každý bezcílně putuje nahoru a dolů po vesmíru, ale kdo má dostatek štěstí, přijde milostí duchovního mistra do styku s vědomím Kṛṣṇy a vydá se cestou oddané služby. Pak má zaručený věčný život a nemusí se bát smrti. Když se zjevuje Kṛṣṇa, je každý zbaven strachu ze smrti, ale Devakī přesto cítila: “Stále se ještě bojíme Kaṁsy, přestože ses zjevil jako náš syn.” Víceméně si nevěděla rady, proč tomu tak je, a žádala Pána, aby ji a Vasudevu od tohoto strachu oprostil.

Todos vagamos de arriba a abajo por el universo, pero la persona que es lo bastante afortunada entra en contacto con el proceso de conciencia de Kṛṣṇa, por la misericordia del maestro espiritual, y emprende la senda del servicio devocional. De ese modo se asegura una vida eterna, sin temor de la muerte. Cuando Kṛṣṇa adviene, todos se liberan del temor a la muerte, pero Devakī sentía: «Aunque Tú has nacido como hijo nuestro, todavía tenemos miedo de Kaṁsa». Sin conocer la causa de ese miedo, Devakī permanecía un tanto confusa, de modo que rogó al Señor para que ella y Vasudeva se viesen libres de ese temor.

V této souvislosti můžeme poznamenat, že Měsíc je jednou z nebeských planet. Z védské literatury víme, že ten, kdo se dostane na Měsíc, obdrží život dlouhý deset tisíc let, v němž si bude moci užívat plodů svých zbožných činností. Kdyby naši takzvaní vědci byli na Měsíci, proč by se vraceli zpátky? Nepochybně musíme učinit závěr, že nikdy na Měsíci nebyli. Pro vstup na Měsíc se člověk musí kvalifikovat zbožným jednáním. Jen pak tam může vstoupit a žít tam. Kdyby se někdo na Měsíc dostal, proč by se vracel na tuto planetu, kde je život tak krátký?

En relación con esto, podemos señalar que la Luna es uno de los planetas celestiales. Las Escrituras védicas nos enseñan que quien logra elevarse a la Luna goza de una vida de diez mil años de duración, que le permite disfrutar de los resultados de sus actividades piadosas. Nos preguntamos entonces, ¿por qué regresan de la Luna nuestros supuestos científicos astronautas? Debemos concluir, sin lugar a dudas, que nunca han ido a la Luna. Para ir a la Luna, es necesario haber adquirido méritos piadosos. De ese modo es posible ir a vivir allí. ¿Por qué iba a volver a este planeta, donde la vida dura tan poco tiempo, una persona que ha logrado llegar hasta la Luna?