Skip to main content

Sloka 34

Text 34

Verš

Texto

bhārāvatāraṇāyānye
bhuvo nāva ivodadhau
sīdantyā bhūri-bhāreṇa
jāto hy ātma-bhuvārthitaḥ
bhārāvatāraṇāyānye
bhuvo nāva ivodadhau
sīdantyā bhūri-bhāreṇa
jāto hy ātma-bhuvārthitaḥ

Synonyma

Palabra por palabra

bhāra-avatāraṇāya — aby zmenšil břímě světa; anye — jiní; bhuvaḥ — světa; nāvaḥ — loď; iva — jako; udadhau — na moři; sīdantyāḥ — zarmoucený; bhūri — neobyčejně; bhāreṇa — nákladem; jātaḥ — zrodil jsi se; hi — jistě; ātma-bhuvā — Brahmā; arthitaḥ — modlil se.

bhāra-avatāraṇāya — solo para reducir la carga del mundo; anye — otros; bhuvaḥ — del mundo; nāvaḥ — bote; iva — como; udadhau — en el mar; sīdantyāḥ — afligido; bhūri — extremadamente; bhāreṇa — por la carga; jātaḥ — Tú naciste; hi — ciertamente; ātma-bhuvā — por Brahmā; arthitaḥ — por quien oró.

Překlad

Traducción

Jiní říkají, že svět byl ve velkých nesnázích, jelikož byl přetížený jako loď na moři, a že ses zjevil jako odpověď na modlitby Svého syna Brahmy, abys zmenšil břímě světa.

Otros dicen que el mundo, estando sobrecargado como un bote en el mar, está muy afligido, y que Brahmā, que es Tu hijo, oró por Ti, y que por eso Tú has aparecido para aminorar el problema.

Význam

Significado

Brahmā, první živá bytost, se narodil bezprostředně po stvoření a je přímým synem Nārāyaṇa. Ze všeho nejdříve vstoupil do hmotného vesmíru Nārāyaṇa jako Garbhodakaśāyī Viṣṇu. Hmota nemůže tvořit bez duchovního styku — tato zásada platí od samého počátku stvoření. Do vesmíru vstoupil Svrchovaný Duch a na lotosovém květu rostoucím z transcendentálního břicha Viṣṇua se narodil Brahmā, první živá bytost. Viṣṇu je proto známý jako Padmanābha. Brahmā se nazývá ātma-bhū, protože byl stvořen přímo otcem bez styku s matkou Lakṣmījī. Lakṣmījī byla v blízkosti Nārāyaṇa a sloužila Pánu, ale Nārāyaṇa zplodil Brahmu bez styku s Lakṣmī. Taková je všemocnost Pána. Z toho by si měli vzít poučení ti, kteří pošetile pokládají Nārāyaṇa za obyčejnou živou bytost. Nārāyaṇa se liší od ostatních živých bytostí; je Osobností Božství a má ve všech částech Svého transcendentálního těla plnou moc všech smyslů. Obyčejná živá bytost dokáže zplodit dítě pohlavním stykem a nemůže plodit děti nijak jinak, než jediným způsobem, který je jí daný. Ale Nārāyaṇa, který je všemocný, neomezují žádné energetické podmínky. Je úplný a nezávislý a může Svými mnohými silami dělat velice snadno a dokonale cokoliv. Brahmā je tedy přímo synem otce a nikdy nebyl v lůně matky. Proto se nazývá ātma-bhū. Tento Brahmā má na starosti další tvoření ve vesmíru, které je druhotným odrazem moci Všemohoucího. Ve vesmíru se nachází transcendentální planeta jménem Śvetadvīp, která je sídlem Kṣīrodakaśāyī Viṣṇua, Nejvyššího Pána v rysu Paramātmā. Jakmile nastane ve vesmíru problém, který nemohou vyřešit ani vládnoucí polobozi, přicházejí pro radu za Brahmājīm, a když Brahmājī sám nemůže poradit, pak se obrací na Kṣīrodakaśāyī Viṣṇua a modlí se k Němu o inkarnaci a vyřešení nesnází. Takový problém vznikl, když Zemi vládl Kaṁsa a jemu podobní a Zem byla přečiny asurů velice přetížená. Brahmājī se společně s dalšími polobohy modlil na břehu oceánu Kṣīrodaka a dostalo se jim zprávy o příchodu Kṛṣṇy jako syna Vasudeva a Devakī. Proto někteří lidé říkají, že Pán se zjevil díky modlitbám Brahmājīho.

Brahmā, el primer ser viviente que nació justo después de la creación, es el hijo directo de Nārāyaṇa. Nārāyaṇa, en forma de Garbhodakaśāyī Viṣṇu, entró primero que todo en el universo material. Sin contacto con lo espiritual, la materia no puede crear. Este principio se siguió desde el mismo comienzo de la creación. El Espíritu Supremo entró en el Universo, y el primer ser viviente, Brahmā, nació en una flor de loto que salía del trascendental abdomen de Viṣṇu. Por eso a Viṣṇu se le conoce como Padmanābha. A Brahmā se le conoce como ātma-bhū, porque el padre lo engendró directamente, sin ningún contacto con la madre, Lakṣmījī. Lakṣmījī se encontraba presente cerca de Nārāyaṇa, dedicada al servicio del Señor, y sin embargo, sin contacto con Lakṣmījī, Nārāyaṇa engendró a Brahmā. He ahí la omnipotencia del Señor. Aquel que neciamente considera que Nārāyaṇa es como otros seres vivientes, debe aprender con esto una lección. Nārāyaṇa no es un ser viviente ordinario. Él es la propia Personalidad de Dios, y en todas las partes de Su cuerpo trascendental tiene todas las potencias de todos los sentidos. Un ser viviente ordinario engendra a un hijo por medio de la relación sexual, y no tiene ningún otro medio de engendrar más que el que se le ha asignado. Pero Nārāyaṇa, siendo omnipotente, no está limitado por ninguna condición de energía. Él es completo e independiente de hacer absolutamente todo mediante Sus diversas potencias, de un modo muy fácil y perfecto. En consecuencia, Brahmā es directamente el hijo del padre, y no fue colocado en el vientre de una madre. Por lo tanto, se le conoce como ātma-bhū. Este Brahmā está a cargo de las creaciones posteriores que ocurren en el universo, reflejadas de un modo secundario por la potencia del Omnipresente. Dentro del halo del universo hay un planeta trascendental conocido como Śvetadvīpa, que es la morada de Kṣīrodakaśāyī Viṣṇu, el aspecto Paramātmā del Señor Supremo. Cuando quiera que hay algún problema en el universo que no puede ser resuelto por los semidioses administrativos, estos acuden a Brahmājī en busca de una solución, y si ni siquiera Brahmājī puede resolverlo, este último le consulta y le ora a Kṣīrodakaśāyī Viṣṇu, pidiéndole una encarnación y la solución a los problemas. Un problema de esa índole surgió cuando Kaṁsa y otros gobernaban la Tierra y esta quedó demasiado sobrecargada por las fechorías de los asuras. Brahmājī, junto con otros semidioses, oró a orillas del océano Kṣīrodaka, y se les avisó del descenso de Kṛṣṇa como hijo de Vasudeva y Devakī. Así que algunas personas dicen que el Señor apareció en virtud de las oraciones de Brahmājī.