Skip to main content

Sloka 34

Text 34

Verš

Texto

śibirāya ninīṣantaṁ
rajjvā baddhvā ripuṁ balāt
prāhārjunaṁ prakupito
bhagavān ambujekṣaṇaḥ
śibirāya ninīṣantaṁ
rajjvā baddhvā ripuṁ balāt
prāhārjunaṁ prakupito
bhagavān ambujekṣaṇaḥ

Synonyma

Palabra por palabra

śibirāya — na cestě do vojenského tábora; ninīṣantam — při tom, když byl tažen; rajjvā — provazy; baddhvā — svázaný; ripum — nepřítel; balāt — násilím; prāha — řekl; arjunam — Arjunovi; prakupitaḥ — nahněvanému; bhagavān — Osobnost Božství; ambuja-īkṣaṇaḥ — hledící lotosovýma očima.

śibirāya — camino al campo militar; ninīṣantam — mientras lo llevaba; rajjvā — con las sogas; baddhvā — atado; ripum — el enemigo; balāt — a la fuerza; prāha — dijo; arjunam — a Arjuna; prakupitaḥ — iracundo; bhagavān — la Personalidad de Dios; ambuja-īkṣaṇaḥ — quien mira con Sus ojos de loto.

Překlad

Traducción

Spoutaného Aśvatthāmu chtěl Arjuna odvést do vojenského tábora. Osobnost Božství Śrī Kṛṣṇa se na něj díval lotosovýma očima, a pak rozhněvanému Arjunovi řekl.

Después de haber atado a Aśvatthāmā, Arjuna quiso llevarlo al campo militar. La Personalidad de Dios Śrī Kṛṣṇa, mirando con Sus ojos de loto, le habló al iracundo Arjuna.

Význam

Significado

Jak Arjuna, tak Pán Śrī Kṛṣṇa byli rozhněváni, ale oči Arjuny byly jako dvě rudé měděné koule, zatímco oči Pána byly jako dva lotosové květy. To znamená, že hněv Arjuny a hněv Pána nejsou na stejné úrovni. Pán je transcendentální a je vždy absolutní. Jeho hněv je jiný, než hněv živé bytosti podmíněné kvalitami hmotné přírody. Protože je absolutní, Jeho hněv a Jeho radost se neliší. Jeho hněv není projevem tří kvalit hmotné přírody. Je to pouze znamení toho, že je nakloněn Svému oddanému, protože to je Jeho transcendentální povaha. I ten, na kterého se rozhněvá, je požehnán. Pán se nemění za žádných okolností.

Aquí se dice que tanto Arjuna como el Señor Śrī Kṛṣṇa estaban iracundos, pero los ojos de Arjuna eran como dos bolas de cobre rojo, mientras que los ojos del Señor eran como lotos. Esto significa que la ira de Arjuna y la del Señor no estaban en el mismo nivel. El Señor es la Trascendencia, y debido a ello Él es absoluto en cualquier etapa. Su ira no es como la ira de un ser viviente condicionado que se encuentra en medio de las modalidades de la naturaleza material cualitativa. Debido a que Él es Absoluto, tanto Su ira como Su placer son iguales; Su ira no se exhibe en el seno de las tres modalidades de la naturaleza material; Su ira es únicamente un signo de inclinación de Su mente hacia la causa de Su devoto, debido a que eso es lo propio de Su naturaleza trascendental. Por lo tanto, incluso si Él está iracundo, el objeto de la ira es bendecido. Él es inmutable en todas las circunstancias.