Skip to main content

Text 132

Text 132

Verš

Texto

deha-dehīra, nāma-nāmīra kṛṣṇe nāhi ‘bheda’
jīvera dharma — nāma-deha-svarūpe ‘vibheda’
deha-dehīra, nāma-nāmīra kṛṣṇe nāhi ‘bheda’
jīvera dharma — nāma-deha-svarūpe ‘vibheda’

Synonyma

Palabra por palabra

deha-dehīra — těla a jeho vlastníka; nāma-nāmīra — jména a jeho vlastníka; kṛṣṇe — v Kṛṣṇovi; nāhi bheda — není rozdíl; jīvera dharma — stav podmíněné duše; nāma — jméno; deha — tělo; svarūpe — původní podoba; vibheda — liší se.

deha-dehīra — del cuerpo y el propietario del cuerpo; nāma-nāmīra — del nombre y el propietario del nombre; kṛṣṇe — en Kṛṣṇa; nāhi bheda — no hay diferencia; jīvera dharma — la situación del alma condicionada; nāma — el nombre; deha — el cuerpo; svarūpe — la forma original; vibheda — diferentes.

Překlad

Traducción

„Mezi Kṛṣṇovým tělem a Jím samotným nebo mezi Jeho jménem a Jím samotným není rozdíl. V případě podmíněné duše se však její jméno liší od jejího těla, její původní podoby a tak dále.“

«No hay diferencia entre el cuerpo de Kṛṣṇa y Él mismo, o entre Su nombre y Él mismo. Pero con el alma condicionada no es así; su nombre es diferente del cuerpo, de la forma original, etc.

Význam

Significado

Śrī Caitanya Mahāprabhu zde brāhmaṇovi poukazuje na neschopnost māyāvādských filosofů pochopit kvalitativní totožnost živé bytosti a Nejvyšší Osobnosti Božství. Jelikož to nepřijímají, domnívají se, že živá bytost je iluzorně oddělená od původního Brahmanu kvůli svému podmínění māyou. Māyāvādī věří, že Absolutní Pravda je z konečného hlediska neosobní. Myslí si, že když přijde inkarnace Boha nebo Bůh samotný, je zahalený māyou. Māyāvādští impersonalisté si jinými slovy myslí, že Pánova podoba je také výtvorem tohoto hmotného světa. Kvůli svému chabému poznání nerozumějí tomu, že Kṛṣṇa nemá tělo, které by se od Něho lišilo. Jeho tělo a On samotný jsou tatáž Absolutní Pravda. Vzhledem k tomu, že nemají o Kṛṣṇovi dokonalé poznání, dopouštějí se přestupků u Jeho lotosových nohou. Proto nevyslovují ,Kṛṣṇà, původní jméno Absolutní Pravdy. Svým neosobním způsobem vyslovují jméno neosobního Brahmanu neboli duše. Jinak řečeno, libují si v nepřímém označování Absolutní Pravdy. I když se někdy stane, že vyřknou jména jako „Govinda“, „Kṛṣṇa“ nebo „Mādhava“, přesto nechápou, že tato jména jsou stejně dobrá jako Govinda, Kṛṣṇa nebo Mādhava osobně. Jelikož jsou to v konečném smyslu impersonalisté, jejich vyslovování osobního jména nemá žádnou moc. Ve skutečnosti v Kṛṣṇu nevěří a všechna tato jména považují za hmotné zvuky. Neschopni ocenit svaté jméno Pána pronášejí jen nepřímá jména jako Brahman, ātmā a caitanya.

En este verso, Śrī Caitanya Mahāprabhu señala al brāhmaṇa que los filósofos māyāvādīs no pueden entender que la entidad viviente es cualitativamente igual en calidad a la Suprema Personalidad de Dios. Como no aceptan esto, creen que entre la entidad viviente y el Brahman original se ha producido una falsa separación debida al condicionamiento de māyā. Los māyāvādīs creen que la Verdad Absoluta es, en última instancia, impersonal. Cuando viene una encarnación de Dios o Dios mismo, piensan que está cubierto por māyā. En otras palabras, los impersonalistas māyāvādīs creen que la forma del Señor también es producto del mundo material. Debido a su escaso conocimiento, no pueden entender que Kṛṣṇa no tiene un cuerpo distinto de Él mismo. Su cuerpo y Él mismo son la misma Verdad Absoluta. Como no poseen conocimiento perfecto acerca de Kṛṣṇa, esos impersonalistas cometen ofensas a Sus pies de loto. Por esa razón, no pronuncian «Kṛṣṇa», el nombre original de la Verdad Absoluta. Conforme a su concepto impersonal, pronuncian el nombre «Brahman impersonal», «alma espiritual». En otras palabras, se refieren a la Verdad Absoluta únicamente de forma indirecta. Incluso si llegan a pronunciar los nombres «Govinda», «Kṛṣṇa» o «Mādhava», aún así no pueden entender que esos nombres son iguales a la persona Govinda, Kṛṣṇa o Mādhava. Como en última instancia son impersonalistas, el nombre personal que ellos pronuncian no tiene potencia. En realidad no creen en Kṛṣṇa; para ellos, todos esos nombres son vibraciones materiales. Como no pueden apreciar el santo nombre del Señor, simplemente pronuncian nombres indirectos, como Brahman, ātmā y caitanya.

Skutečností však je, že jak jméno Kṛṣṇa, tak Kṛṣṇa jakožto osoba jsou duchovní. Vše, co se Kṛṣṇy týká, je transcendentální, blažené a objektivní. U podmíněné duše se tělo od duše liší a jméno dané otcem se od duše také liší. Pokud se podmíněná duše ztotožňuje s hmotnými objekty, brání jí to v dosažení jejího skutečného postavení. I když je Kṛṣṇovým věčným služebníkem, chová se jinak. Svarūpu neboli skutečnou totožnost živé bytosti popsal Śrī Caitanya Mahāprabhu slovy jīvera`svarūpa' haya – kṛṣṇera ̀nitya-dāsa'. Podmíněná duše zapomněla na skutečné činnosti svého původního postavení. U Kṛṣṇy tomu tak ale není. Kṛṣṇovo jméno a Jeho osoba jsou totožní. Neexistuje nic takového jako māyā-Kṛṣṇa, protože Kṛṣṇa není výtvorem hmotného stvoření. Mezi Kṛṣṇovým tělem a duší není rozdíl. Kṛṣṇa je zároveň duše i tělo. Rozdíl mezi tělem a duší se týká podmíněných duší. Tělo podmíněné duše se liší od duše a její jméno se liší od jejího těla. Někdo se může jmenovat pan John. Když však zvoláme „pane Johne“, pan John se možná vůbec neobjeví. Pokud však pronášíne svaté jméno Kṛṣṇy, Kṛṣṇa je okamžitě přítomný na našem jazyku. V Padma Purāṇě Kṛṣṇa říká: yatra gāyanti mad-bhaktā tatra tiṣṭhāmi nārada – „Ó Nārado, jsem všude tam, kde zpívají Moji oddaní.“ Když oddaní zpívají svaté jméno Kṛṣṇy: Hare Kṛṣṇa, Hare Kṛṣṇa, Kṛṣṇa Kṛṣṇa, Hare Hare  /  Hare Rāma, Hare Rāma, Rāma Rāma, Hare Hare, Pán Kṛṣṇa je okamžitě přítomný.

Lo cierto, sin embargo, es que tanto el nombre de Kṛṣṇa como la persona Kṛṣṇa son espirituales. Todo lo relacionado con Kṛṣṇa es trascendental, bienaventurado y objetivo. Para el alma condicionada, el cuerpo es diferente del alma, como también lo es el nombre que se recibe del padre. La identificación de la entidad viviente condicionada con los objetos materiales le impide alcanzar su verdadera posición. Aunque es un sirviente eterno de Kṛṣṇa, actúa de forma distinta. Śrī Caitanya Mahāprabhu explica el svarūpa, la verdadera identificación de la entidad viviente, con las siguientes palabras: jīvera ‘svarūpa’ hayakṛṣṇera ‘nitya-dāsa’. El alma condicionada ha olvidado las verdaderas actividades de su posición original. Sin embargo, no ocurre lo mismo con Kṛṣṇa. El nombre de Kṛṣṇa y Su persona son idénticos. Kṛṣṇa no es producto de la creación material, de modo que no tiene sentido hablar de un Kṛṣṇa māyā. Entre el cuerpo de Kṛṣṇa y Su alma no hay diferencia. Kṛṣṇa es simultáneamente alma y cuerpo. La distinción entre cuerpo y alma se aplica a las almas condicionadas. El cuerpo del alma condicionada es diferente de su alma, y el nombre del alma condicionada es diferente de su cuerpo. Alguien puede llamarse Juan, pero por mucho que llamemos a Juan, puede ocurrir que Juan no aparezca nunca. Sin embargo, si pronunciamos el santo nombre de Kṛṣṇa, Kṛṣṇa está presente de inmediato en nuestra lengua. En el Padma Purāṇa, Kṛṣṇa dice: mad-bhaktā yatra gāyanti tatra tiṣṭhāmi nārada: «¡Oh, Nārada!, Yo estoy presente allí donde Mis devotos cantan». Allí donde los devotos cantan el santo nombre de Kṛṣṇa —Hare Kṛṣṇa, Hare Kṛṣṇa, Kṛṣṇa Kṛṣṇa, Hare Hare/ Hare Rāma, Hare Rāma, Rāma Rāma, Hare Hare—, el Señor Kṛṣṇa está presente de inmediato.