Text 79
Text 79
Verš
Texto
viśeṣe sevana kare govinda-caraṇa
viśeṣe sevana kare govinda-caraṇa
Synonyma
Palabra por palabra
putra—hijo; pāñā—habiendo recibido; dampati—los dos esposos; hailā—se sintieron; ānandita—complacidos; mana—mente; viśeṣe—específicamente; sevana—servicio; kare—ofrecer; govinda-caraṇa—los pies de loto del Señor Govinda.
Překlad
Traducción
Oba manželé (Jagannātha Miśra a Śacīmātā) měli z toho, že získali syna Viśvarūpu, velkou radost, a proto začali zvláště sloužit lotosovým nohám Govindy.
Los dos esposos [Jagannātha Miśra y Śacīmātā], al recibir a Viśvarūpa como hijo, tenían sus mentes muy complacidas. A causa de su dicha, comenzaron a servir específicamente los pies de loto de Govinda.
Význam
Significado
V Indii známé rčení říká, že každý jde uctívat Nejvyšší Osobnost Božství, když trpí, ale jakmile zbohatne, na Boha zapomene. To je potvrzeno v Bhagavad-gītě (7.16):
Hay un dicho común en la India que explica que todos van a adorar a la Suprema Personalidad de Dios cuando están afligidos, pero que, cuando están rodeados de opulencia, se olvidan de Dios. En la Bhagavad-gītā (7.16) se confirma esto:
janāḥ sukṛtino 'rjuna
ārto jijñāsur arthārthī
jñānī ca bharatarṣabha
ārto jijñāsur arthārthī jñānī ca bharatarṣabha
„Čtyři druhy lidí: ti, kdo trpí, kdo potřebují peníze, kdo hledají poznání a kdo jsou zvídaví, se za předpokladu, že v minulosti vykonali nějaké zbožné činnosti, začnou zajímat o oddanou službu.“ Oba manželé, Jagannātha Miśra a Śacīmātā, byli velmi zkroušení, protože jim zemřelo osm dcer, ale nyní, když získali Viśvarūpu, byli naprosto šťastní. Věděli, že takového štěstí a bohatství se jim dostalo Pánovou milostí. A tak, místo aby na Pána zapomněli, sloužili lotosovým nohám Pána Govindy s čím dál tím větším odhodláním. Když zbohatne obyčejný člověk, na Boha zapomene, ale čím bohatší je oddaný, díky Pánově milosti, tím více lpí na službě Pánu.
«Si están respaldados por actividades piadosas del pasado, cuatro clases de hombres (los afligidos, los que necesitan dinero, los que buscan conocimiento, y los que indagan) se interesan por el servicio devocional». Los dos esposos, Jagannātha Miśra y Śacīmātā, se sentían desgraciados, porque sus ocho hijas habían muerto. Una vez que su hijo Viśvarūpa nació, sin duda alguna se sintieron sumamente felices. Sabían que era por la gracia del Señor que habían obtenido esa felicidad y opulencia. Pero en lugar de olvidar al Señor, se apegaron mucho más al servicio de los pies de loto de Govinda. Cuando un hombre corriente se vuelve opulento, se olvida de Dios; pero cuanto más opulento se vuelve un devoto por la gracia del Señor, más se apega al servicio del Señor.