Skip to main content

Text 70

Text 70

Verš

Texto

caitanya-rahita deha — śuṣkakāṣṭha-sama
jīvitei mṛta sei, maile daṇḍe yama
caitanya-rahita deha — śuṣkakāṣṭha-sama
jīvitei mṛta sei, maile daṇḍe yama

Synonyma

Palabra por palabra

caitanya-rahita — bez vědomí; deha — tělo; śuṣka-kāṣṭha-sama — stejně jako suché dřevo; jīvitei — když žije; mṛta — mrtvé; sei — to; maile — po smrti; daṇḍe — potrestá; yama — Yamarāja.

caitanya-rahita—sin conciencia; deha—cuerpo; śuṣka-kāṣṭha-sama—exactamente como la madera seca; jīvitei—mientras vive; mṛta—muerto; sei—que; maile—después de la muerte; daṇḍe—castiga; yama—Yamarāja.

Překlad

Traducción

Člověk, který postrádá vědomí Kṛṣṇy, není o nic lepší než suché dřevo nebo mrtvola. Je mrtvý, i když dosud ještě žije, a po smrti ho potrestá Yamarāja.

La persona que no tiene conciencia de Kṛṣṇa no es mejor que la madera seca o que un cuerpo sin vida. Se le considera como muerto mientras vive, y después de su muerte es merecedor del castigo de Yamarāja.

Význam

Significado

Ve 29. verši třetí kapitoly šestého zpěvu Śrīmad-Bhāgavatamu vysvětluje Yamarāja, bůh smrti, svým pomocníkům, jaký druh lidí mu mají přivést. Říká: „Člověka, jehož jazyk nikdy nepopisuje vlastnosti a svaté jméno Nejvyšší Osobnosti Božství, kterému se srdce nikdy nerozbuší, když si vzpomene na Kṛṣṇu a Jeho lotosové nohy, a který se nikdy nepokloní Nejvyššímu Pánu, musíte přivést ke mně, abych ho potrestal.“ Jinými slovy, neoddaní jsou přiváděni před Yamarāje, aby je potrestal, a tak jim hmotná příroda udílí různé druhy těl. Po smrti, což je dehāntara, výměna těla, jsou neoddaní přivedeni před Yamarāje k soudu. Podle Yamarājova rozsudku jim příroda udělí těla odpovídající jejich minulým činnostem. To je proces dehāntara neboli stěhování vlastního já z jednoho těla do druhého. Oddaní jsou si vědomi Kṛṣṇy, a proto nejsou Yamarājovu soudu vystaveni. Mají volnou cestu, jak je vysvětleno v Bhagavad-gītě. Po opuštění těla (tyaktvā deham) oddaný nemusí už nikdy přijmout další hmotné tělo, protože jde v duchovním těle zpátky domů, zpátky k Bohu. Yamarājovy tresty jsou určeny těm, kdo si nejsou vědomi Kṛṣṇy.

En el verso 29 del Capítulo Tercero del Canto Sexto del Śrīmad-Bhāgavatam, Yamarāja, el superintendente de la muerte, explica a sus ayudantes qué clase de hombres es la que tienen que llevar ante él. Dice allí: «La persona cuya lengua nunca describe las cualidades y el santo nombre de la Suprema Personalidad de Dios, cuyo corazón nunca palpita cuando recuerda a Kṛṣṇa y Sus pies de loto, y cuya cabeza nunca se postra como reverencia al Señor Supremo, debe ser traída ante mí para su castigo». Es decir, los no devotos son llevados ante Yamarāja para recibir su castigo, y entonces la naturaleza material les concede diversas clases de cuerpos. Después de la muerte, que es dehāntara, es decir, un cambio de cuerpo, los no devotos son llevados ante Yamarāja para que éste haga justicia. De acuerdo con lo que juzgue Yamarāja, la naturaleza material les da el cuerpo apropiado a las acciones de sus actividades anteriores. Éste es el proceso de dehāntara, la trasmigración del ser desde un cuerpo a otro. Sin embargo, los devotos conscientes de Kṛṣṇa no están sujetos al juicio de Yamarāja. Para los devotos hay un camino abierto, como se confirma en la Bhagavad-gītā. Después de abandonar el cuerpo (tyaktā deham), el devoto no tiene que volver a aceptar nunca más otro cuerpo material, porque va de regreso al hogar, de vuelta a Dios, en un cuerpo espiritual. Los castigos de Yamarāja son para aquellas personas que no son conscientes de Kṛṣṇa.