TEXT 37

Verš

Tekstas

yathaidhāṁsi samiddho ’gnir
bhasma-sāt kurute ’rjuna
jñānāgniḥ sarva-karmāṇi
bhasma-sāt kurute tathā

Synonyma

Synonyms

yathā — stejně jako; edhāṁsi — palivové dříví; samiddhaḥ — planoucí; agniḥ — oheň; bhasma-sāt — na popel; kurute — mění; arjuna — ó Arjuno; jñāna-agniḥ — oheň poznání; sarva-karmāṇi — všechny reakce za hmotné činnosti; bhasma-sāt — v popel; kurute — mění; tathā — podobně.

yathā — kaip; edhāṁsi — malkas; samiddhaḥ — liepsnojanti; agniḥ — ugnis; bhasma-sāt — pelenais; kurute — paverčia; arjuna — o Arjuna; jñāna- agniḥ — žinojimo ugnis; sarva karmāṇi — visus materialios veiklos atoveikius; bhasma-sāt — pelenais; kurute — paverčia; tathā — taip pat.

Překlad

Translation

Ó Arjuno, tak jako planoucí oheň mění palivové dříví v popel, oheň poznání spaluje na popel všechny reakce za hmotné jednání.

Kaip ugnies liežuviai malkas paverčia pelenais, taip, o Arjuna, žinojimo ugnis pelenais paverčia visus materialios veiklos atoveikius.

Význam

Purport

Dokonalé poznání vlastního já, Nejvyššího Já a jejich vzájemného vztahu je zde přirovnáno k ohni. Tento oheň spaluje na popel všechny reakce nejen za bezbožné, ale i za zbožné činnosti. Existují mnohá stádia reakce: tvořící se reakce, reakce nesoucí své ovoce, reakce již obdržená a reakce a priori (ještě neprojevená). Poznání o přirozeném postavení živé bytosti ale pálí na popel vše. Když má někdo úplné poznání, všechny reakce — jak a priori, tak a posteriori (již poznané), jsou zničeny. Ve Vedách (Bṛhad-āraṇyaka Upaniṣad 4.4.22) je uvedeno: ubhe uhaivaiṣa ete taraty amṛtaḥ sādhv-asādhūnī — “Osoba překoná reakce za zbožné i bezbožné činy.”

KOMENTARAS: Tobulas savojo „aš“, Aukščiausiojo „Aš“ ir judviejų savitarpio ryšių suvokimas šiame posme lyginamas su ugnimi. Ta ugnis sudegina ne tiktai visus nedorų poelgių atoveikus, bet ir visų dorų poelgių atoveikius, paversdama juos pelenais. Atoveikis gali būti skirtingo išsivystymo lygio: besimezgantis atoveikis, vaisius duodantis atoveikis, patirtas atoveikis ir atoveikis a priori. Tačiau suvokimas apie gyvosios esybės prigimtinį būvį visa tai paverčia pelenais. Įgijus visišką žinojimą, bet koks atoveikis – tiek a priori, tiek a pasteriori – sunaikinamas. Vedose („Bṛhad-āraṇyaka Upaniṣada“ 4.4.22) pasakyta: ubhe uhaivaiṣa ete taraty amṛtaḥ sādhv-asādhūnī – žmogus įveikia ir dorų, ir nedorų darbų atoveikį.